FİNANSAL KURULUŞLARIN SOSYAL SORUMLULUK FAALİYETLERİNDE SOSYAL MEDYA KULLANIMI: AKBANK, GARANTİ BBVA VE TÜRKİYE İŞ BANKASI A.Ş. ÖRNEĞİ

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 2, 250 - 269, 12.12.2019

Zübeyde Süllü

Öz

Günümüzde, finansal kuruluşların hissedarlara ve tüm
paydaşlara karşı sorumlulukları artmış ve tüm kurumsal iletişim süreçleri gibi
finansal halkla ilişkiler de önem kazanmıştır. Finansal halkla ilişkiler;
kuruluşun paydaşları ve diğer kamularla ilişkilerini düzenleyen ve olumlu imaj
ve iyi bir kurumsal itibar oluşturmayı hedefleyen yönetsel bir iletişim
sürecidir. Son yıllarda giderek
zenginleşen uygulamaları ve hızlı biçimde gelişen yapısı
nedeniyle;  dijital iletişim platformları
finansal kuruluşların paydaşlarıyla iletişim kurmaları ve işlem yapmaları için
yeni olanaklar sunmaktadır. Dijital iletişim platformlarından biri olan sosyal
medya da,  finansal kuruluşların
özellikle de bankaların bilgi sahibi olmak ve bilgi paylaşmak amacıyla
kullandıkları mecralardan biridir.

Bu çalışmanın temel amacı toplumsal sorumluluklar
konusunda başarılı bulunan finansal kuruluşların sosyal sorumluluk faaliyetleri
ile ilgili paylaşımları bağlamında sosyal medya platformlarını ne şekilde
kullandıklarını değerlendirmektir. Kurumsal Sosyal Sorumluluk Araştırmasında
toplumsal sorumluluklar konusunda başarılı bulunan kuruluşlar içerisinden
bankacılık sektörünün önemli kuruluşları olan Akbank, Türkiye İş Bankası AŞ ve
Garanti Bankası seçilmiştir. Bankaların sosyal medya platformları içerisinde en
çok kullanıcı sayısına sahip olan facebook hesaplarındaki paylaşımları nitel
araştırma yöntemlerinden biri olan betimsel analiz yöntemi ile ele
alınmıştır. 

Elde edilen bulgular doğrultusunda bankaların
paylaştığı gönderiler içerisinde kurumsal sosyal sorumluluk faaliyetleri ile
ilgili yapmış oldukları paylaşım sayıları ele alındığında bu kapsamda en çok
paylaşımı Akbank’ın yaptığı görülmektedir. Ardından KSS faaliyetleri ile ilgili
paylaşım sayısı değerlendirildiğinde Garanti Bankası ikinci sırada yer
almaktadır. İş bankasının ise bu anlamda yaptığı paylaşım sayısı diğer iki
bankaya oranla oldukça azdır. Ancak facebookta yaptıkları genel paylaşım
sayılarına oranla her üç bankanın da gerçekleştirdikleri sosyal sorumluluk
faaliyetleri ile ilgili paylaşımlarına bu sosyal medya aracında yeteri kadar
yer vermedikleri görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Finansal Halkla İlişkiler, Kurumsal Sosyal Sorumluluk, Sosyal Medya, Finansal Kuruluşlar

Kaynakça

• KAYNAKÇAAkbaş, E. (2010). ‘’Kurumsal Sosyal Sorumluluk Uygulamalarının Tüketici Marka Bağlılığına Etkisinin Araştırılması’’, (Yüksek Lisans Tezi), Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi), Çanakkale.
• Aksoy H., Ç. (2018). Kurumsal Sürdürülebilirlik ve Sürdürülebilirlik Performansının Ölçülmesi. İstanbul: Türkmen Kitapevi.
• Aktar, E. (2010). ‘’Sanal Toplulukların Bir Türü Olarak Sosyal Ağ Siteleri- Bir Pazarlama İletişim Kanalı Olarak İşleyişi’’, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:10 Sayı:1, s.107-122.
• Argenti, P. A. (2006), “Communication and Business Value: Measuring the Link”, The Journal of Business Strategy, Boston, Vol. 27, Issue: 6.
• Bülbül, A. R. (2004). Halka İlişkiler. Ankara:Nobel Yayın Dağıtım.
• Canada, I. (2006). Corporate Social Responsibility: An Implementation Guide for Canadian Business. Corparate Communications: An International Journal, 25-40.
• Capriotti, P. & Moreno, A. (2007). “Corporate Citizenship and Public Relations: The Importance and Interactivity of Social Responsibility Issues on Corporate Websites” Public Relations Review Volume 33, Issue 1, March, 84– 91.
• Carroll, A. B. (1999, September 1). Corporate Social Responsibility: Evolution of a Definitional Construct. Business&Society, 39,268-295.
• https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/000765039903800303. Erişim: 25 Temmuz 2019.
• Cutlip, S., M., Center, A. H. ve Broom, G. M. (1994). Effective Public Relations. New Jersey: Prentice Hall, Englewood Cliffs.
• Çakır, B.(2007). Sosyal Sorumluluk Kavramı ve Tarihsel Gelişimi, http://www.eurocons.com.tr/sosyalsaaa.php, Erişim tarihi: Temmuz 2019.
• Dedeoğlu, G. (2016). ‘’Teknoloji, İletişim, Yeni Medya ve Etik. İstanbul:Sentez Yayıncılık.
• Demirkan, M. (1998), ‘’Türk Endüstri İlişkileri Sisteminde Etik Tavır ve Sorumluluk Bilinci’’, Siyasette ve Etik Sempozyumu, 24-26 Aralık 1997, Sakarya Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Adapazarı.
• Eren, E. (2000). İşletmelerde Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. İstanbul: Beta.
• Gonzales, L.,Vodicka, D. „Top Ten Internet Resources for Educators‟. Leadership. 2010, 32-37.
• Gürel Boran, D. T. (2016). Türkiye'den uygulama örnekleriyle kurumsal sosyal sorumluluk. İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Hansen, U., Schrader, U. (2005). Corporate Social Responsibilitiy als AktuellesThema der Betriebswirtschhaftslehre. Die Betriebswirtschaft, 65,4, 373-395.
• Https://www.webtekno.com/interneti-ve-tum-teknolojileri-bastan-asagi-degistirecek-web-4-0-nedir-h64809.html.
• Jackson, P. ve Center, A. H. (1995). Public Relations Practices Managerial Case Studies and Problems. New Jersey: Prentice Hall, Englewood Cliffs.
• Kadıbeşgil, S. (2006). İtibar Yönetimi. İstanbul: Mediacat Yayınları.
• Kaplan, Andreas M. Ve Micheal Haenlein, Users of the World Unite, The Challenges and Opportunities of Social Media, Business Horizons, 53, 2010, 59-68.
• Karaçor, S. (2007) Reklam İletişimi İnternet ve Gazete Reklamlarının Etkilerine Yönelik Bir Araştırma. Konya: Çizgi Kitapevi Yayınları.
• Karademir, T. ve Alper, A. (2011). Öğrenme Ortamı Olarak Sosyal Ağlarda Bulunması Gereken Standartlar (Standarts of Socıal Networks Beıng a Learnıng Envıronment). 5th International Computer & Instructional Technologies Symposium, 22-24 September 2011 Fırat University, Elazığ- Turkey.
• Kelly, K. (1992). Fund raising: Functional element in public relations education. Journalism Educator , 47 (2), 19-25.
• Kelly, K. S., Laskin, A. V. ve Rosenstein, G. A. (2010), “Investor Relations: Two-Way Symmetrical Practice”, Journal of Public Relations Research, 22 (2):182-208.
• Kırık, A. M., & Karakuş, M. K. (2013). Sosyal Medya ve İnternet Teknolojisi ile Yöndeşen Televizyon Yayıncılığı. Online Academic Journal of Information Technology, 4(12), 61-72.
• Koçyiğit M. (2017). Dijital Halkla İlişkiler. Konya:Eğitim Yayınevi.
• Kotler, P.; Lee, N. (2006). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Çev: Sibel Kaçamak, İstanbul: Mediacat Yayınları.
• Mangold, W. G. ve Faulds, D. J. (2009). Social Media: The New Hybrid Element Of The Promotion Mix. Business Horizon, 52, 357-365.
• Marcus, B. W. (2005), Competing for Capital: Investor Relations in Dynamic World, Hokoben NJ USA, John Wiley & Sons.
• Nash K M( 2009) “ Socialmedia in the workplace: New technology, old problems”, Employment Law. ,7-8.
• Peltekoğlu, F.B. (1998). Halkla İlişkiler Nedir? İstanbul: Beta Yayınları.
• Saydam, A.(2005). Algılama Yönetimi. İstanbul: Rota Yay.
• Saydam, A. (2014). Sürdürülebilirlik: İletişimin Derin Mavisi. İstanbul: Boyut Yayınları.
• Seçil, D. V. ve Sibel, H. (2018). AB ve Türkiye Politikaları Ekseninde KOBİ’ler ve Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Selçuk İletişim, 102-103. Seitel, F. (2016). Halkla İlişkiler Uygulamaları. Çev. Edit. Seda Mengü, Ankara; Nobel Yayınları. Safko L (2010). The social media bible: tactics, tools, and strategies for businesssuccess. John Wiley & Sons.
• Stratten, S. (2012). Unmarketing. İstanbul: MediaCat Yayınları.
• Tuncer, A. S. (2013). Sosyal Medyanın Gelişimi. (Ed: F. Z. Özata). Sosyal Medya Kitabı İçinde (sf: 2-25). Eskişehir:Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Yayınları.
• Tsimonis, G.ve Dimitriadis, S. (2014). Brand Strategies in Social Media. Marketing Intelligence & Planning, 32(3), 328-344.
• Ural, E. G. (2006). Stratejik Halkla İlişkiler Uygulamaları. İstanbul: Birsen Yayınevi.
• Yağcı, Y. (2009) Web Teknolojisinde Yeni Bilgi Fırtınası: Web 3.0, Bilgi Çağında Varoluş: “Fırsatlar ve Tehditler “Sempozyumu Bildiri Kitabı 01-02 Ekim, Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
• Türk Dil Kurumu,(2019).http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5d7dfc9e31d391.22550655 Erişim :2.08.2019.
• Yemişçi, D. A. (2009). Sosyal Sorumluluğun Araçlarından Biri Olarak Sosyal Etiket. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Cilt:11, Sayı:2, S:13-41.