Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

TEK EBEVEYNLİ HANELERDEKİ KADINLARIN ROL VE SORUMLULUKLARINDAKİ DEĞİŞİMLER VE DENEYİMLEDİKLERİ GÜÇLÜKLER

Yıl 2021, Cilt: 8 Sayı: 17, 157 - 192, 29.12.2021

Barış Demirel , Sema Buz

Öz

Bu çalışmada, tek ebeveynli hanelerdeki kadınların rol ve sorumluluklarındaki değişimlerin ve deneyimledikleri güçlüklerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Nitel araştırma yöntemiyle yürütülen çalışmada, derinlemesine görüşmeler yapılarak boşanma sonucunda tek ebeveyn anne olan 14 kadın araştırmanın örneklemini oluşturmuştur. 14 kadının seçiminde farklı sosyo-ekonomik düzeyden katılımcıların yer alması ve maksimum çeşitliliğin sağlanması isteği etkili olmuştur. Araştırma verileri 2020 yılı Aralık ve 2021 Mart ayları arasında yüz yüze görüşmeler aracılığıyla toplanmış olup covid-19 pandemi koşullarından dolayı hijyen tedbirlerine azami ölçüde dikkat edilmiştir. Araştırma bulguları; yaşanan güçlükler ve sorunlardaki değişimler, sorumluluklardaki değişimler, istihdama katılım ve gelir elde etme durumu, destek mekanizmaları, toplumsal olarak boşanmış kadın algısı ve gelecek planları başlıkları altında paylaşılmıştır. Araştırmada tek ebeveynlik sürecinde ekonomik sorunların ön plana çıktığı, kadınların sorumluluklarında çok büyük değişimlerin yaşanmadığı, evli iken çalışmayan kadınların boşanmadan sonra iş arayışında olduğu, destek mekanizmaları çerçevesinde enformel desteklere daha çok başvurulduğu, toplumsal olarak boşanmış kadın algısının damgalayıcı ve eleştirel olduğu ayrıca kadınların geleceğe yönelik planlarının da büyük ölçüde çocukları üzerinden yapıldığı sonuçlarına ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Ailede Değişim Boşanma, Tek ebeveynli aile Tek ebeveynli ailelerde deneyimlenen güçlükler Tek ebeveyn kadın

Kaynakça

  • Abd Hamid, S. R. ve Salleh, S. (2013). Exploring single parenting process in Malaysia: Issues and coping strategies, Procedia-Social and Behavioral Sciences, 84, ss. 1154-1159.
  • Acar, H. (2001). “Tek Ebeveynli Ailelere Yönelik Feminist Sosyal Hizmet Müdahalesi”. Toplum ve Sosyal Hizmet. 12 (3). ss.13-25.
  • Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü. (2009). Boşanma Nedenleri Araştırması. Ankara.
  • Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü. (2011). Tek Ebeveynli Aileler. Ankara.
  • Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı. (2018). Aile Eğitim Programı: Tek Ebeveynli Aileler Kitapçığı. Ankara.
  • Aksoy, N., Felek, Ş., Yayla, N., Çeviş, İ. (2019). Türkiye’de kadın istihdamı ve etkileyen faktörler, Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 17(3). ss. 146-163.
  • Aktaş-Akoğlu, Ö. ve Küçükkaragöz, H. (2018). Boşanma Nedenleri ve Boşanma Sonrasında Karşılaşılan Güçlüklere İlişkin Bir Araştırma: İzmir İli Örneği, Toplum ve Sosyal Hizmet. 29(1). ss. 153-172.
  • Albertini, M., Gähler, M., Härkönen, J. (2018). Moving back to “mamma”? Divorce, intergenerational coresidence, and latent family solidarity in Sweden, Population, Space and Place, 24(6). e2142.
  • Amato, PR. (2000). “The consequences of divorce for adults and children”. Journal of Marriage and Family. 62. ss. 1269–1287.
  • Amato, PR. and Keith, B. (1991). Parental divorce and adultwell-being: A meta-analysis, Journal of Marriage and the Family. 53. ss. 43–58.
  • Andreß, H. J., Borgloh., B., Bröckel., M., Giesselmann, M., Hummelsheim, D. (2006). The economic consequences of partnership dissolution-A comparative analysis of panel studies from Belgium, Germany, Great Britain, Italy, and Sweden, European Sociological Review, 22(5). ss. 533-560.
  • Arıkan, Ç. (1996). “Halkın Boşanmaya İlişkin Tutumları Araştırması”. T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı. Ankara.
  • Auersperg, F., Vlasak, T., Ponocny, I., Barth, A. (2019). Long-term effects of parental divorce on mental health–A meta-analysis, Journal of Psychiatric Research, 119. ss. 107-115.
  • Barbieri, D., Huchet, M., Janeckova, H., Karu, M., Luminari, D., Madarovo, Z., ve Reingarde, J. (2016). Poverty, gender and intersecting inequalities in the EU, Review of the implementation of Area A: Women and Poverty of the Beijing Platform for Action.
  • Boylu, AA. ve Öztop, H. (2013). Tek ebeveynli aileler: Sorunlar ve çözüm önerileri, Sosyoekonomi, 19(19). ss. 207-220.
  • Bradshaw, J. ve Millar, J. (1991). Lone parent families in the UK, HM Stationery Office.
  • Can, Y. ve Aksu, NB. (2016). Boşanma Sürecinde ve Sonrasında Kadın, Electronic Journal of Social Sciences, 15(58). ss. 888-902.
  • Cherlin, A. J. (1999). “Going to extremes: Family structure, children’s well-being, and social science”. Demography. 36(4). ss. 421-428.
  • Coşkun, S. and Sarlak, D. (2020). Reasons for Divorce in Turkey and the Characteristics of Divorced Families: A Retrospective Analysis, The Family Journal, ss. 1-8.
  • Çamur Duyan, G., Acar, H., Baykara-Acar, B., Karataş, K. (2007). Boşanmış Kadınların Yaşam Öyküleri ve Yoksullukla Baş Etme Biçimleri, Kriz Dergisi, 15 (1). ss. 25-38.
  • Denzin, NK. Ve Lincoln, YS. (2008). Collecting and interpreting qualitative materials, Los Angeles: Sage Publications.
  • D'Onofrio, B. and Emery, R. (2019). Parental divorce or separation and children's mental health, World Psychiatry, 18(1). ss. 100-101.
  • Ermisch, J. F. ve Francesconi, M. (2001). Family structure and children’s achievement, Journal of Population Economics, 14. ss. 249–270.
  • European Institute for Gender Equalty. (2020). Poverty, Gender and Lone Parents in the EU.
  • Fagan, C., Urwin, P., Melling, K. (2006). Gender inequalites in the risks of poverty and social exclusion for disadvantaged groups in thirty European countries, Office for Official Publications of the European Communities.
  • Gedik, E. (2018). “Single Mothers Doing Family: Re-Forming Traditional Family in Turkey”. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi. 21(1). ss. 71-101.
  • Gedik, E. (2015). Trapped in between state, market and family: experiences of moderately educated divorced and widow women, Ph.D. Thesis, Department of Sociology, METU, Institute of Social Science, Ankara, Turkey.
  • Gladding, S. T. (2015). Aile Terapisi: Tarihi, kuram ve uygulamaları (5. Baskı). Ankara: Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği Yayınları.
  • Gordon, L. and McLanahan, S. (1991). Single parenthood in 1900, Journal of Family History, 16. ss. 97–116.
  • Gross, G. (2014). https://www.huffpost.com/entry/positive-outcomes-of divo_b_4768426#:~:text=This%20self%2Dreflection%20and%20self,most%20positive%20outcomes%20of%20divorce.&text=By%20experiencing%20your%20authentic%20self,a%20happier%20and%20healthier%20lifestyle (Erişim Tarihi: 16.05.2021).
  • Hashim, I. H. M., Azmawati, A. A., Endut, N. (2015). Stress, roles and responsibilities of single mothers in Malaysia, In SHS Web of Conferences (Vol. 18, p. 03003). EDP Sciences.
  • Hetherington, E. M. (2003). “Social support and the adjustment of children in divorced and remarried families”. Childhood. 10(2). ss: 217-236.
  • Kadın Emeği ve İstihdamı Girişim Platformu (2018). http://www.keig.org/kadin-istihdami-ve-cocuk-bakim-yuku-iliskisi/ (Erişim Tarihi: 20.05.2021).
  • Kasuto, M., Aktan, Z. D., Yardımcı, E. (2020). Ebeveyn Medeni Durumunun Çocukların Ruh Sağlığına Etkisi, Aile Psikolojik Danışmanlığı Dergisi, 3(2). ss. 48-68.
  • Kavas, S. (2010). Post divorce experience of higly educated and professional women. Ph. D. Thesis, Department of Sociology, METU, Institute of Social Science, Ankara, Turkey.
  • Keim, S. (2018). “Are lone mothers also lonely mothers? Social networks of unemployed lone mothers in Eastern Germany”. In Lone parenthood in the life course. ss. 111-140). Springer, Cham.
  • Kucur, F. ve Kelebek, Ö. (2021). Boşanmış Kadınların Boşanma Aşaması, Süreci ve Sonrasında Yaşadıkları Zorluklar: Esenler SHM Örneği, Journal of Social Policy Conferences, 80. ss. 231-266).
  • Laumann-Billings, L. and Emery, RE. (2000). Distress among young adults from divorced families, Journal of family psychology, 14(4). ss. 671-687.
  • Lee, D. and McLanahan, S. (2015). Family structure transitions and child development: Instability, selection, and population heterogeneity, American sociological review, 80(4). ss. 738-763.
  • Marshall, M. N. (1996). “Sampling for qualitative research”. Family Practice. 13. ss. 522-525.
  • McLanahan, S. ve Garfinkel, I. (1989). Single Mothers, The Underclass, and Social Policy, Annals of the American Academy of Political and Social Science, 501. ss. 92-104.
  • Morrow, S. (2007). “Qualitative research in counseling psychology: Conceptual foundations”. The Counseling Psychologist, 35 (2). ss. 209-235.
  • Nazlı, S. ve Kiye, S. (2021). Tek Ebeveynli Ailenin Boşanmaya Uyumunu Destekleme: Olgu Sunumu, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (51). ss. 470-494.
  • OECD Family Database http://www.oecd.org/els/family/database.htm OECD - Social Policy Division - Directorate of Employment, Labour and Social Affairs 1 Updated: February 2020 SF1.2: Children in Families (Erişim Tarihi: 06.05.2021).
  • Oğurtan, S. G. (2011). Boşandım Diyemedim: Boşanmanın Aile ve Toplum Üzerine Etkileri. Konya: Çizgi Kitabevi.
  • Özabacı, N., Gamsız. Ö., Şeyma, B. B., Altınok, A., Dursun, A., Sandıkçı, Ç. (2015). Boşanmış kadınların umutsuzluk düzeyleri ve sosyal destek alma durumları, International Journal of Human Sciences, 12(1). ss. 456-479.
  • Özar, Ş. ve Yakut-Çakar, B. (2012). Aile, devlet ve piyasa kıskacında boşanmış kadınlar, Kültür ve Siyasette Feminist Yaklaşımlar, 16. ss. 1-12.
  • Pachauri, P. (2018). “Problems faced by divorced women in their pre and post-divorce period: A sociological study with reference to District Meerut”. Journal of Pharmacognosy and Phytochemistry. 7(1). ss. 207-212.
  • Park, H. 2007. “Single Parenthood and Children’s Reading Performance in Asia.” Journal of Marriage and Family. 69(3). ss. 863–877.
  • Pirak, A., Negarandeh, R., Khakbazan, Z. (2019). Post-divorce regret among Iranian women: a qualitative study, International journal of community based nursing and midwifery, 7(1). ss. 75-86.
  • Pong, S. L. (1996). “School participation of children from single-mother families in Malaysia”. Comparative Education Review. 40(3). ss. 231-249.
  • Poortman, A. (2005). “Women’s Work and Divorce: A Matter of Anticipation? A Research Note”. European Sociological Review. 21(3). ss. 301-309.
  • Portier-Le Cocq, F. (2018). “Lone Young Parenthood by Choice? Life Stories in Great Britain”. In Lone Parenthood in the Life Course. ss. 75-92). Springer, Cham.
  • Qamar, A. H., and Faizan, H. F. (2021). Reasons, Impact, and Post-divorce Adjustment: Lived Experience of Divorced Women in Pakistan, Journal of Divorce & Remarriage, ss. 1-26.
  • Rathi, P. and Pachauri, J. P. (2018). Problems faced by divorced women in their preand post-divorce period: A sociological study with reference to District Meerut, Journal of Pharmacognosy and Phytochemistry, 7(1). ss. 207-212.
  • Reher, D. S. (1998). “Family Ties in Western Europe”: Persistent Contrasts. Population and Development Review. 24(2). ss. 203–234. https://doi.org/10.2307/2807972
  • Sands, A., Thompson, E. J., ve Gaysina, D. (2017). Long-term influences of parental divorce on offspring affective disorders: A systematic review and meta-analysis, Journal of affective disorders, 218. ss. 105-114.
  • Sezer, F. ve Gürgan, U. (2018). Boşanmış bireylerin baş etme stratejilerinin ve yaşam kalitelerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(40). ss. 209-221.
  • Soygan, H. (2019). Boşanmış kadınların boşanma sebepleri ve boşanma sonrası karşılaştıkları güçlüklerin sosyolojik analizi Yozgat ili örneği, Sosyoloji Anabilim dalı, Yozgat Bozok Üniversitesi. Yüksek Lisans Tezi.
  • Soygan, H. ve Gedik, E. (2019). Kocasız Yaşam: Yozgat’ta Boşanmış Kadınların Deneyimleri, Electronic Turkish Studies, 14(7). ss. 3953-3966.
  • Thomas, B. (2021). The Effects of Divorce on Children.
  • Thomas, C. ve Ryan, M. (2008). Women's Perception of the Divorce Experience: A Qualitative Study, Journal of Divorce & Remarriage, 49:3-4. ss. 210-224.
  • Uğur, SB. (2014). “Günümüzde kadının boşanma deneyimleri: akademisyen kadınlar üzerine bir araştırma”. Mediterranean Journal of Humanities. 4(2). ss. 293-326.
  • TÜİK (2019). Bölgesel İstatistikler 2019.
  • TÜİK (2021a). İstatistiklerle Aile 2020.
  • TÜİK (2021b). İstatistiklerle Kadın 2020.
  • Türk Medeni Kanunu [TMK], 2001: 8071-8072
  • Türkiye Aile Yapısı Araştırması, 2011.
  • Weiss, R. S. (1984). “The impact of marital dissolution on income and consumption in single-parent households”. Journal of Marriage and the Family.ss. 115-127.
  • Weitoft, G. R., Hjern, A., Haglund, B., Rosén, M. (2003). Mortality, severe morbidity, and injury in children living with single parents in Sweden: a population-based study, The Lancet, 361(9354). ss. 289-295.
  • Zhang, C. (2020). “Are Children from Divorced Single-Parent Families Disadvantaged? New Evidence from the China Family Panel Studies.” Chinese Sociological Review. 52 (1). ss. 84-114.

CHANGES IN THE ROLE AND RESPONSIBILITIES OF WOMEN IN SINGLE-PARENT HOUSEHOLDS AND THE CHALLENGES THEY EXPERIENCED

Yıl 2021, Cilt: 8 Sayı: 17, 157 - 192, 29.12.2021

Barış Demirel , Sema Buz

Öz

This study aimed to determine the changes in the roles and responsibilities of women in single-parent households and the difficulties they experienced. A qualitative research method was adopted and in-depth interviews were conducted with 14 women who became single parents as a result of divorce. In the selection of participants, attention was paid to the participation of participants from different socio-economic levels and it was aimed to ensure maximum diversity. The data were collected through face-to-face interviews between December 2020 and March 2021, and due to the covid-19 pandemic conditions, maximum attention was paid to hygiene measures. The findings were grouped under the following headings experienced difficulties and problems, changes in responsibilities, participation in employment and earning income, support mechanisms, the perception of divorced women in the society and future plans. In the study, it was found that economic problems were regarded as significant, there were no major changes in responsibilities, women who did not work while married were looking for a job after the divorce, informal support was used more within the framework of support mechanisms, the perception of divorced women in the society was stigmatizing and critical.

Kaynakça

  • Abd Hamid, S. R. ve Salleh, S. (2013). Exploring single parenting process in Malaysia: Issues and coping strategies, Procedia-Social and Behavioral Sciences, 84, ss. 1154-1159.
  • Acar, H. (2001). “Tek Ebeveynli Ailelere Yönelik Feminist Sosyal Hizmet Müdahalesi”. Toplum ve Sosyal Hizmet. 12 (3). ss.13-25.
  • Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü. (2009). Boşanma Nedenleri Araştırması. Ankara.
  • Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü. (2011). Tek Ebeveynli Aileler. Ankara.
  • Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı. (2018). Aile Eğitim Programı: Tek Ebeveynli Aileler Kitapçığı. Ankara.
  • Aksoy, N., Felek, Ş., Yayla, N., Çeviş, İ. (2019). Türkiye’de kadın istihdamı ve etkileyen faktörler, Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 17(3). ss. 146-163.
  • Aktaş-Akoğlu, Ö. ve Küçükkaragöz, H. (2018). Boşanma Nedenleri ve Boşanma Sonrasında Karşılaşılan Güçlüklere İlişkin Bir Araştırma: İzmir İli Örneği, Toplum ve Sosyal Hizmet. 29(1). ss. 153-172.
  • Albertini, M., Gähler, M., Härkönen, J. (2018). Moving back to “mamma”? Divorce, intergenerational coresidence, and latent family solidarity in Sweden, Population, Space and Place, 24(6). e2142.
  • Amato, PR. (2000). “The consequences of divorce for adults and children”. Journal of Marriage and Family. 62. ss. 1269–1287.
  • Amato, PR. and Keith, B. (1991). Parental divorce and adultwell-being: A meta-analysis, Journal of Marriage and the Family. 53. ss. 43–58.
  • Andreß, H. J., Borgloh., B., Bröckel., M., Giesselmann, M., Hummelsheim, D. (2006). The economic consequences of partnership dissolution-A comparative analysis of panel studies from Belgium, Germany, Great Britain, Italy, and Sweden, European Sociological Review, 22(5). ss. 533-560.
  • Arıkan, Ç. (1996). “Halkın Boşanmaya İlişkin Tutumları Araştırması”. T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı. Ankara.
  • Auersperg, F., Vlasak, T., Ponocny, I., Barth, A. (2019). Long-term effects of parental divorce on mental health–A meta-analysis, Journal of Psychiatric Research, 119. ss. 107-115.
  • Barbieri, D., Huchet, M., Janeckova, H., Karu, M., Luminari, D., Madarovo, Z., ve Reingarde, J. (2016). Poverty, gender and intersecting inequalities in the EU, Review of the implementation of Area A: Women and Poverty of the Beijing Platform for Action.
  • Boylu, AA. ve Öztop, H. (2013). Tek ebeveynli aileler: Sorunlar ve çözüm önerileri, Sosyoekonomi, 19(19). ss. 207-220.
  • Bradshaw, J. ve Millar, J. (1991). Lone parent families in the UK, HM Stationery Office.
  • Can, Y. ve Aksu, NB. (2016). Boşanma Sürecinde ve Sonrasında Kadın, Electronic Journal of Social Sciences, 15(58). ss. 888-902.
  • Cherlin, A. J. (1999). “Going to extremes: Family structure, children’s well-being, and social science”. Demography. 36(4). ss. 421-428.
  • Coşkun, S. and Sarlak, D. (2020). Reasons for Divorce in Turkey and the Characteristics of Divorced Families: A Retrospective Analysis, The Family Journal, ss. 1-8.
  • Çamur Duyan, G., Acar, H., Baykara-Acar, B., Karataş, K. (2007). Boşanmış Kadınların Yaşam Öyküleri ve Yoksullukla Baş Etme Biçimleri, Kriz Dergisi, 15 (1). ss. 25-38.
  • Denzin, NK. Ve Lincoln, YS. (2008). Collecting and interpreting qualitative materials, Los Angeles: Sage Publications.
  • D'Onofrio, B. and Emery, R. (2019). Parental divorce or separation and children's mental health, World Psychiatry, 18(1). ss. 100-101.
  • Ermisch, J. F. ve Francesconi, M. (2001). Family structure and children’s achievement, Journal of Population Economics, 14. ss. 249–270.
  • European Institute for Gender Equalty. (2020). Poverty, Gender and Lone Parents in the EU.
  • Fagan, C., Urwin, P., Melling, K. (2006). Gender inequalites in the risks of poverty and social exclusion for disadvantaged groups in thirty European countries, Office for Official Publications of the European Communities.
  • Gedik, E. (2018). “Single Mothers Doing Family: Re-Forming Traditional Family in Turkey”. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi. 21(1). ss. 71-101.
  • Gedik, E. (2015). Trapped in between state, market and family: experiences of moderately educated divorced and widow women, Ph.D. Thesis, Department of Sociology, METU, Institute of Social Science, Ankara, Turkey.
  • Gladding, S. T. (2015). Aile Terapisi: Tarihi, kuram ve uygulamaları (5. Baskı). Ankara: Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği Yayınları.
  • Gordon, L. and McLanahan, S. (1991). Single parenthood in 1900, Journal of Family History, 16. ss. 97–116.
  • Gross, G. (2014). https://www.huffpost.com/entry/positive-outcomes-of divo_b_4768426#:~:text=This%20self%2Dreflection%20and%20self,most%20positive%20outcomes%20of%20divorce.&text=By%20experiencing%20your%20authentic%20self,a%20happier%20and%20healthier%20lifestyle (Erişim Tarihi: 16.05.2021).
  • Hashim, I. H. M., Azmawati, A. A., Endut, N. (2015). Stress, roles and responsibilities of single mothers in Malaysia, In SHS Web of Conferences (Vol. 18, p. 03003). EDP Sciences.
  • Hetherington, E. M. (2003). “Social support and the adjustment of children in divorced and remarried families”. Childhood. 10(2). ss: 217-236.
  • Kadın Emeği ve İstihdamı Girişim Platformu (2018). http://www.keig.org/kadin-istihdami-ve-cocuk-bakim-yuku-iliskisi/ (Erişim Tarihi: 20.05.2021).
  • Kasuto, M., Aktan, Z. D., Yardımcı, E. (2020). Ebeveyn Medeni Durumunun Çocukların Ruh Sağlığına Etkisi, Aile Psikolojik Danışmanlığı Dergisi, 3(2). ss. 48-68.
  • Kavas, S. (2010). Post divorce experience of higly educated and professional women. Ph. D. Thesis, Department of Sociology, METU, Institute of Social Science, Ankara, Turkey.
  • Keim, S. (2018). “Are lone mothers also lonely mothers? Social networks of unemployed lone mothers in Eastern Germany”. In Lone parenthood in the life course. ss. 111-140). Springer, Cham.
  • Kucur, F. ve Kelebek, Ö. (2021). Boşanmış Kadınların Boşanma Aşaması, Süreci ve Sonrasında Yaşadıkları Zorluklar: Esenler SHM Örneği, Journal of Social Policy Conferences, 80. ss. 231-266).
  • Laumann-Billings, L. and Emery, RE. (2000). Distress among young adults from divorced families, Journal of family psychology, 14(4). ss. 671-687.
  • Lee, D. and McLanahan, S. (2015). Family structure transitions and child development: Instability, selection, and population heterogeneity, American sociological review, 80(4). ss. 738-763.
  • Marshall, M. N. (1996). “Sampling for qualitative research”. Family Practice. 13. ss. 522-525.
  • McLanahan, S. ve Garfinkel, I. (1989). Single Mothers, The Underclass, and Social Policy, Annals of the American Academy of Political and Social Science, 501. ss. 92-104.
  • Morrow, S. (2007). “Qualitative research in counseling psychology: Conceptual foundations”. The Counseling Psychologist, 35 (2). ss. 209-235.
  • Nazlı, S. ve Kiye, S. (2021). Tek Ebeveynli Ailenin Boşanmaya Uyumunu Destekleme: Olgu Sunumu, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (51). ss. 470-494.
  • OECD Family Database http://www.oecd.org/els/family/database.htm OECD - Social Policy Division - Directorate of Employment, Labour and Social Affairs 1 Updated: February 2020 SF1.2: Children in Families (Erişim Tarihi: 06.05.2021).
  • Oğurtan, S. G. (2011). Boşandım Diyemedim: Boşanmanın Aile ve Toplum Üzerine Etkileri. Konya: Çizgi Kitabevi.
  • Özabacı, N., Gamsız. Ö., Şeyma, B. B., Altınok, A., Dursun, A., Sandıkçı, Ç. (2015). Boşanmış kadınların umutsuzluk düzeyleri ve sosyal destek alma durumları, International Journal of Human Sciences, 12(1). ss. 456-479.
  • Özar, Ş. ve Yakut-Çakar, B. (2012). Aile, devlet ve piyasa kıskacında boşanmış kadınlar, Kültür ve Siyasette Feminist Yaklaşımlar, 16. ss. 1-12.
  • Pachauri, P. (2018). “Problems faced by divorced women in their pre and post-divorce period: A sociological study with reference to District Meerut”. Journal of Pharmacognosy and Phytochemistry. 7(1). ss. 207-212.
  • Park, H. 2007. “Single Parenthood and Children’s Reading Performance in Asia.” Journal of Marriage and Family. 69(3). ss. 863–877.
  • Pirak, A., Negarandeh, R., Khakbazan, Z. (2019). Post-divorce regret among Iranian women: a qualitative study, International journal of community based nursing and midwifery, 7(1). ss. 75-86.
  • Pong, S. L. (1996). “School participation of children from single-mother families in Malaysia”. Comparative Education Review. 40(3). ss. 231-249.
  • Poortman, A. (2005). “Women’s Work and Divorce: A Matter of Anticipation? A Research Note”. European Sociological Review. 21(3). ss. 301-309.
  • Portier-Le Cocq, F. (2018). “Lone Young Parenthood by Choice? Life Stories in Great Britain”. In Lone Parenthood in the Life Course. ss. 75-92). Springer, Cham.
  • Qamar, A. H., and Faizan, H. F. (2021). Reasons, Impact, and Post-divorce Adjustment: Lived Experience of Divorced Women in Pakistan, Journal of Divorce & Remarriage, ss. 1-26.
  • Rathi, P. and Pachauri, J. P. (2018). Problems faced by divorced women in their preand post-divorce period: A sociological study with reference to District Meerut, Journal of Pharmacognosy and Phytochemistry, 7(1). ss. 207-212.
  • Reher, D. S. (1998). “Family Ties in Western Europe”: Persistent Contrasts. Population and Development Review. 24(2). ss. 203–234. https://doi.org/10.2307/2807972
  • Sands, A., Thompson, E. J., ve Gaysina, D. (2017). Long-term influences of parental divorce on offspring affective disorders: A systematic review and meta-analysis, Journal of affective disorders, 218. ss. 105-114.
  • Sezer, F. ve Gürgan, U. (2018). Boşanmış bireylerin baş etme stratejilerinin ve yaşam kalitelerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(40). ss. 209-221.
  • Soygan, H. (2019). Boşanmış kadınların boşanma sebepleri ve boşanma sonrası karşılaştıkları güçlüklerin sosyolojik analizi Yozgat ili örneği, Sosyoloji Anabilim dalı, Yozgat Bozok Üniversitesi. Yüksek Lisans Tezi.
  • Soygan, H. ve Gedik, E. (2019). Kocasız Yaşam: Yozgat’ta Boşanmış Kadınların Deneyimleri, Electronic Turkish Studies, 14(7). ss. 3953-3966.
  • Thomas, B. (2021). The Effects of Divorce on Children.
  • Thomas, C. ve Ryan, M. (2008). Women's Perception of the Divorce Experience: A Qualitative Study, Journal of Divorce & Remarriage, 49:3-4. ss. 210-224.
  • Uğur, SB. (2014). “Günümüzde kadının boşanma deneyimleri: akademisyen kadınlar üzerine bir araştırma”. Mediterranean Journal of Humanities. 4(2). ss. 293-326.
  • TÜİK (2019). Bölgesel İstatistikler 2019.
  • TÜİK (2021a). İstatistiklerle Aile 2020.
  • TÜİK (2021b). İstatistiklerle Kadın 2020.
  • Türk Medeni Kanunu [TMK], 2001: 8071-8072
  • Türkiye Aile Yapısı Araştırması, 2011.
  • Weiss, R. S. (1984). “The impact of marital dissolution on income and consumption in single-parent households”. Journal of Marriage and the Family.ss. 115-127.
  • Weitoft, G. R., Hjern, A., Haglund, B., Rosén, M. (2003). Mortality, severe morbidity, and injury in children living with single parents in Sweden: a population-based study, The Lancet, 361(9354). ss. 289-295.
  • Zhang, C. (2020). “Are Children from Divorced Single-Parent Families Disadvantaged? New Evidence from the China Family Panel Studies.” Chinese Sociological Review. 52 (1). ss. 84-114.
Toplam 71 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Tüm Sayı
Yazarlar

Barış Demirel 0000-0001-5916-4999

Sema Buz 0000-0002-8326-3732

Yayımlanma Tarihi 29 Aralık 2021
Gönderilme Tarihi 1 Haziran 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 8 Sayı: 17

Kaynak Göster

APA Demirel, B., & Buz, S. (2021). TEK EBEVEYNLİ HANELERDEKİ KADINLARIN ROL VE SORUMLULUKLARINDAKİ DEĞİŞİMLER VE DENEYİMLEDİKLERİ GÜÇLÜKLER. Akademik Hassasiyetler, 8(17), 157-192.
AMA Demirel B, Buz S. TEK EBEVEYNLİ HANELERDEKİ KADINLARIN ROL VE SORUMLULUKLARINDAKİ DEĞİŞİMLER VE DENEYİMLEDİKLERİ GÜÇLÜKLER. Akademik Hassasiyetler. Aralık 2021;8(17):157-192.
Chicago Demirel, Barış, ve Sema Buz. “TEK EBEVEYNLİ HANELERDEKİ KADINLARIN ROL VE SORUMLULUKLARINDAKİ DEĞİŞİMLER VE DENEYİMLEDİKLERİ GÜÇLÜKLER”. Akademik Hassasiyetler 8, sy. 17 (Aralık 2021): 157-92.
EndNote Demirel B, Buz S (01 Aralık 2021) TEK EBEVEYNLİ HANELERDEKİ KADINLARIN ROL VE SORUMLULUKLARINDAKİ DEĞİŞİMLER VE DENEYİMLEDİKLERİ GÜÇLÜKLER. Akademik Hassasiyetler 8 17 157–192.
IEEE B. Demirel ve S. Buz, “TEK EBEVEYNLİ HANELERDEKİ KADINLARIN ROL VE SORUMLULUKLARINDAKİ DEĞİŞİMLER VE DENEYİMLEDİKLERİ GÜÇLÜKLER”, Akademik Hassasiyetler, c. 8, sy. 17, ss. 157–192, 2021.
ISNAD Demirel, Barış - Buz, Sema. “TEK EBEVEYNLİ HANELERDEKİ KADINLARIN ROL VE SORUMLULUKLARINDAKİ DEĞİŞİMLER VE DENEYİMLEDİKLERİ GÜÇLÜKLER”. Akademik Hassasiyetler 8/17 (Aralık 2021), 157-192.
JAMA Demirel B, Buz S. TEK EBEVEYNLİ HANELERDEKİ KADINLARIN ROL VE SORUMLULUKLARINDAKİ DEĞİŞİMLER VE DENEYİMLEDİKLERİ GÜÇLÜKLER. Akademik Hassasiyetler. 2021;8:157–192.
MLA Demirel, Barış ve Sema Buz. “TEK EBEVEYNLİ HANELERDEKİ KADINLARIN ROL VE SORUMLULUKLARINDAKİ DEĞİŞİMLER VE DENEYİMLEDİKLERİ GÜÇLÜKLER”. Akademik Hassasiyetler, c. 8, sy. 17, 2021, ss. 157-92.
Vancouver Demirel B, Buz S. TEK EBEVEYNLİ HANELERDEKİ KADINLARIN ROL VE SORUMLULUKLARINDAKİ DEĞİŞİMLER VE DENEYİMLEDİKLERİ GÜÇLÜKLER. Akademik Hassasiyetler. 2021;8(17):157-92.
 Kapak Resmi İndir

MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ

Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.