THIRD WORLD PRESIDENCIES IN THE GAMBIA, ZIMBABWE AND TOGO: THE RULE OF JAMMEH, MUGABE AND THE EYADÉMAS
Abstract
Long lasting presidencies are one of the most
significant characteristics of the postcolonial state nature in Sub-Saharan
Africa. Presidents who ruled more than two terms with five years each by
staying in power at least ten years justified their right to long lasting rule
in two ways. In the first one, they claimed that it is their right to be the
president by referring to the leadership role they assumed in the colonial
struggle given against colonizers. This was more valid for the first presidents
of the postcolonial period in Sub-Saharan Africa. In the second one, they
thought it was their right to long lasting rule because they regarded
themselves as the leaders who ended the political and economic instability
caused by the former government members. This was rather observed in the
aftermath of the first presidential term in postcolonial Sub-Saharan Africa. Even
though presidents in two situations pledges political and economic welfare to
people, segments of authoritarianism in their administration appeared by time. This
study tends to analyze the authoritarian administrations of Yahya Jammeh in the
Gambia, Robert Mugabe in Zimbabwe and Gnassingbé- Faure Eyadéma in Togo by
linking the concept of long lasting presidencies to the Third World state
theory. In this context, this
study regards these three long lasting presidents as the shapers of the Third
world state in their own countries.
References
- Abushouk, A. I. (2016). The Arab Spring. Digest of Middle East Studies. Volume 25. No. 1. 52–69
- ACSS Special Report. (2011). Africa and the Arab Spring: A new era of Democratic Expectations. Washington: American Center for Strategic Studies.
- Ajami, F. (2012). The Arab Spring at One: A Year of Living Dangerously. Foreign Affairs. Vol. 91, No. 2. 56-65.
- Arasa, B & Falk, R. (2015). Authoritarian ‘geopolitics’ of survival in the Arab Spring. Third World Quarterly. Vol. 36, No. 2. 322–336
- Avina, J. (2013). The Evolution of Corporate Social Responsibility (CSR) in the Arab Spring. Middle East Journal. Vol. 67, No. 1. 77-92.
- Ayoob, M. (1989). Third World in system of states: Acute Schizophrenia or Growing Pains. International Studies Quarterly. Vol.33, No.1. 67-69
- Banjo, A. (2008). The Politics of Succession Crisis in West Africa: The case of Togo. International Journal on World Peace. Vol.25, No.2. 33-55
- Barkan, J. D. (2006). Democracy in Africa: What Future ?. Ohio. Ohio University Press.
- Bellin, E. (2002). Reconsidering the Robustness of Authoritarianism in the Middle East: Lessons from the Arab Spring. Comparative Politics. Vol. 44, No. 2. 127-149.
- Brownlee, J. (2007). Hereditary Succession in Modern Autocracies. World Politics. Vol.59, No.4. 595-628.
- Cassidy, R. & Leach, M. (2009). Science, Politics and the Presidential AIDS cure. African Affairs.Vol.108, No.433. 559-580.
- Dashwood, H. (2002). Mugabe, Zimbabwe, and Southern Africa: The Struggle for Leadership. International Journal. Vol.57, No.1. pp.78-100.
- Doomen, J. (2013). Political Stability after the Arab Spring. Sociological Forum. Vol. 28, No. 2. 399-408
- Edie, C. J. (2000). Democracy in the Gambia: Past, Present, and Prospect for the Future. Africa development. Vol.25, No: 3/4. 161-198.
- Ellis, S. (1993). Rumor and Power in Togo: Journal of the International African Institute. Vol.63, No.4. 462-476.
- Graf, W. (1995). The state in the Third World. The Socialist Register. 140-160
- Greene, B. W. (1980). Definition of the term Third World. Boston College Third World Law Journal.Vol.1, No.1, 13-35
- Heilbrun, J. R. (1993). Social Origins of National Conferences in Benin and Togo. The Journal of Modern African Studies.Vol.31, No.2. 277-299.
- Howard-Hassman, E.R. (2010). Mugabe’s Zimbabwe, 2000-2009: Massive Human rights violations and the failure to protect. Human Rights Quarterly. Vol.32, No.4. 898-920.
- Iwata, T. (2000). La conférence nationale souveraine et la démocratisation au Togo du point de vue de la société civile. Afrique et Developpement. Vol.25, No :3/4. 135-160.
- Jones, P. (2012). The Arab Spring: Opportunities and implications. International Journal. Vol. 67, No. 2. 447-463.
- Jones, S. G. (2013). The Mirage of the Arab Spring: Deal With the Region You Have, Not the Region You Want. Foreign Affairs. Vol. 92, No. 1. 55-63.
- Koo, H. (1984). World systems, class and Third World development toward integrative framework of political economy. Sociological Perspectives. Vol.27, No.1. 33-52
- Kuhn, R. (2012). On the Role of Human Development in the Arab Spring. Population and Development Review. Vol. 38, No. 4. 649-683
- Magyar, K. (1995). Classifying the international political economy: A Third World proto theory. Third World Quarterly. Vol.16, No.4. 703-716.
- Miller, J. D. B. (1966). The politics of the Third World. Oxford: Oxford University Press.
- Muvingi, I. (2008). The Politics of Entitlement and State Failure in Zimbabwe. Peace Research. Vol.40, No.1.77-101. Olugbade, K. (1989). State of the state in the Third World. Michigan: Michigan University Press.
- Reno, W. (2000). Clandestine economies, violence and states in Africa. Journal of International Affairs. Vol.53.No.2, 433-459
- Rotberg, R. (2008). Africa’s Mess, Mugabe’s Mayhem. Foreign Affairs. Vol.79, No.5. 47-61.
- Saine, A. (2008). The Gambia’s 2006 Presidential Election: Change or Continuity? African Studies Review. Vol.51, No.1. 59-83.
- Sanyal, K. V. (1988). Accumulation, poverty, state in the Third World: Capital-Pre- capital Complex. Economic and Political Weekly.Vol.23, No.5. 27-30.
- Shaw, W. (2002). They stole our land: Debating the expropriation of white farmers in Zimbabwe. The Journal of Modern African Studies. Vol.41, No.1. 75-89.
- Wiseman, J. A. (1996). Military Rule in the Gambia: An Interim Assessment. Third
GAMBİYA’DA, ZİMBABVE’DE VE TOGO’DA ÜÇÜNCÜ DÜNYA CUMHURBAŞKANLIĞI: JAMMEH, MUGABE VE EYADAMALAR YÖNETİMİ
Abstract
Uzun zamanlı Cumhurbaşkanlıkları Sahra Altı Afrika devletlerinin en
belirgin özelliklerinden biridir. Beşer yıllık iki dönemden toplamda en az on
yıl görevde kalabilen Cumhurbaşkanları yönetici konumlarını iki şekilde haklı
göstermişlerdir. Birincisi, kolonyal dönemde liderlikleri altında geçen
bağımsızlık mücadelesini öne sürmüşlerdir. Bu daha çok Sahra Altı Afrika
ülkelerinin postkolonyal dönemlerindeki ilk Cumhurbaşkanlarında
gözlemlenmektedir. İkincisi ise kendilerinden önceki yönetimlerin neden olduğu
siyasi ve ekonomik istikrarsızlığa son verdiklerini düşünmüşlerdir. Bu da daha
çok Sahra Altı Afrika ülkelerinin postkolonyal dönemlerindeki ikinci ve
sonrasındaki Cumhurbaşkanlarında gözlemlenmiştir. İki durumda da
Cumhurbaşkanları halka siyasi ve ekonomik refah sözü vermiş, ancak bu sözlerini
tam anlamıyla yerine getiremedikleri gibi yönetimlerinde otoriter eğilimler
ortaya çıkmıştır. Bu çalışma Sahra Altı Afrika’da uzun zamanlı Cumhurbaşkanlığı
ile bu otoriter yapılı siyasaların eklemlendiği üçüncü dünya devleti teorisi
ile bağ kurarak Gambia’da Yahya Jammeh, Zimbabwe’de Robert Mugabe, Togo’da
Gnassingbé-Faure Eyadéma yönetimlerini incelemektedir. Bu bağlamda çalışma söz
konusu üç uzun zamanlı Cumhurbaşkanını ülkelerindeki üçüncü dünya devletinin
şekillenmesinde baş aktörler olarak kabul etmektedir.
References
- Abushouk, A. I. (2016). The Arab Spring. Digest of Middle East Studies. Volume 25. No. 1. 52–69
- ACSS Special Report. (2011). Africa and the Arab Spring: A new era of Democratic Expectations. Washington: American Center for Strategic Studies.
- Ajami, F. (2012). The Arab Spring at One: A Year of Living Dangerously. Foreign Affairs. Vol. 91, No. 2. 56-65.
- Arasa, B & Falk, R. (2015). Authoritarian ‘geopolitics’ of survival in the Arab Spring. Third World Quarterly. Vol. 36, No. 2. 322–336
- Avina, J. (2013). The Evolution of Corporate Social Responsibility (CSR) in the Arab Spring. Middle East Journal. Vol. 67, No. 1. 77-92.
- Ayoob, M. (1989). Third World in system of states: Acute Schizophrenia or Growing Pains. International Studies Quarterly. Vol.33, No.1. 67-69
- Banjo, A. (2008). The Politics of Succession Crisis in West Africa: The case of Togo. International Journal on World Peace. Vol.25, No.2. 33-55
- Barkan, J. D. (2006). Democracy in Africa: What Future ?. Ohio. Ohio University Press.
- Bellin, E. (2002). Reconsidering the Robustness of Authoritarianism in the Middle East: Lessons from the Arab Spring. Comparative Politics. Vol. 44, No. 2. 127-149.
- Brownlee, J. (2007). Hereditary Succession in Modern Autocracies. World Politics. Vol.59, No.4. 595-628.
- Cassidy, R. & Leach, M. (2009). Science, Politics and the Presidential AIDS cure. African Affairs.Vol.108, No.433. 559-580.
- Dashwood, H. (2002). Mugabe, Zimbabwe, and Southern Africa: The Struggle for Leadership. International Journal. Vol.57, No.1. pp.78-100.
- Doomen, J. (2013). Political Stability after the Arab Spring. Sociological Forum. Vol. 28, No. 2. 399-408
- Edie, C. J. (2000). Democracy in the Gambia: Past, Present, and Prospect for the Future. Africa development. Vol.25, No: 3/4. 161-198.
- Ellis, S. (1993). Rumor and Power in Togo: Journal of the International African Institute. Vol.63, No.4. 462-476.
- Graf, W. (1995). The state in the Third World. The Socialist Register. 140-160
- Greene, B. W. (1980). Definition of the term Third World. Boston College Third World Law Journal.Vol.1, No.1, 13-35
- Heilbrun, J. R. (1993). Social Origins of National Conferences in Benin and Togo. The Journal of Modern African Studies.Vol.31, No.2. 277-299.
- Howard-Hassman, E.R. (2010). Mugabe’s Zimbabwe, 2000-2009: Massive Human rights violations and the failure to protect. Human Rights Quarterly. Vol.32, No.4. 898-920.
- Iwata, T. (2000). La conférence nationale souveraine et la démocratisation au Togo du point de vue de la société civile. Afrique et Developpement. Vol.25, No :3/4. 135-160.
- Jones, P. (2012). The Arab Spring: Opportunities and implications. International Journal. Vol. 67, No. 2. 447-463.
- Jones, S. G. (2013). The Mirage of the Arab Spring: Deal With the Region You Have, Not the Region You Want. Foreign Affairs. Vol. 92, No. 1. 55-63.
- Koo, H. (1984). World systems, class and Third World development toward integrative framework of political economy. Sociological Perspectives. Vol.27, No.1. 33-52
- Kuhn, R. (2012). On the Role of Human Development in the Arab Spring. Population and Development Review. Vol. 38, No. 4. 649-683
- Magyar, K. (1995). Classifying the international political economy: A Third World proto theory. Third World Quarterly. Vol.16, No.4. 703-716.
- Miller, J. D. B. (1966). The politics of the Third World. Oxford: Oxford University Press.
- Muvingi, I. (2008). The Politics of Entitlement and State Failure in Zimbabwe. Peace Research. Vol.40, No.1.77-101. Olugbade, K. (1989). State of the state in the Third World. Michigan: Michigan University Press.
- Reno, W. (2000). Clandestine economies, violence and states in Africa. Journal of International Affairs. Vol.53.No.2, 433-459
- Rotberg, R. (2008). Africa’s Mess, Mugabe’s Mayhem. Foreign Affairs. Vol.79, No.5. 47-61.
- Saine, A. (2008). The Gambia’s 2006 Presidential Election: Change or Continuity? African Studies Review. Vol.51, No.1. 59-83.
- Sanyal, K. V. (1988). Accumulation, poverty, state in the Third World: Capital-Pre- capital Complex. Economic and Political Weekly.Vol.23, No.5. 27-30.
- Shaw, W. (2002). They stole our land: Debating the expropriation of white farmers in Zimbabwe. The Journal of Modern African Studies. Vol.41, No.1. 75-89.
- Wiseman, J. A. (1996). Military Rule in the Gambia: An Interim Assessment. Third
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | May 28, 2019 |
| Submission Date | January 14, 2019 |
| Published in Issue | Year 2019 Volume: 6 Issue: 11 |
Cite
MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ
Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.