Öğretmen Adaylarının Çoklu Zekâ Bölümlerine İlişkin Algılarının Karşılaştırmalı Perspektiften İncelenmesi

Yıl 2017, Cilt: 4 Sayı: 3, 18 - 32, 28.12.2017

Adil Adnan Öztürk Nesrin Özsoy Ruken Akar Vural Sultan Baysan

https://doi.org/10.30803/adusobed.340342

Cited By: 2

Öz

Çoklu Zekâ Teorisi, eğitim bilimleri açısından, öğretim stratejileri,
öğretim programlarına entegrasyon ve öğrenenlerin değerlendirilmeleri
yönlerinden önemlidir. Bu çalışma öğretmen adaylarının çoklu zekâ bölümlerine
ilişkin algısını karşılaştırmalı olarak analiz etmeyi amaçlamaktadır. Araştırma
tarama modelinde olup, var olan durumu betimlemeyi amaçlayan bir yaklaşıma
sahiptir. Araştırmanın örneklemini, Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim
Fakültesinde 2016-2017 Akademik Yılında öğrenim gören 358 öğretmen adayı
oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Saban (2002) tarafından
geliştirilen “Çoklu Zekâ Alanları Envanteri” uygulanmıştır. Öğretmen
adaylarının özellikle doğacı, içsel ve kişiler arası zekâ bölümlerinde genel
puan ortalamaları diğer zekâ bölümlerine göre daha yüksek çıkmıştır. Müzik
Eğitimi öğretmen adaylarının müziksel-ritmik zekâ bölümü ortalama puanları en
yüksek ortalamaya sahiptir. Ancak, bölümleri itibariyle yüksek puan
ortalamaları beklenen Resim öğretmeni adaylarının görsel-uzamsal zekâ bölümüne
ilişkin ortalama puanları ile Beden Eğitimi öğretmen adaylarının
bedensel-kinestetik zekâ bölümü ortalamaları görece düşüktür.

Anahtar Kelimeler

Çoklu Zekâ Kuramı, Çoklu Zekâ Envanteri, geleneksel yaklaşım, öğretmen adayları

Kaynakça

• Akkaya, R. ve Sezgin Memnun, D. (2015). Matematik öğretmeni adaylarının kullandıkları çoklu zekâ alanları. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 43, 39-46.
• Armstrong, T. (1994). Multiple intelligences in the classroom, Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
• Azar, A., Presley, A. ve Balkaya, Ö. (2006). Çoklu zekâ kuramına dayalı öğretimin öğrencilerin başarı, tutum, hatırlama ve bilişsel süreç becerilerine etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 45-54.
• Campbell, L. (1996). Teaching & learning through multiple intelligences, Needham, Massachusetts: A Simon & Schuster Company.
• Gardner, H. (1993). Multiple Intelligences: The Theory in Practice. New York: BasicBooks.
• Güneş, G. ve Gökçek, T. (2010). A case study on the graduate students' multiple intelligence types. İlköğretim Online (Elementary Education Online), 9(2), 459–473. http://ilkogretim-online.org.tr (Erişim Tarihi, 2017, 8 Temmuz).
• Kabapınar, Y. (2007). İlköğretimde Hayat Bilgisi ve Sosyal Bilgiler Öğretimi. Ankara. Maya Akademi.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel.
• Lazear, D. (1992). Teaching for Multiple Intelligences. Fastback 342 Bloomington, IN: Phi Delta Kappan Educational Foundation. (ED 356 227).
• Noble, T. (2004). Integrating the Revised Bloom’s Taxonomy with Multiple Intelligences: A Planning Tool for Curriculum Differenciences, Teachers College Record, vol. 106, 193-211.
• Saban, A. (2002). Çoklu Zekâ Teorisi ve Eğitim. Ankara: Nobel.
• Yalmancı, S.G. (2011). Çoklu zekâ türleri ile öğretmen adaylarının öğrenim gördükleri bölümler arasındaki ilişki. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 8(1), 1269-1289.
• Yenice, N. ve Aktamış, H. (2010). Sınıf öğretmeni adaylarının çoklu zekâ alanlarının demografik özelliklere göre incelenmesi. Türk Fen Eğitim Dergisi. 7(3), 86-99.
• Yenice, N., Özden, B. ve Alpak Tunç, G. (2016). Fen Bilgisi öğretmen adaylarının çoklu zekâ alanları ile çevreye yönelik tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 13-3(26), 83-97.