BibTex RIS Cite

-

Year 2014, Volume: 2 Issue: 1, 64 - 79, 11.06.2014

Osman Aktan Ülker Akkutay

Abstract

In this research preschool education in Turkey and countries that are succesful in OECD's PISA programme was evaluated comparatively. Qualitative survey method was used in research. Research's data source is 34 OECD countries. Criterion sampling method was used to define study grup. In study grup there are seven countries , our country, Korea, Japon, Finland, Estonia, Switzerland, Holland , that are in first ten countries as a result of OECD's 2012 PISA programme. Preschool education was investigated in Turkey and OECD' s countries. Datas were given in tables comparatively. Although preschool education isn't compulsory in OECD's countries, the rate of schooling in preschool education is so high. In OECD's coutries the rate of preschool education is parallel to the rate of woman employment. Our coutry is under the average of OECD's countries in the rate of schooling in preschool education, teacher career situation, number of student for a teacher, per capita expenditure in education, the rate of education budget. Also our country has the lowest rate in study grup. It is necessary that familes should be made conscious of preschool education and physical situation of schools should be improved to increae schooling in preschool education in our country. Preschool education should be compulsory at least 1 year before primary school and free of charge to become prevalent

Keywords

OECD preschool education kindergarden

References

  • Akçay, C. (2006). Türk Eğitim Sistemi. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Akyüz, Y.(1996). Anaokullarının Türkiye’de Kuruluş ve Gelişim Tarihçesi. Millî Eğitim Dergisi, Aralık 1996, sayı:132.
  • Altundemir, M.E.(2008). Eğitim Harcamalarında Türkiye Ve Oecd Ülkeleri. Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt XXVII, Sayı 2, 2008.
  • Arabacı, İ.B.(2011). Türkiye’de Ve OECD Ülkelerinde Eğitim Harcamaları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Kış/Winter Cilt/Volume:10 Yıl/Year:2011 Sayı/Issue:35.
  • Aslan D.(2008). Okul Öncesi Eğitimde Reggio Emilia Yaklaşımı, http://okuloncesiyiz.blogspot.com/2008/07/okul-ncesi-eitimde-reggio-emilia yaklam.html. Erişim Tarihi 09.03.2014.
  • Aytaç, K. (1998). Avrupa Eğitim Tarihi Antik Çağdan 19. Yüzyılın Sonlarına Kadar. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, No: 58.
  • Aydın, A., Erdağ, Ç. & Taş, N. (2011). 2003–2006 PISA Okuma Becerileri Sonuçlarının Karşılaştırmalı Olarak Değerlendirilmesi: En Başarılı Beş Ülke ve Türkiye. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11.
  • Başal, H. A. (2005). Okulöncesi Eğitimin İlke ve Yöntemleri. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
  • Çakır, T. (1999). Cumhuriyet’in Yetmiş Beşinci Yılında Türk Milli Eğitiminde İlköğretim. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi).Sakarya: Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Çelen, F.K., Çelik, A. & Seferoğlu, S.S. (2011).Türk Eğitim Sistemi ve PISA Sonuçları. XIII.Akademik Bilişim Konferansı, 2-4 Şubat 201, İnönü Üniversitesi, Malatya.
  • Çobanoğlu, R. & Kasapoğlu, K (2010). PISA’da Fin Başarısının Nedenleri ve Nasılları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education) 39.
  • Demir, İ. & Kılıç, S. (2010). Using PISA 2003, Examining The Factors Affecting Students’ Mathematics Achievement. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38.
  • Demirel, Ö. (2000).Karşılaştırmalı Eğitim, Pegama Yayıncılık 1. Baskı
  • Devlet Planlama Teşkilatı.(2014). Beş Yıllık Kalkınma Planları”. (www.dpt.gov.tr). Alınma Tarihi 05.03.2014
  • Dirim, A. (2004). Okul Öncesi Eğitimi. İstanbul: Esin Yayınevi
  • Dirim A. (2004).Kız Meslek Liseleri İçin Okul Öncesi Eğitimi. Istanbul: Esin Yayınevi 1.Basım.
  • Düşek, N.(2008). 2006 Yılında Uygulamaya Konulan Okul Öncesi Eğitim Programı Hakkında İlköğretim Müfettişleri, Okul Öncesi Eğitim Veren Kurum Müdürleri Ve Okul Öncesi Öğretmenlerinin Görüşlerinin İncelenmesi (Ordu İli Örneği). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.)Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
  • Fidan, N. V. & M. Erden.(1993). Eğitime Giriş. Ankara: Meteksan Matbaacılık.
  • Eurydice. (2012). Key Data on Education in Europe 2012. Brussels: Eurydice.
  • ERG.(2011).PISA 2009 Sonuçlarına ilişkin Değerlendirme. http://erg.sabanciuniv.edu/sites/erg.sabanciuniv.edu/files/4%2B4_BilgiNotu_Okuloncesi.pdf, Erişim Tarihi:03.03.2014.
  • ERG (2012). 4+4+4 Düzenlemesiyle Neler Değişti? Yeni Eğitim Sistemine Geçiş Nasıl İzlenmeli?. Eylül 2012.
  • Göksu, G.& Göksu, A.(2013). Türkiye’de Eğitimin Finansmanı ve Ülkelerarası Bir Karşılaştırma. Yönetim Ve Ekonomi Cilt:20 Sayı:1 Celal Bayar Üniversitesi İ.İ.B.F. Manisa
  • Gürkan, T.(1988).İlkokul Programı ve Öğretim Yöntemleri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları.
  • Haktanır, G. (2005). Farklı Ülkeler ve Okul Öncesi Eğitimde Farklılıklar. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi. 6 (62): 51-56
  • Kağıtçıbaşı, Ç., Sunar, D., Bekman, S. & Cemalcılar, Z. (2005). Erken Müdahalenin Erişkinlikte Süren Etkileri. AÇEV: İstanbul.
  • Kandır, A., Aral, N. & Can Y., M. (2002). Okul Öncesi Eğitim ve Okul Öncesi Eğitim Programı. İstanbul: Ya-pa Yayınları.
  • Kandır, A., Özbey, S. & İnal, G. (2010). Okul Öncesi Eğitimde Program Kuramsal Temeller. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
  • Kantarcıoğlu, S. (1971). Ana Okulları Örgütü. Öğretmen Kitapları, İstanbul: M.E. B. Devlet Kitapları İkinci Basılış Milli Eğitim Basımevi.
  • Karluk, R. (2002).Uluslararası Ekonomik Mali ve Siyasal Kuruluşlar. Ankara: Turhan Kitabevi.
  • Kaytak, M.(2005).Türkiye’de Okul Öncesi Eğitimin Fayda Maliyet Analizi. İstanbul: AÇEV Vakfı.
  • MEB.(2002). Okulöncesi Eğitimi Genel Müdürlüğü Kreş Programı. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
  • MEB.(2002).Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı 36-72 Aylık Çocuklar İçin Okulöncesi Eğitim Programı. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
  • MEB.(2006). 36-72 Aylık Çocuklar İçin Okul Öncesi Eğitim Programı. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
  • MEB.(2006). Okulöncesi Eğitim Genel Müdürlüğü. Okulöncesi Eğitim Programı. Ankara: MEB Yayınları.
  • MEB.(2013). Okul Öncesi Eğitimi Programı. Ankara: MEB Yayınları.
  • MEB. (2014). Milli Eğitim Şurası Kararları. www.meb.gov.tr, Erişim Tarihi 10.03.2014
  • MEB. (2003).PISA Ulusal Ön Raporu. Ankara:MEB Yayınları, http://yegitek.meb.gov.tr/. Erişim Tarihi 07.03.2014.
  • MEB. (2006).PISA Ulusal Ön Raporu. Ankara: MEB Yayınları, http://yegitek.meb.gov.tr, Erişim Tarihi 07.03.2014.
  • MEB. (2009). PISA Ulusal Ön Raporu. Ankara: MEB Yayınları, http://yegitek.meb.gov.tr/. Erişim Tarihi 07.03.2014
  • MEB. (2012). PISA Ulusal Ön Raporu. Ankara: MEB Yayınları. http://yegitek.meb.gov.tr/. Erişim Tarihi 07.03.2014
  • MEB (2012). Türkiye Örgün Eğitim İstatistikleri 2012–2013. Ankara: MEB Yayınları,http://sgb.meb.gov.tr/daireler/istatistik/TURKIYE_EGITIM_ISTATISTIKLERI_2012_2013.pdf, Erişim tarihi: 06.03.2014.
  • Neriman A., Adalet, K. & Münevver C. Y. (2001). Okulöncesi Eğitimi, İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
  • Niemi, H. (2009). Why Finland on The Top? Reflections on The Reasons for The PISA Success. Paper Presented at the 3rd Redesigning Pedagogy International Conference, June 2009, Singapore.
  • OECD. (2011a). Ontario, Canada: Reform to Support High Achievement in A Diverse Context. Strong Performers and Successful Reformers in Education: Lessons From PISA for The United States, 65-81. http://www.oecd.org, Erişim Tarihi: 10.03.2014
  • OECD. (2011b). Singapore: Rapid Improvement Followed By Strong Performance. Strong Performers and Successful Reformers in Education: Lessons from PISA for The United States, 65-81. http://www.oecd.org, Erişim Tarihi: 10.03.2014
  • OECD.(2013). Education At A Glance 2013. OECD Indicators, http://www.uis.unesco.org, Erişim Tarihi:09.03.2014
  • OECD.(2013). Employment Outlook 2013. http://www.keepeek.com/Digital-Asset Management/oecd/employment/employment-rate-2013-1_emp-table-2013-1-en#page1,Erişim Tarihi:09.03.2014
  • Oğuzkan, Ş. & Oral, G.(1992). Okul öncesi eğitim. İstanbul: Oğul Matbaacılık.
  • Oktay, A. (1991). Okulöncesi Öğretmen Özellikleri ve Öğretmen Yetiştirme. 7. Ya-Pa Okulöncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri. Eskişehir.
  • Oktay, A. (2007). Okul öncesi eğitimden ilköğretime geçiş projesi. Türkiye Özel Okullar Birliği Derneği, Okul Öncesi Eğitimi, Öğretmen Eğitimi. 01 Şubat 2007. Antalya. İstanbul: Neta.
  • Özgür İbrahim N. (1956). Bugünün Ana Okulları, Öğretmen Kitapları:51 Maarif Basımevi, Ankara
  • Schleicher, A. (2005). Analysis of The PISA Process and Its Results. Finland in PISA Studies Reasons Behind The Results. Confence Helsinki. 14 March 2005. Palmenia Centre for Continuing Education, University of Helsinki. Erişim Tarihi: 05.03.2014. http://www.palmenia.helsinki.fi/congress/pisa2005/index.asp
  • Sucuka, N. (2004). Okul Öncesi Veli Çocuk Eğitim Programı. Eğitimde İyi Örnekler Konferansı, İstanbul Ocak 2004, http://www.erg.sabanciuniv.edu/iok2004/, Erişim tarihi: 09.03.2014.
  • Tekiner, Ö. (1997). Okulöncesi eğitiminde yeni yaklaşımlar. Okulöncesi Eğitim Sempozyumu (30–31 Mayıs 1996, Ankara). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • Tomul, E. (2008). Türkiye’de Ailenin Sosyoekonomik Özelliklerinin Eğitime Katılım Üzerinde Göreli Etkisi. Eurasian Journal of Educational Research, 30.
  • TUİK.(2014).Hane Halkı İş Gücü Anketi. http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do?tb_id=25&ust_id=8, Erişim Tarihi 01.03.2014
  • Tunca, Y.(Çev.) (1966). Hollanda’da Okul Çocuğu Tıbbi Bir Yaklaşma. Haas J.H. De, Wıeringen Van J. C. , Russbach H.W. (Yazar) M.E.B. Devlet Kitapları Müdürlüğü Öğretmen Kitapları:120 Milli Eğitim Basımevi, İstanbul.
  • Tuzcu, G.(2006). Eğitimde Vizyon 2023 Ve Avrupa Birliği’ ne Giriş Süreci. http://portal.ted.org.tr/yayinlar/EgitimdeVizyon2023veAvrupaBirligineGirisSureci.PDF, Erişim Tarihi 02.03.2014
  • Üstünoğlu Ü. (1987). Okulöncesi Öğretmenlerinin Uzaktan Öğretim Yöntemi İle Yetiştirilmesine Yönelik Program Modeli. Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 220 Açıköğretim Fakültesi Yayınları No:107 Eskişehir
  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Nitel Araştırma Yöntemleri. (6.Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Yıldırım, M.C. (2008). Avrupa Birliği Ülkelerinde Ve Türkiye’de Okulöncesi Eğitim. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. Yaz-2008 C.7 S.25.
  • Yılmaz, N. (2003), “Türkiye’ de Okul Öncesi Eğitimi”. Erken Çocuklukta Gelişim ve Eğitimde Yeni Yaklaşımlar. Morpa Kültür Yayınları, İstanbul
  • Zembat, R. (2005). Okul öncesi eğitimde güncel konular. İstanbul: Morpa Yayınları.

OECD ÜLKELERİNDE VE TÜRKİYE’DE OKULÖNCESİ EĞİTİM

Year 2014, Volume: 2 Issue: 1, 64 - 79, 11.06.2014

Osman Aktan Ülker Akkutay

Abstract

Bu araştırmada OECD’nin PISA programında başarılı olan ülkelerde okul öncesi eğitim ile ülkemizin okul öncesi eğitim durumunu karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiştir. Araştırmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır.  Araştırmanın veri kaynağını, 34 OECD ülkesi oluşturmaktadır. Araştırmanın çalışma grubunu ise ölçüt örnekleme yöntemine dayalı olarak,  OECD’nin 2012 yılındaki PISA programı sonuçları doğrultusunda ilk 10 ülke içerisinde yer alan Kore, Japonya, Finlandiya, Estonya, İsviçre, Hollanda ile ülkemiz olmak üzere yedi ülke oluşturmaktadır. Çalışma grubunu oluşturan ülkemiz ve OECD üyesi ülkelerin okul öncesi eğitim sistemleri incelenmiş, elde edilen veriler karşılaştırmalı olarak tablolar halinde verilmiştir. OECD üyesi ülkelerde okulöncesi eğitim zorunlu olmamasına karşın, okul öncesi okullaşma oranı oldukça yüksektir. OECD üyesi ülkelerde okulöncesi okullaşma oranı ile kadın istihdam oranı paralellik göstermektedir. Ülkemiz okul öncesi eğitimde okullaşma oranı, öğretmen kariyer durumu, bir öğretmene düşen öğrenci sayısı, kişi başı harcama, eğitimin bütçe içindeki oranı gibi verilerde OECD ortalamasının altında olmakla birlikte en alt değerlere sahip ülkedir. Ülkemizde okulöncesi eğitimde okul öncesi eğitim okullaşma oranlarının arttırılması için ailelerin bilinçlendirilmesi ve okulların fiziki şartlarının iyileştirilmesi gerekmektedir. Okulöncesi eğitimin yaygınlaşması için, okulöncesi eğitim ilkokul eğitiminden önce en az bir yıl zorunlu ve parasız olmalıdır.

 

Anahtar Kelimeler: OECD, okulöncesi eğitim, anaokulu.

Keywords

OECD okulöncesi eğitim anaokulu

References

  • Akçay, C. (2006). Türk Eğitim Sistemi. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Akyüz, Y.(1996). Anaokullarının Türkiye’de Kuruluş ve Gelişim Tarihçesi. Millî Eğitim Dergisi, Aralık 1996, sayı:132.
  • Altundemir, M.E.(2008). Eğitim Harcamalarında Türkiye Ve Oecd Ülkeleri. Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt XXVII, Sayı 2, 2008.
  • Arabacı, İ.B.(2011). Türkiye’de Ve OECD Ülkelerinde Eğitim Harcamaları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Kış/Winter Cilt/Volume:10 Yıl/Year:2011 Sayı/Issue:35.
  • Aslan D.(2008). Okul Öncesi Eğitimde Reggio Emilia Yaklaşımı, http://okuloncesiyiz.blogspot.com/2008/07/okul-ncesi-eitimde-reggio-emilia yaklam.html. Erişim Tarihi 09.03.2014.
  • Aytaç, K. (1998). Avrupa Eğitim Tarihi Antik Çağdan 19. Yüzyılın Sonlarına Kadar. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, No: 58.
  • Aydın, A., Erdağ, Ç. & Taş, N. (2011). 2003–2006 PISA Okuma Becerileri Sonuçlarının Karşılaştırmalı Olarak Değerlendirilmesi: En Başarılı Beş Ülke ve Türkiye. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11.
  • Başal, H. A. (2005). Okulöncesi Eğitimin İlke ve Yöntemleri. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
  • Çakır, T. (1999). Cumhuriyet’in Yetmiş Beşinci Yılında Türk Milli Eğitiminde İlköğretim. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi).Sakarya: Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Çelen, F.K., Çelik, A. & Seferoğlu, S.S. (2011).Türk Eğitim Sistemi ve PISA Sonuçları. XIII.Akademik Bilişim Konferansı, 2-4 Şubat 201, İnönü Üniversitesi, Malatya.
  • Çobanoğlu, R. & Kasapoğlu, K (2010). PISA’da Fin Başarısının Nedenleri ve Nasılları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education) 39.
  • Demir, İ. & Kılıç, S. (2010). Using PISA 2003, Examining The Factors Affecting Students’ Mathematics Achievement. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38.
  • Demirel, Ö. (2000).Karşılaştırmalı Eğitim, Pegama Yayıncılık 1. Baskı
  • Devlet Planlama Teşkilatı.(2014). Beş Yıllık Kalkınma Planları”. (www.dpt.gov.tr). Alınma Tarihi 05.03.2014
  • Dirim, A. (2004). Okul Öncesi Eğitimi. İstanbul: Esin Yayınevi
  • Dirim A. (2004).Kız Meslek Liseleri İçin Okul Öncesi Eğitimi. Istanbul: Esin Yayınevi 1.Basım.
  • Düşek, N.(2008). 2006 Yılında Uygulamaya Konulan Okul Öncesi Eğitim Programı Hakkında İlköğretim Müfettişleri, Okul Öncesi Eğitim Veren Kurum Müdürleri Ve Okul Öncesi Öğretmenlerinin Görüşlerinin İncelenmesi (Ordu İli Örneği). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.)Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
  • Fidan, N. V. & M. Erden.(1993). Eğitime Giriş. Ankara: Meteksan Matbaacılık.
  • Eurydice. (2012). Key Data on Education in Europe 2012. Brussels: Eurydice.
  • ERG.(2011).PISA 2009 Sonuçlarına ilişkin Değerlendirme. http://erg.sabanciuniv.edu/sites/erg.sabanciuniv.edu/files/4%2B4_BilgiNotu_Okuloncesi.pdf, Erişim Tarihi:03.03.2014.
  • ERG (2012). 4+4+4 Düzenlemesiyle Neler Değişti? Yeni Eğitim Sistemine Geçiş Nasıl İzlenmeli?. Eylül 2012.
  • Göksu, G.& Göksu, A.(2013). Türkiye’de Eğitimin Finansmanı ve Ülkelerarası Bir Karşılaştırma. Yönetim Ve Ekonomi Cilt:20 Sayı:1 Celal Bayar Üniversitesi İ.İ.B.F. Manisa
  • Gürkan, T.(1988).İlkokul Programı ve Öğretim Yöntemleri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları.
  • Haktanır, G. (2005). Farklı Ülkeler ve Okul Öncesi Eğitimde Farklılıklar. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi. 6 (62): 51-56
  • Kağıtçıbaşı, Ç., Sunar, D., Bekman, S. & Cemalcılar, Z. (2005). Erken Müdahalenin Erişkinlikte Süren Etkileri. AÇEV: İstanbul.
  • Kandır, A., Aral, N. & Can Y., M. (2002). Okul Öncesi Eğitim ve Okul Öncesi Eğitim Programı. İstanbul: Ya-pa Yayınları.
  • Kandır, A., Özbey, S. & İnal, G. (2010). Okul Öncesi Eğitimde Program Kuramsal Temeller. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
  • Kantarcıoğlu, S. (1971). Ana Okulları Örgütü. Öğretmen Kitapları, İstanbul: M.E. B. Devlet Kitapları İkinci Basılış Milli Eğitim Basımevi.
  • Karluk, R. (2002).Uluslararası Ekonomik Mali ve Siyasal Kuruluşlar. Ankara: Turhan Kitabevi.
  • Kaytak, M.(2005).Türkiye’de Okul Öncesi Eğitimin Fayda Maliyet Analizi. İstanbul: AÇEV Vakfı.
  • MEB.(2002). Okulöncesi Eğitimi Genel Müdürlüğü Kreş Programı. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
  • MEB.(2002).Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı 36-72 Aylık Çocuklar İçin Okulöncesi Eğitim Programı. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
  • MEB.(2006). 36-72 Aylık Çocuklar İçin Okul Öncesi Eğitim Programı. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
  • MEB.(2006). Okulöncesi Eğitim Genel Müdürlüğü. Okulöncesi Eğitim Programı. Ankara: MEB Yayınları.
  • MEB.(2013). Okul Öncesi Eğitimi Programı. Ankara: MEB Yayınları.
  • MEB. (2014). Milli Eğitim Şurası Kararları. www.meb.gov.tr, Erişim Tarihi 10.03.2014
  • MEB. (2003).PISA Ulusal Ön Raporu. Ankara:MEB Yayınları, http://yegitek.meb.gov.tr/. Erişim Tarihi 07.03.2014.
  • MEB. (2006).PISA Ulusal Ön Raporu. Ankara: MEB Yayınları, http://yegitek.meb.gov.tr, Erişim Tarihi 07.03.2014.
  • MEB. (2009). PISA Ulusal Ön Raporu. Ankara: MEB Yayınları, http://yegitek.meb.gov.tr/. Erişim Tarihi 07.03.2014
  • MEB. (2012). PISA Ulusal Ön Raporu. Ankara: MEB Yayınları. http://yegitek.meb.gov.tr/. Erişim Tarihi 07.03.2014
  • MEB (2012). Türkiye Örgün Eğitim İstatistikleri 2012–2013. Ankara: MEB Yayınları,http://sgb.meb.gov.tr/daireler/istatistik/TURKIYE_EGITIM_ISTATISTIKLERI_2012_2013.pdf, Erişim tarihi: 06.03.2014.
  • Neriman A., Adalet, K. & Münevver C. Y. (2001). Okulöncesi Eğitimi, İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
  • Niemi, H. (2009). Why Finland on The Top? Reflections on The Reasons for The PISA Success. Paper Presented at the 3rd Redesigning Pedagogy International Conference, June 2009, Singapore.
  • OECD. (2011a). Ontario, Canada: Reform to Support High Achievement in A Diverse Context. Strong Performers and Successful Reformers in Education: Lessons From PISA for The United States, 65-81. http://www.oecd.org, Erişim Tarihi: 10.03.2014
  • OECD. (2011b). Singapore: Rapid Improvement Followed By Strong Performance. Strong Performers and Successful Reformers in Education: Lessons from PISA for The United States, 65-81. http://www.oecd.org, Erişim Tarihi: 10.03.2014
  • OECD.(2013). Education At A Glance 2013. OECD Indicators, http://www.uis.unesco.org, Erişim Tarihi:09.03.2014
  • OECD.(2013). Employment Outlook 2013. http://www.keepeek.com/Digital-Asset Management/oecd/employment/employment-rate-2013-1_emp-table-2013-1-en#page1,Erişim Tarihi:09.03.2014
  • Oğuzkan, Ş. & Oral, G.(1992). Okul öncesi eğitim. İstanbul: Oğul Matbaacılık.
  • Oktay, A. (1991). Okulöncesi Öğretmen Özellikleri ve Öğretmen Yetiştirme. 7. Ya-Pa Okulöncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri. Eskişehir.
  • Oktay, A. (2007). Okul öncesi eğitimden ilköğretime geçiş projesi. Türkiye Özel Okullar Birliği Derneği, Okul Öncesi Eğitimi, Öğretmen Eğitimi. 01 Şubat 2007. Antalya. İstanbul: Neta.
  • Özgür İbrahim N. (1956). Bugünün Ana Okulları, Öğretmen Kitapları:51 Maarif Basımevi, Ankara
  • Schleicher, A. (2005). Analysis of The PISA Process and Its Results. Finland in PISA Studies Reasons Behind The Results. Confence Helsinki. 14 March 2005. Palmenia Centre for Continuing Education, University of Helsinki. Erişim Tarihi: 05.03.2014. http://www.palmenia.helsinki.fi/congress/pisa2005/index.asp
  • Sucuka, N. (2004). Okul Öncesi Veli Çocuk Eğitim Programı. Eğitimde İyi Örnekler Konferansı, İstanbul Ocak 2004, http://www.erg.sabanciuniv.edu/iok2004/, Erişim tarihi: 09.03.2014.
  • Tekiner, Ö. (1997). Okulöncesi eğitiminde yeni yaklaşımlar. Okulöncesi Eğitim Sempozyumu (30–31 Mayıs 1996, Ankara). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • Tomul, E. (2008). Türkiye’de Ailenin Sosyoekonomik Özelliklerinin Eğitime Katılım Üzerinde Göreli Etkisi. Eurasian Journal of Educational Research, 30.
  • TUİK.(2014).Hane Halkı İş Gücü Anketi. http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do?tb_id=25&ust_id=8, Erişim Tarihi 01.03.2014
  • Tunca, Y.(Çev.) (1966). Hollanda’da Okul Çocuğu Tıbbi Bir Yaklaşma. Haas J.H. De, Wıeringen Van J. C. , Russbach H.W. (Yazar) M.E.B. Devlet Kitapları Müdürlüğü Öğretmen Kitapları:120 Milli Eğitim Basımevi, İstanbul.
  • Tuzcu, G.(2006). Eğitimde Vizyon 2023 Ve Avrupa Birliği’ ne Giriş Süreci. http://portal.ted.org.tr/yayinlar/EgitimdeVizyon2023veAvrupaBirligineGirisSureci.PDF, Erişim Tarihi 02.03.2014
  • Üstünoğlu Ü. (1987). Okulöncesi Öğretmenlerinin Uzaktan Öğretim Yöntemi İle Yetiştirilmesine Yönelik Program Modeli. Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 220 Açıköğretim Fakültesi Yayınları No:107 Eskişehir
  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Nitel Araştırma Yöntemleri. (6.Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Yıldırım, M.C. (2008). Avrupa Birliği Ülkelerinde Ve Türkiye’de Okulöncesi Eğitim. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. Yaz-2008 C.7 S.25.
  • Yılmaz, N. (2003), “Türkiye’ de Okul Öncesi Eğitimi”. Erken Çocuklukta Gelişim ve Eğitimde Yeni Yaklaşımlar. Morpa Kültür Yayınları, İstanbul
  • Zembat, R. (2005). Okul öncesi eğitimde güncel konular. İstanbul: Morpa Yayınları.
There are 63 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section Makaleler
Authors

Osman Aktan

Ülker Akkutay This is me

Publication Date June 11, 2014
Published in Issue Year 2014 Volume: 2 Issue: 1

Cite

APA Aktan, O., & Akkutay, Ü. (2014). OECD ÜLKELERİNDE VE TÜRKİYE’DE OKULÖNCESİ EĞİTİM. Asian Journal of Instruction (E-AJI), 2(1), 64-79.
 Download Cover Image

ASIAN JOURNAL OF INSTRUCTION

Creative Commons License  This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.