Characteristics of Reading Texts in 18th and 19th Century French Prepared Transcription Monuments

Yıl 2018, - Özel Sayı, 86 - 92, 20.08.2018

Yakup Yılmaz

https://doi.org/10.29000/rumelide.454240

Öz

In the 18^th and 19^th
centuries, when the books prepared in the teaching of Turkic languages as a
foreign language are looked at, the works written by the Turks are replaced
with works written in French which are mainly civilization, diplomacy and trade
languages. These works mainly contain grammatical rules. It is a word-centric
expression. Some have been given reading texts. It is necessary to examine
these texts according to structure and content instead of the work. Quite a
number of dialogues and dialogues were given from the independent text in most
of the works; very few readings are available. While reading texts are
examined, texts form the main part as structure, content and genre;
sub-sections of sentences and texts in the structure, sub-sections of religious
and secular topics in the context, dialogue in the genre, proverbs, fables,
verses, verse and subspecies. After they were classified, the fables-fıkralar,
verse texts and texts were evaluated in terms of their contents. As a result,
in reading texts in transcription monuments, it is seen that the official
correspondence education is predominant, two of them have academic reading
education, and some texts are advanced texts and others are easy texts.

Anahtar Kelimeler

Transcription monuments-texts, reading texts, teaching Turkish for foreigners

18. ve 19. Asırda Fransızca Hazırlanmış Transkripsiyon Anıtlarında Okuma Metinlerinin Özellikleri

Öz

18. ve 19. asırlarda, yabancı dil olarak
Türkçenin öğretiminde hazırlanan kitaplara bakıldığında, Türklerin yazdıkları
eserler yerine, ağırlıklı olarak medeniyet, diplomasi ve ticaret dili olan
Fransızca ile kaleme alınmış eserler çıkar. Bu eserlerde ağırlıklı olarak
gramer kuralları bulunur. Kelime merkezli bir anlatım söz konusudur.
Bazılarında okuma metinleri verilmiştir. Bu metinleri eserdeki yerine, yapısına
ve içeriğine göre incelemek gerekir. Eserlerin çoğunda müstakil metinden ziyade
cümleler ve diyaloglar verilmiş; pek azında okuma metinleri sunulmuştur. Okuma
metinleri incelenirken, metinler yapı, içerik ve tür olarak ana bölümü
oluşturur; yapı içinde cümle ve metin alt bölümü, içerik içinde dini ve dünyevi
konular alt bölümü, tür içinde diyalog, atasözü, fabl-fıkra, manzum, mensur
türler alt bölümü belirlenmiştir. Bunlar tasnif edildikten sonra metin
kapsamında fabllar-fıkralar, manzum metinler ve mensur metinler içerikleri
bakımından değerlendirilmiştir. Sonuç olarak transkripsiyon anıtlarındaki okuma
metinlerinde özellikle resmi yazışma öğretiminin öncelendiği, iki tanesinde
akademik özellikli okuma öğretimi bulunduğu, okuma metni başlığı altında
bazılarında ileri düzeyde metinler bazılarında ise kolay metinler sunulduğu
görülmüştür. 

Anahtar Kelimeler

Transkripsiyon anıtları-metinleri, okuma metni, yabancılar için Türkçe öğretimi

Kaynakça

• Albert, L. (1853). Turkisch Grammatik . Leipzig. Atuf, M. (1868). Dictionnaire Français, Turc et Italien. Constantinople. Barbier de Meynard, A. C. (1881). Dictionnaire turc-français 1. Paris. Barbier de Meynard, A. C. (1886). Dictionnaire turc-français 2. Paris. Besse, J. K. (1829). Abrege de la Grammaire Turque et un Petit Vocabulaire en Français, Turc en Hongrois. Budapeşte. Bianchi, T. (1839). Le Guide de la Conversation en Français et en Turc. Paris. Bianchi, T. X. (1831). Vocabulaire Français-Turc. Paris. Bianchi, T. X. (1852). Guide de la coversation en France et en Turc. Paris. Catergian, P. S. (1855). Guide de conversation turc-français-allemand . Viyana. Charrel, L. (1873). Etudes Philologique sur la Langue Turque. Constantinople. Dal, M. M. (1885). Methode Theorique et Pratique Pour L’enseignements de la Langue Turque. İstanbul. Davids, A. L. (1836). Grammaire Turke. Paris. Dietrici, F. (1854). Chrestomathe Ottomane preceder de tableaux et suiver d'un glossaire turc-français. Berlin. Dubeux, L. (1856). Elements de la Gramaire Turque. Paris. Duprat, B. (1854). Le Drogman Turc donnant les mots et les phrases. Paris. Fraschery, S.-B. (1883). Kamus-ı Firansavi-Dictionnaire turc-français. Constantinople. Handjeri, P. A. (1840). Dictionnaire français-arabe-persan et turc. Moskova. Hindoglou, A. (1834). Grammaire Theorique et Pratique de la Langue Turke. Paris. Hindoglu, A. (1831). Dictionnaire abrégé turc-français. Viyana. Hindoğlu, A. (1838). Dictionnaire abrégé turc-français . Viyana. Holdermann, J. B. (1730). Grammaire Turque Ou Methode Courte Et Facile Pour Apprendre La Langue Turque. İstanbul: Dâr-ı Tıbâa-yı Âmire. Huart, C. (1861). Grammaire Elementaire de la Langue Turque . Paris. Jaubert, A. (1823). Elements de la Grammaire Turque. Paris. Jaubert, A. (1833). Elements de la Grammaire Turque. Paris. Kieffer, J. D., & Bianchi, T. X. (1835). Dictionnaire Turc-Français. Paris. Kieffer, J. D., & Bianchi, T. X. (1850). Dictionnaire Turc-Français. Paris. Letellier, V. (1838 ). Vocabulaire Oriental, Français-Italien, Arabe, Turc et Grec. Paris. Mallouf, N. (1856). Dictionnaire Française-Turc. Paris. Mallouf, N. (1862). Grammaire Elementaire de la Langue Turque . Paris. Medigi, M. (1844). Grammaire polyglotte contenant les princ. Venedik. Nedjib. (1870). Grammaire Elementaire de la Langue Turque. Constantinople. Pfizmaier, A. (1847). Grammaire Turque. Viyana. Preindl, J. v. (1789). Vocabulaire de la langue turque: . Berlin. Redhouse, S. J. (1846). Grammaire Raisonnee de la language Ottomane. Paris. Schroeder, G. (1835). Grammaire Turque. Leipsic. Timoni, A. (1854). Guide de la conversation Français-Turc. Paris. Tinghir, B., & Sinapian, K. (1891). Dictionnaire français-turc des termes techniques des sciences, des lettres et des arts. Constantinople. Viguer, P. F. (1790). Elemens De La Langue Turque. İstanbul. Viotte, C. (1856). Grammaire turque courte et facile. Paris. Youssouf, J. R. (1892). Grammaire Complete de la Langue Ottomane. İstanbul. Youssouf, R. (1888). Dictionnaire turc-français en caractères latins . Constantinople