KIRSAL HAYATTA MODERNİTE KARŞITI OLARAK DİN ADAMI İMAJININ TÜRK SİNEMASINA YANSIMALARI

Year 2016, Volume: 2 Issue: 1, 0 - 0, 15.05.2016

Handan Karakaya

Abstract

Türk sinemasında din adamı karakterleri genellikle olumsuz tutumların temsilcisidir. Buna bağlı olarak Türk filmlerinde din adamlarına yüklenen anlam, modernleşme karşıtlığı üzerinden tanımlanmaktadır. Din adamları genelde kırsalda yaşamaktadır ve değişime karşı dirençli tiplerdir. Kırsalda din adamları toplumun dini ve geleneksel değerlerine yaslanarak ayrıcalıklı bir konum elde etmişlerdir. Bu konumu kullanarak halkı maddi ve manevi olarak sömürmektedirler. Bu sömürü düzenin sürdürmek için değişim ve modernleşmeye karşı direnirler. Türk sinemasında din adamları muskacı, üfürükçü, büyücü ve çoğu zamanda tacizci tipler olarak tarif edilmektedirler. Toplumun manevi korkularından faydalanarak onlar üzerinde bir denetim oluşturmaya çalışırlar. Bu denetim merkezin uzağında kurulmuş yerel bir iktidarı da temsil etmektedir.

References

• Abilsel, N. (2005). Türk Sineması Üzerine Yazılar. Ankara: Phoenix.
• Balcı, Y. (2002). Türk Romanında Aydın Sorunu. Hece, 65,66,67, 281-302.
• Colin, G. D. (2006). Kadın İslam ve Sinema. İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Cosar, S. (1999). Türk modernlesmesi: Aklilesme, Pataloji, Tıkanma. Dogu Batı, 8, 58-71.
• Enderun, M. A. (2013). Beyaz Perdenin Din Algısı. İstanbul: Işık.
• Gülendam, R. (2002). Türk Romanında Din ve Din Adamına Bakış. Hece, 65,66,67, 303-312.
• Lüleci,Y. (2008). Türk Sineması ve Din. İstanbul: Es.
• Ilgaz, R. ile 09. 10. 2007 tarihinde yapılan söyleşiden.
• Kayalı, K. (2006). Yönetmenler Çerçevesinde Türk Sineması, Ankara: Deniz.
• Menekse, Ö. (2004). Din ve Din Adamı İmajı. Ankara: Diyanet.
• Özgüç, A. (2005). Türklerle Türk Sineması. İstanbul: Dünya.
• Pösteki, N. (2005). 1990 Sonrası Türk Sineması. İstanbul: Es.
• Subası, N. (1996). Türk Aydınının Din Anlayısı. İstanbul: YKY.
• Velioglu, Ö. (2005). İnançların Türk Sinemasına Yansıması. İstanbul: Es.