Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Opinions of Candidate Teachers and Other Stakeholders Related to the Candidate Teacher Training Process

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 3, 625 - 639, 15.12.2017
https://doi.org/10.19126/suje.368228

Öz

Teaching is a specialized profession in which the government is responsible for education, instruction and educational management. To be appointed as a teacher candidate, individuals should meet the requirements in the Public Servants Law, graduate from higher education institutions determined by law, and success in the exams prepared by Assessment, Selection and Placement Center. The Ministry of National Education released “Appointment and Relocation Regulation” in the Official Journal with the issue no. 29379 on 17.04.2015 and in parallel with this regulation, “Directive about the Process of Teacher Candidate Training” was issued on 03.03.2016. Some changes were made with these legal arrangements. It is stated that this process will continue in upcoming periods. In the present study, positive and negative sides of the process of teacher candidate training were discussed according to the views of teacher candidates and other stakeholders. In this qualitative study, teacher candidates and consulting teachers working at primary, secondary and high schools were interviewed by the researcher. Questions under the headings of instructional and educational implementation, counselling, school management process, out of school activities, and process of evaluating the performance were asked to the teacher candidates. Questions regarding professional criteria, implementation and assessment process were asked to the consulting teachers, school managers, and coordinators. To analyze the data, content analysis method was used and the obtained results were presented. Some findings of the study are as the follows: Half of the administrators agree that teacher candidates can choose a different city from where they have been appointed to; however, the other half disagree on that issue. Additionally, while most of the consulting teachers disapprove of this practice, more than half of the teacher candidates approve it. The study ends with the suggestions.

Kaynakça

  • Aydın, A. (2015). Eğitim politikası. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Ayvaz Düzyol, M. (2012). The Effectiveness of Indictions Program for Candidate Teachers. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Bakioğlu, A. (2013). Karşılaştırmalı eğitim yönetimi. PISA’da başarılı ülkelerin eğitim sistemleri. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Balcı, A. (2007). Karşılaştırmalı eğitim sistemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Büyüköztürk, Ş. ve diğ., (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Çiğil, M. K. E. (2014). Aday Öğretmenlerin Göreve Başlarken Yaşadıkları Sorunlar. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Zirve Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Erginer, A. (2006). Avrupa birliği eğitim sistemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Ekinci, A. (2010). Aday Öğretmenlerin İşbaşında Yetiştirimelerinde Okul Müdürlerinin Rolü. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi. 15, 63-77.
  • Ergun, M. ve Ersoy, Ö. (2014). Hollanda, Romanya ve Türkiye’deki sınıf öğretmeni yetiştirme sistemlerinin karşılaştırılması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 22(2), 673-700.
  • Erkoç, A. (2010). Aday Öğretmenlerin Göreve Başladıklarında Karşılaştıkları Sorunlar. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Güçlü, N. ve Bayrakçı, M. (2004). Amerika Birleşik Devletleri eğitim sistemi ve hiçbir çocuğun eğitimsiz kalmaması reformu. Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi, 5(2), 51-64.
  • Habertürk, 19.01.2016. Aday öğretmen yetişme sürecinde başka ilde çalışabilecek. http://www.haberturk.com/gundem/haber/1183078-aday-ogretmen-yetisme-surecinde-baska-ilde-calisabilecek adresinden 23.02.2016 tarihinde alınmıştır.
  • Habertürk, 12.11.2015. Yeni atanan öğretmen, ‘usta’nın yanında 3.5 ay staj yapacak. http://www.haberturk.com/gundem/haber/1152119-yeni-atanan-ogretmen-ustanin-yaninda-35-ay-staj-yapacak adresinden 23.02.2016 tarihinde alınmıştır.
  • Karacaoğlu, Ö. C. (2008). Avrupa birliği uyum sürecinde öğretmen yeterlilikleri. Yayımlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Programları Anabilim Dalı Eğitimde Program Geliştirme Bilim Dalı.
  • Karasar, N. (2014). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Kocadağ, Y. (2001). Aday Öğretmenleri Hizmet İçinde Yetiştirme Sorunları.Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimler Enstitüsü.
  • Lunenburg, F. C. ve Ornstein, A.C. (2013). Eğitim yönetimi. (Çev. Gökhan Arastaman). Ankara: Nobel Yayınları.
  • MEB, Millî eğitim bakanlığı öğretmen atama ve yer değiştirme yönetmeliği. 17/4/2015 tarih ve 29329 sayılı Resmi Gazete.
  • MEB. (2016). Merkez ve taşra teşkilatı hizmet içi eğitim daire çalışma birimi başkanı ile yapılan 06.10.2016 tarihli telefon görüşmesi.
  • Paker, T. (2008). Öğretmenlik Uygulamasında Öğretmen Adaylarının Uygulama Öğretmeni ve Uygulama Öğretim Elemanının Yönlendirmesiyle İlgili Karşılaştıkları Sorunlar. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(23), 132-139.
  • Pala, A. (2017). MEB İlkokul ve Ortaokul Eğitim Kurumlarına Atanan Aday Öğretmenlere Uygulanan Mentorluk Süreci.Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gaziantep Üniversitesi, Eğitim Bilimler Enstitüsü.
  • Solak, İ. (1999). Aday Öğretmenlerin Yetiştirilmelerine İlişkin Yönetmelikte Öngörülen Uygulamalı Eğitimin Değerlendirilmesi (Malatya Örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İnönüÜniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Şimşek, H. (2014). Eğitim sisteminde öğretmenin rolü ve öğretmenlik mesleği. (Ed. H. Basri Memduhoğlu ve Kürşat Yılmaz). Eğitim bilimine giriş. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, ss. 253-278. Topsakal, C. (2015). Türkiye’de öğretmen yetiştirme ve öğretmenlik mesleği politikaları. TYB Akademi Dil Edebiyat ve Sosyal Bilimler Dergisi, Türkiye’de Eğitim, Felsefesi ve Sorunları, Türkiye Yazarlar Birliği, 5(13), 97-108.
  • Türk Eğitim Derneği. (2009). Öğretmen yeterlikleri. Ankara: Okan Matbacılık Yayın Dağıtım.
  • Yıldırım, Z. Ş. (2010). Evelation of Novice Teacher Training Program: Şanlıurfa Example. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
  • Yüksel, E. (2004). Aday Öğretmenlere Uygulanan Temel ve Hazırlayıcı Eğitim Programlarının Yeterliliği (Sakarya İli Örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Aday Öğretmen Yetiştirme Sürecine İlişkin Aday Öğretmenler ve Diğer Paydaşların Görüşleri

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 3, 625 - 639, 15.12.2017
https://doi.org/10.19126/suje.368228

Öz

Öğretmenlik, Devletin eğitim, öğretim ve bununla ilgili yönetim görevlerini üzerine alan özel bir ihtisas mesleğidir. Aday öğretmenliğe atanabilmek için; Devlet Memurları Kanunu’nda sayılan şartlar ve yönetmelikle belirlenen yükseköğretim kurumlarından mezun olma ve Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi tarafından yapılacak sınavlarda başarılı olma şartları aranmaktadır. Milli Eğitim Bakanlığı 2015 ve 2016 tarihlerinde aday öğretmen yetiştirme sürecine ilişkin bir takım yenilikler getirmiştir. Bu çalışmada aday öğretmenler ve diğer paydaşların görüşlerine göre aday öğretmen yetiştirme sürecinin olumlu ve olumsuz yönleri ele alınmıştır. Nitel araştırma yaklaşımının kullanıldığı bu çalışmada, ilkokul, ortaokul ve liselerde görev yapan aday ve danışman öğretmenlerle görüşme yapılmıştır. Aday öğretmenlere eğitim ve öğretim uygulamaları, rehberlik, okul yönetimindeki iş ve işlemler, okul dışı faaliyetler ve performans değerlendirilme süreci başlıkları altında sorular sorulmuştur. Aynı şekilde danışman öğretmenler, okul müdürleri ve koordinatörlere mesleki ölçütler, uygulama ve değerlendirme süreci üzerine sorular sorulmuştur. Elde edilen veriler içerik analizine tabi tutularak, elde edilen sonuçlar sunulmuştur. Çalışmada ulaşılan sonuçlardan bazıları şunlardır: Yöneticilerin yarısı adayların atandıkları il dışında görev tercihi yapabilmelerini uygun görmekte, diğer yarısı ise uygun görmemektedir. Danışman öğretmenlerin büyük çoğunluğu bu uygulamayı uygun görmemektedir. Adayların yarısından fazlası atandıkları il dışında görev tercihi yapabilmelerini olumlu bulmaktadır. Araştırma önerilerle son bulmaktadır.

Kaynakça

  • Aydın, A. (2015). Eğitim politikası. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Ayvaz Düzyol, M. (2012). The Effectiveness of Indictions Program for Candidate Teachers. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Bakioğlu, A. (2013). Karşılaştırmalı eğitim yönetimi. PISA’da başarılı ülkelerin eğitim sistemleri. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Balcı, A. (2007). Karşılaştırmalı eğitim sistemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Büyüköztürk, Ş. ve diğ., (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Çiğil, M. K. E. (2014). Aday Öğretmenlerin Göreve Başlarken Yaşadıkları Sorunlar. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Zirve Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Erginer, A. (2006). Avrupa birliği eğitim sistemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Ekinci, A. (2010). Aday Öğretmenlerin İşbaşında Yetiştirimelerinde Okul Müdürlerinin Rolü. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi. 15, 63-77.
  • Ergun, M. ve Ersoy, Ö. (2014). Hollanda, Romanya ve Türkiye’deki sınıf öğretmeni yetiştirme sistemlerinin karşılaştırılması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 22(2), 673-700.
  • Erkoç, A. (2010). Aday Öğretmenlerin Göreve Başladıklarında Karşılaştıkları Sorunlar. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Güçlü, N. ve Bayrakçı, M. (2004). Amerika Birleşik Devletleri eğitim sistemi ve hiçbir çocuğun eğitimsiz kalmaması reformu. Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi, 5(2), 51-64.
  • Habertürk, 19.01.2016. Aday öğretmen yetişme sürecinde başka ilde çalışabilecek. http://www.haberturk.com/gundem/haber/1183078-aday-ogretmen-yetisme-surecinde-baska-ilde-calisabilecek adresinden 23.02.2016 tarihinde alınmıştır.
  • Habertürk, 12.11.2015. Yeni atanan öğretmen, ‘usta’nın yanında 3.5 ay staj yapacak. http://www.haberturk.com/gundem/haber/1152119-yeni-atanan-ogretmen-ustanin-yaninda-35-ay-staj-yapacak adresinden 23.02.2016 tarihinde alınmıştır.
  • Karacaoğlu, Ö. C. (2008). Avrupa birliği uyum sürecinde öğretmen yeterlilikleri. Yayımlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Programları Anabilim Dalı Eğitimde Program Geliştirme Bilim Dalı.
  • Karasar, N. (2014). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Kocadağ, Y. (2001). Aday Öğretmenleri Hizmet İçinde Yetiştirme Sorunları.Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimler Enstitüsü.
  • Lunenburg, F. C. ve Ornstein, A.C. (2013). Eğitim yönetimi. (Çev. Gökhan Arastaman). Ankara: Nobel Yayınları.
  • MEB, Millî eğitim bakanlığı öğretmen atama ve yer değiştirme yönetmeliği. 17/4/2015 tarih ve 29329 sayılı Resmi Gazete.
  • MEB. (2016). Merkez ve taşra teşkilatı hizmet içi eğitim daire çalışma birimi başkanı ile yapılan 06.10.2016 tarihli telefon görüşmesi.
  • Paker, T. (2008). Öğretmenlik Uygulamasında Öğretmen Adaylarının Uygulama Öğretmeni ve Uygulama Öğretim Elemanının Yönlendirmesiyle İlgili Karşılaştıkları Sorunlar. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(23), 132-139.
  • Pala, A. (2017). MEB İlkokul ve Ortaokul Eğitim Kurumlarına Atanan Aday Öğretmenlere Uygulanan Mentorluk Süreci.Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gaziantep Üniversitesi, Eğitim Bilimler Enstitüsü.
  • Solak, İ. (1999). Aday Öğretmenlerin Yetiştirilmelerine İlişkin Yönetmelikte Öngörülen Uygulamalı Eğitimin Değerlendirilmesi (Malatya Örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İnönüÜniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Şimşek, H. (2014). Eğitim sisteminde öğretmenin rolü ve öğretmenlik mesleği. (Ed. H. Basri Memduhoğlu ve Kürşat Yılmaz). Eğitim bilimine giriş. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, ss. 253-278. Topsakal, C. (2015). Türkiye’de öğretmen yetiştirme ve öğretmenlik mesleği politikaları. TYB Akademi Dil Edebiyat ve Sosyal Bilimler Dergisi, Türkiye’de Eğitim, Felsefesi ve Sorunları, Türkiye Yazarlar Birliği, 5(13), 97-108.
  • Türk Eğitim Derneği. (2009). Öğretmen yeterlikleri. Ankara: Okan Matbacılık Yayın Dağıtım.
  • Yıldırım, Z. Ş. (2010). Evelation of Novice Teacher Training Program: Şanlıurfa Example. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
  • Yüksel, E. (2004). Aday Öğretmenlere Uygulanan Temel ve Hazırlayıcı Eğitim Programlarının Yeterliliği (Sakarya İli Örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Toplam 27 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makaleler
Yazarlar

Cem Topsakal Bu kişi benim

Ahmet Duysak Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 15 Aralık 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 7 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Topsakal, C., & Duysak, A. (2017). Opinions of Candidate Teachers and Other Stakeholders Related to the Candidate Teacher Training Process. Sakarya University Journal of Education, 7(3), 625-639. https://doi.org/10.19126/suje.368228