Elementary and the Social Studies Teachers’ Perceptions Related to the Reflections of the 12-Year Compulsory Education on the Social Studies Course

Year 2015, Volume: 5 Issue: 2, 54 - 93, 10.11.2015

Erdoğan Kaya Önder Eryılmaz Uğur Gezer Murat Ekici Esma Kapan

https://doi.org/10.18039/ajesi.43653

Abstract

The primary aims of educational institutions include training individuals who have the characteristics that the society, developing world. Educational institutions can perform such functions by adapting their systems to the requirements of the age, and preparing and developing their programs accordingly. In recent years, the 12-year compulsory education system has been one of these changes made by the Ministry of National Education. This development affected the social studies course. With the fifth grade being included in middle school, social studies teachers started to teach the social studies course instead of elementary teachers. The aim of this study was to identify elementary and social studies teachers' perceptions related to the reflections of the 12-year compulsory education on the social studies course. Phenomenological design was employed in the study. The data were gathering using the interview technique. In data analysis, content analysis was used. Differences were revealed in the views of the social studies and elementary teachers in terms of teaching fifth graders after the elementary school and middle school division. While the social studies teachers featured the necessity of their expertise related to their subject in teaching fifth graders, the elementary teachers pointed out the importance of education that was suitable to the level of children.

Keywords

12-year compulsory education system, Social Studies teaching, Education system

Öğretmenlerin On İki Yıllık Zorunlu Eğitimin (4+4+4) Sosyal Bilgiler Dersine Yansımalarına İlişkin Algıları

Abstract

Toplumun, gelişen dünyanın, bilim ve teknolojinin gerektirdiği özelliklere sahip insanları yetiştirmek eğitim kurumlarının önemli amaçlarından biridir. Eğitim kurumları bu işlevlerini, eğitim sistemlerini çağın gereksinimlerine uygun hale getirip eğitim programları hazırlayarak ve bunları sürekli geliştirerek yerine getirebilirler. Son yıllarda Milli Eğitim Bakanlığı tarafından gerçekleştirilen Türk eğitim sistemi ve programlarında değişikliklere neden olan on iki yıllık zorunlu eğitim uygulaması da bunlardan biridir. Bu gelişmeden birçok ders gibi Sosyal Bilgiler de etkilenmiştir. Böylece 5. sınıfın ortaokula dahil olması nedeniyle, Sosyal Bilgiler derslerine sınıf öğretmenleri yerine Sosyal Bilgiler branş öğretmenleri girmeye başlamıştır. Araştırmanın temel amacı, sınıf ve Sosyal Bilgiler öğretmenlerinin on iki yıllık zorunlu eğitimin Sosyal Bilgiler dersine yansımalarına ilişkin algılarını belirlemektir. Araştırma nitel araştırma yöntemlerinden olgubilim deseni ile tasarlanmıştır. Veriler görüşme tekniği ile toplanmıştır. Toplanan verilerin değerlendirilmesinde içerik analizinden yararlanılmıştır. İlkokul ve ortaokul ayrımıyla özellikle 5. sınıfların okutulması konusunda Sosyal Bilgiler ve sınıf öğretmenlerin görüşlerinde bazı farklılıklar olduğu belirlenmiştir. Sosyal Bilgiler öğretmenleri 5. sınıf öğrencilerinin okutulmasında branşlarına ilişkin uzmanlıklarının gerekliliğini ön plana çıkarırken, sınıf öğretmenleri de çocukların gelişim düzeyine uygun eğitimin önemine vurgu yapmışlardır.

Keywords

On iki yıllık zorunlu eğitim, Sosyal Bilgiler öğretimi, Eğitim sistemi

References

• Akbaşlı, S., Üredi, L. (2014). Eğitim Sistemindeki 4+4+4 Yapılanmasına İlişkin Öğretmen Görüşleri. Journal of Teacher Education and Educators, 3(1), 109-136.
• Akpınar, B., Aydın, K. (2007). “Eğitimde Değişim ve Öğretmenlerin Değişim Algıları.” Eğitim ve Bilim, 32(144): 71-80.
• Anıl, D. (2009). “Uluslararası Öğrenci Başarılarını Değerlendirme Programında Türkiye’deki Öğrencilerin Fen Bilimleri Başarılarını Etkileyen Faktörler.” Eğitim ve Bilim, 34(152): 87-100.
• Annells, M. (2006). Triangulation of qualitative approaches: Hermeneutical phenomenology and grounded theory. Journal of Advanced Nursing, 56(1), 55-61.
• Baykan, A. A., Çiftçi, S., Arıkan, Y. (2013). 4+4+4 Eğitim Sisteminin Birleştirilmiş Sınıflara Yansımaları. 12. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu, Adnan Menderes Üniversitesi.
• Bogdan, R. C., Biklen, K. S. (2007). Qualitative research for education: An introduction to theory methods. Boston: Allyn & Bacon.
• Boğaziçi Üniversitesi. (2012). 5.1.1961 tarih ve 222 sayılı İlköğretim ve Eğitim Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi Hakkında Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nin Güncellenen Görüşü. http://www.fed.boun.edu.tr/form_files/son.pdf adresinden 01.03.2015 tarihinde indirilmiştir.
• Cerit, Y., Akgün, N., Yıldız, K., Soysal, M. R. (2014). Yeni Eğitim Sisteminin (4+4+4) Uygulanmasında Yaşanan Sorunlar ve Çözüm Önerileri (Bolu İl Örneği). Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4(1), 59-82.
• Creswell, J. W. (2013). Qualitative inquiry & resaerch design: Choosing among five approaches (Third edition). New York: Sage.
• Demir, S. B., Doğan, S., Pınar, M. A. (2013). 4+4+4 Yeni Eğitim Sisteminin Yansımaları: 5. sınıflardaki Eğitim-Öğretim Sürecinin Branş Öğretmenlerinin Görüşleri Doğrultusunda Değerlendirilmesi. Turkish Studies, 8(9), 1081-1098.
• Dinler, C. (2011). İlköğretim I. Kademe ile II. Kademe Öğrencilerinin Aynı Binada Eğitim Görmelerinin Paydaşlarca Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Doğan, S., Uğurlu, C. T., Demir, A. (2014). 4+4+4 Eğitim Sisteminin Okul Paydaşlarına Olumlu ve Olumsuz Etkilerinin Yönetici Görüşlerine Göre İncelenmesi. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 13(1), 115-138.
• Doğan, S., Demir, S. B., Pınar, M. A. (2014). 4+4+4 Kesintili Zorunlu Eğitim Sisteminin Sınıf Öğretmenlerinin Görüşleri Doğrultusunda Değerlendirilmesi. İlköğretim Online, 13(2), 503-517.
• Ekiz, D., Altun, T, Siyambaş, P. B. (2013). 4+4+4 Zorunlu Eğitim Sistemindeki Uygulamalar ve Karşılaşılan Sorunların Öğretmen Görüşleri Açısından Değerlendirilmesi. 12. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu, Adnan Menderes Üniversitesi.
• Epçaçan, C. (2014). İlkokul ve Ortaokul Öğretmen ve Yöneticilerinin 4+4+4 Eğitim Sistemine İlişkin Görüşleri (Siirt İli Örneği). EKEV Akademi Dergisi, 18(58), 505-522.
• Erginer, A. (2004). Türkiye’de Oniki Yıllık Zorunlu Eğitim İçin Bir Model Önerisi ve Uygulanabilirliği. Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Gay, L. R., Mills G. E., Airasian, P. (2006). Educational research competencies for analysis and applications (8th ed.). New Jersey: Pretice-Hall Inc.
• Glesne, C. (2013). Nitel araştırmaya giriş (2. Baskı). A. Ersoy ve P. Yalcınoğlu (Cev. Edt.). Ankara: Anı Yayıncılık. [Orijinal baskı 2011].
• Gözütok, D. (2005). Program Değerlendirme. Öğretimde Planlama ve Değerlendirme. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları
• Memişoğlu, S. P., İsmetoğlu, M. (2013). Zorunlu Eğitimde 4+4+4 Uygulamasına İlişkin Okul Yöneticilerinin Görüşleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 14-25.
• Milli Eğitim Bakanlığı, (1998). Cumhuriyetin 75. yılında Gelişmeler ve hedefler. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Milli Eğitim Bakanlığı, (2012). On iki yıllık zorunlu eğitime yönelik uygulamalar genelgesi. Ankara
• Özer, M.A. (2011). 21. yüzyılda yönetim ve yöneticiler. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Richards, L., Morse, J. M. (2007). Readme first for a user’s guide to qualitative methods (Secondedition).. Thousand Oaks: Sage.
• Santrock, J. W. (2011). Yaşam Boyu Gelişim. Çev., Galip Yüksel. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Senemoğlu, N. (2012). Gelişim, Öğrenme ve Öğretim Kuramdan Uygulamaya. Ankara: Pegem Akademi.
• Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 24, 543-559.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin