THE ADAPTATION OF INTEGRATIVE HOPE SCALE TO TURKISH: THE STUDY OF VALIDITY AND RELIABILITY

Yıl 2013, , 291 - 308, 31.12.2013

Hakan Sarıçam Ahmet Akın

https://doi.org/10.14520/adyusbd.447

Cited By: 5

Öz

The aim of this research is to adapt the Integrative Hope Scale (Schrank, Woppmann, Sibitz, & Lauber, 2011) to Turkish and to examine its psychometric properties. The research was conducted on 435 university students. The validity and reliability of scale was investigated by test re-test, Cronbach alpha, confirmatory factor analysis and criterion related validity methods. The Beck Hopelesness Scale was used for the criterion related validity. Results confirmatory factor analyses demonstrated that 23 items yielded 4 factors (Trust and confidence, Lack of perspective, Positive future orientation, and Social relations and personal value), as original form and that the four-dimensional model was well fit (x²=610.67, df=222, RMSEA=.062, CFI=.94, IFI=.94, NFI=.90, and SRMR=.063). Factor loadings ranged from .25 to .67. In the concurrent validity significant relationships (r= -.53) were found between the Integrative Hope Scale and The Beck Hopelesness Scale. Cronbach Alfa internal consistency coefficients were found as .76 for overall scale and as .80, .71, .68, and .65, for four subscales, respectively. Morover, Test-retest reliability coefficient was .89 and corrected item-total correlations ranged from .24 to .57. Overall results demonstrated that Integrative Hope Scale can be used as a valid and reliable instrument.

Anahtar Kelimeler

Hope, validity, reliability, confirmatory factor analysis.

BÜTÜNLEYİCİ UMUT ÖLÇEĞİNİN TÜRKÇEYE UYARLANMASI: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Öz

Bu araştırmanın amacı Schrank, Woppmann, Sibitz ve Lauber (2011) tarafından geliştirilen Bütünleyici Umut Ölçeği’ni Türkçeye uyarlamak ve ölçeğin geçerlik ve güvenirlik analizlerini yapmaktır. Araştırmaya Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde öğrenim gören 435 üniversite öğrencisi katılmıştır. Ölçeğin psikometrik özellikleri, test-tekrar test, iç tutarlık, doğrulayıcı faktör analizi ve ölçüt bağıntılı geçerlik yöntemleriyle incelenmiştir. Ölçüt bağıntılı geçerlik için Beck Umutsuzluk Ölçeği (BUÖ) kullanılmıştır. Ölçeğin yapı geçerliği için uygulanan doğrulayıcı faktör analizinde orijinal formla tutarlı olarak 23 maddeden oluştuğu ve dört boyutta (güven/inanç, perspektif yoksunluğu, olumlu gelecek oryantasyonu ve sosyal ilişkiler/bireysel değer) uyum verdiği görülmüştür (x²=610.67, sd=222, RMSEA=.062, CFI=.94, IFI=.94, NFI=.90 ve SRMR=.063). Ölçeğin faktör yükleri .25 ile .67 arasında sıralanmaktadır. Ölçüt geçerliği çalışmasında bütünleyici umut ile umutsuzluk arasında negatif (r= -.53) ilişki olduğu görülmüştür. Cronbach Alfa iç tutarlılık güvenirlik katsayıları ölçeğin bütünü için .76, dört alt ölçek için ise sırasıyla .80, .71, .68 ve .65 olarak bulunmuştur. Ayrıca test-tekrar test korelasyon katsayısı ölçeğin bütünü için .89 olarak bulunmuş ve düzeltilmiş madde-toplam korelasyonlarının .24 ile .57 arasında sıralandığı görülmüştür. Bu sonuçlara göre ölçeğin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Umut, geçerlik, güvenirlik, doğrulayıcı faktör analizi.

Kaynakça

• Akın, A., Akın, Ü., Gediksiz, E., Sarıçam, H. & Arslan, S. (2012). “Bütünleyici Umut Ölçeği Türkçe Formu: Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması”. III. Ulusal Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Kongresi, 19-21 Eylül, Bolu.
• Akman, Y. & Korkut, F. (1993). “Umut Ölçeği Üzerine Bir Çalışma”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9: 193-202.
• Atik, G. & Kemer, G. (2009). “Psychometric Properties of Children’s Hope Scale: Validity and Reliability Study”. Elementary Education Online, 8(2): 379-390.
• Aydoğan, S. (2010). İlköğretim II. Kademe Öğrencilerinin Umut Ve Benlik Saygısı Düzeylerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Bluvol, A. & Ford-Gilboe, M. (2004). “Hope, Health Work and Quality Of Life in Families of Stroke Survivors”. Journal of Advanced Nursing, 48: 322–332.
• Browne, M.W. & Cudeck, R. (1993). Alternative Ways of Assessing Model Fit. Testing Structural Equation Models (136-162). Newbury Park, CA: Sage.
• Büyüköztürk, Ş. (2011). Veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö., Kahveci, Ö. & Demirel, F. (2004). “Güdülenme ve Öğrenme Stratejileri Ölçeği’nin Türkçe formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 4(2): 207-239.
• Carifio, J. & Rhodes, L. (2002). “Construct Validities and The Empirical Relationships between Optimism, Hope, Self-efficacy, and Locus of Control”. Work, 19: 125– 1
• Ceyhan, A. A. (2004). “Ortaöğretim Alan Öğretmenliği Tezsiz Yüksek Lisans Programına Devam Eden Öğretmen Adaylarının Umutsuzluk Düzeylerinin İncelenmesi”. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1: 91 - 101.
• Cheaven, J. S., Feldman, D. B., Woodward, J. T. & Snyder, C. R. (2006). “Hope in Cognitive Psychotherapies: On Working with Client Strengths”. Journal of Cognitive Psychotherapy, An International Quarterly, 20(2): 135-145.
• Ciarrochi, J. ve diğerleri. (2007). “The Impact of Hope, Self-Esteem, and Attributional Style on Adolescents’ School Grades And Emotional Well-Being: A Longitudinal Study”. Journal of Research in Personality, 41: 1161–1178.
• Cronbach, L. J. (2004). “My Current Thoughts on Coefficient Alpha and Successor Procedures”. Educational and Psychological Measurement, 64: 391-418.
• Ekland, E. S. (1991). Hopelessness. Psychiatric Mental Health Nursing: Application Of The Nursing Process. J.B. Lippincott Company Pennsylvania.
• Geffken, G. R. ve diğerleri. (2006). “Hope and Coping in Family Members of Patients with Obsessive-compulsive Disorder”. Anxiety Disorders, 20: 614–629.
• Gilman, R., Dooley, J. & Florell, D. (2006). “Relative Levels of Hope and Their Relationship with Academic and Psychological Indicators among Adolescents”. Journal of Social and Clinical Psychology, 25: 166–178.
• Greene, S. M. (1989). “The Relation between Depression and Hopelessness”. British Journal of Psychiatry, 154: 650 - 659.
• Herth, K. (1992). “Abbreviated Instrument to Measure Hope: Development and Psychometric Evaluation”. Journal of Advanced Nursing, 17: 1251–1259.
• Hu, L. T. & Bentler, P. M. (1999). “Cut off Criteria for Fit Indexes in Covariance Structural Analysis: Conventional Criteria Versus New Alternatives”. Structural Equation Modeling, 6: 1-55.
• Kemer, G. (2006). The Role of Self-Efficacy, Hope, and Anxiety In Predicting University Entrance Examination Scores Of 11th Grade Students. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
• Kemer, G. & Atik, K. (2005). “Kırsal ve İl Merkezinde Yaşayan Lise Öğrencilerinin Umut Düzeylerinin Aileden Algılanan Sosyal Destek Düzeyine Göre Karşılaştırılması”. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 21: 162-168.
• Magaletta, P.R. & Oliver, J. M. (1999). “The Hope Construct, Will, and Ways: Tlieif Relations with Self-Efficacy, Optimism and Genefal Well-Deing”. Journal Of Clinical Psychology, 55(5): 539-551.
• Miller, J. F. & Powers, M. J. (1988). “Development of an Instrument to Measure Hope”. Nursing Research, 37: 6–10.
• Nunnally, J.C. & Bernstein, I.H. (1994). Psychometric theory (3rd ed.). Neew York: McGraw-Hill.
• Ong, A.D., Edwards, L. M. & Bergeman, C. S. (2006). “Hope as a Source of Resilience in Later Adulthood”. Personality and Individual Differences, 41: 1263–1273.
• Savaşır, I. & Şahin, N. (1997). Bilişsel-davranışçı terapilerde değerlendirme sık kullanılan ölçekler. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
• Schrank, B., Woppmann, A., Sibitz, I. & Lauber, C. (2011). “Development and Validation of an Integrative Scale to Assess Hope”. Health expectations, 14(4): 417–428. Snyder, C. R. ve diğerleri. (2002). Hope Theory: A Member of the Positive Psychology Family, Handbook of Positive Psychology (257-276). New York: Oxford University Press.
• Snyder, C. R. ve diğerleri. (1991). “The Will And The Ways: Development and Validation of an Individual-Differences Measure of Hope”. Journal of Personality and Social Psychology, 69: 570–585.
• Sümer, N. (2000). “Yapısal Eşitlik Modelleri: Temel Kavramlar ve Örnek Uygulamalar”. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6): 49-74.
• Şimşek, Ö. F. (2007). Yapısal Eşitlik Modellemesine giriş: Temel ilkeler ve lisrel uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayınları.
• Wong, S. S. & Lim, T. (2009). “Hope Versus Optimism in Singaporean Adolescents: Contributions to Depression and Life Satisfaction”. Personality and Individual Differences, 46: 648–652.
• Yılmaz, V. & Çelik, H. E. (2009). Lisrel ile yapısal eşitlik modellemesi-I: Temel kavramlar, uygulamalar, programlama. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Yurdugül, H. (2008). “Minimum Sample Size for Cronbach's Coefficient Alpha: A MonteCarlo Study”. H. U. Journal of Education, 35: 397-405.