Yetişkin eğitimindeki bireylerin öğrenme yönetim sistemleri hakkındaki görüşleri

Yıl 2016, Cilt: 2 Sayı: 1, 94 - 113, 01.01.2016

Ferhat Bahçeci Esra Yıldız

Öz

Bu çalışmanın amacı yetişkin eğitimindeki bireylerin öğrenme yönetim sistemleri (ÖYS) hakkındaki görüşlerini belirlemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Trabzon Ortahisar Halk Eğitim Merkezi’nde 2014-2015 eğitim-öğretim yılı yaz döneminde 160 saatlik Bilgisayar Kullanımı programına devam eden 11 kursiyer oluşturmaktadır. Nitel veri toplama tekniği ile ele alınan bu araştırmada, yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Geliştirilen görüşme formuna uzman görüşleri doğrultusunda son hali verilmiştir. Kursiyerlere dersler harmanlanmış öğrenme ortamında ÖYS aracılığıyla sunulmuştur. Kurs bitiminde yapılan görüşmelerde kursiyerlerin öğretim süresi boyunca kullandıkları ÖYS kullanımına yönelik görüşleri alınmıştır. Kursiyerlerin öğretimde teknolojik araç gereçleri kullanmalarının, kursiyerlerin tutumlarını olumlu yönde etkilediği tespit edilmiştir. Yapılan görüşmeler sonucunda kursiyerlerin öğretimde ÖYS’nin kullanımı hakkında olumlu fikirleri olduğu ancak ilk aşamada zorluk yaşadıkları belirlenmiştir. Çalışmaya katılan kursiyerlerin tamamı diğer kursların da ÖYS aracılığıyla verilmesinin yararlı olacağını belirtmişlerdir. Çalışma kapsamında alınan kursiyerlerin görüşlerinin yaşamboyu öğrenmede ÖYS kullanımına yönelik katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Yetişkin eğitimi, halk eğitim, hayatboyu öğrenme, yaşamboyu öğrenme, öğrenme yönetim sistemleri, ÖYS, eylem araştırması, nitel araştırma

Kaynakça

• Ada, S. (2002). Halk eğitim merkezlerindeki kurslara katılan bayan kursiyerlerin çevre ve insan sağlığı ile ilgili uygulamalarının saptanması. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 17, 6-10. Aktaş, T., & Eskikurt, H. İ. (2009). Yaygın eğitimde bilgisayar eğitimi programlarının uzaktan destekleyici eğitimle verilmesine dair örnek uygulama. Proceedıngs Of 9 Th Internatıonal Educatıonal Technology Conference. Altınay, E., Oral, G., & Yalçınkaya, M. (2014). Eğitim kurumlarında mobbing uygulamalarına ilişkin nitel bir araştırma. Sakarya University Journal of Education, 4(1), 62-80. Anagün, S. Ş. (2012). Orada olmak: katılımcı gözlem yoluyla anlayış geliştirmek. Nitel Araştırmaya Giriş. Bilir, M. (2009). Yetişkin eğitiminin tarihsel gelişimi. Yetişkin Eğitimi, 25-85. Doğan, T. G. (2015). Sosyal medyanın öğrenme süreçlerinde kullanımı: ters-yüz edilmiş öğrenme yaklaşımına ilişkin öğrenen görüşleri. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 1(2), 24-48. EC, 2010a. Lifelong Learning Programme General Call For Proposals 2011-2013 Strategic Priorities. Erişim Tarihi: 11.10.2015: http://www.utbyten.se/Global/program/llp/strategic_priorities_llp_2013-1.pdf Epçaçan, C. (2013). Yaşam boyu öğrenme becerilerinin ders kitaplarında yer alma düzeyine örnek bir inceleme. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2013(11). European Society of Association Education. (2005). What is Lifelong Learning? The view from the European Commission. Erişim Tarihi: 28.08.2015: http://www.dcalni.gov.uk/lifelong_learning_2.pdf Güler, B. (2013). Avrupa Birliği’nin yetişkin eğitim programı grundtvig çerçevesinde halk kütüphanelerinin yeri ve önemi. Ankara Üniversitesi Yüksek Lisans Tezi. Gültekin, M., & Kılıç, Z. (2015). Hayat bilgisi dersinin sosyal bilgiler ve fen bilimleri dersleri bakımından işlevselliği incelenmesi. IJOCIS, 4(8). Karaman, S., Özen, Ü., Yıldırım, S., & Kaban, A. (2009). Açık kaynak kodlu öğretim yönetim sistemi üzerinden internet destekli (harmanlanmış) öğrenim deneyimi. Akademik Bilişim Konferansı, 11-13. Kert, S. B. , Orhan, F. , & Yılmaz, M. B. (2009). 40 yaş üstü yetişkinlere yönelik bilgisayar eğitimi. In Proceedıngs Of 9 Th Internatıonal Educatıonal Technology Conference. Korkut, F. (2005). Yetişkinlere yönelik iletişim becerileri eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 143-149. Kurt, İ. (2000). Yetişkin eğitimi. Ankara: Nobel. Milli Eğitim Bakanlığı, (2009). Hayat Boyu Öğrenme Strateji Belgesi. Erişim Tarihi: 11.10.2015:http://mesbil.meb.gov.tr/genel/hayat%20boyu%20öğrenme%20dokuman.p df Miser, R. (2002). Küreselleşen dünyada yetişkin eğitimi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35. Okçabol, R. (2006). Halk eğitimi (yetişkin eğitimi). İstanbul: Ütopya. Önal, İ. (2010). Tarihsel değişim sürecinde yaşam boyu öğrenme ve okuryazarlık: Türkiye deneyimi. Bilgi dünyası, 11(1), 101-121. Özdemir, S. T. (2003). Tıp eğitimi ve yetişkin öğrenmesi. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 25-28. Polat, C., & Odabaş, H. (2008). Bilgi toplumunda yaşam boyu öğrenmenin anahtarı: Bilgi okuryazarlığı. Küreselleşme, Demokratikleşme ve Türkiye Uluslararası Sempozyumu. Antalya, Türkiye. Toprak, M., & Erdoğan, A. (2012). Yaşamboyu öğrenme: kavram, politika, araçlar ve uygulama. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2(2), 69-91. Ulusal Ajans (2015) Erişim Tarihi: 28.10.2015: http://www.ua.gov.tr/kurumsal/halklailişkiler/erasmus-ı-merak-mı-ediyorsunuzYıldırım, A., & Şimşek, H. (2003). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin. Yıldız, A. (2004). Türkiye’deki yetişkin eğitimi araştırmalarına toplu bakış. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(1), 78-97.