Türkçenin Yabancılara Öğretiminde Öğreticilerin Ana Dillerine ve Kültür Değerlerine Hâkimiyetleri Meselesi

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 2021 Yunus Emre ve Türkçe Yılı Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi Özel Sayısı, 45 - 55, 13.05.2021

Kerim Tuzcu

https://doi.org/10.47948/efad.916194

Cited By: 2

Öz

Dil öğretimi, küresel vatandaşların çevrelerindeki dünyayla ilgilenmelerine yardımcı olduğu için günümüz dünyasında önemli bir bileşendir. Küreselleşme, dünyanın daha küçük bir yer haline gelmesine neden oldu ve bugün, devletlerin ve vatandaşların en temel düzeyde bile birbirleriyle iletişim kurabilmelerini gerektiren sanal hâle geldi. İster bir dostluk veya dayanışma gösterisi olsun, ister kültürel meselelerde bir aracı kullanmak olsun, her durumda kendi dilini karşıdaki muhatabına öğretmek ve bu yolla onları kendine bağlayabilmek için dil öğretimi son derece ehemmiyetlidir. Ayrıca kendi medeniyet ve dünya görüşünü başkalarına ilkah etmenin en kestirme ve en tesirli yolu kendi dilini o kitlelere öğretmek ve benimsetmekten geçmektedir. Dil merkezleri öğrencileri, kendi ülkelerindeki yabancı bir kültür ve dil hakkında bilgi edinmek için eşsiz bir fırsata sahiptir. Bu kurslarda kullanılan metinler ve görseller, hedef dilin sosyal ve kültürel değerlerine kısa bir bakış sunar. Bunlar yeni dili anlamak için yararlı olsalar da, öğrencilerin kültürle ilgili "arka plan" bilgilerine maruz kalmaları genellikle daha faydalıdır. Yani, bir yabancı dil öğretmeni için sadece hedef dilde akıcı olması yeterli değildir, öğretmenin de kültür ve değerleri konusunda bilgili olması ve bunları öğrenicilere etkin bir şekilde aktarabilmesi gerekir. Türkçeyi yurt içinde veya başka bir ülkede yabancı dil olarak öğretirken, öğretmen sadece dilin değil, aynı zamanda Türk kültürünün ve onun değerler sisteminin de elçisi olur. Bunu öğrencilerle en iyi şekilde paylaşmak için öğretmenin kendi kültürü hakkında objektif ve açık bir görüşe sahip olması çok önemlidir.

Anahtar Kelimeler

İletişim, Yabancı dil, Hedef dil, Dil öğretimi, Kültür ve medeniyet

Kaynakça

• Aka, B. E., & Nur, F. (2015). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Kültür Aktarımına Yönelik Yapılan Çalışmaların Değerlendirilmesi. Turkish Studies (10 (12)), 371-386.
• Arslan, N., & Durukan, E. (2014). Yabancılara Türkçe Öğretimi Ders Kitaplarında Söz Varlığı Unsurlarının İncelenmesi. International Journal of Language Academy, 2(4), 247-265.
• Barcın, S. (2018). Türk Soylulara Türkçe Öğretiminde Kültür Aktarım Aracı Olarak Atasözleri ve Deyimlerin Kullanımı: Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi Altın Köprü Türkçe Öğretimi Ders Kitabı (B1 Seviyesi). Aydın Tömer Dil Dergisi(2), 1-16.
• Başkan, Ö. (2006). Yabancı Dil Öğretimi İlkeler ve Çözümler. İstanbul: MULTILINGUAL YABANCI DİL YAYINLARI.
• Bayyurt, Y. (2011). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Kültür Kavramı ve Sınıf Ortamına Yansıması. D. Y. Bayyurt (Dü.) içinde, Yabancılara Türkçe Öğretimi: Politika, Yöntem ve Beceriler İçinde (s. 29-42). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Boylu, E., & Başar, U. (2018). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminin Kültürel Boyutu: Türkçe Kalıp Sözlerin Farslara Öğretimi. TÜBAR(XLIII), 31-52.
• Bölükbaş, F., & Keskin, F. (2010). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Metinlerin Kültür Aktarımında İşlevi. Turkish Studies(5(4)), 221-235.
• Demir, A., & Açık, F. (2011). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Kültürlerarası Yaklaşım ve Seçilecek Metinlerde Bulunması Gereken Özellikler. TÜBAR(30), 51-72.
• Demirel, Ö. (2014). Yabancı Dil Öğretimi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Duru, H. (2009). Atasözleri ve Deyimlerin Yabancılara Öğretilmesinde Yöntem ve Teknikler (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul.
• Er, K. O. (2006). Yabancı Dil Öğretim Programlarında Kültürün Etkileri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi(39(1)), 1-14.
• Gülay, N. (1988). Yabancılara Türkçe Öğretiminin Politik Önemi. Dünyada Türkçe Öğretimi Dergisi, 34-36.
• Gün, M., & Şimşek, R. (2020). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Sosyo-Kültürel Yansımalar. Turkish Journal of Primary Education, 5(1), 46-58.
• Güngör, N. (1991). Kültür-Eğitim-Dil Üzerine Görüşleri ile Z.Fahri Fındıkoğlu. Ankara: Kültür Bakanlığı Yay.
• http://www.halklailiskiler.com.tr. 07 04, 2021 tarihinde http://www.halklailiskiler.com.tr adresinden alındı
• https://alihasar.blogspot.com. 04 09, 2021 tarihinde https://alihasar.blogspot.com adresinden alındı
• https://cdn-acikogretim.istanbul.edu.tr. 03 30, 2021 tarihinde https://cdn-acikogretim.istanbul.edu.tr adresinden alındı
• https://tdk.gov.tr. 03 25, 2021 tarihinde https://tdk.gov.tr adresinden alındı
• Kutlu, A. (2014). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Kültürün Araç Olarak Kullanımı: Gazi Yabancılar İçin Türkçe Öğretim Seti Örneği (B1- B2 Seviyesi). Kastamonu Eğitim Dergisi(23(2)), 697-710.
• Küçükler, N. (2010). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimine Yönelik, Sanatsal Uyaranlarla Yapılandırılmış Etkinlikler Üzerine Bir Model Önerisi(Yüksek Lisans Tezi). Ankara.
• Kürtül, İ., Kapağan, E., Kundakçı, M., & Bacaklı, Y. (2021). Türkiye’nin Uluslararası Öğrenci Stratejisi: Mevcut Durum Analizi ve Sorunların Çözümüne Yönelik Öneriler. Journal of History Culture and Art Research(10 (1)), 113-131.
• Mete, F., & Gürsoy, Ü. (2013). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Öğretmen Yeterliklerine İlişkin Görüşler. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (28(3)), 343-356.
• Millî Eğitim Bakanlığı, Ö. Y. (2017). Öğretmen Yeterlikleri: Öğretmenlik Mesleği Genel ve Özel Alan Yeterlikleri. Ankara: Millî Eğitim Basımevi.
• Pehlivan, F. (2007). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Kültürlerarası Etkileşim Odaklı Yaklaşım Uyarınca Metin Çalışmaları. İstanbul: Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Uğurlu, M. (2004). Türk Lehçeleri Arasında Kelime Eş Değerliği. bilig, 29-40.
• Ungan, S. (2020). Kültür ve Çeşitleri. A. Şahin (Dü.) içinde, Dil ve Kültür (s. 57-67). Ankara: vizetek.
• Yiğit, M., & Arslan, M. (2014). Kültürel Etkileşimin Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimine Etkisi: Arnavutluk Örneği. Dil ve Edebiyat Dergisi(10), 1-13.