Silage Yield and Quality of Hop (Humulus lupulus L.)

Yıl 2023, Cilt: 9 Sayı: 3, 436 - 447, 20.12.2023

Zübeyde Kaymaz Erdem Gülümser

https://doi.org/10.24180/ijaws.1317463

Öz

Hop (Humulus lupulus L.) contains significant amounts of polyphenols, crude protein, and crude ash, and highly digestible. It contributes to animal health, yield, and quality due to these due to the phenolic compounds. In addition, thanks to the phenolic compounds it contains, hops promote fermentation in silage and increase the palatability of the silage by giving it an aromatic taste. Hop is harvested between August-September. The cone of the harvested plant is used for brewing, while the rest is usually discarded. In this study, it was aimed to determine the silage yield and quality of hops. Five different age groups (3, 5, 10, 15, and 20) of two types of hops (Brewers Gold and Aroma) were examined in the study. The cone of the harvested plant is used for brewing, while the rest is usually discarded. Then, harvested plants were chopped to size 2 cm, and ensiled in 2 kg plastic jars. The samples were taken fermentation at 25±2 °C during the 45 days. In this study, silage yield, dry matter ratio, pH value, fleig score, organic acids (lactic acid, acetic, oxalic, succinic and citric acid), water soluble carbohydrates, crude protein ratio, acid detergent fiber, neutral detergent fiber, potassium, phosphorus, calcium, and magnesium contents of silages were determined. The highest silage yield was determined at 1.73 t da-1 with in the 5 age group of Aroma variety. The crude protein ratio ranged between 15.10-20.11%. The highest fleig score was determined in the age groups of 5 (96.64 and 92.27, respectively) and 20 (91.42 and 93.87, respectively) of both cultivars. The highest lactic acid content of 4.10% was determined in the 5 age group of the Brewers Gold variety. The nutritional content of the silages was sufficient in terms of animal nutrition. As a result, it has been determined that silages obtained from different varieties and ages of hops can be evaluated as silo material in terms of the investigated traits examined.

Anahtar Kelimeler

Hop, variety, age, silage yield, silage quality.

Şerbetçi Otunun (Humulus lupulus L.) Silaj Verimi ve Kalitesi

Öz

Şerbetçi otu (Humulus lupulus L.) önemli miktarda polifenol, ham protein ve ham kül içerir ve hayvanlar tarafından kolayca sindirilebilir. Bu özelliklerinden dolayı hayvan yanında hayvansal ürünlerin verim ve kalitesine katkı sağlar. Ayrıca şerbetçi otu içermiş olduğu fenolik bileşiklerin sayesinde silajda fermantasyonu teşvik eder ve silaja aromatik bir tat vererek silajın lezzetliliğini arttırır. Şerbetçiotu Ağustos-Eylül ayları içerisinde hasat edilmektedir. Hasat edilen bitkinin kozası bira yapımında değerlendirilirken, geri kalan kısımları ise genellikle atılmaktadır. Bu çalışmada, şerbetçi otunun silaj verimi ve kalitesinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada iki çeşit şerbetçi otunun (Brewers Gold ve Aroma) beş farklı yaş grubu (3, 5, 10, 15 ve 20) incelenmiştir. Bitki örnekleri 4 tekerrür olarak 2 kg'lık vakumlu poşetlere sıkıştırılıp, ağızları hava almayacak şekilde kapatılmıştır. Silajlar, 25±2 °C'de laboratuvar koşullarında 45 gün süreyle fermantasyona bırakılmıştır. Örneklerin silaj verimi, kuru madde oranı, pH, fleig puanı, organik asitler (laktik, asetik, oksalik, suksinik, sitrik asit), suda çözünebilir karbonhidrat, ham protein, asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF), nötr deterjanda çözünmeyen lif (NDF), potasyum, fosfor, kalsiyum ve magn ezyum içerikleri incelenmiştir. En yüksek silaj verimi 1.73 t da-1 ile Aroma çeşidinin 5 yaş grubunda belirlenmiştir. Silajların ham protein oranı %15.10-20.11arasında değişmiştir. En yüksek fleig puanı her iki çeşidin 5 (sırasıyla 96.64 ve 92.27) ve 20 (sırasıyla 91.42 ve 93.87) yaş gruplarında belirlenmiştir. En yüksek laktik asit içeriği %4.10 ile Brewers Gold çeşidinin 5 yaş grubunda tespit edilmiştir. Silajların besin içerikleri hayvan besleme açısından seviyede olduğu gözlenmiştir. Sonuç olarak, şerbetçi otunun farklı çeşit ve yaşlarından elde edilen silajlarının incelenen özellikler bakımından silo materyali olarak değerlendirilebileceği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Şerbetçi otu, çeşit, yaş, silaj verimi, silaj kalitesi.

Kaynakça

• Acar, Z., Tan, M., Ayan, İ., Önal Aşçı, Ö., Mut, H., Başaran, U., Gülümser, E., Can, M. & Kaymak, G. (2020, Ocak 13-17). Türkiye’de Yem bitkileri tarımının durumu ve geliştirme olanaklar [Sözlü bildiri]. Türkiye Ziraat Mühendisleri IX. Teknik Kongresi, Türkiye.
• Alçiçek, A., & Özkan, K. (1996). Silo yemlerinde destilasyon yöntemi ile süt asidi, asetik asit ve bütürik asit tayini. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 3(2-3), 191-198.
• Al-Mamun, M., Saito, A., & Sano, H. (2011). Effects of ensiled hop (Humulus lupulus L.) residues on plasma acetate turnover rate in sheep. Animal Science Journal, 82, 451-455. https://doi.org/10.1111/j.1740-0929.2010.00867.x.
• Anonim. (2021). Sera Gazı Emisyon İstatistikler. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Greenhouse-Gas- Emissions-Statistics-1990-2019-37196. [Erişim tarihi: 10 Haziran 2021].
• Anonim. (2023). Tüm yönleriyle silaj yapımı ve silajla besleme. http://www.zootekni.org.tr/upload/file/silaj%20el%20ktabi.pdf. [Erişim tarihi: 20 Temmuz 2023].
• Ateş, E. (2012). The mineral, amino acid and fiber contents and forage yield of pea (Pisum arvense L.), fiddleneck (Phacelie tanacetifolia Benth.) and their mixtures under dry land conditions in the Western Turkey. Romanian Agricultural Research, 29(29), 237-244.
• Basmacıoğlu, H., & Ergül, M. (2002). Silaj Mikrobiyolojisi. Hayvansal Üretim, 43(1), 12-24.
• Başaran, U., Gülümser, E., Mut, H., & Çopur Doğrusöz, M. (2018). Mürdümük +tahıl karışımlarının silaj verimi ve kalitesinin belirlenmesi. Türk Tarım – Gıda Bilim ve Teknoloji Dergisi, 6(9), 1237-1242. https://doi.org/10.24925/turjaf.v6i9.1237-1242.2022.
• Başbağ, M., Çaçan, E., & Sayar, M. S. (2011, Nisan 27-30). Güneydoğu Anadolu Bölgesi doğal alanlarından toplanan bazı fiğ türlerinin ot kalitesi özelliklerinin belirlenmesi [Sözlü bildiri]. Uluslararası Katılımlı I. Ali Numan Kıraç Tarım Kongresi ve Fuarı, Türkiye.
• Çayıroğlu, H., Coşkun, İ., & Şahin, A. (2016). Silajın aerobik stabilitesini etkileyen faktörler ve iyileştirme stratejileri. Alınteri, 31(B), 91-97.
• Davies, N. T. (1979). Anti-nutrient factors affectingmineral utilization. Proceedings of the Nutrition Society, 38, 121–128. https://doi.org/10.1079/pns19790016.
• Dua, K., & Care, A. D. (1999). The role of phosphate on the rates of mineral absorbtion from the forestomatch of sheep. The Veterinary Journal, 157, 51-55.
• Dubois, M., Giles, K. A., Hamilton, J. K., Rebes, P. A., & Smith, F. (1956). Colorimetric method for determination of sugars and related substances. Analytical Chemistry, 28, 350–356. https://doi.org/10.1021/ac60111a017.
• Durmaz, S. (2019). Kolzanın silolanabilirlik özellikleri ve yem değerinin belirlenmesi. [Yüksek Lisans Tezi]. Bursa Uludağ Üniversitesi, Bursa.
• Filya, I. (2001). Silage technology. Hakan Ofset, İzmir, Turkey.
• Gürsoy E, & Macit E. (2017). Erzurum ili çayır ve meralarında doğal olarak yetişen bazı baklagil ve buğdaygil yem bitkilerinin mineral madde kompozisyonlarının belirlenmesi. Alınteri Journal of Agricultural Sciences, 32(1), 1-9. James, L. F., & Butcher, J. E. (1972). Halogeton poisoning ofsheep: effect of high level oxalate intake. Journal of Animal Science, 35, 1233–1238. https://doi.org/10.2527/jas1972.3561233x.
• Kılıç, A. (1984). Silo yemi. Bilgehan Basımevi, İzmir, 350.
• Kidambi, S. P., Matches, A. G., & Gricgs, T. C. (1989). Variability for Ca, Mg, K, Cu, Zn and K/(Ca+Mg) ratio among 3 wheat grasses and sainfoin on the southern high plains. Range Management, 42, 316-322.
• Kung, J. R., Sheperd, A. C., Smagala, A. M., Enders, K. M., Bessett. C. A., Ranjit, N. K., & Glancey, J. L. (1998). The effect of preservatives based on propionic acid on the fermentation and aerobic stability of corn silage and a total mixed ration. Dairy Science, 81, 1322-1330. https://doi.org/10.3168/jds.S0022-0302(98)75695-4.
• Lavrenčič, A., Levart, A., Košir, I. J., & Cerena, A. (2014). Influence of two hop (Humulus lupulus L.) varieties on in vitro dry matter and crude protein degradability and digestibility in ruminants. Journal of the Science of Food and Agriculture, 94(6), 1248-52. https://doi.org/10.1002/jsfa.6407.
• Marshal, J.P., Krausman, P.R., & Bleich, V.C. (2005). Rainfall, temperature, and forage dynamics affect nutritional quality of desert mule deer forage. Rangeland Ecology and Management, 58(4), 360-365.
• Meen, A. (2001). Forage quality on the Arizona Strip. Rangelands, 23, 7-12.
• Mcdonald, P., Henderson, A. R., & Heron, S. J. E. (1991). Biochemistry of silage. Chalcombe Publication.
• Mohd-Setapar, S. H., Abd-Talib, N., & Aziz, R. (2012). Review on crucial parameters of silage quality. APCBEE Procedia, 3, 99-103. https://doi.org/10.1016/j.apcbee.2012.06.053.
• Öztürk, Y. E., Gülümser, E., Mut, H., Başaran, U., & Çopur Doğrusöz, M. (2020). Şerbetçi otunun mısır ve yemlik soya ile karışımlarının silaj kalitesinin belirlenmesi. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 24(4), 440-446.
• Öztürk, Y. E., Gülümser, E., Mut, H., Başaran, U., & Çopur Doğrusöz, M. (2022). preliminary study on change of mistletoe (Viscum album L.) silage quality according to collection time and host tree species Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 46, 104-112. https://doi.org/10.3906/tar-2109-97.
• Panda, N., & Sahu, B. K. (2002). Effect of dietary levels of oxalic acid on calcium and phosphorus assimilation in crossbred bulls. Indian Journal of Animal Nutrition, 19, 215-220.
• Panyasak, A., & Tumwasorn, S. (2013). Effect of moisture content and storage time on sweet. Walailak Journal of Science and Technology, 12(3), 237-243. https://doi.org/10.2004/wjst.v12i2.750
• Rolinec, M., Rakhmetov, D., Bíro, D., & Juráček, M (2018). Nutritional value and fermentation characteristics of silage made from hybrid Rumex patientia L. × Rumex tianschanicus A.Los (Rumex OK 2) in different months during the year. Acta Fytotechn Zootechn, 21(3), 129-134. https://doi.org/ 10.15414/afz.2018.21.03.129-134.
• Uden, P. (2018). Plant organic acids in fresh and ensiled forage plants. Grass Forage Science, 73, 583-587. https://doi:10.1111/gfs.12361.