DISRUPTION IN NATURE IN CONTEMPORARY ART

Yıl 2023, , 237 - 271, 19.04.2023

Lütfi Özden

https://doi.org/10.14520/adyusbd.1240762

Öz

There are unlimited possibilities of expression in terms of materials in contemporary art. Artistic production can be mentioned from the use of the human body as a material to the records of the life cycle of nature in its own state. The main concept associated with the content and context in the formation of the work can highlight the story of the material. In this study, the destructions that occur in nature, which the artist treats as a material during the production stage, are evaluated in relation to the concept of deterioration. In the first part, the difference between the concepts of landscape and nature is emphasized with an approach in favor of first nature. The second main part of the subject is the examination of the direct or indirect negative impact of the human, who is a part of bio-cultural life, on the planet through works of art. Finally, remedial art acts and works produced by artists who are concerned about ecological deterioration with a healing and restoration approach in nature are included. Concepts such as nature as space, nature as context, nature and human age with which we are articulated are also important concepts in the context of our relationship with the earth.

Anahtar Kelimeler

Contemporary Art, Catastrophes of Human, Deterioration, Ecological Deterioration, Anthropocene

ÇAĞDAŞ SANATTA BOZULAN DOĞA

Öz

Çağdaş sanatta malzeme açısından sınırsız anlatım olanakları söz konusudur. İnsan bedenin malzeme olarak kullanımından doğanın kendi halindeki yaşam döngüsünün kayıtlarına kadar içerik ve bağlamla ilişkili olarak sanatsal ifade aracı olarak kullanılabilmektedir. Bu çalışmada, sanatçının iş üretimi aşamasında bir malzeme olarak ele aldığı doğada ortaya çıkan tahribatlar bozulma kavramıyla ilişkili olarak ele alınmıştır. Manzara ve doğa kavramlarının farklılığına birinci doğanın leyhine bir yaklaşımla dikkat çekilmiştir. Biyo kültürel yaşamın parçası olan insanın gezegene doğrudan ya da dolaylı yoldan olumsuz etkisinin sanat yapıtları üzerinden incelenmesi konunun ikinci ana bölümünü oluşturmaktadır. Son olarak ekolojik bozulmalara yönelik kaygı duyan sanatçıların doğada bir sağaltım, restorasyon yaklaşımıyla ürettikleri iyileştirici sanat eylemleri ve işlerinden oluşacak şekilde düşünülmüştür. Mekan olarak doğa, bağlam olarak doğa, eklemlendiğimiz doğa, insan çağı gibi kavramlar da konunun akışı gereği yeryüzü ile ilişkimiz bağlamında yer verilecek önemli kavramlardan olacaktır.

Anahtar Kelimeler

Çağdaş Sanat, İnsanın Felaketleri, Bozulma, Ekolojik Bozulma, Antroposen

Kaynakça

• Artun, A. (2012). Çağdaş Sanatın Örgütlenmesi. İstanbul: İletişim Yayınları
• Brown, A. (2014). Güncel Sanat ve Ekoloji. Çev. Emre Gözgü, Yiğit Adam, İstanbul: Lal Yayınları
• Carson, R. (2021). Sessiz Bahar. Çev. Çağatay Güler. Ankara: Palme Yayınevi
• Debord, G. (2006). Gösteri Toplumu ve Yorumları. Çev. Ayşen Ekmekçi, Okşan Taşkent, İstanbul: Ayrıntı Yayınları
• Demos, T.J. (2022). Sanat ve Ekoloji Editör: Ali Artun. Çev.Merve Tokmakçıoğlu, Eda Sezgin. İstanbul: İletişim Yayınları
• Fineberg. J. (2014). 1940’tan Günümüze Varlık Stratejileri. Editör: Arif Ziya Tunç. Çev. Göral Erinç Yılmaz. İzmir: Karakalem Kitabevi Yayınları
• Gezgin, İ. (2014). Sanatın Mitolojisi. İstanbul: Sel Yayıncılık
• Gombrich, E.H. (2011). Sanatın Öyküsü. İstanbul: Remzi Kitabevi
• Heartney, E. (2008). Sanat ve Bugün. Çev. Osman Akınhay. İstanbul: Akbank Kültür Sanat Dizisi
• Le Breton, D. (2016). Bedene Veda. Çev. Aziz Ufuk Kılıç. İstanbul. Sel Yayınları
• Morton, T. (2020). İnsan Türü. Çev. Duygu Dölek. İstanbul: Profil Kitap
• Özbek, M. (2007). Dünden Bugüne İnsan. Ankara: İmge Yayınları
• Reeves, H. Lenoir F. (2017) Yeryüzünün Acısı. Çev. Şule Demirkol. İstanbul: YKY
• Strauss, C.L. (2000), Yaban Düşünce. Çev. Tahsin Yücel. İstanbul: YKY
• Şenel, A. (2009). İnsanlık Tarihi. Ankara: İmge Yayınları