Namibya Cumhuriyeti 21 Mart 1990 tarihinde bağımsızlığını kazanana kadar Berlin Konferansı ile Alman Güneybatı
Afrikası’na dâhil edilmiş, ardından İngiltere ve Güney Afrika tarafından kolonileştirilmiştir. Kolonyal dönemdeki adıyla
Güneybatı Afrika, Güney Afrika kontrolü altında henüz bağımsız bir devlet değilken gerilla mücadelelerinin yanı sıra
diplomatik çabalar ile de bağımsızlığına giden yolu hazırlamıştır. Bu dönemde özellikle öne çıkan ve bağımsızlık
mücadelesini yürüten SWAPO pek çok ülkede Güneybatı Afrika’nın temsilcisi olarak kabul görmüş, Afrika Birliği Örgütü
tarafından da tanınmıştır. Güneybatı Afrika bağımsız olduğunda görevde olan 27 diplomatik kuruluşa sahiptir. Bağımsızlık
için mücadele eden Güneybatı Afrika mücadelesine en çok Küba, Kuzey Kore ve Libya’dan destek bulmuştur. Güneybatı
Afrika, Küba’dan askeri alanda, Kuzey Kore’den silah temini ve maddi anlamda Libya’dan ise daha çok siyasi alanda
destek görmüştür. Bu çalışmanın amacını Namibya’nın gördüğü bu desteği bağımsızlık sonrasında nasıl anlamlandırdığını,
bu desteklerin Namibya dış politikasına nasıl yansıdığını araştırmak teşkil etmektedir. Zira Namibya, dış politika ilke ve
amaçlarını belirlediği Beyaz Kitap’ta uluslararası kurum ve kuruluşlar ile uyum ve işbirliği içinde olacağını belirtse de söz
konusu Küba, Kuzey Kore ve Libya olduğunda bu ilkeyi ihlal etmekten çekinmemektedir. Amerika Birleşik Devletleri
tarafından Küba’ya, Birleşmiş Milletler tarafından Kuzey Kore’ye uygulanan ambargolara rağmen söz konusu bu ülkelerle
ilişkilerini kesintisiz devam ettiren Namibya zaman zaman ABD’yi kınayan ve NATO’yu Libya müdahalesinden dolayı
eleştiren açıklamalarda da bulunmuştur.
Afrika Çalışmaları Dış politika Namibya Küba Kuzey Kore Libya Vefa
Until the Republic of Namibia became independent on 21 March 1990, it was included in the German Southwest Africa
with the Berlin Conference, and then it was colonized by Britain and South Africa. While Southwest Africa, as it was
called in the colonial period, was not yet an independent state under the control of South Africa, it prepared the way to its
independence with diplomatic efforts as well as guerrilla struggles. In this period, SWAPO, which stands out and carries
out its struggle for independence, has been accepted as the representative of Southwest Africa in many countries and has been recognized by the Organization of African Unity. Southwest Africa has 27 diplomatic organizations in service when it
became independent. The struggle for Southwest Africa, which is struggling for independence, has received the most
support from Cuba, North Korea and Libya. Southwest Africa received military support from Cuba, arms procurement
from North Korea, and more political support from Libya. The purpose of this study is to investigate how Namibia made
sense of this support it received after independence and how these supports were reflected in Namibia’s foreign policy.
Namibia does not hesitate to break this principle when it comes to Cuba, North Korea and Libya, even though Namibia
states that it will be in harmony and cooperation with international institutions and organizations in the White Paper in
which its foreign policy principles and objectives are determined. Despite the embargoes imposed on Cuba by the United
States and against North Korea by the United Nations, Namibia has occasionally condemned the USA and criticized
NATO for its intervention in Libya.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | January 30, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 1 Issue: 1 |