BibTex RIS Kaynak Göster

‘NEITHER … NOR …’ CONJUNCTION IN AHMET HAMDİ TANPINAR’S WORKS

Yıl 2011, , 223 - 240, 01.12.2011
https://doi.org/10.14520/adyusbd.178

Öz

In this article, taking Ahmet Hamdi Tanpınar’s all stories, novels, poems, letters and essays as our basic research field, ‘neither… nor …’ conjunction have been studied with regard to its structure, use and meaning. Our study consists of 3 (Three) parts: introduction, research and conclusion respectively. Origin and historical development of ‘neither … nor …’ have been touched in introduction part. In research section, structure, meaning and usage characteristics of relevant conjunction in Ahmet Hamdi Tanpınar’s works have been stated in detail and finally, obtained findings have been expressed in conclusion.

Kaynakça

  • Aksan, D. (2006). Türkçenin Zenginlikleri İncelikleri. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Bang, W. (1996). Köktürkçeden Osmanlıcaya. Ankara: TDK Yayınları.
  • Clauson, S. G. (1972). An Etymological Dictionary Pre-Thirteenth-Century Turkish. Oxford: University Pres.
  • Çağatay, S. (2008). “nä, qanı, ärnä Pekiştirme Edatları Üzerine”, 100. Doğum Yıldönümüne Armağan - Prof. Dr. Saadet Çağatay’ın Yayınlanmış Tüm Makaleleri C. 1. (hzl.: Aysu Ata). İstanbul: Ayaz Tahir Türkistan İdil-Ural Vakfı Yay., s. 185-189.
  • Çetin, E. (2007). “Kutadgu Bilig’de ne Soru Sözcüğü ve Kullanımları”, Kazakistan ve Türkiyenin Ortak Kültürel Değerleri Sempozyumu Bildirileri (21-26 Mayıs 2007), Almatı: 437-444.
  • Dağlı, Y. ve KAHRAMAN, S. A. (2001). Evliyâ Çelebi Seyahatnâmesi Topkapı Sarayı Bağdat 305 Yazmasının Transkripsiyonu – Dizini 4. Kitap. İstanbul: YKY.
  • Deny, Jean (1941). Türk Dili Grameri (Osmanlı Lehçesi). Çev., Ali Ulvi Elöve. İstanbul: Maarif Vekaleti.
  • Dilçin, Cem (1991). Mes’ûd Bin Ahmed Süheyl ü Nev-bahâr (İnceleme – Metin – Sözlük). Ankara: AKM Yayınları.
  • Edzard, D. O. (2003). Sumerian Grammar. Leiden: Brill.
  • Eraslan, K. (1999). Mevlâna Sekkâkî Divanı. Ankara: TDK Yayınları.
  • Eren, H. (1999). Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü. Ankara: Bizim Büro Basım Evi.
  • Ergin, M. (1998). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınları.
  • Gemalmaz, E. (2010). “Türk Dilindeki Ses Hadiselerinin Bu Dilin Sentaksıyla İlgisi”. Türkçenin Derin Yapısı. Yay. hzl.: Cengiz Alyılmaz, Osman Mert. Ankara: Belen Yayınları, s. 267-274.
  • Gencan, T. N. (1970). “Ne … Ne Bağlacı Üzerine”, Türk Dili, XXI (220): 264-274.
  • Gökyay, O. Ş. (1996). Evliyâ Çelebi Seyahatnâmesi Topkapı Sarayı Bağdat 304 Yazmasının Transkripsiyonu – Dizini 1. Kitap. İstanbul: YKY.
  • Gülensoy, T. (2007). Türkiye Türkçesindeki Türkçe Sözcüklerin Köken Bilgisi Sözlüğü A - N. Ankara: TDK Yayınları.
  • Hacıeminoğlu, N. (1992). Türk Dilinde Edatlar. İstanbul: MEB Yayınları.
  • Hacıeminoğlu, N. (2000). Kutb’un Hüsrev ü Şirin’i ve Dil Hususiyetleri. Ankara: TDK Yayınları.
  • Kahraman, S. A. ve DAĞLI, Y. (1999). Evliyâ Çelebi Seyahatnâmesi Topkapı Sarayı Bağdat 305 Yazmasının Transkripsiyonu – Dizini 3. Kitap. İstanbul: YKY.
  • Karaağaç, G. (2009). Türkçenin Söz Dizimi. İstanbul: Kesit Yayınları.
  • Karahan, L. (2009). Türkçede Söz Dizimi. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Karasoy, Y. (1998). Şiban Han Dîvânı (İnceleme – Metin – Dizin – Tıpkıbasım). Ankara: TDK Yayınları.
  • Karpuz, H. Ö. (2002). Türkçe’de Zarflar -Türkiye Türkçesi Edebi Dilindeki Zarfların Yapısal ve İşlevsel İncelemesi-. Denizli: Ege-Doğuş Yayınları.
  • Korkmaz, Z. (2005). “Bağlaçlar ve Türkiye Türkçesindeki Oluşumları”, Türk Dili, 638: 118-125.
  • Köktekin, K. (2007a). Yûsuf-ı Meddah: Varka ve Gülşah. Ankara: TDK Yayınları.
  • Köktekin, K. (2007b). Yusuf Emirî Divanı (Giriş – İnceleme – Tenkitli Metin – Sözlük – Tıpkıbasım). Erzurum: Fenomen Yayınları.
  • Menabit, C. S. (2006). “Ne … Ne’li Veya Ne … Ne de’li Bağlama Edatlarında Olumsuzluk Sorunu”, TDAY (Belleten), 2004/1: s. 71-91.
  • Nalbant Özkan, B. (2003). “Ne Kelimesinin Farklı Bir Kullanılışı Üzerine”, Türkoloji Dergisi, XVI (1): 73- 86.
  • Nadelyev, B. M. vd. (1969). Drevnetyursky Slovaŕ. Leningrad: Akademiya Nauk SSCR.
  • Nişanyan, S. (2007). Sözlerin Soyağacı -Çağdaş Türkçenin Etimolojik Sözlüğü-. İstanbul: Adam Yayınları.
  • Özönder Barutçu, S. (1992). “Eski Türkçe kaltı ve nelük Kelimeleri Üzerine”, Türkoloji Dergisi, X (1): 71-76.
  • Öztürk, M. (1988). Farsça Dilbilgisi. Ankara: TTK Yayınları.
  • Räsänen, M. (1969). Versuch eines etymologischen Wörterbuchs der Türksprachen. Helsinki.
  • Safa, P. (1999). Osmanlıca Türkçe Uydurmaca. İstanbul: Ötüken Yayınları.
  • Salan, E. (2011). “Türkmen Türkçesi ile Türkiye Türkçesinde “hem” Sözcüğünün İşlev Bakımından Karşılaştırılması”, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic-, 6 (1): s. 1670-1686.
  • Tekin, Ş. (2001). İştikakçının Köşesi Türk Dilinde Kelimelerin ve Eklerin Hayatı Üzerine Denemeler. İstanbul: Simurg Yayınları.
  • Temir, A. (1946). "Uygurca kaltı ve Altay dillerindeki ka- zamiri hakkında" Beşinci Türk Dili Kurultayı 1945 Birleşimler Tutanaklar Tezler, İstanbul: 280-293.
  • Tevfik, E. (1909). Ne Edat-ı Nefyi Hakkında Tetebbuat. İstanbul: Matbaa-i Ebuzziya.
  • Tiken, K. (2004). Eski Türkiye Türkçesinde Edatlar, Bağlaçlar, Ünlemler ve Zarf Fiiller. Ankara: TDK Yayınları.
  • Yavuz, S. (2010). Türkiye Türkçesi Ağızlarında Bağlaçlar. Yayınlanmamış doktora tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
  • Yavuzarslan, P. (1993). "Anadolu Ağızlarında *ha (*ka) Zamirinin Türevleri", Türkoloji Dergisi, XI (1): 309-320.

AHMET HAMDİ TANPINAR’IN ESERLERİNDE NE… NE… BAĞLACI

Yıl 2011, , 223 - 240, 01.12.2011
https://doi.org/10.14520/adyusbd.178

Öz

Bu makalede, Ahmet Hamdi Tanpınar’ın bütün hikâye, roman, şiir, mektup ve denemelerinden hareketle ne … ne … bağlacı yapı, kullanım ve anlam yönünden incelenmiştir. Giriş, inceleme ve sonuç olmak üzere üç bölümden oluşan bu çalışmanın giriş bölümünde ne … ne … bağlacının kökenine ve tarihsel gelişimine değinilmiş; inceleme bölümünde Ahmet Hamdi Tanpınar’ın eserlerinde yer alan ne … ne … bağlacının yapı, anlam ve kullanım özellikleri ayrıntılarıyla ele alınmış ve elde edilen bulgular sonuç bölümünde ifade edilmiştir.

Kaynakça

  • Aksan, D. (2006). Türkçenin Zenginlikleri İncelikleri. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Bang, W. (1996). Köktürkçeden Osmanlıcaya. Ankara: TDK Yayınları.
  • Clauson, S. G. (1972). An Etymological Dictionary Pre-Thirteenth-Century Turkish. Oxford: University Pres.
  • Çağatay, S. (2008). “nä, qanı, ärnä Pekiştirme Edatları Üzerine”, 100. Doğum Yıldönümüne Armağan - Prof. Dr. Saadet Çağatay’ın Yayınlanmış Tüm Makaleleri C. 1. (hzl.: Aysu Ata). İstanbul: Ayaz Tahir Türkistan İdil-Ural Vakfı Yay., s. 185-189.
  • Çetin, E. (2007). “Kutadgu Bilig’de ne Soru Sözcüğü ve Kullanımları”, Kazakistan ve Türkiyenin Ortak Kültürel Değerleri Sempozyumu Bildirileri (21-26 Mayıs 2007), Almatı: 437-444.
  • Dağlı, Y. ve KAHRAMAN, S. A. (2001). Evliyâ Çelebi Seyahatnâmesi Topkapı Sarayı Bağdat 305 Yazmasının Transkripsiyonu – Dizini 4. Kitap. İstanbul: YKY.
  • Deny, Jean (1941). Türk Dili Grameri (Osmanlı Lehçesi). Çev., Ali Ulvi Elöve. İstanbul: Maarif Vekaleti.
  • Dilçin, Cem (1991). Mes’ûd Bin Ahmed Süheyl ü Nev-bahâr (İnceleme – Metin – Sözlük). Ankara: AKM Yayınları.
  • Edzard, D. O. (2003). Sumerian Grammar. Leiden: Brill.
  • Eraslan, K. (1999). Mevlâna Sekkâkî Divanı. Ankara: TDK Yayınları.
  • Eren, H. (1999). Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü. Ankara: Bizim Büro Basım Evi.
  • Ergin, M. (1998). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınları.
  • Gemalmaz, E. (2010). “Türk Dilindeki Ses Hadiselerinin Bu Dilin Sentaksıyla İlgisi”. Türkçenin Derin Yapısı. Yay. hzl.: Cengiz Alyılmaz, Osman Mert. Ankara: Belen Yayınları, s. 267-274.
  • Gencan, T. N. (1970). “Ne … Ne Bağlacı Üzerine”, Türk Dili, XXI (220): 264-274.
  • Gökyay, O. Ş. (1996). Evliyâ Çelebi Seyahatnâmesi Topkapı Sarayı Bağdat 304 Yazmasının Transkripsiyonu – Dizini 1. Kitap. İstanbul: YKY.
  • Gülensoy, T. (2007). Türkiye Türkçesindeki Türkçe Sözcüklerin Köken Bilgisi Sözlüğü A - N. Ankara: TDK Yayınları.
  • Hacıeminoğlu, N. (1992). Türk Dilinde Edatlar. İstanbul: MEB Yayınları.
  • Hacıeminoğlu, N. (2000). Kutb’un Hüsrev ü Şirin’i ve Dil Hususiyetleri. Ankara: TDK Yayınları.
  • Kahraman, S. A. ve DAĞLI, Y. (1999). Evliyâ Çelebi Seyahatnâmesi Topkapı Sarayı Bağdat 305 Yazmasının Transkripsiyonu – Dizini 3. Kitap. İstanbul: YKY.
  • Karaağaç, G. (2009). Türkçenin Söz Dizimi. İstanbul: Kesit Yayınları.
  • Karahan, L. (2009). Türkçede Söz Dizimi. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Karasoy, Y. (1998). Şiban Han Dîvânı (İnceleme – Metin – Dizin – Tıpkıbasım). Ankara: TDK Yayınları.
  • Karpuz, H. Ö. (2002). Türkçe’de Zarflar -Türkiye Türkçesi Edebi Dilindeki Zarfların Yapısal ve İşlevsel İncelemesi-. Denizli: Ege-Doğuş Yayınları.
  • Korkmaz, Z. (2005). “Bağlaçlar ve Türkiye Türkçesindeki Oluşumları”, Türk Dili, 638: 118-125.
  • Köktekin, K. (2007a). Yûsuf-ı Meddah: Varka ve Gülşah. Ankara: TDK Yayınları.
  • Köktekin, K. (2007b). Yusuf Emirî Divanı (Giriş – İnceleme – Tenkitli Metin – Sözlük – Tıpkıbasım). Erzurum: Fenomen Yayınları.
  • Menabit, C. S. (2006). “Ne … Ne’li Veya Ne … Ne de’li Bağlama Edatlarında Olumsuzluk Sorunu”, TDAY (Belleten), 2004/1: s. 71-91.
  • Nalbant Özkan, B. (2003). “Ne Kelimesinin Farklı Bir Kullanılışı Üzerine”, Türkoloji Dergisi, XVI (1): 73- 86.
  • Nadelyev, B. M. vd. (1969). Drevnetyursky Slovaŕ. Leningrad: Akademiya Nauk SSCR.
  • Nişanyan, S. (2007). Sözlerin Soyağacı -Çağdaş Türkçenin Etimolojik Sözlüğü-. İstanbul: Adam Yayınları.
  • Özönder Barutçu, S. (1992). “Eski Türkçe kaltı ve nelük Kelimeleri Üzerine”, Türkoloji Dergisi, X (1): 71-76.
  • Öztürk, M. (1988). Farsça Dilbilgisi. Ankara: TTK Yayınları.
  • Räsänen, M. (1969). Versuch eines etymologischen Wörterbuchs der Türksprachen. Helsinki.
  • Safa, P. (1999). Osmanlıca Türkçe Uydurmaca. İstanbul: Ötüken Yayınları.
  • Salan, E. (2011). “Türkmen Türkçesi ile Türkiye Türkçesinde “hem” Sözcüğünün İşlev Bakımından Karşılaştırılması”, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic-, 6 (1): s. 1670-1686.
  • Tekin, Ş. (2001). İştikakçının Köşesi Türk Dilinde Kelimelerin ve Eklerin Hayatı Üzerine Denemeler. İstanbul: Simurg Yayınları.
  • Temir, A. (1946). "Uygurca kaltı ve Altay dillerindeki ka- zamiri hakkında" Beşinci Türk Dili Kurultayı 1945 Birleşimler Tutanaklar Tezler, İstanbul: 280-293.
  • Tevfik, E. (1909). Ne Edat-ı Nefyi Hakkında Tetebbuat. İstanbul: Matbaa-i Ebuzziya.
  • Tiken, K. (2004). Eski Türkiye Türkçesinde Edatlar, Bağlaçlar, Ünlemler ve Zarf Fiiller. Ankara: TDK Yayınları.
  • Yavuz, S. (2010). Türkiye Türkçesi Ağızlarında Bağlaçlar. Yayınlanmamış doktora tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
  • Yavuzarslan, P. (1993). "Anadolu Ağızlarında *ha (*ka) Zamirinin Türevleri", Türkoloji Dergisi, XI (1): 309-320.
Toplam 41 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Erkan Salan Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Aralık 2011
Yayımlandığı Sayı Yıl 2011

Kaynak Göster

APA Salan, E. (2011). AHMET HAMDİ TANPINAR’IN ESERLERİNDE NE… NE… BAĞLACI. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(7), 223-240. https://doi.org/10.14520/adyusbd.178