Amaç: Bu çalışmada, engelli sporcularda serbest zaman doyumu ve psikolojik iyi oluş arasındaki ilişki incelenmiştir.
Materyal ve Metot: Çalışmada, kolayda örnekleme yöntemi ile seçilmiş 48 kadın (Ortyaş=20.77±4.30), 153 erkek (Ortyaş=22.82±6.65) olmak üzere toplamda 201 (Ortya ş=22.33±6.22) görme, bedensel ve işitme engelli sporcu katılım göstermiştir. Çalışma verileri “Psikolojik İyi Oluş Ölçeği (PİOÖ)” ile “Serbest Zaman Doyum Ölçeği” (SZDÖ) aracılığıyla toplanmıştır. Çalışmada, MANOVA ve tek yönlü ANOVA ile her iki ölçekte Bağımsız Örneklemlerde t-Testi kullanılmıştır. Bağımsız örneklemler için t-Testi, tek yönlü ANOVA, MANOVA ve Pearson momentler çarpımı korelasyonu katsayısı testleri kullanılmıştır.
Bulgular: Katılımcıların serbest zaman doyumları ve psikolojik iyi oluşlarında cinsiyet değişkenine göre anlamlı farklılık göstermemektedir. Katılımcıların engel durumlarına göre ise serbest zaman doyumlarının “eğitim” alt boyutu haricindeki tüm alt boyutlarında anlamlı istatistiksel bir ilişki olduğu görülmektedir. İşitme engelli katılımcıların puanlarının genel olarak diğer engel grubundaki katılımcılara göre daha yüksektir. Psikolojik iyi oluş puan ortalamalarında da engel durumuna göre anlamlı ilişki olduğu görülmektedir. Bireysel ve grup etkinliklerine katılma durumuna göre, katılımcıların serbest zaman doyumunun serbest zaman etkinliklerine “grup” olarak katılanların lehine tüm alt boyutlarında anlamlı farklılık bulunmuştur. Psikolojik iyi oluş açısından etkinlik türüne göre ortalama puanlarda ise anlamlı bir farklılık bulunamamıştır.
Sonuç: Engelli sporcularda serbest zaman doyumunun artması ile psikolojik iyi oluşa ait puanların da arttığı görülmektedir. Grup dahilinde yapılan etkinliklerin serbest zaman doyumunu artırmadaki önemi dikkat çekmektedir.
Aim: The aim of this study is to examine the psychological well-being and leisure satisfaction relations in athletes with disabilities.
Methods: In this study convenience sampling method used. Based on convenience sampling method 153 male (Avage=22.82±6.65), 48 female (Avage=20.77±4.30) totally 201 (Avage=22.33±6.22) visually-impaired, physically impaired and deaf athlete were participated in. To collect the data, "Psychological Well-Being Scale (PWBS)" and "Leisure Satisfaction Scale" (T-LSS) are used. Independent sample t-test, MANOVA and one-way ANOVA tests for both paragraphs are used. For independent samples, t-Test, one-way ANOVA, MANOVA and Pearson product-moment correlation coefficient tests were used.
Results: In the research, any significant difference in the T-LSS and PWBS of the participants according to the gender variable found. According to the disability of the participants, it is seen that there is a statistically significant relationship with all sub-dimensions of T-LSS except for the "education" sub-dimension. The scores of the deaf participants are generally higher than the participants in the other disability groups. It is seen that there is a significant correlation in PWBS score averages according to disability status. Additionally, a significant difference was found According to the status of participating in individual and group activities, in all sub-dimensions of the participants' T-LSS in favor of those participating in leisure time activities as "groups". In terms of psychological well-being, there is any significant difference in the average scores according to the activity type.
Conclusion: It can be said that if the leisure time satisfaction of disabled athletes’ increases, their psychological well-being scores will also increase. The importance of group activities should be highlighted in order to increase leisure time satisfaction.
psychologically well-being leisure satisfaction disabled athletes
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Spor Hekimliği |
Bölüm | SCIENCE of RECREATION & LEISURE |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Haziran 2021 |
Gönderilme Tarihi | 4 Mart 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 7 Sayı: 2 |