The Opinions of the Pre-School Teachers about the Works Conducted for Identification and Assessment of Children

Yıl 2016, , 0 - 0, 11.02.2016

Gülin Yılmaz Topuz Özlem Melek Erbil Kaya

https://doi.org/10.18039/ajesi.11365

Cited By: 11

Öz

Identification and assessment of children is the keystone of creating an appropriate educational environments for them. The preschool programs applied in Turkey and related regulations give teachers important duties and responsibilities within the process.   However the views of the teachers who are practicers of this process are extremely important to reach the aimed results. This research aiming to get the views of preschool teachers about the practices on children is in survey model and is carried out by using qualitative method. The study group consists of 34 preschool teacher working at independent public preschool and preschool within the primary schools in Eskisehir depending on National Ministry of Education. The data is collected by semi-structured interviews, and analyzed by descriptive analysis method and analysis are supported by direct quotes from the interviews. According to the findings, the teachers find the process identification and assessment of children necessary for kids and they are generally using observation and interview techniques.  These teachers stated that they mostly filled progress report, systematic observation form, play time observation form and kept record anecdotes. However, while some of them were working systematically, some of the teachers were making unsystematic observations and these evaluations in the process of were mostly made the free play time activity. It is found that the teachers used information gathered during the assessment process to write a progress report, to inform parents and to plan activities but some of the teachers have never used them at all. It is seen that because of excessive number of students, teachers had difficulty in spending time for identification and assessment of children   and collaborating with family. Teachers suggested making regulations on the forms used for identification and assessment of children, reducing the number of students in the classrooms and taking support from school counselor.

Okulöncesi Eğitim Öğretmenlerinin Çocukları Tanıma ve Değerlendirme Amaçlı Yapılan Çalışmalara İlişkin Görüşleri

Öz

Çocukları tanıma ve değerlendirme onlara uygun eğitim ortamları hazırlamanın temel taşıdır. Ülkemizde uygulanan okulöncesi eğitim programları ve ilgili yönetmelikler öğretmenlere bu süreç ile ilgili önemli görev ve sorumluluklar yüklemektedir. Ancak sürecin uygulayıcısı olan öğretmenlerin bu konudaki görüşleri istenilen sonuca ulaşılmasında son derece önemlidir. Okulöncesi eğitim öğretmenlerinin çocukları tanıma ve değerlendirme amaçlı yapılan çalışmalara ilişkin görüşlerini almayı amaçlayan bu araştırma, tarama modelinde olup nitel yöntem kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubunu Eskişehir il merkezinde MEB’na bağlı resmi anaokulları ve ilkokullar bünyesindeki anasınıflarında görev yapan toplam 34 öğretmen oluşturmuştur. Veriler yarı yapılandırılmış görüşmeler ile toplanmış, betimsel analiz yöntemiyle çözümlenmiş ve görüşmelerden doğrudan alıntılarla desteklenmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre; öğretmenler çocukları tanıma ve değerlendirme sürecini gerekli görmekte, genellikle gözlem ve görüşme tekniklerini uygulamaktadırlar. Öğretmenler çoğunlukla gelişim raporu, sistematik gözlem formu, oyun gözlem formu doldurduklarını ve anekdot kaydı tuttuklarını dile getirmişlerdir. Ancak bir bölümü çalışmalarını sistemli bir biçimde yürütürken bir bölümü sistemsiz gözlem yapmakta ve bu çalışmalar daha çok öğrenme merkezlerinde oyun zamanında gerçekleştirilmektedir. Öğretmenlerin çocukları tanıma ve değerlendirme sürecinden elde ettikleri verileri gelişim raporu yazmada, ailelere bilgi verirken ve etkinliklerini planlarken kullandıkları ancak bir bölümünün ise bu bilgileri hiç kullanmadığı belirlenmiştir. Öğretmenlerin çoğunlukla sınıflardaki çocuk sayısının fazla olması nedeniyle tanıma değerlendirme sürecine zaman ayırabilmede ve ailelerle işbirliği yapmada güçlük yaşadıkları görülmüştür. Çocukları tanıma ve değerlendirme sürecinde kullanılan formlarda düzenleme yapılması, sınıflardaki çocuk sayısının azaltılması ve bu süreçte rehber öğretmenlerden yararlanılması öğretmenlerin önerileri arasında yer almıştır.

Kaynakça

• Acar, Ç. (2000). Özel Eğitim Öğretmenlerinin Sınıflarında Karşılaştıkları Problem Davranışların Çözümüne Yönelik Gerçekleştirdikleri Çalışmalarla İlgili Görüş ve Önerileri. Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Aksaç, A. S. (2012). “Okulöncesi Rehberlik Çalışmalarında Rehberlik Çalışmalarında Kullanılabilecek Öğrenci Tanıma Teknikleri”, Okul Öncesinden İlköğretime Farklı Uygulamalar Sempozyumu, İstanbul.
• Aslan, M. Ö., Tuğrul, B. (2014). “Okulöncesi Dönemdeki Çocukların Oyunlarında Ortaya Çıkan Zorbalık ve Mağdur Olma Davranışlarının İçerik Analizi”, Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 7(1), 60-77.
• Aypay, A. (2009). Öğretmenlerin Hizmet Öncesi Eğitimlerini Değerlendirmeleri [Teachers’ Evaluation of Their Pre-Service Training]. Educational Sciences: Theory & Practice, 9, 3, 1087-1123.
• Başkan, H. (2001). İlköğretim okullarında görevli öğretmenlerin hizmet içi eğitim programlarının etkililiğine ilişkin algı ve beklentileri (Denizli Örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Bakırcıoğlu, R. (1997). Psikolojik Danışma ve Rehberlik, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Doğan, B., TATIK R., Ş. (2014). Okulöncesi Öğretmenlerinin Hizmetiçi Eğitim İhtiyaçlarının Belirlenmesi. International Journal of Social Science. Sayı 27. Cilt 1 sf 521-539.
• Doğan, B., Tatık R., Ş. (2014). Okulöncesi Öğretmenlerinin Hizmetiçi Eğitim İhtiyaçlarının Belirlenmesi. International Journal of Social Science. Sayı 27. Cilt 1 sf 521-539.
• Epstein, A. S., Schweinhart, L. J., DeBruin-Parecki, A., & Robin, K. B. (2004). Preschool assessment: A guide to developing a balanced approach (NIEER Policy Brief, Issue 7). New Brunswick, NJ: National Institute for Early Childhood Research.
• Gülmez, İşler S. (2004). Sınıf öğretmenlerine uygulanan hizmet içi eğitim programları¬nın etkililiğine ilişkin öğretmen görüşlerinin belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Gündoğdu, T.; Turan, S.; Kızıltaş, E.; Çimen, N.; Kayserili, T. (2008). 2002 ve 2006 okul öncesi eğitim programlarında yer alan değişikliklerin öğretmen algılarına göre karşılaştırılması. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı:17. 47-71.
• Karasar N. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Konokman, Y., G., Tanrıseven, I., ve Karasolak, K. (2013). Öğretmenlerin Hizmetiçi Eğitim Etkinliklerine İlişkin Tutumlarının Belirlenmesi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(3), 997-1010.
• McAfee, O. Ve Leong, D. J. (2007). Assessing and guiding young children’s development and learning (Fourth edition). Boston: Pearson Education, Inc.
• Milli Eğitim Bakanlığı MEGEP Projesi (2006) . Çocukları Tanıma Teknikleri. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• MEB (2014). Okulöncesi Eğitim ve İlköğretim Kurumları Yönetmeliği. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2014/07/20140726-4.htm 5 Kasım 2015 tarihinde edinilmiştir.
• MEB. (2006). Okul Öncesi Eğitim Programı, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• MEB (2012). Millî Eğitim Bakanlığı Okulöncesi Eğitim Kurumları Yönetmeliği. http://mevzuat.meb.gov.tr/html/25486_.html adresten 10 Ekim 2012 tarihinde edinilmiştir.
• MEB (2013). Okulöncesi Eğitim Programı. http://tegm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2013_04/04124340_programkitabi.pdf adresten 24 Ağustos 2015 tarihinde edinilmiştir.
• Ören, M. (2011). Okulöncesi Eğitimde Çocukları Tanıma ve Değerlendirme. Aydoğan Aykut Ceyhan, Meral Ören (Ed.), Çocukları Tanıma Teknikleri içinde (s. 5-8 ve 81). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Sağlam, M. (2008). Okulöncesi eğitim programlarının değerlendirilmesi. M. Sağlam (Ed.). Özel öğretim yöntemleri (s.157-180). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Sezer, E. (2006). Milli eğitim bakanlığına bağlı devlet okullarında çalışan psi¬kolojik danışman ve rehber öğretmenlerin hizmetiçi eğitime ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi (İstanbul İli Örneği). Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
• Şimşek, H. (2014). OECD 2013 Eğitim Göstergeleri Raporu: Ne Ekersen Onu Biçersin. İstanbul Kültür Üniversitesi.
• Taner, G. (2005). “Bireyi Tanıma Tekniklerinin Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Uygulanmasına İlişkin Öğretmen Görüşlerinin İncelenmesi” Yüksek Lisans Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çocuk Gelişimi Eğitim Bilim Dalı.
• Türkiye’de Çocuk Bakım Hizmetlerinde Arz ve Talep Durumu (Eylül, 2015). Dünya Bankası ve İsveç Uluslararası Kalkınma Birliği Ajansı’nın (SIDA) desteğiyle “Kadınların Ekonomik Fırsatlara Erişiminin Araştırılması Projesi” kapsamında Development Analytics tarafından hazırlanan rapor.
• Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim Araştırmalarında Etkin Olarak Kullanılabilecek Nitel Bir Araştırma Tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi. Sayı:24. Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Yıldırım, A. , Şimşek, H. (2011) Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (8th ed.) (Qualitative Research Methods in Social Sciences). Ankara: Seçkin Yayınevi.