MATEMATİK ÖĞRETİMİNDEKİ EKSİKLİKLER: SAYMA ve SAYI KAVRAMI İLE İLGİLİ FARKINDALIKLAR

Year 2019, Volume: 19 Issue: 4, 1487 - 1498, 31.12.2019

Mustafa Albayrak Nurullah Yazıcı Mertkan Şimşek

https://doi.org/10.17240/aibuefd.2019..-514110

Cited By: 1

Abstract

Okul öncesi eğitim programında, bilişsel
gelişime ilişkin kazanımlardan “nesneleri sayma” ve “nesne grupları ile sayılar
arasında ilişki kurma” matematik eğitimine yönelik temel yeterliliklerdendir.
Bu bağlamda yapılan bu araştırmanın amacı öğretmen adaylarının sayma ve sayı
kavramlarının öğretiminin nasıl yapılması gerektiğine ilişkin görüş ve
düşüncelerini belirleyebilmektir. Araştırmada var olan bir durumu
belirleyebilmek için nitel araştırma yöntemlerinden bütüncül tek durum
çalışması deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu bir üniversitenin
okul öncesi öğretmenliği lisans programının ikinci sınıfına kayıtlı 103
öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırma verilerini toplamak için yarı
yapılandırılmış görüşme formları kullanılmıştır. Verilerin analizinde içerik
analizi teknikleri kullanılmıştır. Verilerin sunumunda betimsel istatiklerden
yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda öğretmen adaylarının sayma ve sayı
konusunun öğretiminde yapılabilecek etkinlikler ve etkinliklerinin süresine
ilişkin eksikliklerinin olduğu belirlenmiştir. Belirlenen bu eksikliklerinin
giderilmesine ilişkin gerek hizmet içi gerekse hizmet öncesinde matematik
eğitimi ile ilgili olarak öğretmen ve öğretmen adaylarının sayma ve sayı
kavramlarına ilişkin yapılmış olan bilimsel çalışmalardan yararlanma
düzeylerinin arttırılması ve böylece farkındalık oluşturulması önerilmiştir.

Keywords

Sayma, sayı kavramı, okul öncesi, matematik eğitimi

References

• Akkan, Y., Baki, A., & Çakıroğlu, Ü. (2011). Aritmetik ile cebir arasındaki farklılıklar: Cebir öncesinin önemi. İlköğretim Online, 10(3).
• Akman, B. (2002). Okul öncesi dönemde matematik. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(23).
• Alabay, E. (2006). Altı yaş okulöncesi dönemi çocuklarına bilgisayar destekli matematiksel kavramların öğretimi. Yayınlanmamış doktora tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Albayrak, M. (2010a). An experimental study on preveding first graders from finger counting in basic calculations. Electronic Journal of Research in Educational Psychology, 8(3), 1131-1150.
• Albayrak, M. (2010b). İlköğretimde matematik ve öğretimi (3.Baskı). Erzurum:Mega Ofset.
• Aral, N., Baran, G., Bulut, Ş., & Çimen, S. (2001). Çocuk gelişimi. İstanbul:YA-PA Yayınları.
• Aslan, D., Günay Bilaloğlu, R., & Aktaş Arnas, Y. (2006). Okul öncesi öğretmenlerinin günlük programda yer verdikleri matematik etkinliklerinin ve bu etkinlikleri uygulama biçimlerinin incelenmesi. Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Okul Öncesi Eğitimin Bugünü ve Geleceği Sempozyumu, Girne, Kıbrıs, 1, 243-257.
• Aunio, P., Hautamäki, J., & Van Luit, J. E. (2005). Mathematical thinking intervention programmes for preschool children with normal and low number sense. European Journal of Special Needs Education, 20(2), 131-146.
• Baroody, A. (1987). Children's mathematical thinking; A developmental framework for preschoolprimary, and special education teachers. New York: Teachers College, Columbia University.
• Bulut, S. & Tarım, K. (2006). Okul öncesi öğretmenlerinin matematik ve matematik öğretimine ilişkin algı ve tutumları. Çukurova Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi 2, 32-65.
• Burchinal, M., R., Follmer, A., & Bryant, D. M. (1996). The relations of maternal social support and family structure with maternal responsiveness and child outcomes among African American families. Developmental Psychology, 32(6), 1073-1083.
• Charlesworth, R., & Lind, K. K. (2003). Math and science for young children. New York: Delmar.
• Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education. Routledge.
• Creswell, J. (2012). Educational research: planning, conducting, and evaluatin quantitative and qualitative research. Saddle River, NJ: Prentice Hall.
• Curtis, R.,Okamoto Y., & Weckbacher, L.M. (2009). Preschoolers’ use of count information to judge relative quantity. Early Childhood Research Quarterly, 24: 325–336. doi:10.1016/j.ecresq.2009.04.003.
• Dönmez, A. (2002). Matematiǧin öyküsü ve serüveni: Dünya matematik tarihi ansiklopedisi. Toplumsal Dönüşüm Yayınları. (C1), İstanbul.
• Fluck, M. & Henderson, L. (1996). Counting and Cardinality in English Nursery Pupils. British Journal of Educational Psychology 66, 501-517.
• Gelman, R. & Gallsitel, C. R. (1978). The child’s understanding of number. Harvard Universtiy Press: Cambridge, Massachusetts, London.
• Gersten, R., Jordan, N.C., & Flojo, J.R. (2005). Early identification and interventions for students with mathematics difficulties. Journal of Learning Disabilities, 38, 293-304.
• Göker, L. (1997). Matematik tarihi ve Türk-İslam matematikçilerinin yeri. İstanbul: MEB Yayınları.
• Güleç, N., & İvrendi, A. (2017). 5-6 yaş çocuklarının sayı kavramı becerilerinin ebeveyn ve öğretmen değişkenleri açısından yordanması. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi 32(1), 81-98.
• Güven, Y. (2000). Erken çocukluk döneminde sezgisel düşünme ve matematik. İstanbul:YA-PA Yayın Pazarlama.
• Güven, Y., & Oktay, A. (1999). Erken matematik yeteneği testi-2'nin (test of early mathematics ability-2) Türkiye uyarlaması: geçerlik, güvenirlik ve norm çalışması. Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(11), 163-182.
• Jordan, N. C., Kaplan, D., Locuniak, M. N., & Ramineni, C. (2007). Predicting first‐grade math achievement from developmental number sense trajectories. Learning Disabilities Research & Practice, 22(1), 36-46.
• Karaçay, T. (2008). Matematik nedir? Sayıların Dili, Oyun.
• King, P. J. (2003). Matematik sanatı. Ankara: TUBİTAK Yayınları.
• LeFevre, J., Fast, L., Skwarchuk, S., Smith-Chant , B., Bisanz, J. & Kamawar, D. (2010). Pathways to mathematics: Longitudinal predictors of performance. Child Development 81(6), 1753–1767.
• Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. Thousand Oaks, CA: Sage
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB], (2018). Okul öncesi eğitimi programı 36-72 aylık çocukların bilişsel gelişim özellikleri. (10 Mayıs 2018 tarihinde http://ttkb.meb. gov.tr/program2.aspx?islem=2&kno=215 adresinden erişilmiştir.)
• National Council of Teachers of Mathematics (NCTM). (2000). Principles and standards for school mathematics. Reston, VA: National.
• Olkun, S., Fidan, E., ve Özer, A. B. (2013). 5-7 yaş aralığındaki çocuklarda sayı kavramının gelişimi ve saymanın problem çözmede kullanımı. Eğitim ve Bilim, 38(169).
• Önkol, F. L. (2012). Erken sayı testi’nin uyarlanması ve erken sayı gelişim programı’nın altı yaş çocukların sayı gelişimlerine etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Pekince, P., & Dağlıoğlu, H. E. (2017). Sayma İlkeleri Testi'nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. İlköğretim Online, 16(2).
• Tarım, K., & Artut, P. D. (2013). Öğretmen adaylarının basamak değeri ve sayma sistemlerini anlama düzeyleri. İlköğretim Online, 12(3).
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2008). Nitel araştırma yöntemleri. (7. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, C. (2010). Matematiksel düşünme. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yin, R. K. (2017). Case study research and applications: Design and methods. Sage publications.
• Young-Loveridge, J. M. (2004). Effects on Early Numeracy of a Program Using Number Books and Games. Early Childhood Research Quarterly 19(1), 82-98.