It was a privilege to conduct lectures in
Nizāmiyya Madrasas, especially the one in Baghdād, which previously had a
prominent place in the history of Islamic education. Numerous scholars and
jurists altered their first sects, converting into Shāfiism so as to be able to
give lectures in Nizāmiyya Madrasas. Evidently, scholars and jurists have been
in competition amongst themselves, such as Abū Nasr Ibn al-Sabbāgh, Abū Ishāq
al-Shīrāzī, and Abū Sa‘d al-Mutawallī. Furthermore, they sought mediation of
the caliphs, sultans, and viziers. This stems from the reputation and
privileged position of Baghdād Nizāmiyya Madrasa throughout the world.
İbnü’l-Esîr, el-Kâmil fi’t-târîh, (trc. Abdülkerim Özaydın), İstanbul 1987, IX-X.
İbnü’l-İmâd, Şezerâtü’z-zeheb, Kahire 1350-1351, III.
İbnü’n-Neccâr el-Bağdâdî, el-Müstefâd min Zeyli Târihi Bağdâd, (nşr. Muhammed Mevlûd Halef- Beşşâr Avvâd Maʽrûf), Müessesetü’r-Risâle.
Kandemir, M. Yaşar, “Hatîb el-Bağdâdî”, DİA, XVI, 452-460.
Kallek, Cengiz, “Şâşî, Muhammed b. Ahmed”, DİA, XXXVIII, 369.
Katip Çelebi, Keşfü’z-Zünûn an esâmi’l-kütüb ve’l-fünûn, (nşr. Kilisli Muallim Rıfat-Şerefeddin Yaltkaya), İstanbul 1360-62/1941-43, II.
Kılıç, Hulusi “Harîrî”, DİA, XVI, 191-192.
Makdisî, George, Ibn Aqīl et La Rēsurgence de L’Islam Traditionaliste au XI ͤ Siècle (V ͤ siècle del’Hègire) Damas 1963, s. 419-423.
_______, İslâm’ın Klasik Çağında Din Hukuk Eğitim, (trc. Hasan Tuncay Başoğlu), İstanbul 2017.
_______, Ortaçağ’da Yüksek Öğretim, (trc. Ali Hakan Çavuşoğlu-Hasan Tuncay Başoğlu), İstanbul 2004.
Melchert, Christopher “Abū Ishāk al-Şîrâzî and Ibn al-Sabbāğ and the Advantages of Teaching at Madrasa”, Annales Islamologiquers, (Caire 2011), sy. 45, s. 141-166.
Özaydın, Abdülkerim, “Bağdat Nizamiye Medresesi’nin İlk Müderrisi Ebû İshak eş-Şîrâzî ve Medresesi’nin Resm-i Küşâdı”, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Şarkiyat Mecmuası, (2015/1), sy. XXVI, s. 85-99.
Nizamiye Medreselerinde, özellikle de
İslami eğitim tarihinde seçkin bir yer edinmiş olan Bağdat Nizamiye
Medresesi’nde ders vermek bir ayrıcalıktı. Pek çok alim yahut fakih, Nizamiye
Medreselerinde ders vermek için mezheplerini bırakıp Şâfiî mezhebine intisap
ettiler. Ebû Nasr İbnü’s-Sabbāğ, Ebû İshâk eş-Şîrâzî ve Ebû Saʽd el-Mütevellî
örneğinde olduğu gibi alimlerin halife, sultan ve vezirlerin aracılığını
isteyecek kadar birbirleriyle rekabet içine girdikleri görülmektedir. Bu,
Bağdat Nizamiye Medresesi’nin tüm dünyadaki itibarı ve ayrıcalıklı konumunu
ortaya koymaktadır.
İbnü’l-Esîr, el-Kâmil fi’t-târîh, (trc. Abdülkerim Özaydın), İstanbul 1987, IX-X.
İbnü’l-İmâd, Şezerâtü’z-zeheb, Kahire 1350-1351, III.
İbnü’n-Neccâr el-Bağdâdî, el-Müstefâd min Zeyli Târihi Bağdâd, (nşr. Muhammed Mevlûd Halef- Beşşâr Avvâd Maʽrûf), Müessesetü’r-Risâle.
Kandemir, M. Yaşar, “Hatîb el-Bağdâdî”, DİA, XVI, 452-460.
Kallek, Cengiz, “Şâşî, Muhammed b. Ahmed”, DİA, XXXVIII, 369.
Katip Çelebi, Keşfü’z-Zünûn an esâmi’l-kütüb ve’l-fünûn, (nşr. Kilisli Muallim Rıfat-Şerefeddin Yaltkaya), İstanbul 1360-62/1941-43, II.
Kılıç, Hulusi “Harîrî”, DİA, XVI, 191-192.
Makdisî, George, Ibn Aqīl et La Rēsurgence de L’Islam Traditionaliste au XI ͤ Siècle (V ͤ siècle del’Hègire) Damas 1963, s. 419-423.
_______, İslâm’ın Klasik Çağında Din Hukuk Eğitim, (trc. Hasan Tuncay Başoğlu), İstanbul 2017.
_______, Ortaçağ’da Yüksek Öğretim, (trc. Ali Hakan Çavuşoğlu-Hasan Tuncay Başoğlu), İstanbul 2004.
Melchert, Christopher “Abū Ishāk al-Şîrâzî and Ibn al-Sabbāğ and the Advantages of Teaching at Madrasa”, Annales Islamologiquers, (Caire 2011), sy. 45, s. 141-166.
Özaydın, Abdülkerim, “Bağdat Nizamiye Medresesi’nin İlk Müderrisi Ebû İshak eş-Şîrâzî ve Medresesi’nin Resm-i Küşâdı”, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Şarkiyat Mecmuası, (2015/1), sy. XXVI, s. 85-99.