CİNSEL DOKUNULMAZLIĞI KARŞI İŞLENEN SUÇLAR KAPSAMINDA BİR YARGITAY KARARI İNCELEMESİ

Year 2020, Volume: 4 Issue: 1, 47 - 55, 27.06.2020

Elif Uzun Ayşe Önemli Koçer Feyza Nur Kaya

Abstract

Yüksek mahkeme kararları, ilk derece mahkemeler için yol gösterici, somut olaylara ışık tutucu kararlardır. Kanuni düzenlemelerde anlaşılması zor, yoruma açık hususlardan doğan boşluklar, yüksek mahkeme kararlarıyla doldurularak mahkemelere yardımcı kaynak olarak başvurma imkânı sağlamaktadır. Özellikle Türk Ceza Kanunu’nda düzenlenen suç tanımlarıyla ilgili uygulamaya ışık tutacak pek çok yüksek mahkeme kararı mevcuttur. Bunlardan önemli bir kısmı ise, cinsel dokunulmazlığa ilişkin suç tanımlarıdır. Cinsel dokunulmazlığa ilişkin özellikle 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda düzenlenen suç tanımları, 1982 tarihli Anayasamızın 17. maddesinde düzenlenen “kişinin maddi ve manevi varlığının korunması hakkı”nı teminat altına almaktadır. Başka bir ifadeyle kişilerin maddi ve manevi varlığına yapılan müdahaleler, Türk Ceza Kanunu’nda düzenlenen suç tanımlarıyla koruma altına alınmıştır. Uygulamada Yargıtay başta olmak üzere yüksek mahkeme kararlarıyla bu koruma güçlendirilmektedir. Fakat inceleme konumuz olan Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2013 tarihinde vermiş olduğu cinsel dokunulmazlığın ihlali ile ilgili somut olayda, birçok çelişkinin varlığı dikkat çekici olmuştur. Bu durum, kanuni düzenlemelerin yüksek mahkeme kararlarıyla uyum içerisinde olmasının önemi ortaya koymaktadır.

Keywords

Suç, ceza, cinsel dokunulmazlık, istismar, taciz

References

• Altun, V. (2019). Türk Ceza Hukukunda Cinsel Saldırı Suçu. Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Alpaslan, A.H. (2014). Çocukluk Döneminde Cinsel İstismar. Kocatepe Tıp Dergisi, 15(2), s.194-201. Artuk, M. E. (2006). Cinsel Taciz Suçu. Çalışma ve Toplum Dergisi, (4), s.29-44. Centel, N. (2012). 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nda Cinsel Saldırı Suçu Ve Cinsel Suçlar Değişiklik Tasarısı’nın Değerlendirilmesi. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, S:99, s.269-290. Doğan, B. (2016). Cinsel İstismar Suçu ve Cezası. Erişim: 15 Mayıs 2020, https://barandogan.av.tr/blog/ceza-hukuku/cocugun-cinsel-istismari-sucu-cezasi-nedir-tck.html Ertuğrul, H. (2016). Çocuk Düşürtme, Çocuk Düşürme ve Kısırlaştırma Suçları, Ankara: Adalet. Mavi Aydoğdu, S. G. ve ÖZSOY, Ü. (2017). Çocuk Hakları İhlali: Cinsel İstismar. G.O.P. Taksim E.A.H. Dergisi, S: 3, s.57-60. Oktay, A . (2012). İşyerinde Cinsel Taciz ve İstismar. Kadın Araştırmaları Dergisi, (7), s.75-89. Soner Baykal, C. (2019). Reşit Olmayanla Cinsel İlişki Suçu. Yüksek Lisans Tezi, Galatasaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Şare, E. (2019). Cinsel Özgürlüğe Karşı Suçlarda İlgilinin Rızası. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 21/2, s. 977-1023. Şişman, S. (2010). Cinsel Saldırı Suçu. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. Tuğlacı, P. (1971). Okyanus Ansiklopedik Sözlük. İstanbul: Cem Yayınevi. Türk Ceza Kanunu. (2004). T.C. Resmi Gazete, 25611, 12 Ekim 2004. Yargıtay Ceza Genel Kurulu, Karar Tarihi: 17.12.2013, Esas: 2013/14-294; Karar: 2013/615.