Determination of the Fertility Status of Hakkari- Çukurca Soils

Yıl 2015, Cilt: 25 Sayı: 2, 140 - 147, 30.05.2015

Hatice Demirekin İbrahim Erdal

https://doi.org/10.29133/yyutbd.236328

Cited By: 6

Öz

The aim of this study was to determine the fertility status of Hakkari-Cukurca soils by means of soil analysis. In this survey study, 25 soil samples representing the region were taken. On the soils, pH, EC, CaCO₃, texture and organic matter and available nutrient analyses were done. According to results, it was seen that 32 % of the soil is clayey, 48 % of the soil is clayey-loamy, 12 % of the soil is loamy and 8 % of the soil is sandy-clayey-loamy. All of the soils are slightly alkaline and 56 % of the soil have moderate, 36 of soil have high and 8 %of the soil have moderate to high lime content. While there is no salt at 36 percent of the soil, 64 % of the soil contains little salt. Eight percent of the soil contains very little organic matter, 40 % of the soil contains little, 44% of the soil contains moderate and 8% of the soil contains sufficient organic matter. 28% of the soil is sufficient, 64% of the soil is high and 8% of the soil is very high in terms of nitrogen. If an evaluation was made in terms of available nutrient concentrations, it was seen that 16% of the soil had lower, 56% of the soil had sufficient and 28% of the soil had high P. 52% of the soil contained sufficient, 4% of the soil contained lower amount, 36% of the soil contained high and 8% of the soil contained very high amount K. For available Ca, 48% of the samples is low, 52% of is enough. While 4% of the soils contained very little Mg, 96% of the soil contained little amount of Mg. According to micronutrient results, it was seen that 84% of the soil is poor for Fe, 52% of the soils is poor for Mn, 44% of the soil is poor for Zn and 4% of the soil is poor in terms of Cu.

Anahtar Kelimeler

Hakkari-Çukurca, Mineral nutrition, Soil analysis, Soil fertility

Hakkâri-Çukurca Yöresi Topraklarının Verimlilik Durumlarının Belirlenmesi

Öz

Araştırmada, Hakkâri-Çukurca yöresi tarım topraklarının verimlilik durumlarının toprak analizleriyle belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla yöreyi temsilen alınan 25 toprak örneğinde pH, EC, CaCO₃, bünye, organik madde ve bitkiye yarayışlı besin elementi analizleri yapılmıştır. Elde edilen bulgulara göre, araştırma alanı topraklarının %32’sinin killi, %48’inin killi tınlı, %12’si tınlı %8’i kumlu-killi- tınlı bünyeye sahip olduğu, toprakların tamamının hafif alkali reaksiyonlu,%56’sının orta kireçli, %36’sının fazla kireçli, %8’inin çok fazla kireçli olduğu belirlenmiştir. Toprakların %36’sı tuzsuz, %64’ü az tuzludur. Toprak organik maddesi bakımından %8’i çok az, %40’ı az, %44’ü orta, %8’i iyi sınıfındadır. Toprakların %16’sının P yönünden az, %56’sının yeterli ve %28’inin fazla düzeyde olduğu; %52’sinin K içeriklerinin yeterli, %4’ünün az,  %36’sının fazla, %8’inin çok fazla düzeyde olduğu belirlenmiştir. Örneklerin %48’inde alınabilir Ca az olup %52’sinde yeterli, %4’ünde Mg içeriği çok az, %96’sında ise az düzeyde bulunduğu tespit edilmiştir. Mikro element konsantrasyonları açısından bir değerlendirme yapıldığında toprakların %84’ünün Fe, % 52’ sinin Mn, %44’ ünün Zn % 4’ünün de Cu bakımından fakir olduğu belirlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Hakkâri-Çukurca, Toprak analizleri, Besin elementi, Toprak verimliliği

Kaynakça

• KAYNAKLAR
• Başar H (2001). Bursa ili topraklarının verimlilik durumlarının toprak analizleri ile incelenmesi. Uludağ Üni. Zir. Fak. Dergi, 15, 69-83.
• Başaran M, Okant M (2005). Bazı toprak özelliklerinin eldivan yöresinde yetiştirilen kirazların beslenme durumu üzerine etkisi. Tarım Bilimleri Dergisi, 11(2), 115-119.
• Bouyoucos GJ (1951). A Calibration of the hydrometer method for making mechanical analysis of soil. Agronomy Journal, Vol. 43, pp. 434-438
• Canözer Ö, Çakır M, Püskülcü G, Dikmelik Ü (1984). Ege bölgesi önemli kiraz çeşitlerinin bitki besin element durumları ve toprak – bitki ilişkileri. Tarım Orman ve Köy İşleri Bakanlığı. Zeytincilik Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Yayınları. İzmir.
• Çimrin KM, Boysan S (2006). Van yöresi tarım topraklarının besin elementi durumları ve bunların bazı toprak özellikleriyle ilişkileri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi, 16, 105-111.
• Doran İ, Koca YK, Pekkolay B, Mungan M (2008). Derik yöresi zeytinliklerinin beslenme durumunun tespiti. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 21(1), 131-138.
• Erdal İ, Yurdakul İ, Aydemir O (2004). Isparta yöresi elma bahçelerinin verimlilik durumları.Türkiye 3. Ulusal Gübre Kongresi, Tarım-Sanayi-Çevre, 11-13 Ekim. Tokat, pp. 1061-1070.
• Erdal İ, Boydak Ç (2011). Isparta yöresi kiraz bahçeleri topraklarının bitkiye yarayışlı demir miktarlarının belirlenmesinde DTPA ve EDTA test yöntemlerinin karşılaştırılması. Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 6(1), 22-27.
• Eyüpoğlu F, Kurucu N, Talaz S (1999). Türkiye topraklarının bitkiye yarayışlı bazı mikro elementler (Fe, Cu, Zn, Mn) bakımından genel durumu. T.C. Başbakanlık Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Toprak ve Gübre Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, 72s. Ankara
• FAO (1990). Micronutrient, assesment at the country level, an intemational study. FAO Soils Bulletin, 63. Rome.
• Güneş A, Aktaş M, İnal A, Alpaslan M (1996). Konya kapalı havzası topraklarının fiziksel ve kimyasal özellikleri. A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları. Yayın No, 1453.
• Kacar B (1995). Bitki ve toprağın kimyasal analizleri. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Eğitim, Araştırma ve Geliştirme Vakfı Yayınları, 466s, Ankara.
• Kızılgöz İ, Kızılkaya R, Kaptan H, Sürücü A (1998). Harran ovası yaygın toprak serilerinin DTPA ile ekstrakte edilebilir mikro element içerikleri ve bazı toprak özellikleriyle ilişkileri. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 2(4), 27-34.
• Kızılgöz İ, Kızılkaya R, Acar İ, Seyrek A, Kaptan H (1999). Şanlıurfa yöresinde Antepfıstığı (Pistacia Vera L.) yetiştirilen toprakların verimlilik düzeyinin saptanması üzerine bir araştırma. GAP 1. Tarım Kongresi Şanlıurfa 1999, 2.Cilt, 987-994.
• Küçükyumuk Z, Erdal İ (2008). Isparta yöresi gül bahçelerinin verimlilik durumların değerlendirilmesi. 4. Ulusal Bitki Besleme ve Gübre Kongresi, 554-562. 8-10 Ekim, Konya.
• Lindsay WL, Norvell WA (1969). Development of A DTPA micronutrient soil test. Soil Science Society of American Proceeding 35, 600-602.
• Olsen SR, Cole CV, Watanable FS, Dean LA (1954). Estimation of available phosphorus in soils by extraction with sodium bicarbonate. U. S. Dept. of Agric. Cir. 939, Washington D. C.
• Tarakçıoğlu C, Yalçın SR, Bayrak A, Karabacak H (2003). Ordu yöresinde yetiştirilen fındık bitkisinin (Corylus Avellana L.) beslenme durumunun toprak ve bitki analizleri ile belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi, 9(1), 13-22.
• Taban S, Çıkılı Y, Cebeci F, Taban N, Sezer SM (2004). Taşköprü yöresinde sarımsak tarımı yapılan toprakların verimlilik durumu ve potansiyel beslenme problemlerinin ortaya konulması. Tarım Bilimleri Dergisi 10(3), 297-304.
• TOVEP (1991). Türkiye toprakları verimlilik envanteri. T.C. Tarım Orman ve Köy İşleri Bakanlığı Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü.
• Turan MA, Katkat AV, Özsoy G, Taban S (2010). Bursa ili alüviyal tarım topraklarının verimlilik durumları ve potansiyel beslenme sorunlarının belirlenmesi. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 24(1), 115-130.
• Tümsavaş Z, Aksoy E (2008). Kahverengi orman büyük toprak grubu topraklarının verimlilik durumlarının belirlenmesi. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22(1), 43-54.
• Tüfenkçi Ş, Sönmez F, Ruhan İlknur G Ş (2009). Van ili bağlarının beslenme durumlarının belirlenmesi. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi.13(4), 13-22.
• Walkley, A., Black, I. A. (1934). An examination of the degtjareff method for determining soil organic matter, and a proposed modification of the chromic acid titration method. Soil Science, 37(1), 29-38.