YAPISAL REALİZMDE ULUSLARARASI POLİTİKA İLE DIŞ POLİTİKA AYRIMI: SİSTEM DÜZEYİNDE DEVLETLERİN ‘GENEL DIŞ POLİTİKA DAVRANIŞ EĞİLİMLERİNİN’ ANALİZİ

Year 2019, Volume: 3 Issue: 2, 41 - 54, 27.12.2019

Soyalp Tamçelik Baybars Öğün

Abstract

Bu makalenin argümanı, Yapısal
Realizme dayanarak sistem düzeyinde devletlerin ‘dış politikalarını’ analiz
etmenin teorik açıdan tutarsız olmasına karşılık ‘genel dış politika davranış
eğilimlerini’ açıklamanın mümkün olduğu yönündedir. Uluslararası İlişkiler
disiplininin ana akım düşünce okulu Realizmin alt okullarından Yapısal Realizm,
uluslararası politik sistemdeki genel işleyişi açıklamak iddiasındadır. Kenneth
Waltz’a göre bu alt okulun epistemolojisi, dış politika analizleri için uygun
değildir. Buna karşılık pek çok çalışmada Yapısal Realizmden yola çıkılarak
sistem düzeyi yerine birey ve devlet düzeylerinde analizler ortaya konmaktadır.
Waltz, uluslararası politika ile dış politikanın farklı çalışma alanları
olduğunu açıkça belirtmekte iken, dış politika analizleri için ulusal
değişkenlerin de bilinmesi gerektiğini öne sürmektedir. Waltz kendi teorik
çerçevesinin, devletlerin ayrı olarak ele alınarak dış politikalarının
çalışılması için yetersiz kaldığını belirtmekte teorik olarak tutarlıdır. Buna
göre Yapısal Realizme dayanarak, birey ve devlet düzeylerinde devletlerin dış
politikalarının analiz edilmesi teorik olarak tutarsızlık yaratmaktadır. Bu
çalışma kapsamında, ‘dış politika’ ile ‘genel dış politika davranış eğilimleri’
ayrımının yapılması halinde, Yapısal Realizmin teorik kapsamından uzaklaşmadan,
sistem düzeyinde devletlerin ‘genel davranış eğilimlerini’ açıklamanın mümkün olabileceği
ileri sürülmektedir.

 

Keywords

Uluslararası politika; dış politika; Yapısal Realizm; genel dış politika davranış eğilimleri; sistem düzeyi.

References

• Aron, R. (1972). Progress and Disillusion: The Dialectics of Modern Society. Great Britan: Pelican Books.Devetak, R. (2008). “An Introduction to International Relations: The Origins and Changing Agendas of a Discipline”., In Devetak, R. Burke, A. and George, J. (Eds.). An Introduction to International Relations: Australian Perspectives. Cambridge: Cambridge University Press, s. 1-20.Donnelly, J. (2000). Realism and International Relations. Cambridge: Cambridge University Press.Elman, C. (1996). “Horses for Courses: Why not Neorealist Theories of Foreign Policy”., Security Studies. 6(1), s. 7-53.Elman, C. (1996, Autumn). “Cause, Effect, and Consistency: A Response to Kenneth Waltz”., Security Studies. 6(1), s. 58-61.Elman, C. (2007). “Realism”., In M. Griffiths (Ed.). International Relations Theory for the Twenty-First Century. New York: Routledge, s. 11-20.Eralp, A. (2013). “Uluslararası İlişkiler Disiplininin Oluşumu: İdealizm-Realizm Tartışması”., İ. D. Dağı (Editör). Devlet, Sistem ve Kimlik: Uluslararası İlişkilerde Temel Yaklaşımlar (14. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları, s. 57-88.Gilpin, R. G. (1984, Spring). “The Richness of the Tradition of Political Realism”., International Organization, 38(2), s. 287-304. Guzzini, S. (2002). Realism in International Relations and International Political Economy: The Continuing Story of a Death Foretold. New York: Routledge.Hobbes, T. (2018). Leviathan veya Bir Din ve Dünya Devletinin İçeriği, Biçimi ve Kudreti (16. Baskı). (Çev. Semih Lim). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.Hobson, J. M. (2003). The State and International Relations. Cambridge: Cambridge University Press.Hoffmann, S. (1965). The State of War: Essays on the Theory and Practice of International Politics. New York: Pall Mall Press. Kaplan, M. A. (1957). System and Process in International Politics. New York: John Wiley&Sons. Keohane, R. O. (1986). “Realism, Neorealism and the Study of World Politics”., In R. Keohane (Ed.). Neorealism and Its Critics. New York: Columbia University Press, s. 1-26.McClelland, C. A. (1966). Theory and the International System. New York: Macmillan. Mearsheimer, J. J. (2009). “Reckless States and Realism”., International Relations. 23(2), s. 241-256.Modelski, G. (1987). Long Cycles in World Politics. Londra: Macmillan. Morgenthau, H. J. (1948). Politics Among Nations: The Struggle for Power and Peace. New York: Alfred A. Knopf.Nye Jr., J. S. ve Welch, D. A. (2011). Küresel Çatışmayı ve İşbirliğini Anlamak (2. Baskı). (Çev. Renan Akman). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.Rosecrance, R.(1963). Action and Reaction in World Politics: International Systems in Perspective. Boston: Little, Brown. Tayfur, M. F. (2010). “Dış Politika”., A. Eralp (Editör). Devlet ve Ötesi: Uluslararası İlişkilerde Temel Kavramlar (5. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları, s. 73-106.Walt, S. (1998, Spring). “International Relations: One World, Many Theories”., Foreign Policy (Special Edition: Frontiers of Knowledge). 110, s. 29-46.Waltz, K. (1979). Theory of International Politics. Massachusetts: Addison-Wesley.Waltz, K. (1996, Autumn). “International Politics is not Foreign Policy”., Security Studies. 6(1), s. 54-57.Waltz, K. N. (1993, Autumn). “The Emerging Structure of International Politics”., International Security. 18(2), s. 44-79.Waltz, K. N. (2001). Man, the State and War: A Theoretical Analysis. New York: Columbia University Press. Waltz, K. N. (2008). Realism and International Politics. New York: Routledge.Waltz, K. N. (2015). Uluslararası Politika Teorisi. (Ed. Çınar Özen). (Çev. Osman S. Binatlı). Ankara: Phoenix.Weber, C. (2005). International Relations Theory: A Critical Introduction (2nd Edition). New York: Routledge.Wohlforth, W. C. (2016). “Realizm ve Dış Politika”., S. Smith, A. Hadfield ve T. Dunne (Editörler). Dış Politika: Teoriler, Aktörler, Örnek Olaylar. (Çev. Nasuh Uslu). İstanbul: Röle Akademik Yayıncılık, s. 35-53.