COMMUNICATION COMPETENCIES OF THE VOCATIONAL TEACHERS -CASE STUDY:YILDIRIM TRADE VOCATIONAL HIGH SCHOOL

Yıl 2014, , 327 - 365, 01.04.2014

Rüyam Küçüksüleymanoğlu Rüyam Küçüksüleymanoğlu Eda Çetinkaya

https://doi.org/10.14520/adyusbd.719

Cited By: 2

Öz

The aim of this study was to examine whether the level of perception of the teachers concerning their communication competencies differs significantly in terms of different variables. Quantitative and qualitative research methods were both used to gather the data. The research, in which survey method was applied, was carried out with 80 teachers working in Yıldırım Trade High School. Qualitative data was collected through ‘‘Communication Skills Scale’’ developed by Ersanlı & Balcı (1998). Quantitative data was collected from semi-structured interviews made with 11 teachers. The results of the study indicated that vocational and non-vocational course teachers had a “satisfactorily high” level of perception concerning their communication competencies. It was found that there were no differences between vocational and non vocational course teachers’ level of perception concerning their communication competencies. Results showed that gender, the faculty graduated from, branch, membership of a professional organization, frequency of attendance at in-service training activities on communication, the fact of having had a lecture on communication at university were not meaningful variables on the level of perception concerning their communication competencies. It was discovered that the level of perception concerning their communication competencies varied according to experience.

Anahtar Kelimeler

Communication competence, teachers, vocational high schools.

MESLEK LİSESİ ÖĞRETMENLERİNİN İLETİŞİMSEL YETERLİK DÜZEYLERİ -VAK'A İNCELEMESİ: YILDIRIM TİCARET MESLEK LİSESİ-

Öz

Bu araştırmanın amacı, meslek ve kültür dersi öğretmenlerinin iletişimsel yeterlik algı düzeyinin farklı değişkenlerine göre farklılaşıp farklılaşmadığı incelemektir. Verilerin toplanmasında nicel ve nitel araştırma yöntemleri birlikte kullanılmıştır. Tarama modeli kullanılan bu araştırma, Yıldırım Ticaret Meslek Lisesi’nde görev yapan 80 öğretmen üzerinde uygulanmıştır. Nicel veriler Ersanlı ve Balcı (1998) tarafından geliştirilen ‘‘İletişim Becerileri Envanteri’’ ile toplanmıştır. Nitel veriler 11 öğretmen ile yapılan yarı-yapılandırılmış görüşmeler ile toplanmıştır. Araştırma sonucunda kültür ve meslek dersi öğretmenlerinin iletişim yeterlik algı düzeylerinin “oldukça yeterli’’ olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Kültür ve meslek dersi öğretmenlerinin iletişim yeterlik algı düzeyleri arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Öğretmenlerin iletişim yeterlik algı düzeylerinin cinsiyet, mezun olunan fakülte, branş, mesleki hizmet içi eğitim faaliyetlerine katılma sıklığı, mesleki örgütlere üye olma durumu, iletişim konulu hizmet içi eğitim etkinliklerine katılma durumu, üniversitede iletişim alanında eğitim alma durumu değişkenlerine göre farklılaşmadığı saptanmıştır. Mesleki kıdem değişkenine göre öğretmenlerin iletişim yeterlik algı düzeylerinin farklılaştığı bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler

İletişimsel yeterlik, meslek liseleri, öğretmen

Kaynakça

• Altınkurt, Y. (2003). Endüstri Meslek Liselerinde Görev Yapan Öğretmenlerin Sınıf Yönetimi Çerçevesinde İletişim Özelliklerinin Belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Baysal, Ö., Türkmen, L., ve Yücel, C. (2010). “Sınıf Öğretmenlerinin Mesleki Örgütlenmeye Yönelik Tutumları: Uşak İli Örneği”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16 (3): 329-352.
• Bedur, S. (2007). Sınıf Öğretmenlerinin Öğrencilerle İletişimleri. Yayınlanmamış Yüksek LisansTezi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
• Bencuya, C. (2003). Öğretmenlerin İletişim Becerisi Eğitimi Almasının Öğrenciler Üzerindeki Etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Brekelmans, M., W.ubbels, T., & Tartwijk, J.V. (2005). “Teacher–Student Relationships Acrossthe Teaching Career”. International Journal of Educational Research, 43 (1-2): 55-71.
• Brown, D.F. (2005). The Significance of Congruent Communication in Effective Classroom Management. Clearing House: A Journal of Educational Strategies, Issues and Ideas, 79 (1): 12-15.
• Bulut-Bozkurt, N. (2003). İlköğretim Sınıf Öğretmenlerinin İletişim Becerilerine İlişkin Algılarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. XII. Eğitim Bilimleri Kongresi, Antalya.
• Bjekic, D., Zlatic, L., & Capric, G. (2008). Research (Evaluation) Procedures of the Pre-service and Inservice Education of Communication Competent Teachers. Teacher Education Policy in Europe: A Voice of Higher Education Institutions, ed. B. Hudson, P. Zgaga, Umea: University of Umea, Faculty of Teacher Education.
• Bjekic, D. ve Zlatic, L. (2006). Effects of Professional Activities on the Teachers’ Communication Competencies Development. Paper presented at Cooperative Partnerships in Teacher Education Proceedings of the 31st Annual ATEE Conference, Portorož, Slovenia.
• Cantekin, Ö.F. (2009). Genel Liselerde Görev Yapan İngilizce Öğretmenlerinin Mesleki ve İletişimsel Yeterlikleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Ceylan, G. (2007). Öğretmen-Öğrenci Etkileşimin Sınıf Atmosferine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Cornett-DeVito, M. ve Worley, D.W. (2005). “A Front Row Seat: A Phenomenological Investigation of Students with Learning Disabilities”. Communication Education, 54 (4): 312-333.
• Çetinkanat, C. (1998). “Öğretmen Adayları Ve Müfettişlerin Bakış Açısından Öğretmen İletişim Becerileri”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 14: 209-221.
• Çetinkaya, Ö. ve Alparslan, A. M. (2011). “Duygusal Zekânın İletişim Becerileri Üzerine Etkisi: Üniversite Öğrenciler Üzerinde Bir Araştırma”. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16 (1): 363-37
• Durmaz, S. (2007). Öğretmenlerin Sınıf İçi İletişim Becerilerine İlişkin Öğretmen ve Öğrenci Görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
• Durukan, E. ve Maden, S. (2010). “Türkçe Öğretmenlerinin İletişim Becerileri Üzerine Bir Araştırma”. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1: 59-74.
• Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. (2009). Meslek Dersi Öğretmenlerinin Yeterliklerinin Piyasasının Şartlarına Uygunluğunun Değerlendirilmesi.Web: http://egitek.meb.gov.tr/tamamlanan/Meslek ogretmenlerinin yeterlilik.pdf adresinden 15 Temmuz 2012'de alınmıştır. Ersanlı, K. ve Balcı-Çelik, S. (1998). “İletişim Becerileri Envanterin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (10): 7-12.
• Gallagher, T. H., Lo, B., Chesney, M.and Christensen, K. (1997). “How Do Physicians Respond to Patients' Requests for Costly, Unindicated Services?” Journal of General Internal Medicine, 12 (11): 663–668.
• Günay, K. (2003). Sınıf Yönetiminde Öğretmenlerin İletişim Becerilerinin Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Hunt, S.K., Simonds, C. J., ve Cooper, P.J. (2002). “Communication and Teacher Education: Exploring a Communication Course for All Teachers”. Communication Education, 51 (1): 81-94.
• Hürsen, Ç., Özçınar, Z., Özdemli, F., ve Uzunboylu, H., (2011). “The Communicative Competences of Students and Teachers in Different Levels of Education in North Cyprus”. Asia Pacific Education Review, 12 (1): 59-66.
• Kan, A., ve Çapri, B.(2008). “Öğretmenlerin Kişilerarası Öz-yeterlik İnançlarının Cinsiyet, Yaş, Mezun Olunan Okul ve Medeni Durum Açısından İncelenmesi”. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 7 (14): 178-198.
• Karadag, E. ve Çalıskan, N. (2009). “Interaction and Communication in the Process of Education and Shared Common Area in the Classroom”. College Student Journal, 43 (1): 123-128.
• Karahan, F. T., Sardoğan, M. E., Güven, Ç. M., Özkamalı, E.,ve Dicle, A. N. (2006).“İnsan İlişkileri ve İletişim Dersi’nin Öğretmen Adaylarının Çatışma Çözme ve Empatik Beceri Düzeylerine Etkisi”. Eurasian Journal of Educational Research, 23: 127-136.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. (12. Basım). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Koç, A. (2009). “İmam Hatip Lisesi Meslek Dersleri Öğretmenlerinin Yeterlikleri Üzerine Bir Araştırma”. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 13 (2): 131–174.
• Korkut, F. (2005). “Yetişkinlere Yönelik İletişim Becerileri Eğitimi”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28: 143-149.
• Küçükoğlu, A., ve Kaya, H.İ. (2008). Öğretim Hizmetinin Niteliğini Artırmada Öğretmen Yeterlikleri. Öğretim İlke ve Yöntemleri. (Ed. Seda Saracaoğlu). İstanbul: Lisans Yayınları.
• Loy, K. J. (2006). Effective Teacher Communication Skills and Teacher Quality. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ohio State University, Colombus.
• Maden, S. (2010). “Türkçe Öğretmeni Adaylarının Sözlü İletişim Becerileri Üzerine Bir Araştırma”. Ekev Akademi Dergisi, 14 (44): 145-154.
• McCroskey, J.C. (1981). Communication Competence And Performance: A Research And Pedagogical Perspective. Paper presented at the Annual Meeting of the International Communication Association, Minneapolis.
• Morgan, E.R. and Winter R.J. (1996). “Teaching Communication Skills: An Essential Part of Residency Training”. Formerly Archives of Pediatrics Adolescent Medicine,150 (6): 638-642.
• Nacar, F. S. (2010). Sınıf Öğretmenlerinin İletişim ve Kişilerarası Problem Çözme Becerilerinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Osakwe, R. N. (2006). Understanding Teaching Profession. Benin City: Osasu Printing Press.
• Osakwe, R. N. (2009). “Dimensions of Communication as Predictors of Effective Classroom Interaction”. Kamla-Raj Stud Home Comm Sci, 3 (1): 57-61.
• Oskay, Ü. (2001). İletişimin ABC’si. (3. Basım). İstanbul: Der Yayınları.
• Özdamar, K. (1999). Paket Programlar ile İstatistiksel Veri Analizi. (2. Basım). Eskişehir: Kaan Kitabevi.
• Öztaş, R. (2001). Sınıf Öğretmenlerinin İletişim Yeterlilikleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Petegem, K. V., Creemers, B., Rosseel, Y., ve Aelterman, A. (2005). “Relationships Between Teacher Characteristics, Interpersonal Teacher Behaviour and Teacher Wellbeing”. The Journal of Classroom Interaction, 40 (2): 34-43.
• Platt, F. W., ve Keller, V. F. (1994). “Empathic Communication: A Teachable and Learnable Skill”. Journal of General Internal Medicine, 9 (4): 222-6.
• Sidelinger, R.J. ve McCroskey, J. C. (1997). “Communication Correlates of Teacher Clarity in the College Classroom”. Communication Research Reports, 14 (1): 1-10.
• She, H. ve Fisher, D. (2002). “Teacher Communication Behavior and Its Association with Students’ Cognitive and Attitudinal Outcomes in Science in Taiwan”. Journal of Research in Science Teaching, 39 (1): 637
• Şeker, A. (2000). Sınıf Öğretmenlerinin İletişim Becerileri İle Sınıf Atmosferi Arasındaki İlişkinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Şıraman-Ürgüplü, F. (2006). Etkili Öğretmenlik Eğitiminin Öğretmenlerin İletişim Becerilerine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Şimşek, Y. ve Altınkurt, Y. (2010). “Genel Lise Öğretmenlerinin Sınıf Yönetimi Çerçevesinde İletişim Özelliklerinin Belirlenmesi”. Eğitimde Kuram ve Uygulama. 6 (1): 36-49.
• Tarhan, U. R. (2000). Kişilerarası İlişkiler Eğitiminin Öğretmenlerin İletişim Becerileri ve Özfarkındalıkları Üzerindeki Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Türk Eğitim Derneği. (2009). Öğretmen Yeterlikleri-Özet Rapor. (1. basım). Ankara: Adım Okan Matbaacılık Basım Yayın.
• Uçar, R. ve İpek, C. (2006). “İlköğretim Okullarında Görev Yapan Yönetici ve Öğretmenlerin MEB Hizmet İçi Eğitim Uygulamalarına İlişkin Görüşleri”. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3 (1): 34-53.
• Yeşil, H. (2010). Türkçe Öğretmen Adaylarının İletişim Becerileri. 19. Eğitim Bilimleri Kurultayında sunuldu, Kıbrıs.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. ( basım).Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yiğiter, K., Engin, A. O., ve Yağız, O. (2007). “Öğrenme Sürecinde Bireylerarası İletişim ve Etkileşim”. Atatürk Üniversitesi Kâzım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15: 123-157.
• Yurdakul, N. B., Ker-Dinçer, M. ve Akıncı-Vural Z. B. (2008). “Searching for Excellencein Educational Communication: The Role of IQ, EQ and SQ”. Ahmet Yesevi University Board of Trustees, 45: 147-164.