Forage Yields of Some Alfalfa (Medicago sativa L.) Varieties in Igdir Ecological Conditions

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 3, 757 - 764, 20.07.2020

Bilal Keskin , Süleyman Temel , Barış Eren

https://doi.org/10.30910/turkjans.670819

Cited By: 4

Öz

This study was carried out to determine the yields of alfalfa (Medicago sativa). The research was carried out in Igdir University Agricultural Research and Application Center trial area in 2017, 2018 and 2019 with 3 replications according to randomized block experiment design for 3 years. In the study, forage yield, plant height, dry matter ratio and dry matter yield of Başbağ, Kayseri, Gea, Elçi, Magna 601, İside, Savaş, Magnum V, Ezzeline, La Bella, Plato, Giulia, Prosementi, La Torre, Bilensoy 80, Queen, Sunter Emiliano, ve Gacer (local population) varieties were investigated. Three harvest in alfalfa sowing year, other years were made four harvest . According to the 3-year results of alfalfa (Medicago sativa) varieties, plant height 66.7–80.2 cm, hay yield 3966.0–6180.4 kg da-1, dry matter ratio 24.7-26.3% and dry matter yield 979.7-1586.7 kg da-1 changed between. According to the results, forage yield (6180.4 kg da-1) in Gacer variety, the highest plant height (80.2 cm) in Bilensoy 80 variety, dry matter ratio (26.3%) in Sunter variety, dry matter yield (1586.7 kg da-1) in Gacer variety, the lowest plant height (66.7 cm) in Plato variety, forage yield (3966.0 kg da-1) Plato variety, dry matter ratio (24.7%) Magnum V cultivar, dry matter yield (979.7 kg da-1) in Plato variety were obtained According to the average of all the alfalfa varieties included in the experiment, forage yields were 3929.1 kg da-1 in 2017 year, 5707.3 kg da-1 in 2018 year and 5252.9 kg da-1 in 2019 year, and the highest forage yield was obtained the second year of the experiment.

Anahtar Kelimeler

Medicago sativa, Alfalfa, Veriety, Yield

Iğdır Ekolojik Şartlarında Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Ot verimleri

Öz

Yonca (Medicago sativa) çeşitlerinin ot verimlerinin belirlenmesi amacıyla bu çalışma yürütülmüştür. Araştırma, Iğdır Üniversitesi Tarımsal Araştırma ve Uygulama Merkezi deneme alanında tesadüfi bloklar deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak 2017, 2018 ve 2019 yıllarında olmak üzere 3 yıl süreyle yürütülmüştür. Çalışmada, Başbağ, Kayseri, Gea, Elçi, Magna 601, İside, Savaş, Magnum V, Ezzeline, La Bella, Plato, Giulia, Prosementi, La Torre, Bilensoy 80, Queen, Sunter Emiliano, ve Gacer (yerel populasyon) çeşitlerinin yaş ot verimi, bitki boyu, kuru ot oranı ve kuru ot verimleri incelenmiştir. Ekim yılında 3 biçim, diğer yıllarda ise 4 biçim yapılmıştır. Yonca çeşitlerinin 3 yıllık sonuçlarına göre, yonca (Medicago sativa) çeşitlerinin bitki boyu 66.7–80.2 cm, yaş ot verimi 3966.0–6180.4 kg da-1 kuru ot oranı %24.7-26.3 ve kuru ot verimi 979.7-1586.7 kg da-1 arasında değişmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, en yüksek bitki boyu (80.2 cm) Bilensoy 80 çeşidinde, yaş ot verimi (6180.4 kg da-1) Gacer çeşidinde, kuru ot oranı (%26.3) Sunter çeşidinde, kuru ot verimi (1586.7 kg da-1) Gacer çeşidinde olurken, en düşük bitki boyu (66.7 cm) Plato çeşidinde, yaş ot verimi (3966.0 kg da-1) Plato çeşidinde, kuru ot oranı (%24.7) Magnum V çeşidinde, kuru ot verimi (979.7 kg da-1) Plato çeşidinde elde edilmiştir. Denemeye alınan tüm yonca çeşitlerinin ortalamalarına göre 2017 yılında 3929.1 kg da-1, 2018 yılında 5707.3 kg da-1 ve 2019 yılında ise 5252.9 kg da-1 yaş ot verimleri alınmış olup en yüksek yaş ot veriminin alındığı yıl denemenin ikinci yılı olmuştur.

Anahtar Kelimeler

Medicago sativa, yonca, çeşit, verim

Kaynakça

• Açıkgöz, E. 2001. Yembitkileri. (Yenilenmiş 3. Baskı). Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı Yayın No: 182, Vipaş A. Ş. Yayın No: 58, İstanbul, 584 s.
• Altınok, S. ve Karakaya, A. 2002. Forage yield of different alfalfa cultivars under Ankara conditions. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 26(1), 11-16.
• Anonim. 1991. Statistical Package For The Social Sciences (SPSS/PC+). Chicago, IL.
• Anonim. 2017. T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı Meteoroloji Genel Müdürlüğü, Ankara
• Anonim. 2017. Türkiye İstatistik Kurumu, Bitkisel Üretim İstatistikleri,
• Dumlu, S.E., Çakal, Ş., Aksakal, E., Uzun, M., Özgöz, M.M., Terzioğlu, K., Uysal, P., Atıcı, M. ve Menteşe, Ö. 2017. Erzurum Ekolojik Koşullarında Yonca (Medicago sativa L.) Çeşit Adayının Performansının Belirlenmesi. Alınteri Zirai Bilimler Dergisi, 32(2): 55-61.
• Engin, B. ve Hanife, M. 2017. Farklı Yonca Çeşitlerinin Ot Verimi ve Bazı Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi, 27(2), 212-219.
• Gül, Z.D. ve Mustafa, T. 2013. Baklagil Yem Bitkilerinin Silajlık Olarak kullanılması. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 44(2), 189-193.
• Gündel, F.D., Karadağ, Y. ve Çınar, S. 2014. Çukurova Ekolojik Koşullarında Bazı Sıcak Mevsim Baklagil Yem Bitkilerinin Verim, Kalite ve Adaptasyonu Üzerine Bir Araştırma. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 31 (3): 10-19.
• Juan, N.A., Sheaffer, C.C. ve Barnes, D.K. 1993. Temperature and photoperiod effects on multifollate expression and morphology of alfalfa. Crop Sci., 32:573-578.
• Kır, B. ve Soya, H. 2008. Kimi Mera Tipi Yonca Çeşitlerinin Bazı Verim ve Kalite Özellikleri Üzerinde Bir Araştırma. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 45 (1): 11-19.
• Özkan, U., Sevimay, C.S. ve Demirbağ, N.Ş. 2015. Yonca (Medicago sativa L.)’ da Kış Dormansisi Ve Ölçüm Metodu. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi 8 (1): 51-53.
• Saruhan, V. ve Kuşvuran, A. 2011. Güneydoğu Anadolu Bölgesi Koşullarında Bazı Yonca (Medicago Sativa L.) Çeşitleri ve Genotiplerinin Verim Performanslarının Belirlenmesi. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 48 (2): 133-140.
• Smith, S.E., Al-Doss, A. ve Conta, D.M. 1989. Classification of the Middle Eastern alfalfa’s based on analysis of agronomically important chracteristic p.100 in Agron. Abst, ASA, Madison, WI.
• Smith, S.E., Al-Doss, A. ve Warburton, M. 1991. Morphological and agronomic variation North Africa and Arabian alfalfa’s. Crop Sci., 31:1159-1163.
• Şeker, H. 2003. Bazı Yeni Yonca Çeşitlerinin Erzurum Ekolojik Şartlarına Uyum ve Verim Denemesi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 34 (3): 217-221.
• Şengül, S. 2002. Yield components, morphology and forage quality of native alfalfa ecotypes. Online Journal of Biological Science, 2(7), 494-498.
• Şengül, S., Tahtacıoğlu, L. ve Mermer, A. 2003. Doğu Anadolu Bölgesi Şartlarına Uygun Yonca (Medicago sativa L) Çeşit ve Hatlarının Belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 34(4): 321-325.
• Tan, M. 2018. Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkileri. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Yayınları No:256, s356.
• Yeşil, M. ve Şengül, S. 2009. Türkiye’nin Değişik Yörelerinden Toplanan Yonca Ekotiplerinin Bazı Morfolojik Özelliklerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Alınteri Zirai Bilimler Dergisi, 16(B): 1-6.