Daha Emin, Güvenli ve Adil Şehirler: Adıyaman Yerel Yönetimleri İçin Bir Strateji Önerisi

Year 2018, Issue: 30, 1270 - 1318, 30.12.2018

Mehmet Murat Payam

https://doi.org/10.14520/adyusbd.438982

Cited By: 1

Abstract

Yaşama hakkı ile temel hak ve özgürlüklere
sahip olmak ancak emin, güvenli ve adil şehirlerde mümkündür. Dolayısıyla,
mevcut ve gelecek nesiller için daha yaşanabilir, emin, güvenli ve adil bir
şehir en büyük hedefimiz olmalıdır. Şehirlerde bunu başarmak, bütüncül bir
yaklaşımla geleceğe dönük eylem planları ve stratejileri hazırlamaya bağlıdır.
Bu amaçla geliştirilen ve stratejik hedefler ve vizyon, temel değerler ve
rehber ilkeler, öncelikli temalar, eylem planları ve izleme ve değerlendirme
süreçlerinden oluşan daha Güvenli Adıyaman Stratejisi, ulusal ve uluslararası
bir çok eylem planı, ilke ve yönergelerle uyumlu olup bunlar dikkate alınarak
hazırlanmıştır. Bu strateji, Adıyaman’ın emin, güvenli ve adil bir şehir,
doğunun incisi ve bölgenin başlıca ulusal/uluslararası kültür, spor ve eğlence
merkezlerinden biri olarak Adıyaman’a cazibe merkezi rolünü kazandırmayı
amaçlamaktadır. Strateji, yalnızca Adıyaman tarafından değil, daha emin,
güvenli ve adil bir şehir olma kararlılığına sahip diğer İller tarafından da
çok kolay bir şekilde kendi yerleşim yerlerine göre uyarlanabilir ve uygulamaya
konulabilir.

Keywords

Kent hakkı, emin/güvenli şehir, adil şehir, yerel yönetimler, strateji önerisi

Safer, More Secure and Just Cities: A Strategy Proposal for Local Governments in Adıyaman

Abstract

Having
the right to life together with fundamental rights and freedoms is only possible
in a safe, secure and just city. Therefore, a more liveable, secure, safer and
just city for current and future generations should be our greatest goal.
Achieving this in cities depends on preparing action plans and strategies for
the future with a holistic approach. Safer Adıyaman Strategy, which has been
developed for this purpose and consists of strategic goals and vision, core
values and guiding principles, priority themes, action plans for these themes
and monitoring and evaluation processes, has been prepared taking the national
and international action plans, principles and guidelines into consideration.
This strategy aims to give Adıyaman a centre of attraction as a safer, more
secure and just city, a pearl of the east and one of the main national
/international cultural, sports and entertainment centres of the region. Thus,
the strategy can be easily adapted and implemented not only by Adıyaman but
also by other Provincials with a determination to be a safer, more secure and
just city.

Keywords

Right to urban, safe/secure city, just city, local governments, strategy proposal.

References

• Adıyaman Belediyesi. (2015). Adıyaman Belediyesi 2015 Faaliyet Raporu. Adıyaman: Dünya Ofset Matbaacılık.
• African Forum for Urban Safety (AFUS). (2016). “Enhancing the Culture of Community Crime Prevention: 20 Years of Safer Cities Experience in Africa.” AFUS Conference Working Paper, April 2016.
• Ağılönü, A. ve Mengütay, S. (2009). “Yerel Yönetimlerde Rekreasyon Hizmetleri ve Model Belirleme.” Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(1): 160-176.
• Akkoyunlu Ertan, K. (2008). “Kent Hakkı Üzerine Düşünceler.” Amme İdaresi dergisi, 41(4): 125-141.
• Aksoy, E. (2007). “Suç ve Güvenli Kent Yaklaşımı”. Dosya 06 Kent ve suç. Bülten 55, Kasım-Aralık, 2007, 11-15. TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi, Ankara.
• Arslan, H. (2014). “Kentsel Dönüşüm Süreçlerinin Kentsel Haklar Temelinde Değerlendirilmesi Gerekliliği.” KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16 (Özel Sayı I): 33-41.
• Ataç, E. ve Gürbüz, D. (2009). “Kentsel Mekânda Gelişen Suça Müdahale Etmede Disiplinler Arası Güvenlik Politikaları”. Polis Bilimleri Dergisi, 11(1), 25-46.
• Aydemir, M. A. (2011). Toplumsal İlişkilerin Sosyal Sermaye Değer (Topluluk Duygusu ve Sosyal Sermaye Üzerine Bir Araştırma). Yayınlanmamış doktora tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Başkurt, İ. (2003). “Gençlik, Madde Bağımlılığı ve Korunma Yolları (Psiko-Sosyal Bir Yaklaşım).” İ.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8: 73-114.
• Brantingham, P. J., ve Faust, F. L. (1976). “A Conceptual Model of Crime Prevention.” Crime and Delinquency, 22(3), 284-296.
• Bulut, Y., Akın, S. ve Kahraman, Ö. F. (2017). “Kamu Politikalarının Oluşturulmasında Sivil Toplum Kuruluşlarının Etkisi.” Strategic Public Management Journal, 3(6): 23-38. DOI: 10.25069/spmj.341620.
• Council of Europe. (1992). European Urban Charter. Conference of Local and Regional Authorities of Europe (CLRAE) on 18 March 1992, a Session held during the annual Plenary Session of the CLRAE (17-19 March 1992, Strasbourg), 12 Kasım 2017 tarihinde https://rm.coe.int/168071923d. adresinden alınmıştır.
• Çelik, R. (2017). “Adalet, Kapsayıcılık ve Eğitimde Hakkaniyetli Fırsat Eşitliği.” Fe Dergi, 9(2): 17-29.
• Çevre ve Şehircilik Bakanlığı. (2015). 2015-2017 Stratejik Plan: Yaşanabilir Çevre ve Marka Şehirler. Ankara: Afşar Matbaacılık.
• Çevre ve Şehircilik Bakanlığı. (2017). Şehircilik Şûrası Komisyon Raporları, 2017. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, Şehircilik Şûrası Genel Sekreterliği. Ankara.
• Çevre ve Şehircilik Bakanlığı. (2018). 2018 Yılı Performans Programı. 17 Mart 2018 tarihinde webdosya.csb.gov.tr/db/strateji/.../2018-yili-performans-programi-20180131101510.pdf adresinden alınmıştır.
• Diyanet İşleri Başkanlığı. (2003). Kur’an Yolu Türkçe Meal ve Tefsiri. Cilt: 1, Bakara 2/126.
• Emniyet Genel Müdürlüğü (EGM). (2017). 2017 Türkiye Uyuşturucu Raporu (2016 Verileri). Türkiye Uyuşturucu ve Uyuşturucu Bağımlılığı İzleme Merkezi, Narkotik Suçlarla Mücadele Daire Başkanlığı, Ankara.
• Emrealp, S. (2005). Türkiye Yerel Gündem 21 Programı. Yerel Gündem 21 Uygulamalarına Yönelik Kolaylaştırıcı Bilgiler Elkitabı. İkinci Baskı. IULA-EMME (UCLG-MEWA) Yayını. İstanbul: Birmat Matbaası.Es, M. ve Ateş, H. (2004). “Kent Yönetimi, Kentlileşme ve Göç: Sorunlar ve Çözüm Önerileri.” Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (48), 205-248.
• Esenler Belediyesi. (t.y.). 2030 Sürdürülebilir Yerel Kalkınma Hedefleri: Esenler Uygulamaları. 10 Ocak 2018 tarihinde www.surdurulebilirkalkinma.gov.tr adresinden alınmıştır.
• European Council. (2009). Council Decision Setting up a European Crime Prevention Network. Brussels: Council of the European Union, 2009. 08 Eylül 2017 tarihinde http://eur-lex.europa.eu/legal-content/HR/TXT/PDF/?uri=CELEX:32009D0902&from=EN. adresinden alınmıştır.
• Geray, C. (2007). “Güvenli Kent ve Kente Karşı Suçlar Üzerine.” Dosya 06 Kent ve suç. Bülten 55, Kasım-Aralık, 2007, 50-55. TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi, Ankara.
• Gupte, J. (2016). “Creating Safe and Inclusive Cities That Leave no one Behind: Seven Key Pathways to Actualising the Principles of the New Urban Agenda.” Position Paper Drafted For Habitat III, The United Nations Conference on Housing and Sustainable Urban Development. Institute of Development Studies.
• Habitat II. (1996). The Habitat Agenda İstanbul Declaration On Human Settlements, Habitat-II Declaration, United Nations Centre for Human Settlement.
• Habitat III. (2016). United Nations’ New Urban Agenda. Habitat III, Resolution adopted by the General Assembly on 23 December 2016, Seventy-first session, Agenda item 20, 2017.
• International Centre for the Prevention of Crime (ICPC). (1999). What is crime prevention?, Crime Prevention Digest, 1999, 1, http://www.crime-preventionintl. org/english/digest/what.htm.
• International Centre for the Prevention of Crime (ICPC). (2001). The role of local government in community safety, crime prevention. Series No. 2, Bureau of Justice Assistance, U.S. Department of Justice, Washington, April 2001.
• International Centre for the Prevention of Crime (ICPC). (2011). Public-private partnerships and community safety: Guide to action. Montreal: ICPC.
• International Centre for the Prevention of Crime (ICPC). (2016). The 5th international report crime prevention and community safety: Cities and the new urban agenda. Montreal: ICPC.
• Kalkınma Bakanlığı. (2012). Türkiye Sürdürülebilir Kalkınma Raporu: Geleceği Sahiplenmek. Kalkınma Bakanlığı, Haziran 2012, Ankara.
• Kalkınma Bakanlığı. (2013). Onuncu Kalkınma Planı (2014-2018). Kalkınma Bakanlığı, 2013, Ankara.
• Karasu, M. A. (2012). “Kent ve Suç Üzerine Kavramsal Bir Çerçeve.” Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 13(2): 175-193.
• Kavruk, H. (2013). “Yönetişim”. İspir, E. G. (Der.) Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Kolluk Etik İlkeleri. (2007). 10 Nisan 2016 tarihinde https://www.gtb.gov.tr/data/5208d194487c8e14044289f7/kolluketikilkeleri.doc adresinden alınmıştır.
• Kutlu, Ö. ve Göksel, Z. S. (2014). “Kent Kültürü Oluşturma Aracı Olarak Kültürel Belediyecilik: Selçuklu Örneği”. Selçuk Üniversitesi. Sosyal Bilimler Dergisi, Dr. Mehmet Yıldız Özel Sayısı.
• Melbourne Council. (2014). Beyond the Safe City Strategy: 2014-17. City of Melbourne, Melbourne.
• Milliken, J. (2016). “Urban Safety and Security: Lessons from the last two Decades and Emergent Issues.” Synthesis report of the conference - Reviewing the State of Safety in World Cities: Safer Cities +20, Geneva 6-8 July 2016.
• Newman, T. (2002). Promoting Resilience: A Review of Effective Strategies for Child Care Services. Centre for Evidence Based Social Services, University of Exeter, 2002.
• Newman, T. (2004). What Works in Building Resilience. Barkingside: Barnardo’s.
• O’Leary, R. (2011). Building Safe and Inclusive Cities for Women: A Practical Guide. Jagori, B-114, Shivalik, Malviya Nagar, New Delhi.
• Ögel, K. (2010). Sigara, Alkol ve Madde Kullanım bozuklukları: Tanı, Tedavi ve Önleme. İstanbul: Yeniden Yayınları.
• Ögel, K., Aksoy, A. ve Yücel H. (2005). Sokakta Yaşayan ve Madde Kullanan Çocuklara Yaklaşım İlkeleri. Yeniden Sağlık ve Eğitim Derneği, İstanbul.
• Ökmen, M. (2005). “Bir İnsan Hakkı Olarak Kentli Haklarının Geliştirilmesi ve Yerel Yönetimler.” Kentsel Dönüşüm ve İnsan Hakları. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
• Ökmen, M. (2008). “Bir İnsan Hakkı Olarak Yerel Haklar ve Avrupa Kentsel Şartı.” Yerel Siyaset. 13-18.
• Ökmen, M. ve Baştan, S. (2004). “Küreselleşme-Yerelleşme Dinamikleri ve Bir Yönetişim Faktörü Olarak Yerel Yönetimler”. Yerel Yönetimler Kongresi Bildirileri Kitabı, 3-4 Aralık 2004, Çanakkale, 209-242.
• Özbek Sönmez, İ. (2012). Kent Planlama ve Adalet İlişkisinin Değişen İçeriği. TBB Dergisi, (98): 283-300.
• Özbey, M. ve Özel, M. (2015). “Kentsel Haklar ve Kolluğun İşlevleri.” Afyon Kocatepe Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, 17(1), 35-49.
• Özdemir, M. (2008). “Kamu Yönetiminde Etik”. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 4(7): 179-195.
• Özer, M. A. (2015). Yeni Kamu Yönetimi. Ankara: Gazi.
• Payam, M. M. (2018). “Emniyet, Güvenlik, Kent Emniyeti ve Kent Güvenliği: Kavramsal Bir Analiz.” Avrasya Terim Dergisi, 2018, 6 (1), 15-25.
• Shaw, M. (2001a). The Role of Local Government in Community Safety. Montreal: International Centre for the Prevention of Crime.
• Shaw, M. (2001b). “Crime Prevention as an Investment for Cities: Experience from Northern Countries.” IFUP 4th International Conference, Marrakesh, Morocco, October 16-19th 2001.
• Shaw, M. (2007). “Preventive Approaches to Crime.” Habitat Debate, 13(3):12-13.
• Shaw, M. ve Travers, K. (2007). “Strategies and Best Practices in Crime Prevention in Particular in Relation to Urban Areas and Youth at Risk.” Proceedings of the Workshop held at the 11th UN Congress on Crime Prevention and Criminal Justice, Bangkok, Thailand 18-25th April 2005, Montreal, 2007.
• Tez vd., (2014). “Yerel Yönetimlerde Serbest Zaman ve Rekreasyon Hizmetleri (İzmir İli Örneği).” International Journal of Science Culture and Sport, July 2014, Special Issue 1: 511-524.
• Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). (2018). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları, 2017. 08 Mayıs 2018 tarihinde www.tuik.gov.tr/PdfGetir.do?id=27587 adresinden alınmıştır.
• UN-Habitat. (2007a). “Innovative Ways of Making Cities Safer.” Best Practices, Habitat Debate, 13(3): 20.
• UN-Habitat. (2007b). Enhancing Urban Safety and Security: Global Report on Human Settlements 2007. United Nations Human Settlements Programme, Kenya: Nairobi.
• UN-Habitat. (2015). I Make My City Safer TOOLKIT. World Urban Campaign.
• United Nations (UN). (1995). Guidelines for Cooperation and Technical Assistance in the Field of Urban Crime Prevention. ECOSOC resolution 1995/9 annex, 1995. United Nations (UN). (2002). Guidelines for the Prevention of Crime. ECOSOC resolution 2002/13 annex, 2002.
• United Nations (UN). (2009). Cross-cutting Issues: Crime Prevention Assessment Tool, Criminal Justice Assessment Toolkit 5. New York, 2009.
• United Nations (UN). (2011). The Millennium Development Goals Report. United Nations, New York, 2011.
• United Nations (UN). (2015). Transforming Our World: The 2030 Agenda for Sustainable Development. A/RES/70/1, United Nations.
• United Nations (UN). (2017). The New Urban Agenda. The United Nations Conference on Housing and Sustainable Urban Development (Habitat III), 20 October 2016i, Quito, Ecuador.
• United Nations. (1997). Report of the Economic and Social Council for 1997. https://www.un.org/documents/ga/docs/52/plenary/a52-3.htm
• Ünüvar, N. (Ed.) (2009). Madde Kullanımı ve Bağımlılığı İle Kaçakçılığının Önlenmesi Alanlarında Tespit Edilen Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Meclis Araştırması Komisyonu Raporu Özeti, Ankara.
• Üstün, İ. (2011). Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Hesaba Katabiliyor muyuz?. Sivil Toplum Geliştirme Merkezi, Ankara: Uzerler Matbaacılık.
• Victorian Council. (2012). Ten ways local government can advance gender equity: Fact sheet one – Why gender matters. Gender Equity in Local Government Partnership.
• Welle vd., (2015). Cities Safer by Design: Guidance and Examples to Promote Traffic Safety through Urban and Street Design. Version 1.0. World Resources Institute, USA.
• World Health Organisation (WHO). (2002). “Mainstreaming Gender Equity in Health: The Need to Move Forward.” WHO Regional Office for Europe, Copenhagen.2002.www.euro.who.int/data/assets/pdf_file/.../A75328.
• Yaşar, H. (2014). “Kur’an’a Dayalı Bir Medeniyet Kavramı: Emin Belde.” Uluslararası 1. Kur’an Medeniyeti Sempozyumu. 25-27 Nisan 2014, Mardin Artuklu Üniversitesi.