BibTex RIS Kaynak Göster

VİYOLANIN TARİHSEL SÜREÇTEKİ GELİŞİMİ

Yıl 2016, Sayı: 24, 1202 - 1223, 29.12.2016

Öz

Enstrümanların edindiği yeri daha iyi anlayabilmek için, hem müzikal hem de yapısal gelişimlerini incelemek gerekir. Bu makalede ilk atalarından itibaren yaylı çalgıların gelişimi, tarihsel süreçte viyolanın ortaya çıkışı, yapısal ve müzikal gelişimi sonucunda edindiği yer üzerine kapsamlı bir araştırma yapılmıştır. Konu ile ilgili yapılan çalışmalar taranmıştır. Özellikle viyola eğitimini sürdürmekte olan öğrencilere kapsamlı bir kaynak oluşturmak hedeflenmiştir. Viyolanın oda müziği ve orkestradaki yerini zamanla sağlamlaştırmasıyla birlikte solo kimliğini de kazandığı, gelişimini sürdürmekte olduğu belirlenmiştir.

 

Anahtar kelimeler: Viyola, Yaylı çalgılar, Enstrüman tarihi, Keman ailesi

Kaynakça

  • Açın, C. (1994). Enstrüman Bilimi, İstanbul.
  • Alapınar, H. (2003). Keman Yapım Tarihi. Ankara: Sevda Cenap-And Müzik Vakfı.
  • Bey, R.Y. (1986). Türk Musikisi, İstanbul: Pan Yayıncılık.
  • Boyden, D. (2002). The History of Violin Playing From Its Origins to 1761,
  • New York: Oxford University Press.
  • Duru, Ş. (2001). Johannes Brahms’ın Piyano-Keman, Piyano-Viyola ve Piyano-Viyolonsel Sonatlaı Üzerine Bir İnceleme, Yayınlanmış sanatta yeterlik tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  • Ece, A. S. (1998). Ortaçağdan Barok Dneme Kadar Viyoladaki Yapısal Değişimin İncelenmesi, Yayınlamış doktora tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
  • Eduard, M. (1984). Italienische Merkmale in der Mannheimer Violintechnik, Almanya: Würtz.
  • Göbelez, C (1996). Çalgılar Dünyasında Keman, İstanbul: Sistem Ofset.
  • Haweis, H.R. (1893). Old Violins and Violin Lore, Londra: Willianm Reeves
  • Bookseller.
  • Jones, S. S. (1995). The Lira da Braccio, A.B.D.: The Early Music Instutue.
  • Marcuse, S. (1975). A Survey of Musical Instruments, New York: Harper and Row.
  • Modiri, B. T. (2010). William Primrose’un hayatı ve Viyola Tekniğine
  • Getirdiği Yenilikler, Yayınlanmış sanatta yeterlik tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Nelson, S. (2003). The Violin and Viola, New York: Dover Publications.
  • Tertis, L. (1974). My Viola and I, London: Elec Books Limited.
  • Woodfield, I. (1984). The Earliest History of the Viol, Londra: Oxford University Press.
  • Woodfield, I. (1980). The New Grove Dictionary of Music and
  • Musicians,Vol. 19, Londra: Macmillan Publishers.
Toplam 20 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makaleler
Yazarlar

Bariş Kerem Bahar

Yayımlanma Tarihi 29 Aralık 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Sayı: 24

Kaynak Göster

APA Bahar, B. K. (2016). VİYOLANIN TARİHSEL SÜREÇTEKİ GELİŞİMİ. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(24), 1202-1223.