Comparison of the Methods of Body Mass Index, Waist Circumference, Waist-Hip Ratio Used in the Determination of Obesity

Yıl 2021, , 138 - 150, 31.03.2021

Hülya Taşlı , Seçil Sağır

https://doi.org/10.31592/aeusbed.732550

Cited By: 1

Öz

The fact that the methods used in the diagnosis of obesity have different results cause controversy about which method to use in the diagnosis of obesity. In this study, it is aimed to compare the body mass index, waist circumference, waist hip ratio methods used in the diagnosis of obesity among themselves. Height, weight, waist circumference, hip circumference measurements were taken from 201 female and 205 male students. Obesity rate of female individuals is 4.5% and 6.4% of men according to body mass index. According to waist circumference, obesity rate of female individuals is 3%, and male is 2.4%. Obesity rate of female individuals is 1% and 4.4% of men according to waist-to-hip ratio. The findings were compared statistically and according to this, a significant difference was found between the sexes in terms of obesity rates (p<0.05). As a result of statistical comparison of the three methods, a significant difference was found between them (p<0.05). As a result of the findings, it is recommended to evaluate at least two methods in the diagnosis of obesity. Waist hip ratio was found to be insufficient to diagnose obesity in women. In men, waist hip ratio is seen that only shows the rates of abdominal obesity and gives misleading information about the general obesity rate. For this reason, the data obtained with the body mass index must be supported by waist circumference measurement. It is thought that diagnosing individuals with obesity will not yield accurate results based on a single method.

Anahtar Kelimeler

Body mass index, waist circumference, waist to hip ratio, obesity

Obezitenin Belirlenmesinde Kullanılan Beden Kitle İndeksi, Bel Çevresi, Bel-Kalça Oranı Metotlarının Karşılaştırılması

Öz

Obezite teşhisinde kullanılan yöntemlerin birbirinden farklı sonuçlar ortaya koyması obezitenin teşhisinde hangi yöntemin kullanılacağına ilişkin tartışmalara neden olmaktadır. Bu araştırmada obezite teşhisinde kullanılan beden kütle indeksi, bel çevresi, bel kalça oranı metotlarının kendi aralarında karşılaştırılması amaçlanmaktadır. 201 kadın ve 205 erkek öğrenciden boy uzunluğu, ağırlık, bel çevresi, kalça çevresi ölçüleri alınmıştır. Beden kütle indeksine göre kadın bireylerin obezite oranı %4.5, erkeklerin %6.4’tür. Bel çevresine göre kadın bireylerin obezite oranı %3, erkeklerin %2.4’tür. Bel kalça oranına göre kadın bireylerin obezite oranı %1, erkeklerin %4.4’tür. Elde edilen bulgular istatistiksel olarak karşılaştırılmış ve buna göre cinsiyetler arasında obezite oranları açısından anlamlı bir farka rastlanılmıştır (p<0.05). Üç yöntemin istatistiksel olarak karşılaştırılması sonucunda aralarında anlamlı bir fark bulunmuştur (p<0.05). Elde edilen bulgular sonucunda obezitenin teşhisinde en az iki yöntemin değerlendirilmesi önerilmektedir. Bel kalça oranının kadınlarda obeziteyi teşhis etmede yetersiz olduğu görülmüştür. Erkeklerde ise yalnızca abdominal obezite oranlarını ortaya koyduğu, genel obezite oranı hakkında yanıltıcı bilgiler verdiği görülmektedir. Bu nedenle beden kütle indeksi ile elde edilen veri mutlaka bel çevresi ölçümü ile desteklenmelidir. Tek bir yöntemden yola çıkarak bireylere obezite teşhisi koymanın doğru sonuçlar vermeyeceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

beden kütle indeksi, bel çevresi, bel kalça oranı, obezite

Kaynakça

• Akpınar, E. Bashan, İ. Bozdemir, N. Saatci E. (2007). Which is the best anthropometric technique to ıdentify obesity: body mass ındex, waist circumference or waist-hip ratio? Coll Antropol. 31(2): 387-393. https://doi.org/10.1111/j.1365-2796.2003.01229.x
• Başıbüyük, Ö.G. Akın, G. (2007). Sivas il merkezinde yetişkin kadın ve erkeklerde obezite değerleri. Turkish Studies. 2(4): 1239-1261. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.233
• Bektaş, Y. Gültekin, T. Akın, G. Önal, S. (2014). Obezitenin değerlendirilmesinde beden kütle indeksi ve biyoelektrik empedans metotlarının etkinliğinin karşılaştırılması. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Antropoloji Dergisi. 28: 67-86. https://doi.org/10.1501/antro_0000000303
• Bellisari, A. Roche, A.F. (2005). Anthropometry and Ultrasound. Heymsfield, S.B. Lohman, T.G. Wang, Z. Going, S.B. (Ed.). Human Body Composition (ss.109-128). (2rd ed.). United States of America: Human Kinetics.
• Berghöfer, A. Pischon, T. Reinhold, T. Apovian, C.M. Sharma, M.A. Willich, S.N. (2008). Obesity prevalence from a european perspective: A systematic review. BMC Public Health. 8(200): 1-10. https://doi.org/10.1186/1471-2458-8-200
• Büyükakın, B. (2017). Erişkinlerde obezite tanı ve izleminde kullanılan iki farklı yöntemin uyumunun değerlendirilmesi. Uzmanlık Tezi. Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
• Bray, G. (2004). Classification and Evaluation of the overweight patient. Bray, G. Bouchard, C. (Eds), Handbook of obesity (ss. 1-32). New York: Marcel Dekker, Inc.
• Chen, Y. Yang, Y. Jiang, H. Liang, X. Wang, Y. Lu, W. (2019). Associations of bmı and waist circumference with all-cause mortality: a 22-year cohort study. Obesity. 27(4): 662-669. https://doi.org/10.1002/oby.22423
• Çatırtan, H. Bakır, B.O. (2018). Comparison of sleep quality, waist circumference and body mass ındex among shift and non-shift workers. Journal of Turkish Sleep Medicine. 5(2): 40-45. DOI: 10.4274/jtsm.33043
• Durgun, G.A. (2012). Bursa ilinde obezite sıklığı ve ilişkili faktörler. Uzmanlık Tezi. Uludağ Üniversitesi, Bursa.
• Ergün, A. Erten, S.F. (2004). Öğrencilerde vücut kütle indeksi ve bel çevresideğerlerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası. 2(57): 57-61. https://doi.org/10.1501/Tipfak_0000000102
• Freiberg, S.M. Michael, J. Pencina, M.J. D’Agostino, R.B. Lanier, K. Wilson, P.W.F. Vasan, S.R. (2008). BMI vs. waist circumference for ıdentifying vascular risk. Obesity. 16(2): 463–469. https://doi.org/10.1038/oby.2007.75
• Güney, E. Özgen, A.G. Saraç, F. Yılmaz, C. Kabalak, T. (2003). Biyoelektrik impedans yöntemi ile obezite tanısında kullanılan diğer yöntemlerin karşılaştırılması. Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 4(2): 15-18. http://hdl.handle.net/11607/2224
• Heyward, V.H. Stolarczyk, L.M. (1996). Applied body composition assesment. United States of America: Human Kinetics.
• Ho, S. Chen, Y. Woo, J. Leung, S. Lam, T. Janus, E. (2001). Association between simple anthropometric indices and cardiovascular risk factors. Int J Obes Relat Metab Disord. 25(11): 1689–1697. https://dx.doi.org/10.22122%2Farya.v15i1.1307
• Martin, R. (1957). Lehrbuch der Antropologie. Saller, K. (Ed.). (3th ed.). Stuttgart: G. Fisher Verlag.
• Murathan, F. (2013). Üniversite öğrencilerinde obezite sıklığı, fiziksel aktivite düzeyi ve sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının incelenmesi. Doktora Tezi. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
• Novotny, R. Nabokov, V. Derauf, C. Grove, J. Vıjayadeva, V. (2007). BMI and waist circumference as indicators of health among samoan women. Obesity. 8(15): 1913–1917. https://doi.org/10.1038/oby.2007.227
• Özütürker, S. (2016). Üniversite öğrencilerinde beslenme durumları ve antropometrik profillerinin belirlenmesi: Erzincan örneği. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Seidell, J.C. (2010). Waist circumference and waist/hip ratio in relation to all-cause mortality, cancer and sleep apnea. Eur J Clin Nutr. 64(1); 35-41. https://doi.org/10.1038/ejcn.2009.71
• Sözmen, K. Ünal, B. Sakarya, S. Dinç, G. Yardım, N. Keskinkılınç, B. Ergör, G. (2016). Türkiye’de antropometrik ölçüm yöntemlerinin kardiyovasküler hastalık riski ile ilişkisi. Dicle Univ Tip Fakul Derg. 43(1): 99-106. doi: 10.5798/diclemedj.0921.2016.01.0646
• Sturm, R. (2002). The effects of obesity, smoking and drinking on medical problems and costs. Health Aff. 21(2):245-253. https://doi.org/10.1377/hlthaff.21.2.245
• Şanlıer, N. (2005). Gençlerde biyokimyasal bulgular, antropometrik ölçümler, vücut bileşimi, beslenme ve fiziksel aktivite durumlarının değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 3(25): 47-73. http://www.gefad.gazi.edu.tr/tr/issue/6755/90826
• Tanner, JM. Hiernaux, J. Jarman, S. (1969). Growth and Physique Studies. Weiner, JS. Lourie, JA. (Ed.). Human Biology: A Guide to Field Methods; (I.B.P. Handbook No:9) (ss.1-76). Oxford: Blackwell Scientificp.
• Turan, İ. (2017). Diyarbakır ili kayapınar ilçesi gaziler 1 nolu aile sağlığı merkezi’ne kayıtlı 19 yaş ve üzeri kişilerde obezite sıklığı, risk faktörleri ve obezite eğitimi sonrası yaşam tarzı değişikliklerinin incelenmesi. Uzmanlık Tezi, Dicle Üniversitesi, Diyarbakır.
• Türkiye Endokrinoloji ve Metabolizma Derneği. (2018). Obezite tanı ve tedavi klavuzu. Ankara: BAYT Bilimsel Araştırmalar Basın Yayın ve Tanıtım.
• Ünal, G. (2010). Yetişkin kadınlarda yaşam koşullarının antropometrik ölçümler ve obezite ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Weiner, JS. Lourie, JA. (Ed.). (1969). Human Biology: A Guide to Field Methods; (I.B.P. Handbook No:9). Oxford: Blackwell Scientific. World Health Organization. (2008). Waist circumference and waist-hip ratio: report of a WHO expert consultation. Geneva: WHO.