MESLEKİ GELİŞİM YAKLAŞIMLARI VE ÖĞRETMEN YETİŞTİRME

Yıl 2016, Sayı: 24, 1006 - 1041, 29.12.2016

Firdevs Güneş

Öz

 

Öz

 

Öğretmenlik yıllardır uzmanlık gerektiren bir meslek olarak kabul edilmekte ve bu mesleği geliştirme çalışmaları giderek artmaktadır. Son yıllarda ise öğretmenliğin yüksek beceri ve bilgi gerektiren bir meslek olduğu görüşü yayılmaktadır. Bu durum araştımacıların konuya yönelmesini getirmiş ve böylece öğretmenlikte mesleki gelişim kavramları açıklanmış, çeşitli boyutlarla yaklaşımlar belirlenmiştir. Mesleki gelişim boyutları olarak kişisel, uzmanlık ve sosyo-kültürel boyut üzerinde durulmuş ve bu boyutlarda öğretmenlere yönelik çalışmalar yapılması öngörülmüştür. Mesleki gelişim yaklaşımları olarak iki yaklaşım belirlenmiştir. Bunlar gelişimsel yaklaşım ile uzmanlık yaklaşımı olarak sıralanmıştır. Gelişimsel yaklaşımda mesleki gelişim süreci meslekteki hizmet yılları ile eşleştirilmektedir. Uzmanlık yaklaşımında ise sürekli öğrenme ve uzmanlaşmaya ağırlık verilmektedir. Uzmanlık yaklaşımında öğretmenlerden sürekli öğrenmesi, öğrenmeyi öğrenmesi, araştırma ve uygulamalarla bilgi, teknik ve becerilerini geliştirmesi istenmektedir. Ardından öğrendiği bilgi ve becerileri uygulamaya aktarması, uygulamada geliştirmesi, yeni bilgiler üretmesi, bunları öğrencilere, meslektaşlarına ve çevresine kazandırması öngörülmektedir. Böylece öğrenci başarısının artması ve eğitim sisteminde kalitenin yükselmesi beklenmektedir. Ayrıca çeşitli araştırmalarla öğretmenlik için gerekli bilgi ve beceriler belirlenmiş, bunları uygulamaya aktarma süreç ve aşamaları açıklığa kavuşturulmuştur. Ülkemizde de öğretmenlerin mesleki gelişimi için çeşitli çalışmalar yapılmakta, öğretmenlik bilgi ve becerileri belirlenmekte, hizmet öncesi ve hizmet içi eğitim programları yenilenmektedir. Çeşitli seminer, proje ve uygulamalı çalışmalara yer verilmektedir. Ancak bunlar sistemli olmadığından öğretmenlerin yetişmesi ve mesleki gelişimi açısından yeterli olmamaktadır.

Kaynakça

• Barbier, J.M., Chaix, M.-L. et Demailly, L. (1994). Éditorial. Recherche et formation, 17, 5-8.
• Berthon, B. (2003). Pour une approche globale du transfert de
• connaissance: une illustration empirique à l'intra-organisationnel.Actes de la 12 eme Conférence de l'Association Internationale de Management Stratégique, Les Côtes de Carthage.
• Bissonnette, S.ve Richard,M. (2005). Les trois phases du processus d’apprentissage, La pédagogie, Théories et pratiques de l’Antiquité à nos jours, Gaëtan Morin éditeur, Chenelière Éducation.
• Boutin, G. (1999). Le développement de l’identité professionnelle du nouvel enseignant et l’entrée dans le métier. In J.-C. Hétu, M. Lavoie et S. Baillauquès (dir.), Jeunes enseignants et insertion professionnelle. Un processus de socialisation ? De professionnalisation ? De transformation ? Paris-Bruxelles: De Boeck/Larcier.
• Delisle, A., Roy,R., Samson,M.(2007). Vers un transfert des connaissances dans un contexte de mobilité élevée, synthèse de la recherche, (Dans le cadre du séminaire international Maîtrise en gestion de la formation Sous la supervision des professeurs Normand M. Bengle et Jean-François Roussel),Universite de Sherbrooke
• FAPEO (2011).Quelle formation initiale pour nos enseignants ? Les analyses de la FAPEO 2011, Fédération des Associations de Parents de l’Enseignement Officiel, Bruxelles.
• Gagnon,K.(2001). Le transfert des savoırs enseıgnants entre les enseıgnants experımentes en fın de carrıère et les enseıgnants novıces au collégıal: ıdentıfıcatıon des moyens de transfert a prıvılegıer en fonctıon des savoırs à léguer, (memoire presente comme exigence partielle de la maitrise en science politique), Universite Du Quebec Montreal.
• Gosselin,M.,Viau-Guay,A & Bourassa,B.(2014). Le développement professionnel dans une perspective constructiviste ou socioconstructiviste : une compréhension conceptuelle pour des implications pratiques, Perspectives interdisciplinaires sur le travail et la santé, 30.09. 2016 tarihinde http://pistes.revues.org/4009 adresinden erişilmiştir.
• Gouvernement du Québec (2001). Formation à l’enseignement: les orientations, les compétences professionnelles. Québec : Ministère de l’Éducation du Québec.
• Güneş, F. (2014). Sınıf yönetimi yaklaşım ve modeller, Ankara: Pegem A Yayınları.
• Mailloux, L. (2000). L’analyse réflexive : un moyen de surmonter les difficultés liées a l’insertion professionnelle d’une enseignante du primaire. Mémoire de maîtrise, Université de Sherbrooke, Sherbrooke.
• MEB,Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü (2007).Okul Temelli Mesleki Gelişim Kılavuzu, Ankara: MEB Yayınları
• MEB, Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü (2002). Öğretmen yeterlilikleri. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Mercier, D. (2007). « Le transfert informel des connaissances tacites chez les gestionnaires municipaux en situation de coordination». Thèse de doctorat, Montréal, Université de Montréal.
• Ministere Education Nationale (2013). Les dix compétences professionnelles d’un professeur des écoles, 12.06.2015 tarihinde http://www.education.gouv.fr/cid732... adresinden erişilmiştir.
• Perrenoud, P. (1994). La formation des enseignants, entre théorie et pratique. Paris L’Harmattan.
• Perrenoud, P. (2001). Développer la pratique réflexive dans le métier d’enseignant: Professionnalisation et raison pédagogique. France : ESF.
• Raymond, D. (1993). Éclatement des savoirs et savoirs en rupture : une réplique à Van der Maren. Revue des sciences de l’éducation, 19(1), 187-200.
• Tardif, J. (1997). Pour un enseignement stratégique.Montréal : Editions Logiques
• Tardif, M. et Lessard, C. (1999). Le travail enseignant au quotidien. Québec : Presses de l’Université Laval.
• Tardif, M., Lessard, C. et Lahaye, L. (1991). Les enseignants des ordres d’enseignement primaire et secondaire face aux savoirs. Esquisse d’une problématique du savoir enseignant. Sociologie et société, 23(1), 55-69.
• Union Europe (2007).Compétences clés pour l’éducationet la formation tout au long de la vie un cadre de référence européen, Luxembourg.
• Uwamariya,A., Mukamurera,J.(2005). Le concept de « développement professionnel» en enseignement: approches théoriques, Revue des sciences de l'éducation,31(1),133-155.
• YÖK. (2007). Öğretmen yetiştirme ve eğitim fakülteleri (1982-2007), Ankara: Yükseköğretim Kurulu Yayınları