Turkish Foreign Policy In The Erdogan Era (After 2014) In A Global, Regional And National Context

Year 2022, , 1155 - 1182, 28.12.2022

Zehra Doğan

https://doi.org/10.26745/ahbvuibfd.1177670

Cited By: 1

Abstract

In the second decade of the 2000s, Turkey struggles for an interest-oriented and versatile foreign policy. Security problems in the regional and national context lead to more use of hard power in Turkish foreign policy. Turkey's increasing material capacity and soft power also affect foreign policy. Recently, discourses about Turkey such as "game-breaker", "playmaker", "strong and leader Turkey in the regional-global arena" have been frequently voiced by foreign policy decision makers. Nationalist tendencies have strengthened after 2014 under the Justice and Development Party (AK Party) government. After the transition to the Presidential Government System in 2017, notions such as "domestic" and "national", "Ankara-centered politics", "autonomy and independence" are expressed in foreign policy. Based on these assumptions, this article aims to examine Turkish foreign policy after 2014. In this context, Turkish foreign policy after 2014 is analyzed with reference to the international system, regional and national context. The article consists of introduction, conclusion and two main parts. In the first part, the general features characteristics of Turkey's traditional foreign policy culture are discussed. In the second part, first of all, the changes and transformations in the international system in the 2000s are examined and the effects of the international context on Turkish foreign policy are revealed. Then, the effects of the regional and national context on Turkish foreign policy are questioned. Descriptive method is used in the research.

Keywords

Turkish Foreign Policy, Strategic Autonomy, National Security

Küresel, Bölgesel ve Ulusal Gelişmeler Bağlamında 2014 Sonrası (Erdoğan Dönemi) Türk Dış Politikası

Abstract

2014 sonrası Türk dış politikasını konu alan bu çalışmada, söz konusu dönemde Türk dış politikasında ne gibi değişim ve dönüşümlerin gerçekleştiği uluslararası sistem, bölgesel düzeyde yaşanan gelişmeler ve ulusal bağlama atıfla analiz edilmiştir. Giriş ve sonuç dışında iki ana başlıktan oluşan çalışmanın ilk ana başlığında, Türkiye’nin dış politika kültüründe öne çıkan hususlara yer verilmiştir. İkinci ana başlıkta, öncelikle 2000’li yıllar içerisinde uluslararası sistemde meydana gelen değişim ve dönüşümler ana hatlarıyla incelenmiş ve uluslararası bağlamın Türk dış politikasına yansımaları ortaya konmuştur. Sonrasında bölgesel ve ulusal bağlamda meydana gelen gelişmeler kısaca açıklanarak bu bağlamın Türk dış politikası üzerindeki etkisi sorgulanmıştır. Betimsel bir analizle kaleme alınan çalışmanın sonucunda küresel sistemdeki değişimlerin 2014 sonrası Türk dış politikasına “stratejik özerklik” arayışı olarak etki ettiği ve bu arayışın Türkiye’nin çıkar odaklı ve çok yönlü bir dış politika sergileme çabası olarak kendini gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır. Bölgesel ve ulusal bağlamda yaşanan güvenlikle ilgili birtakım olumsuz gelişmelerin ise dış politikada sert güce daha çok yer verilmesine yol açtığı sonucuna varılmıştır. Türkiye’nin son dönemde yaşadığı maddi kapasite ve yumuşak güç artışının Türkiye’ye dair “oyun bozucu”, “oyun kurucu”, “bölgesel-küresel alanda güçlü ve lider Türkiye” gibi söylemleri gündeme getirdiği gözlemlenmiştir. Ayrıca çalışmada, 2002’den beri devam eden Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti) iktidarında 2014 sonrası milliyetçi eğilimlerin güçlenmesi ve 2017 sonrası Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’ne geçişe paralel “yerli” ve “milli” olma kavramları ile bağlantılı bir şekilde “Ankara merkezli siyaset üretme çabası”, “özerklik ve bağımsızlık” gibi kavramlara daha çok yer verildiği ortaya konmuştur.

Keywords

Türk Dış Politikası, Stratejik Özerklik, Ulusal Güvenlik

References

• Altunışık, M. B. (2020). The New Turn in Turkey’s Foreign Policy in the Middle East: Regional and Domestic Insecurities. IAI PAPERS (s. 1-22). Brüksel: – Foundation for European Progressive Studies.
• Aras, B. (2014). The Davutoğlu Era inTurkish Foreıgn Policy. Journal of Balkan and Near Estern Studies , s. 1-15.
• Aras, B. ve Toktaş, Ş. (2010). Turkey's new dynamics in domestic and foreign policy. Journal of Balkan and Near Eastern Studies , s. 1-3.
• Arı, T., ve Munassar, O. (2020). Two Stages of Turkey’s Quest for a Regional Power Status in the Middle East: An Integrated Role Status-seeking Approach. Gazi Akademik Bakış , Cilt 14 Sayı 27 s. 1-29.
• Aydın, M., & Ereker, F. (2014). Türkiye'de Güvenlik: Algı, Politika, Yapı. Uluslararası İlişkiler Dergisi , Güz, s. 127-156.
• Balcı, A. (2019). A Three-level Analysis of Turkey’s Crisis with the U.S.-led Order. Insight Turkey, Cilt 21 No 4, s. 13-24.
• Balcı, A. (2013). Türkiye Dış Politikası İlkeler, Aktörler, Uygulamalar. İstanbul: Etkileşim Yayınları.
• Dalay, G. (2021, Ocak 11). Post-Emperyal Devlet Egosu ve Dış Politika. Mayıs 15, 2022 tarihinde Perspektif: https://www.perspektif.online/post-emperyal-devlet-egosu-ve-dis-politika/, erişim tarihi:16 Mayıs 2022.
• Doğan, Z. (2019,). Türkiye-ABD İlişkilerinin Temel Dinamikleri ve Stratejik İttifak Boyutu. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi , Cilt 9 Sayı 2, s. 133-156.
• Donelli, F. (20209. Explaining the Role of Intervening Variables in Turkey's Foreıgn Policy Behaviour. Interdisciplinary Political Studies , Aralık, s. 223-257.
• Duran, B. (2016). Turkey's new security concept. 26 Ekim, Daily Sabah .
• Dünya Bankası Resmi İnternet Sitesi :https://databank.worldbank.org/views/reports/reportwidget.aspx?Report_Name=CountryProfile&Id=b450fd57&tbar=y&dd=y&inf=n&zm=n&country=TUR. Erişim Tarihi: 16 Mayıs 2002.
• Erdağ, R., & Kardaş, T. (2012). Türk Dış Politikası ve Stratejik Kültür. Türk Dış Politikası Yıllığı.
• Haugom, L. (2019). Turkish Foreign Policy under Erdogan: A Change in İnternational Orientation? Comparative Strategy , Haziran 17, s. 206-223.
• Hurrel, A. (2021). Yükselen Güçler ve Küresel Düzenin Oluşumu. J. Baylis, S. Smith, & P. Owens içinde, Küreselleşen Dünya Siyaseti (s. 153-170). İstanbul: Küre Yayınları.
• İnat, K. (2014). Transformation of Turkish Foreign Policy Capacity: The AK Party Era. Turkish Journal of Middle Eastern Studies , , Cilt 1 No 1, s. 1-24.
• Kardaş, Ş. (2011). Quest for Strategic Autonomy Continues, or . On Turkey , 1-4.
• Keyman, F. (2017). A New Turkish Foreign Policy: Towards Proactive “Moral Realism. Insight Turkey , , Cilt 19 No 1, s. 55-69.
• Keyman, F. (2021, Mayıs 11). Türkiye-Batı İlişkileri: Stratejik Otonomi Bitiyor mu? Mayıs 15, 2002 tarihinde Perspektif: https://www.perspektif.online/turkiye-bati-iliskileri-stratejik-otonomi-bitiyor-mu/ adresinden alındı
• Kirişçi, K. (2009). The Transformation of Turkish Foreign Policy: The Rise of the trading state. New Perspectives on Turkey , 29-57.
• Kutlay, M., & Öniş, Z. (2021, Haziran Cilt:97). Turkish Foreign Policy in a post-western order: strategic autonomy or new forms of dependence? International Affairs , s. 1085-1104.
• Oran, B. (1996). Türk Dış Politikası Temel İlkeleri ve Soğuk Savaş Ertesindeki Durumu Üzerine Notlar. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi , s. 353-370.
• Öniş, Z. (2011, NO:1). Multiple Faces of the "New" Turkish Foreign Policy: Underlying Dynamics and a Critique. Insight Turkey , s. 47-65.
• Öniş, Z. (2012). Turkey and Arab Spring:Between Ethics and Self-Interest. Insight Turkey , , Cilt 14 :3, s. 1-19.
• Öniş, Z. (1995). Turkey in the Post-Cold War Era: In Search of Identity. Middle East Journal ,49:1, s. 48-68.
• Özkır, Y. ( 2020). Prof. Dr. Muhittin Ataman'la Söyleşi. Kriter Dergisi , 17-24.
• Pinheiro, L., & Lima, M. R. (2018, 12 3). Between autonomy and dependency: the place of agency in Brazilian foreign policy. Brazilian Political Science Review , s. 1-22.
• Robins, P. (2013, Mart). Turkey's 'doube gravity' predicament:the foreign policy of a newly activist power. International Affairs (Royal Instute of International Affairs 1944-) , s. 381-397.
• Sönmezoğlu, F. (2014). Soğuk Savaş Sonrası Türk Dış Politikasının Analizi İçin Bir Çerçeve. D. F. Sönmezoğlu, & Ö. E. Bayır içinde, Dış Politika Karşılaştırmalı Bir Bakış (s. 589-637). İstanbul: Der Yayınları.
• T.C. Savunma Sanayi Başkanlığı Resmi İnternet Sayfası: https://www.ssb.gov.tr/WebSite/contentlist.aspx?PageID=48&LangID=1. Erişim Tarihi: 16 Mayıs 16, 2022.
• US White House Resmi İnternet Sitesi: https://georgewbush whitehouse.archives.gov/nsc/nss/2002/, e. t. ,erişim tarihi: 16 Mayıs 2022.
• Yeşiltaş, M., & Pirinççi, F. (2020). Küresel Dönüşüm Sürecinde Türkiye'nin Büyük Stratejisi. İstanbul: SETA Kitapları.