PREPOSITIONS AND LETTER CONCEPTS IN THE ARABIC LANGUAGE

Year 2024, Volume: 5 Issue: 1, 237 - 252, 17.03.2024

Muhammed İbrahim Erden Nusrettin Bolelli

Abstract

This article aims to examine whether the term letter, which is one of the parts of the word, and the term preposition have the same meaning, and whether the term preposition encompasses all the definitions of the noun, verb and letter terms, which are the parts of the word. This study will be about the parts of the word that have an important place in the Arabic language, the letter term and the preposition term, which are parts of the word. In the Arabic language, the word is examined in three parts: noun, verb and letter. While a noun is defined as a word that has a meaning on its own, regardless of time, a verb is defined as a word that has a meaning depending on one of three tenses: past tense, future tense and present tense. The term letter is defined as an element that does not have a meaning on its own and is an intermediary between verbs and nouns in the sentence and connects the meanings. While letters and prepositions mostly express the same meaning, it is seen that some linguists make a distinction regarding these two terms. It is thought that it would be useful to examine whether the preposition and letter terms signify the same thing or not, and if not, how they differ. Because these two terms can be used interchangeably in the Arabic language

Keywords

Language, Arabic, Word, Preposition, Name, Verb, Letter.

Arap Dilinde Edat ve Harf Mefhumları

Abstract

Bu çalışma kelimenin kısımlarından olan harf terimiyle edat teriminin aynı anlama gelip gelmediğini ve edat teriminin kelimenin kısımları olan isim, fiil ve harf terimlerinin tanımlarının bütün fertlerini kuşatıp kuşatmadığını incelemeyi amaçlamaktadır. Yapılan bu çalışma Arap dilinde önemli bir yer tutan kelimenin kısımları ile kelimenin kısımlarından olan harf terimi ile edat terimi hakkında olacaktır. Arap dilinde kelimenin isim, fiil ve harf olmak üzere üç kısımda incelenmektedir. İsim herhangi bir zamana bağlı kalmaksızın kendi başına bir anlam ifade eden kelime olarak tanımlanırken fiil geçmiş zaman (mazi), gelecek zaman (istikbâl) ve şimdiki zaman (hâl) olmak üzere üç zamandan birine bağlı olarak bir anlam ifade eden kelime olarak tanımlanmaktadır. Harf terimi ise kendi başına bir anlam ifade etmeyen ve cümle içerisinde fiiller ve isimler arasında bir aracı ve manaları birbirine bağlayıcı öğe şeklinde tanımlanmaktadır. Harf ile edat daha çok aynı anlamı ifade ederken bazı dilcilerin bu iki terimle ilgili bir ayrıma gittiği görülmektedir. Edat ile harf terimlerinin delalet ettiklerinin aynı olup olmadığının eğer aynı değilse nasıl bir farklarının olduğunun incelenmesinin faydalı olabilecek bir konu olduğu düşünülmektedir. Çünkü bu iki terim Arap dilinde birbirlerinin yerine kullanılabilmektedir.

Keywords

Dil, Arapça, Kelime, Edat, İsim, Fiil, Harf.

References

• Bolelli, N. (2006). Arapça Dilbilgisi Nahiv Sarf ve Terimleri (1. bs). Yasin Yayınevi.
• Birgivî, Z. (2015). İẓhâru’l-esrâr fi’n-naḥv. Dâru’l-Minhâc.
• Câmî, N. A. (2015). El-Fevâidü’ḍ-Ḍiyâiyye el-meşhûr bi Molla Câmî. Şifa Yayınevi.
• Cevherî, İ. b. H. (1987). Eṣ-Ṣıḥâḥ Tâcü’l-luġa ve ṣıḥâḥu’l-ʿArabiyye (4. bs, 1-6). Dâru’l-İlim li’l-Melâyîn.
• Enbârî, E. (t.y.). Kitâbü esrâri’l-῾Arabiyye. Mecme῾u’l-῾İlmiyyi’l-῾Arabiyye.
• Enbârî, E. (2003). El-İnṣâf fî mesâʾili’l-ḫilâf beyne’n-naḥviyyîne’l-Baṣriyyîn ve’l-Kûfiyyîn (1. bs, 1-2). el-Mektebetü’l-ʿAsriyye.
• Ferâhîdî, H. (t.y.). Kitâbü’l-ʿAyn (1-8). Lübnan.
• Ğalâyînî, M. (2012). Câmi῾u’d-durûsi’l-῾Arabiyye. Müessesetü’r-Risâle Nâşirun.,
• Hân, M. (2015). Arap Dilinde Edatların Yapı ve Fonksiyonları (A. Hacıbekiroğlu, Çev.). Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 14(28), 129-140.
• Hâşimî, S. A. (2015). El-Ḳavâʻidü’l-esâsiyye li’l-luġati’l-ʽArabiyye. Dâru’l-Maʽrife.
• İbnü’l-Hâcib, C. O. (2010). El-Kâfiye fî ʿilmi’n-naḥv (1. bs). Mektebetü’l-Âdâb.
• İbn Hişâm, E. (2004). Şerḥu Ḳaṭri’n-nedâ ve Belli’ṣ-Ṣadâ (4. bs). Dâru’l-Kütübi’l-ʿİlmiyye.
• İbn Hişâm, E. (t.y.). Muġni’l-lebîb ῾an-kütübi’l-eʻârib (1-2). Dâru’l-Kitâbi’l-Mısrî ve Dâru’l-Kitâbü’l-Lübnânî.
• İbn Manzûr, C. M. (2013). Lisânü’l-῾Arab (1-9). Dâru’l-Hadîs.
• İbnü’s-Serrâc, M. (1996). El-Uṣûl fi’n-naḥv (3. bs, 1-3). Müessesetü’r-Risâle.
• Komisyon. (2008). El-Muʿcemü’l-vasîṭ (4. bs). Mektebetü’ş-Şurûki’d-Düveliyye.
• Lebdî, M. S. N. (1985). Muʿcemü’l-muṣṭalaḥâti’n-naḥviyye ve’ṣ-ṣarfiyye (1. bs). Müessesetü’r-Risâle.
• Meylânî, M. (2015). Şerḥu’l-Muġnî fi’n-naḥv (2. Baskı). Mektebetü Seydâ.
• Murâdî, H. (2016). El-Cena’d-dânî fî ḥurûfi’l-meʿânî. Daru’l-Kütübi’l-ʿİlmiyye.
• Sîbeveyhi, A. (1988). El-Kitâb. Mektebetü’l-Hânecî.
• Zemahşerî, M. (1993). El-Mufaṣṣal fî ṣanʿati’l-iʿrâb (1. bs). Mektebetü’l-Hilâl.