Ateşkesten sonra işgalcilere karşı Türklerle birlik olmayan ve Türklerle dostça yaşamak arzusunu göstermeyen Ermeniler, uzun zamandır arzuladıkları bağımsız bir devlet düşüncesine devam ettiler. Bunun için onlar işgalcilerle, özellikle Fransızlarla, işbirliği yaptılar. Maraş’ta, Fransızların desteğini aldılar ve artan ölçüde Türk değerlerine ve hayatlarına saldırmaya başladılar. Türkler, onurlan ve bağımsızlıkları için Fransızlarla savaşmak zorunda kaldıklarında, Ermenilerle de savaşmak zorunda kaldılar. Kanlı bir karşılaşmanın sonunda Türkler muzaffer oldu. Beraberinde binlerce Ermeni’yi de götüren Fransız işgal gücü şehirden ayrılmak zorunda bırakıldı. Savaştan sonra Maraş’ta kalan Ermeniler ise şehirden ayrılmak için uygun yollar aradılar. Ekim 1921’de Ankara’da Fransızlar ile Türkler anlaşma imzalayınca ki bu Fransız işgalinin bölgeden ayrılması hakkında uzlaşma sağlıyordu. Türk otoritelerinin ve Ankara Anlaşma¬sının verdiği garantilere rağmen, Ermeniler ciddi olarak Fransızlar ile birlikte bölgeden ayrılmayı istediler. Sonuçta, Maraş’ta kalan son Ermeni gurupları da Ocak 1922’de şehirden ayrıldılar.
Not allying with the Turks against the invaders, and not showing any desire to live a friendly life with the Turks after the armistice, the Armeni- ans continued to entertain their long-time desire for an independent State. For this, they sided with the invaders, especially with the French. In Ma- raş, they got the French support and increasingly began to attack the Tur- kish values and lives. When the Turks had to fight for honor and freedom against the French occupation forces, they had to fight the Armenians, too. After a bloody confrontation, the Turks became the victor. The French oc¬cupation was forced to leave the city, carrying along with them many tho- usand of the Armenians. The Armenians who remained behind after the war in Maraş sought proper ways to leave from the city. As the Franco- Turkish agreement in Ankara signed in October 1921, which agreed on the French occupation to leave the area, the Armenians wanted very much to leave the area with them despite assurances given to them by the authori- ties and the Ankara Agreement. Thus, the last remaining large groups of Armenians in Maraş left the city in January 1922.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | March 1, 2004 |
Published in Issue | Year 2004 Volume: 20 Issue: 58 |