Bu çalışma, 2016-2024 yılları arasında, kredi derecelendirme notlarının şirketlerin kâr payı dağıtım kararlarını sınırlayıp sınırlamadığını incelemekte ve özellikle Türkiye hisse senedi piyasasında pay geri alım davranışına odaklanmaktadır. Firma düzeyinde veriler kullanılarak yıl ve sektör sabit etkilerini içeren probit, logit ve OLS modelleri ile yapılan analizler, daha yüksek kredi notlarına sahip firmaların hisse geri alımı yapma olasılığının anlamlı şekilde daha düşük olduğunu ve bu firmaların geri alım yaptıklarında ise daha küçük tutarlarda işlem gerçekleştirdiklerini ortaya koymaktadır. Buna ek olarak bu bulgular, kredi notu koruma kaygılarının firmaların sermaye iade etme isteklerini sınırladığına işaret eden “derecelendirme kısıtı hipotezi”ni desteklemektedir. Ayrıca, kârlılık ve firma büyüklüğü önemli belirleyiciler olarak öne çıkarken, kaldıraç oranı ve nakit varlıkların etkisi daha zayıf görünmektedir. Özellikle, COVID sonrası dönemde kredi notlarının kısıtlayıcı etkisinin daha belirgin hâle geldiği görülmekte olup, bu durum, artan ekonomik belirsizlik ortamında yöneticilerin daha temkinli davranmalarıyla ilişkili olduğunu düşündürmektedir. Bulgular, dışsal kredi değerlendirmelerinin, özellikle kredi derecelendirme kapsamının arttığı gelişen piyasalarda, şirketlerin iç finansal kararlarını şekillendirmede oynadığı rolü vurgulamaktadır. Sonuçlar, kredi riski ile şirketlerin kâr dağıtım politikaları arasındaki etkileşimle ilgilenen sermaye sahipleri, yöneticiler, yatırımcılar ve politika yapıcılar için pratik çıkarımlar sunmaktadır.
Kredi Derecelendirme Pay Geri Alımları Türkiye Temettü Politikası Probit Analizi
This study examines whether credit ratings constrain corporate payout decisions, focusing on share repurchase behavior in the Turkish stock market during the period 2016-2024. Using firm-level data and a series of probit, logit and OLS models, we find robust evidence which shows that firms with higher credit ratings are significantly less likely to engage in share repurchases and, when they do, they repurchase smaller amounts. These results support the rating constraint hypothesis, suggesting that concerns over preserving credit quality limit firms’ willingness to return capital to shareholders. Profitability and firm size also emerge as important drivers, while leverage and cash holdings appear less influential. Importantly, we show that the constraining effect of credit ratings is more pronounced in the post-COVID period, when economic uncertainty likely heightened managerial conservatism. Our findings highlight the role of external credit assessments in shaping internal financial decisions, particularly in emerging markets with growing credit rating coverage. The results carry practical implications for shareholders, managers, investors, and policymakers concerned with the interplay between credit risk and corporate payout policy.
Credit Ratings Payout Policy Probit Analysis Share Repurchases Türkiye
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Mikro İktisat (Diğer) |
Bölüm | Tüm Sayı |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ağustos 2025 |
Gönderilme Tarihi | 23 Haziran 2025 |
Kabul Tarihi | 16 Ağustos 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 12 Sayı: 28 |
MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ
Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.