Yıl 2016,
Sayı: 22, 403 - 420, 26.04.2016
Öz
Bu araştırma, poliklinik hastalarının sürekli kaygı düzeyleri ile sağlık hizmetlerini kullanma eğilimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma, Gülhane Askeri Tıp Akademisi Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı Kan Alma Merkezi’ndeki 702 hasta üzerinde gerçekleştirilmiştir. Verilerin toplanmasında; sosyodemografik özellikleri ve sağlık hizmetlerini kullanma eğilimlerini belirlemeye yönelik sorular ile ‘’Sürekli Kaygı Envanteri” kullanılmıştır. Hastaların %52.8’i erkek, %62.2’si evlidir. Yaş ortalaması 38.13±13.84 yıldır. Hastaların %41.5’inin en az bir kronik hastalığının olduğu bulunmuştur. Kronik hastalığı olan katılımcıların daha yüksek sürekli kaygı seviyesine sahip oldukları tespit edilmiştir. Son altı ay içinde daha fazla sağlık hizmeti kullanan grupların daha yüksek kaygı seviyesi olduğu da belirlenmiştir. Bu araştırmada; sürekli kaygı düzeyi yüksek olan poliklinik hastalarının sağlık kurumlarına daha sık başvurdukları saptanmıştır. Bu sonuç; sürekli kaygı düzeyiyle sağlık hizmetleri kullanım eğilimleri arasında anlamlı bir ilişkinin olduğunu ve sürekli kaygı düzeyinin hastaların sağlık hizmetleri kullanma eğilimlerini etkileyerek kaynakların gereksiz kullanılmasına neden olabileceğini göstermektedir.
Kaynakça
- Anderson, C.; Knickman, J.; Colby, D.; Schear, S. (2002). Chronic Conditions: Making the Case for Ongoing Care. Princeton: Robert Wood Johnson Foundation.
- Başaran, H. (2008). “Sporcularda Durumluk ve Sürekli Kaygı Düzeylerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi”. Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Konya.
- Budak, S. (2000). Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim Sanat Yayınevi.
- Dalkıran, O. (2012). “Dershane Öğrencilerinin Fiziksel Aktivitede Bulunma Değişkenine Göre Sürekli Kaygı, Sınav Kaygısı ve Sosyal Beceri Düzeyleri ile Sınav Performanslarının Değerlendirilmesi”. Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi, Ankara.
- Egemen Tüzel, Ö. (2011). “Aktif Akciğer Tüberkülozlu Hastalarda Kaygı Düzeyinin İncelenmesi”. İzmir Göğüs Hastanesi Dergisi, 25(3):163.
- Güz, H. (2000). “Bir Grup Dermatolojik Hastalarda Aleksitimi, Depresyon ve Anksiyete”. Düşünen Adam Dergisi, 13:161-165.
- Karaca, Ş. (2007). “Hiperhidrozlu Hastaların Anksiyete Düzeylerinin Sağlıklılarla Karşılaştırılması”. Türkderm Dergisi, 41:51-53.
- Karaman, S. (2009). “Sağlık İle İlgili Programlarda Öğrenim Gören Üniversite Öğrencilerinin Durumluk ve Sürekli Kaygı Düzeyleri”. Erciyes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Kayseri.
- Le Compte, A.; Öner N. (1985). Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri El Kitabı. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
- Muğlalı, M. (2005). “Ağız Cerrahisi ve Anksiyete”. Cumhuriyet Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi, 8(2):85.
- Müftüoğlu, M. (1995). “Strok Hastalarında Depresyon, Anksiyete ve Aleksitimi Bulgularının Araştırılması”. Düşünen Adam Dergisi, 8(2):24-26.
- Özgüven, İ. E. (1994). Psikolojik Testler. Ankara: Yeni Doğuş Matbaası.
- Plotnik, R. (2009). Psikolojiye Giriş. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
- Spielberger, C.; Gorsuch, L. (1970). “STAI Manuel For State-Trait Inventory”. Consulting Psychologist Press.
- Şener, Ş. (1999). “Meme Kanserinin Ruhsal ve Sosyal Etkileri Üzerine Bir Çalışma”. Klinik Psikiyatri Dergisi, 2:254-260.
- Uzuntarla, Y.; Cihangiroğlu, N.; Ceyhan, S., Eroğlu, M. (2015). “Üniversite Öğrencilerinin Sürekli Kaygı Düzeyleri ile Sosyodemografik Özellikleri Arasındaki İlişkinin Analizi”. The Journal of International Education Science, 2(4):156-169.
- Ünsal, C. (2007). “Yaygın Anksiyete Bozukluğu Tanısı Alan Hastaların Elektrokardiyografilerindeki P-Dalga Dispersiyonu ve Qt Dispersiyonu”. Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi Psikiyatri Kliniği Uzmanlık Tezi, İstanbul.
- Yavuzer, H. (2000). Çocuk Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Toplam 18 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Bölüm | Makaleler |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Nisan 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Sayı: 22 |