Violence-Centered Identity Propositions in the Media: The Example of the Sweet Tough Program

Yıl 2025, Cilt: 6 Sayı: 1, 30 - 43, 30.06.2025

Yasin Söğüt , Bedir Han Ünlü

Öz

Although traditional media tools seem to have taken a backseat in the face of the influence generated by new media, they still remain a significant societal power multiplier. The impact of media on social norms and culture can sometimes lead to positive changes, while at other times it may result in adverse consequences. Mass communication tools such as television and the internet significantly shape social perceptions by addressing topics like violence, sexuality, and abuse. This study aims to analyze the discourses and representations within television program content that legitimize violence, focusing on media's role as a dominant force in shaping and directing society. Specifically, the "Tatlı Sert" daytime program is examined, with an emphasis on the portrayal of crimes associated with the Palu family and the structural characteristics of the discourses employed in the program. The content associated with the Palu family in "Tatlı Sert" is analyzed using a semiotic approach and discourse analysis method. While investigating unresolved cases that await clarification, the language, tone, and behaviors used in "Tatlı Sert" inherently harbor discourses that normalize violence. The research identifies that the portrayal of tragic events involving the Palu family in the program contains deviant discourse forms that can negatively influence societal perceptions. Consequently, topics such as violence, abuse, fraud, and child exploitation are described and conveyed through media in ways that potentially normalize such issues for broader audiences. Thus, the study provides an in-depth examination of how media depictions may contribute to the normalization of deviant behaviors, such as violence and sexuality, for individuals harboring such tendencies.

Anahtar Kelimeler

Media , TV Programs , Media Violence , Identity. , Family.

Medyada Şiddet Merkezli Kimlik Önermeleri: Tatlı Sert Örneği

Öz

Geleneksel medya araçları yeni medyanın ürettiği etkiyle geri planda kalmış gibi görünse de hala güçlü bir toplumsal güç çarpanı olarak görülmektedir. Medyanın toplumsal norm ve kültür üzerindeki etkisi, bazen olumlu değişimlere yol açarken, bazen de olumsuz sonuçlar doğurabilmektedir. Özellikle televizyon ve internet gibi kitle iletişim araçları, şiddet, cinsellik ve istismar gibi konuları işleyerek toplumsal algıyı biçimlendirmektedir. Bu çalışma, toplumu yönlendiren ve şekillendiren önemli bir güç konumunda olan medyanın, televizyon programı içeriklerinde ele aldığı konular üzerinden şiddeti meşrulaştıran söylemleri ve göstergeleri incelemeyi amaçlanmıştır. Bu kapsamda televizyonun, gündüz kuşağında yayınlanan “Tatlı Sert” programında ki Palu ailesi incelenerek, çeşitli suçların medyada hangi yönleriyle tasvir edildiklerini ve programda kullanılan söylemlerin hangi yapıda olduğu tartışılmıştır. Tatlı Sert programında Palu ailesi üzerinden kullanılan içerikler göstergebilimsel olarak söylem analizi yöntemiyle incelenmiştir. Tatlı Sert programı teması gereği gün yüzüne çıkmamış aydınlatılmayı bekleyen olayları araştırırken, kullandığı dil, üslup ve davranışlar açısından şiddeti meşrulaştıran söylemleri barındırmaktadır. Araştırmada, Tatlı Sert programında yayınlanan Palu ailesinin, trajik olaylar üzerinden, toplumları olumsuz yönde etkileyecek sapkın söylem biçimlerini barındırdığını tespit etmiştir. Bunun sonucunda şiddet, istismar, dolandırıcılık ve çocuk istismarı gibi konuların medya aracılığı ile betimlenerek anlatılması ve aktarılması sağlanmaktadır. Dolayısıyla araştırma geniş kitlelerin sapkın düşünce biçimlerine sahip şiddet, cinsellik gibi olumsuz davranışlara sahip bireylerin hayatını normalleştirici konumda olduğuna dair derinlemesine bir inceleme sunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Medya , TV Programları , Medyada Şiddet , Kimlik , Aile.

Etik Beyan

ARAŞTIRMACILARIN MAKALEYE KATKI ORANI BEYANI 1. yazar katkı oranı : %50 2. yazar katkı oranı : %50 Bu çalışmada etik kurul iznine gerek yoktur. Bu çalışmada çıkar çatışması yoktur.

Kaynakça

• Abuzar, C. (2017). Televizyonun Aile Yapımız Üzerine Etkisi. Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 79-87.
• Anık, C., & Kurt, M. C. (2021). Bireyden Topluma Dilin İşlev ve Özellikleri. Aksaray İletişim Dergisi, 181.
• Arslan, A. (2004). Günümüz Türkiye’sinde Medya Gerçeği. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 14.
• Atabek, N. (2002). Kamuoyu, Medya ve Demokrasi. Kurgu Dergisi, 238.
• Barthes, R. (2016). Gösterge bilimsel Serüven, Çev., Mehmet Rifat, Sema Rifat, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
• Baudrillard, Jean. (2011), Simülakarlar ve Simülasyon, çev. Oğuz Adanır, Doğubatı Yayınları. Ankara.
• Büyükbaykal, G. (2007). Televizyonun Çocuklar Üzerindeki Etkileri. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 44.
• Castells, M. (2009). Communication power. New York: Oxford University Press.
• Can, A. (2000). Televizyonun Çocuklar Üzerindeki Olumsuz Etkileri; Örnek Program: Reality Show'lar. Selçuk İletişim, 14-17.
• Çoban, S. (2011). Hegemonya Aracı ve İdeolojik Aygıt Olarak Medya. Doktora Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İletişim Bilimleri Anabilim Dalı.
• Dolgun, U. (2016). Kitle İletişim Araçları ve Yeni Medya. A. Arslan & M. Çağlayan Dereli içinde, Sosyoloji: Günlük Yaşamı Anlamak (s. 345-369). Çanakkale: Paradigma.
• Foucault, M. (1987). Söylemin Düzeni, çev. Turhan Ilgaz, Hill Yayınları, İstanbul.
• Filiz, H. (2021). Televizyonun ve TikTok'un Türk Aile Yapısı ile İlişkisi ve Kültürel Değerler Üzerindeki Rolü. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 1080-1095.
• Hall, S. (1997). Representation: Cultural representations and signifying practices. London: Sage Publications. İlhan, Ç. K. (2022). Medyanın Toplumsallaşma İşlevi Bağlamında Sosyal Sorumluluk İletişimi Üzerine Bir Değerlendirme: "İyi Hikayeler" Televizyon Programı Örneği. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 1311.
• İnan, T. (2013). Medya Okuryazarlığı Sürecinde Medya, Çocuk ve Ebeveyn İlişkisi: Ortaokul Öğrencilerinin ve Ebeveynlerinin Televizyon ve İnternet Kullanımlarına İlişkin Tutum ve Davranışlarının İncelenmesi. Doktora Tezi. Kütahya: Dumlupınar Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Kıvrak, Y. (2018). Medyadaki Şiddet Unsurlarının Üniversite Gençlerinin Ruh Sağlığı Üzerine Etkisi. Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 71.
• Küçükhan, Ö. U. (2020). Toplumsal Güvensizlik, Adalet Talebi ve Devlet: Medyanın Biçimlendirme Etkisi. Turkish Studies Social Sciences, 15(2), 433–452. https://doi.org/10.47423/TurkishStudies.44351
• Özer, Ö. (2024). Medyada Şiddetin Temsili. TRT Akademi, 5-33.
• Pazarbaşı, B. (1998, 9 1). Görsel Medyada Şiddet "Ana Teması Şiddet Olan Çizgi Film Mesajlarının İçerik Analizi". İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Peirce, C. S. (1955). Philosophical writings of Peirce (J. Buchler, Ed.). New York: Dover Publications.
• Rahte, E. Ç. (2010). Aile İçi Şiddet ve Medya: Gündüz Kuşağı Televizyonunda Şiddetin Görünürlüğü ve Yeniden Üretimi. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 207.
• Söğüt, Y. (2019). Kavramdan pratiğe kimlik inşası. Yeni Hayat Önerisi Bağlamında Kimlik İnşası ve Medya. Ankara: Son Çağ Akademi Yayınları.
• Türk, G. D. (2013). Demokrasinin Dördüncü Kuvveti Yeni Medya Teknolojileri. XVIII. Türkiye'de İnternet Konferansı (s. 55-60). INETD.
• Ültay, E., Akyurt, H., & Ültay, N. (2021). Sosyal Bilimlerde Betimsel İçerik Analizi. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 10, 188-201. https://doi.org/10.21733/ibad.871703
• Yağbasan, M., & Kurtbaş, İ. (2015). Şiddet ve Tüketim Kıskacında Çocukluk: Televizyon Üzerine Ampirik Bir Çalışma. Ardahan Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15-31.