Sosyal Bağlılık Ölçeği-Gözden Geçirilmiş Form (SBÖ-R): Geçerlik ve Güvenirlik Çalışmaları

Yıl 2021, Cilt: 11 Sayı: 2, 588 - 608, 01.07.2021

Ezgi Ekin Şahin , Baki Duy

https://doi.org/10.18039/ajesi.801934

Öz

Bireyin kalıcı, olumlu ve önemli ilişkiler kurma ve bu ilişkileri geliştirme güdüsüne sahip olduğu ve bu nedenle sosyal bağlılığın doğuştan gelen, tüm insanlarda bulunan, evrensel bir ihtiyaç olduğu “ait olma hipotezi” ile savunulmaktadır. Üniversite öğrencilerinin gelişimsel ihtiyaçları dikkate alındığında, sosyal bağlılığın bu bireyler için psikolojik açıdan koruyucu bir işleve sahip olduğu anlaşılmaktadır. Bu durum, üniversite öğrencilerinin sosyal bağlılık düzeylerinin incelenmesinin önemini ortaya koymaktadır. Bu amaçla geliştirilen Sosyal Bağlılık Ölçeği (SBÖ), ilk olarak sekiz olumsuz maddeden oluşmuştur. Ölçek, yalnızca olumsuz maddelerden oluşması ve tepki yanlılığı oluşturma olasılığı nedeniyle revize edilerek, olumlu ve olumsuz maddeler içeren 20 maddelik form oluşturulmuştur (SBÖ-R). Bu kapsamda bu araştırmanın amacı, üniversite öğrencilerinin sosyal bağlılık ihtiyaçlarının ne düzeyde karşılanabildiğini ölçmek amacıyla geliştirilen Sosyal Bağlılık Ölçeği-Gözden Geçirilmiş Form’un (SBÖ-R) Türkçeye uyarlanarak geçerlik ve güvenirlik analizlerinin yapılmasıdır. Araştırmanın verileri, 276 (180 kadın ve 96 erkek) üniversite öğrencisinden toplanmıştır. DFA sonuçları, ölçeğin 20 madde ile tek faktörden oluşan bir yapıya sahip olduğunu göstermektedir. UCLA Yalnızlık Ölçeği ile SBÖ-R arasındaki korelasyon katsayısı ölçeğin geçerliğini desteklemektedir. Güvenirlik analizleri kapsamında ölçeğin iç tutarlık katsayısı, testi yarılama ve test-tekrar test değerleri hesaplanmıştır. Araştırmanın bulguları orijinal ölçekten elde edilen psikometrik bulgularla benzerlik göstermekte ve SBÖ-R’nin üniversite öğrencilerinin sosyal bağlılık düzeylerinin ölçümünde yararlanılacak geçerli ve güvenilir bir araç olduğuna işaret etmektedir.

Anahtar Kelimeler

geçerlik, güvenirlik, Sosyal bağlılık, üniversite öğrencileri

Social Connectedness Scale-Revised (SCS-R): Validity and Reliability Studies

Öz

The need for belongingness theory asserts that individuals have an urge to constitute and maintain durable, positive, and meaningful interpersonal relations. Therefore, it is accepted that social connectedness is an innate and universal need to be found almost in each individual. Based on the developmental needs of university students, it can be stated that social connectedness has a psychologically protective function for these individuals. This situation reveals the importance of examining the social connectedness levels of university students. The Social Connectedness Scale (SCS) was developed with the purpose of measuring individuals’ sense of belongingness. The original scale consisted of eight negative items. The scale was revised by adding new positive and negative statements due to the reason that all of the original scale items were negatively worded, which may have a potential for reaction bias, or there could be a possibility of not fully reflecting social connectedness. In this present study, it is targeted to adapt the 20 items SCS-R to the Turkish language and analyze the validity and reliability of the scale among university students. The data of the study were gathered from 276 (F= 180, M= 96) university students. CFA results demonstrated that the scale has a unidimensional structure of a single factor with 20 items. As part of the criterion-related validity, the correlation coefficient with the UCLA Loneliness Scale also supports the scale's validity. Within the scope of reliability studies internal consistency coefficient, split-half, and test-retest reliabilities were calculated. The findings of the study showed psychometric similarities with the original scale, and the SCS-R is a valid and reliable instrument for assessing the social connectedness levels of university students.

Anahtar Kelimeler

reliability, Social connectedness, university students, validity

Kaynakça

• Adler (2009). Yaşama sanatı. (Çev: K. Şipal). Say Yayınları.
• Adler, A. (1964). Social interest: A challenge to mankind (Vol. 108). Capricorn Books.
• Adler, A. (2012). Yaşamın anlam ve amacı. (Çev: K. Şipal). Say Yayınları.
• Alam, A., Rafique, R., & Anjum, A. (2016). Narcissistic tendencies, forgiveness and empathy as predictors of social connectedness in students from universities of lahore. Dialogue (Pakistan), 11(2), 136-156.
• Allen, J., Robbins, S. B., Casillas, A., & Oh, I. S. (2008). Third-year college retention and transfer: Effects of academic performance, motivation, and social connectedness. Research in Higher Education, 49(7), 647-664. https://doi.org/10.1007/s11162-008-9098-3
• Arslan, G. (2015). Psikolojik istismar, psikolojik sağlamlık, sosyal bağlılık ve aidiyet duygusu arasındaki ilişki. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(36), 47-58.
• Baumeister, R. F., & Leary, M. R. (1995). The need to belong: desire for interpersonal attachments as a fundamental human motivation. Psychological Bulletin, 117(3), 497-529.
• Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analysis for applied research. Guilford Press.
• Capanna, C., Stratta, P., Collazzoni, A., D’Ubaldo, V., Pacifico, R., Di Emidio, G., Ragusa, M., & Rossi, A. (2013). Social connectedness as resource of resilience: Italian validation of the Social Connectedness Scale-Revised. Journal of Psychopathology, 19, 320-326.
• Corey, G. (2008). Psikolojik danışma, psikoterapi kuram ve uygulamaları. (Çev: T. Ergene). Mentis Yayıncılık.
• Demir, A. (1989). Ucla yalnızlık ölçeğinin geçerlik ve güvenirliği. Psikoloji Dergisi, 7(23), 14-18.
• Duru, E. (2007). Sosyal Bağlılık Ölçeği'nin Türk kültürüne uyarlanması. Eurasian Journal of Educational Research (EJER), 26, 85-94.
• Duru, E. (2008). Uyum zorluklarını yordamada yalnızlık, sosyal destek ve sosyal bağlılık arasındaki ilişkilerin analizi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 8(3), 835-856.
• Duru, E. (2008b). Üniversiteye uyum sürecinde yalnızlığı yordamada sosyal destek ve sosyal bağlılığın doğrudan ve dolaylı rolleri. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(29), 13-24.
• Drum, D. J., Brownson, C., Hess, E. A., Burton Denmark, A., & Talley, A. E. (2017). College students’ sense of coherence and connectedness as predictors of suicidal thoughts and behaviors. Archives of Suicide Research, 21(1), 169-184.
• Eraslan-Çapan, B. (2016). Social connectedness and flourishing: The mediating role of hopelessness. Universal Journal of Educational Research, 4(5), 933-940. https://doi.org/10.13189/ujer.2016.040501
• Ergün-Başak, B. ve Can, G. (2018). Düşük gelirli ailelerden gelen üniversite öğrencilerinin öz-duyarlılık, sosyal bağlılık ve iyimserlik düzeyleri ile psikolojik dayanıklılık düzeyleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. İlköğretim Online, 17(2), 768-785. https://doi.org/10.17051/ilkonline.2018.419299
• Gander, M. J., & Gardiner, H. W. (2004). Çocuk ve ergen gelişimi (Çev. Ed.: Bekir Onur). İmge Kitabevi.
• Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J., & Anderson, R.E. (2010). Multivariate Data Analysis. Seventh Edition. Prentice Hall, Upper Saddle River.
• Hooper, D., Coughlan, J., & Mullen, M. R. (2008). Structural equation modelling: Guidelines for determining model fit. Electronic Journal of Business Research Methods, 6(1), 53-60.
• Hu, L.T., % Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indices in covariance structure analysis. Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal, 6(1), 1-55.
• Jdaitawi, M. (2015). Social connectedness, academic, non-academic behaviors related to self-regulation among university students in Saudi Arabia. International Education Studies, 8(2), 84-100. https://doi.org/10.5539/ies.v8n2p84
• Kline, R. B. (2005). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. (2nd edition). New York: Guilford Press.
• Lee, R. M., & Robbins, S. B. (1995). Measuring belongingness: The social connectedness and the social assurance scales. Journal of Counseling Psychology, 42(2), 232-241.
• Lee, R. M., Dean, B. L., & Jung, K. R. (2008). Social connectedness, extraversion, and subjective well-being: Testing a mediation model. Personality and Individual Differences, 45(5), 414-419.
• Lee, R. M., Draper, M., & Lee, S. (2001). Social connectedness, dysfunctional interpersonal behaviors, and psychological distress: Testing a mediator model. Journal of Counseling Psychology, 48(3), 310-318.
• Maslow, A. H. (1943). A theory of human motivation. Psychological Review, 50(4), 370-396.
• Russell, D, Peplau, L. A., & Ferguson, M. L. (1978). Developing a measure of loneliness. Journal of Personality Assessment, 42(3), 290-294.
• Russell, D., Peplau, L. A., & Cutrona, C. E. (1980). The Revised UCLA Loneliness Scale: concurrent and discriminant validity evidence. Journal of Personality and Social Psychology, 39(3), 472-480.
• Ryan, R. M., & Deci, E. L. (2000). Self-determination theory and the facilitation of intrinsic motivation, social development, and well-being. American Psychologist, 55(1), 68-78.
• Sarıçam, H., & Deveci, M. (2017, 22-23 Aralık). Revize edilmiş Sosyal Bağlılık Ölçeği’nin Psikometrik Özellikleri. [Sözlü bildiri]. 1. Uluslararası Sosyal Beşeri ve Eğitim Bilimleri Kongresi, İstanbul, Türkiye.
• Satıcı, S. A. (2016). Üniversite öğrencilerinin affetme, intikam, sosyal bağlılık ve öznel iyi oluşları: Farklı yapısal modellerin denenmesi üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Satıcı, S. A., Uysal, R., & Deniz, M. E. (2016). Linking social connectedness to loneliness: The mediating role of subjective happiness. Personality and Individual Differences, 97, 306-310. https://doi.org/10.1016/j.paid.2015.11.035
• Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49–74. Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistics. (4th ed.). Allyn & Bacon.