İnsan ve Çevre Ünitesine Yönelik Bir Çevre Bilgisi Testi (Çbt) Geliştirme ve Geçerlik-Güvenilirlik Çalışması

Yıl 2015, Cilt: 6 Sayı: 11, 137 - 155, 01.06.2015

Gökçe Ok Süleyman Başlar

Öz

Bu çalışmada, ders dışı Doğa Eğitimi Etkinlikleri (DEE) ile işlenen İnsan ve Çevre ünitesinin bilişsel
kazanımlarına yönelik yeni bir başarı testi geliştirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın evrenini İzmir ili
Tire ilçesinde ortaokul 8. sınıfta öğrenim görmekte olan ve bir önceki sene söz konusu üniteyi işlemiş
310 öğrenci oluşturmaktadır. Verilerin toplanması için tarafımızdan geliştirilen Çevresel Bilgi Testi
(ÇBT) kullanılmıştır. Çevre Bilgisi Testi’nin (ÇBT) yapı geçerliliğini göstermek için Klasik Test Kuramı
yardımıyla madde ve test analizleri yapılmıştır. Klasik Test Kuramı kullanarak soruların güçlük ve
ayırt edicilik indekslerini hesaplamak için Excel 2013 programı kullanılmıştır. Çevre Bilgisi Testi’nin (ÇBT) güvenilirliğinin ortaya konulması için KR-­‐‑20 (=0,78) ve KR-­‐‑21 (=0,73) güvenilirlik katsayılarına
bakılmıştır. Yapılan tüm bu analizler sonucunda geliştirilen Çevre Bilgisi Testi’nin (ÇBT) 20 soru ile 7.
sınıf öğrencileri için kullanılmasının uygun olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Doğa Eğitimi, İnsan ve Çevre, bilgi testi.

Validity and Reliability Analysis of An Environmental Knowledge Test (Ekt) Developed According to Humans and The Environment Unit

Öz

In this study, we are aiming to develop a new achievement test to measure the benefits of humans and
the environment unit studied with the extracurricular Nature Education Activities (NEA). Our
population are the 310 students living near the Tire town of Izmir province and receiving 8th grade of
their intermediate education which took the lesson we mentioned before in the previous educational
year. The Environmental Knowledge Test (EKT) that developed by ourselves is used to gather the
research data. Classical Test Theory is used to show the construct validity of the Environmental
Knowledge Test (EKT) by doing item and test analyses. Excel 2013 computer program was used to
calculate the difficulty and discrimination index of the items according to Classical Test Theory. KR-­‐‑20
(=0, 78) and KR-­‐‑21 (=0,73) Reliability Coefficient were used to estimate the reliability of the
Environmental Knowledge Test (EKT). In conclusion of all these analyses we decided that the 20
questions Environmental Knowledge Test (EKT) we developed ourselves can be used for 7th grade
students.

Anahtar Kelimeler

Nature education, humans and the environment, knowledge test.

Kaynakça

• Artun, H. (2013). Yedinci Sınıf Öğrencilerinin Çevre Eğitimine Yönelik Tasarlanan Modüler Öğretim Programının Etkililiğinin Araştırılması. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Trabzon. Baştürk, S. (2014). Ölçme araçlarının taşıması gereken nitelikler. S. Baştürk (Ed.), Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme (sf. 40-­‐‑45). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. Baykul, Y. (2000). Eğitimde ve psikolojide ölçme: klasik test teorisi ve uygulaması (birinci baskı). Ankara: ÖSYM Yayınları. Bogner, F. X. (1998). The influence of short-­‐‑term outdoor ecology education on long-­‐‑term variables of environmental perspective. The Journal of Environmental Education, 29(4), 17-­‐‑29. Bögeholz, S. (2002). An empirical study of gender differences relevant to environmental education, in: U. Pasero & A. Gottburgsen (Eds.) Wie natürlich ist Geschlecht? Gender und die Konstruktion von Natur und Technik (Wiesbaden, Westdeutscher Verlag), 215–227. Delay, R. (2001). Nothing here to care about: Participant constructions of nature following a 12-­‐‑day wilderness program. The Journal of Environmental Education, 32(4), 43-­‐‑48. DeVellis, R. F. (2003). Scale development: Theory and applications (Second edition). London: Sage Erentay, N. (2013). Okul Dışı Doğa Uygulamalarının 5. Sınıf Öğrencilerinin Fene İlişkin Bilgi, Bilimsel Süreç Becerileri ve Çevreye Yönelik Tutumlarına Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı. Antalya. Erkuş, A. (2013). Sınıf öğretmenleri için ölçme ve değerlendirme: kavramlar ve uygulamalar (birinci baskı). Ankara, Ekinoks Yayıncılık. Erten, S. (2003). 5. Sınıf Öğrencilerinde “Çöplerin Azaltılması” Bilincinin Kazandırılmasına Yönelik Bir Öğretim Modeli. H.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı: 25. Fisman, L. (2005). The effects of local learning on environmental awareness in children: An empirical investigation. The Journal of Environmental Education, 36(3), 39-­‐‑50. Fraenkel, J. R., Wallen, N. E. and Hyun, H. H. (1993). How to design and evaluate research in education? (Vol. 7). New York: McGraw-­‐‑Hill. Güven, E. (2013). Çevre Sorunları Başarı Testinin Geliştirilmesi ve Öğretmen Adaylarının Bilgi Düzeylerinin Belirlenmesi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 2013, Cilt 3, Sayı 2, 114-­‐‑127. Hambleton, R. K. (2002). Adapting achievement tests into multiple languages for international assessments. Methodological advances in cross-­‐‑national surveys of educational achievement, 58-­‐‑79. Köklü, N., Büyüköztürk, Ş. & Çokluk Bökeoğlu, Ö. (2006). Sosyal Bilimler İçin İstatistik. Ankara: Pegem A Yayıncılık. Öner, N. (2006). Türkiye’de kullanılan psikolojik testler. (ikinci baskı). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları. Özdemir, O., (2010). Doğa Deneyimine Dayalı Çevre Eğitiminin İlköğretim Öğrencilerinin Çevrelerine Yönelik Algı Ve Davranışlarına Etkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 27, 2010, 125-­‐‑138. Özdemir, O. ve Uzun, N. (2006). Yeşil Sınıf Modeline Gore Yürütülen Fen ve Doğa Etkinliklerinin Anasınıfı Öğrencilerinin Çevre Algılarına Etkisi. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi, 3(1). Phenice, L. A. ve Griffore, J.P. (2003). Young childern and the natural world. Contemporary Issues in Early Childhood, Volume 4, Number 2. Rickinson, M. (2001) ‘Learners and Learning in Environmental Education: a critical review of the evidence’. Environmental Education Research, 7(3), 207 – 320. Ronau, R. N., Rakes, C. R., Bush, S. B., Driskell, S. O., Niess, M. L. ve Pugalee, D. K. (2014). A survey of mathematics education technology dissertation scope and quality 1968–2009. American Educational Research Journal. Rost, J. (2002). “Bildung für nachhaltige entwicklung zehn Jahre nach Rio”. Zeitschrift für internationale Bildungsforschungund Entwicklungspadagogik, ZEP, Nr.1. (Online): Retrieved on 20-­‐‑Mai-­‐‑2007 at IKO-­‐‑Verlag: http://www.ipn.uni-­‐‑kiel.de/blk21-­‐‑ sh/umweltbildung.pdf Sontay, G., Gökdere, M. ve Usta, E. (2014). Üstün Yetenekli Öğrencilerle Akranlarının Çevresel Davranışlarının Karşılaştırmalı İncelenmesi. Türk Üstün Zekâ ve Eğitim Dergisi, 4 (2), 90-­‐‑106. Şahin, F. ve Yazgan, B. S. (2013). Araştırmaya Dayalı Sınıf Dışı Laboratuar Etkinliklerinin Öğrencilerin Akademik Başarısına Etkisi. Sakarya University Journal of Education, 3/3, ss.107-­‐‑ 122. Şeker, H. and Gençdoğan, B. (2006). Psikolojide ve eğitimde ölçme aracı geliştirme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Şekercioğlu, G. (2009). Çocuklar için benlik algısı profilinin uyarlanması ve faktör yapısının farklı değişkenlere göre eşitliğinin test edilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. Uğulu, İ. (2011). Yeniden Kazanım Eğitiminin (Recycling Education) Ortaöğretim Öğrencilerinin Bilgi, Tutum ve Davranışı Üzerine Etkileri, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. Uysal, M., Öztürk, H. and Döş, İ. (2013). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara. Vaske, J. J., & Kobrin, K. C. (2001). Place attachment and environmentally responsible behavior. The Journal of Environmental Education, 32 (4)l, 16-­‐‑21.