"TRANSFORMED" AND "OTHERIZING" CONSERVATISM: NEOCONSERVATISM

Yıl 2024, Sayı: 35, 123 - 145, 29.02.2024

Nuran Pir

https://doi.org/10.15182/diclesosbed.1352071

Öz

Neoconservatism, regarded as a radical form of classical conservatism, has diverged considerably from classical conservatism due to its sources and the influence of the nationalist movement. In the last quarter of the 20th century, neoconservatism, which found a severe response on the political ground, accepts multiculturalism as a threat, is hostile to all libertarian movements that allow the individual to make their own choices freely, has developed an understanding that rejects, "otherwise" and excludes immigrants from undeveloped countries with different ethnic or religious identities as a threat to national identity, as well as individuals, groups and radical ideas that disrupt the natural social order and family values, and who lead a life outside the mainstream lifestyles. In this context, in this study, neoconservatism is handled as "transforming" and "otherising" conservatism. The study aims to reveal how neoconservatism, which acts to protect and preserve the self, "us," has broken away from classical conservatism and how it has become a means of "othering."

Anahtar Kelimeler

Conservatism, New Right, Neoconservatism, Rupture, Othering"

“DÖNÜŞEN” VE “ÖTEKİLEŞTİREN” MUHAFAZAKARLIK: NEOMUHAFAZAKARLIK

Öz

Klasik muhafazakarlığın radikal bir formu olarak kabul edilen neomuhafazakarlık, beslendiği kaynaklar ve milliyetçilik akımının etkisiyle klasik muhafazakarlıktan oldukça farklılaşmıştır. 20. yy.’ın son çeyreği ile siyasal zeminde ciddi bir karşılık bulan, çok kültürlülüğü bir tehdit unsuru olarak kabul eden, bireye kendi seçimlerini özgürce yapma şansı tanıyan tüm özgürlükçü akımlara düşman olan neomuhafazakarlık, ulusal kimliğe tehdit olarak gelişmemiş ülkelerden gelen, farklı etnik veya dinsel kimliklere sahip göçmenler ile doğal toplum düzeni ve aile değerlerini bozan, ana akım yaşam tarzları dışında hayat süren kişileri, grupları ve radikal fikirleri reddeden, onları “ötekileştiren”, dışlayan bir anlayış geliştirmiştir. Bu kapsamda çalışmada neomuhafazakarlık, “dönüşen” ve “ötekileştiren” muhafazakarlık anlayışı olarak ele alınmaktadır. Çalışmanın amacı kendinden olanı yani “bizi” korumak ve muhafaza etmek amacıyla hareket eden neomuhafazakarlığın, klasik muhafazakarlıktan ne denli koptuğunu ve bir “ötekileştirme” aracı haline nasıl geldiğini ortaya koymaktır.

Anahtar Kelimeler

Muhafazakarlık, Yeni Sağ, Neomuhafazakarlık, Kopuş, “Ötekileştirme”

Kaynakça

• Aronowitz, S. (2007). Considerations on the origins of neoconservatism: looking backward. In M. J. Thompson (Ed). Confronting the new conservatism the rise of the right in America, (ss.56-70). New York University Press.
• Baltacı, C. (2004). Yeni sağ üzerine bir eleştiri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2), 359-373.
• Barry, N. (1989). Yeni sağ (Çev. C. Aykan). TİSAMAT.
• BBC News Türkçe (2018, Ekim 29). Brezilya Devlet Başkanı seçilen Jair Bolsonaro'nun büyük tepkilere neden olan sözleri neler?. https://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-46013777 (Erişim Tarihi: 08.11.2023)
• Beneton, P. (1991). Muhafazakarlık (Çev. C. Akalın). İletişim Yayınları.
• Bora, T. (1997). Muhafazakarlığın değişimi ve Türk muhafazakarlığında bazı yol izleri. Toplum ve Bilim, 74, 6-31.
• Bora, T., & Erdoğan, N. (2006). Muhafazakar popülizm. İçinde T. Bora ve M. Gültekingil (Ed.). Modern Türkiye’de siyasi düşünce muhafazakarlık Cilt 5, (ss.632-655). İletişim Yayınları.
• Burke, E. (1795). Thoughts and details on scarcity. http://pombo.free.fr/burke1795.pdf (Erişim Tarihi: 27.08.2023)
• Burke, E. (2005). Gelenekçilik. J. Kekes (Der.)., (Çev. B. Canatan), Muhafazakâr Düşünce, 1(3), 11-28.
• Burke, E. (2016). Fransa’daki devrim üzerine düşünceler (Çev. O. Arslan). Kadim Yayınları.
• Çaha, Ö. (2006). Muhafazakâr düşüncede toplum. Liberal Düşünce Dergisi, (34),15-24.
• Çiğdem, A. (1997). Muhafazakarlık üzerine. Toplum ve Bilim, 74, 32-51.
• Davidson, L. (2007). One-dimensional men: neoconservatives, the allies and models. In M. J. Thompson (Ed). Confronting the new conservatism the rise of the right in America (ss.247-268). New York University Press.
• Duman, F. (2017a). Muhafazakâr düşüncede ‘otorite’ anlayışı. Milel ve Nihal, (14), 135-159. https://doi.org/10.17131/milel.324216
• Duman, F. (2017b). Muhafazakâr ideolojide farklı düşünce gelenekleri bağlamında ‘muhafazakârlığın doğası’. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (1), 15-34. https://doi.org/10.17218/hititsosbil.306495
• Dusanic, A., & Peney, P. P. (2009). The influence of the neoconservative movement on U.S. foreign policy. Connections, 8(2), 91-99.
• Ehrman, J. (1995). The rise of neoconservatism: intellectuals and foreign affairs 1945–1994. Yale University.
• Erdoğan, M. (2006). Muhafazakârlık: ana temalar. Liberal Düşünce Dergisi, (34), 5-9.
• Genç, E., & Çoşkun, T. (2015). Muhafazakarlık ve Türkiye muhafazakarlıklarının bazı halleri. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(2), 27-40.
• Habermas, J. (1989). The new conservatism: cultural criticism and the historians’ debate. The MIT Press.
• Heywood, A. (2010). Siyasal ideolojiler (Çev. A.K. Bayram). Adres Yayınları.
• Hume, D. (2009). İnsan doğası üzerine bir inceleme (Çev. E. Baylan). Bilgesu.
• Independent Türkçe (2020, Haziran 3). Elinde İncil ile poz veren Trump: İnsanlar ibadet alanına yürümemi sevdi. https://www.indyturk.com/node/189971/haber/elinde-incil-ile-poz-veren-trump-insanlar-ibadet-alanına-yürümemi-sevdi (Erişim Tarihi: 08.11.2023)
• İşci, B. (2019). Muhafazakarlık ekseninde Carl Schmitt'in egemenlik anlayışı ve yeni muhafazakarlık. (YÖK Tez Merkezi, Yüksek Lisans). İstanbul Üniversitesi.
• Kırlı, Ö. (2016). Kadim”in restitüsyonu ve “kutsal”ın restorasyonu. İçinde A. Ç. Deniz (Ed.). Öteki muhafazakarlık (ss.17-54). Phoenix Yayınevi.
• Kirk, R. (2019). Muhafazakar anlayış Burke’ten Eliot’a (Çev. O. Arslan). Kadim Yayınları.
• Kristol, I. (2011). The neoconservative persuasion: selected essays, 1942–2009. Basic Books.
• Locke, J. (1996). İnsan anlığı üzerine bir deneme (Çev. V. Hacıkadiroğlu). Kabalcı Yayınevi.
• Mulholland, M. (2012). Bourgeois liberty and the politics of fear. Oxford University Press.
• Murray, D. (2005). Neoconservatism: Why We Need It. The Social Affairs Unit.
• Öğün, S. S. (2006). Türk muhafazakarlığının kültürel politik kökenleri. İçinde T. Bora ve M. Gültekingil (Ed.). Modern Türkiye’de siyasi düşünce muhafazakarlık Cilt 5 (ss.539-583). İletişim Yayınları.
• Özipek, B. B. (2005). Muhafazakarlık akıl, toplum, siyaset. Kadim Yayınları.
• Özipek, B. B. (2006a). Muhafazakarlık, devrim ve Türkiye. İçinde T. Bora ve M. Gültekingil (Ed.). Modern Türkiye’de siyasi düşünce muhafazakarlık Cilt 5 (ss.66-92). İletişim Yayınları.
• Özipek, B. B. (2006b). Muhafazakâr siyasetin temelleri. Liberal Düşünce Dergisi, 34 (Bahar), 5-9.
• Özipek, B. B. (2010). Avrupa’da ve Türkiye’de muhafazakârlık. Muhafazakar Düşünce Dergisi, 7(25-26), 105-120.
• Özler, H. (2018). Siyaset ve psikoloji. Ekin Yayınları.
• Özsel, D. (2010). Radikalizm ve muhafazakâr düşünce: yeni muhafazakârlık ne kadar yeni?. İçinde A. Öztürk (Der.). Yeni sol yeni sağ (ss.417-441). Phoenix Yayınları.
• Öztürk, A., & Mollaer, F. (2011). Muhafazakar ideoloji ve rasyonalite. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 0(35), 49-72.
• Riasanovsky, N.V. (1969). Nicholas I and offical nationality in Russia, 1825-1855. University of California Press.
• Ryan, M. (2010). Neoconservatism and the American century. Palgrave Macmillan.
• Şahin, K. (2017). Muhafazakâr düşünce ekseninde insan ve toplum. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(3), 892-906.
• Tajfel, H. (1981). Human groups & Social categories. Cambridge University Press.
• Topal, A. (2012). Yeni sağ. İçinde G. Atılgan ve E. A. Aytekin (Ed.). Siyaset bilimi: kavramlar, ideolojiler, disiplinler arası ilişkiler (ss. 393-407). Yordam Kitap.
• Tuzcu, P. (2010). Yeni sağ, muhafaza(kâr)lık ve göç. İçinde A. Öztürk (Der.). Yeni sol yeni sağ (ss. 473-490). Phoenix Yayınları.
• Türk, H. B. (2009). İdeoloji. İçinde M. Türköne (Ed.). Siyaset (ss. 105-145). Opus Yayınları. Vaisse, J. (2010). Neoconservatism: the biography of a movement. The Belknap Press of Harvard University Press.
• Vural, M. (2003). Siyaset felsefesi açısından muhafazakarlık. Elis Yayınları.
• Yılmaz Ceylan, A. (2007). Edmund Burke’ün “muhafazakar” düşüncesinde “iyi devrim” “kötü devrim” ayrımı. Muhafazakar Düşünce Dergisi, 3(11), 23-44.