Bu çalışmanın amacı, evli bireylerde bağlanma yaralanmaları ile evlilik kalitesi arasındaki ilişkide benliğin farklılaşmasının aracılık rolünü incelemektir. Çalışmaya, uygun örnekleme yöntemiyle seçilen 269 (189 Kadın, 80 Erkek) evli birey katılmıştır. Veri toplama araçları olarak Kişisel Bilgi Formu, Benliğin Ayrımlaşması Ölçeği, Evlilikte Bağlanma Yaralanmaları Ölçeği ve Evlilik Kalitesi Ölçeği kullanılmıştır. Veri analizi SPSS 26 ve AMOS 23 programları ile gerçekleştirilmiştir. Çalışmada oluşturulan modelin uyum değerleri mükemmel bir uyum göstermiştir (X2/sd=.110, NFI=.995, CFI=1.000, IFI=1.00, RMSEA=.000). Sonraki korelasyon analizinde, yordayıcı değişkenler ile yordanan değişken arasında anlamlı ve pozitif bir ilişki gözlemlenmiştir (p<.01). Regresyon analizi, bağlanma yaralanmalarında düşük puana sahip olmanın evlilik kalitesini anlamlı bir şekilde yordadığını ortaya koymuştur (β= .13, p<.01). Bağlanma yaralanmalarının (bağımsız değişken) evlilik kalitesi (bağımlı değişken) üzerindeki etkisinin (β= .13, p<.01), modele benliğin farklılaşması değişkeninin dahil edilmesiyle ortadan kalktığı gözlemlenmiştir (β=.07, p>.05). Böylece, benliğin farklılaşmasının, bağlanma yaralanmaları ile evlilik kalitesi arasındaki ilişkide tam aracılık rolü oynadığı bulunmuştur. Sonuçlar literatür ışığında tartışılmıştır.
This study aims to examine the mediating role of self-differentiation in the relationship between attachment injuries and marital quality among married individuals. A total of 269 married individuals (189 women and 80 men) were selected using appropriate sampling methods to participate in the study. The data collection tools included the Personal Information Form, the Self-Differentiation Scale, the Attachment Injuries in Marriage Scale, and the Marriage Quality Scale. Data analysis was performed using SPSS 26 and AMOS 23. The model developed in this study exhibited excellent fit values (X²/df = .110, NFI = .995, CFI = 1.000, IFI = 1.000, and RMSEA = .000). Subsequent correlation analysis revealed a significant positive relationship between the predictor and predicted variables (p < .01). Regression analysis revealed that a low score on attachment injuries significantly predicted marital quality (β = .13, p < .01). However, the effect of attachment injuries on marital quality was found to disappear when the self-differentiation variable was included in the model. Thus, self-differentiation was found to play a full mediating role in the relationship between attachment injuries and marital quality. The results were discussed in light of the literature.
| Primary Language | Turkish | 
|---|---|
| Subjects | Family Counseling, Family Psychology | 
| Journal Section | Articles | 
| Authors | |
| Publication Date | October 30, 2025 | 
| Submission Date | July 8, 2025 | 
| Acceptance Date | October 23, 2025 | 
| Published in Issue | Year 2025 Issue: AİLE YILI ÖZEL SAYISI |