BibTex RIS Cite

-

Year 2014, , 45 - 67, 24.12.2014

Ahmet Altungök

https://doi.org/10.17550/aid.49676

Abstract

In the 4th Century (AD), the debates started between Christians caused emergence of Monophysite and Dyophysite currents and the Dyophysite current was called as Nestorianism after receiving the support of Nestorius, the Patriarch of İstanbul, in the 5th Century (AD). Nestorius started to use the Churches of Antakya and Edessa in order to spread his ideas after being announced as outlawed from religion and relegated by Byzantine. Nestorians, expelled from Byzantine and whose schools were closed, settled in Mesopotamia region ruled by Iranians. Although Iran has opened its doors to Nestorians to use them as a political and religious trump card against Byzantine, they began to get closer to Byzantine Empire after the 6th Century (AD). Nestorians, who were the leading problem between Iran and Byzantine, have pioneered Christianity to be spread over Iranian lands, Central Asia and the Arabian Peninsula

Keywords

Early Middle Age Byzantine Iran Nestorians Jacobites

References

  • Albayrak, K.(2007). Nestûrîlik. TDV İslam Ansiklopedisi. (c. 33, s.15- 17). İstanbul.
  • Alızade, S., A. R. Pehlevani ve A. Sadrnia. (2002). Iran a chronologi- cal history. İran,Tahran: İntişarat-ı Ketabhaneyî Melliyî.
  • Atıya, A. S.(1967). The history of Eastern Christianity. London: Uni- versity of Notre Dame Press.
  • Bakır, A. ve A. Altungök. (2014). Erken ortaçağların şehirler toplulu- ğu: Medâ’in. Belleten, LXXVIII (281), 1-40. Nisan, Ankara.
  • Brosıus, M.(2006). The Persians. New York: Routledge Publishing.
  • Brock, S. P.(1985). Christians in the Sâsânîan Empire.Syriac Perspec- tives on Late Antiquity VI, 69-86. Hampshire.
  • Bury, J. B.(2005). A history of the later Roman Empire from Arcadius to Irene (395 A.D to 800 A.D) C. I.Boston: Adamant Media Cor- poration Press.
  • Cowper, H.(2003). Journal of sacred literature and biblical record. Montana: Kessinger Publishing.
  • Çelik, M. (1999). Bizans İmparatorluğunda din devlet ilişkisi I.İzmir: Akademi Kitabevi.
  • Dölebanî, M. F. Yuhanna. (1942). el-Kaddis Mar Yakubu’l-Barad’i es- Süryânî. Buenos Aires.
  • Eilers, W.(2000). Iran and Mesopotamia. E. Yarshater (Ed.), The Camb- ridge history of Iran (V. 3, p. 481-504). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Every, E.(2005). Asurîler. (Çev.; S. Kılıç). Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 10 (1), 97-106.
  • Furon, R. (1943). İran. (Çev.; G. K. Söylemezoğlu). İstanbul: Hilmi Kitabevi.
  • Garsoian, N. (2000). Byzantium and the Sâsânîans. E. Yarshater (Ed.), The Cambridge history of Iran (V.3, p. 568-592). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Gırışmen, R.(1336hş). İran Ez Agaz Ta İslam. (Çev.: M. Mu’in). Teh- ran: Büngah-ı Terceme ve Neşr-i Kitab.
  • Grantovski, E. A.(1359hş). Tarih-i İran Zaman-ı Bastan ta Emruz. (Çev.: K. Kişaverzi), Tahran: İntişarat-ı Puyeş.
  • İbnu’l Belhi.(1962). Farsname. G. Le Strange ve R. E. Nikolsen (Der.). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Kristensen, A. (1368hş). İran der Zaman-i Sâsânîyan. (Çev.: R. Yasemî). Tahran: İntişarat-ı Dünyaye Ketab.
  • Kyle, R. (1989). Nestorius: The partial rehabilitation of a heretic. JETS, 32 (1), 73-83, March.
  • Marcellinus, A.(1935). History of Ammianus Marcellinus V. I. (Trns.: J. C. Rolfe). London: William Heineman.
  • Menasce, P. J. (1337hş). Din-i Mesih der İran Ahd-i Sâsânî. A. Behnam (Ed.), Temeddün-i İranî (p. 207-211). Tahran.
  • Meşkür, C.(1366hş). Tarih-i İran Zemin. Tahran: İntişarat-ı İşraki.
  • Millar, F.(2006). A Greek Roman Empire: Power and belief under The- odosius II. Los Angeles: University of California Press.
  • Nefisî, S. (1331hş). Tarih-i Temeddün-i İran-i Sâsân. Tahran: İntişarat-ı Danişgah-ı Tahran.
  • O’leary, de L.(1971). İslam düşüncesi ve tarihteki yeri. (Çev.: H. Yur- daydın ve Y. Kutluay). Ankara: AÜ Basımevi.
  • Ostrogorsky, G. (2006). Bizans Devleti tarihi. (Çev.: F. Işıltan). Anka- ra: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Procopıus. (1915). History of the wars, C. I and II. (Trns.: W. B. De- wing). London: William Heineman.
  • Rassam, S. (2006). Christianity in Irak. Herefordshire: SCM Press.
  • Rawlinson, G.(2002). The seven great monarchies of the Ancient Eas- tern World, V. III. New York: Gorgias Press.
  • Simocatta, T.(1986). The history. (By.: W. Soward). Oxford: Claredon Press.
  • Sykes, P. M. (1915). A history of Persia, C. 1. London: Macmillan Company Press.
  • Tang, L.(2011). East Syriac Christianity in Mongol-Yuan China.Wies- baden: Harrossowitz Verlag Publisher.
  • Woodhead, L. (2004). An introduction Christianity. Cambridge: Camb- ridge University Press.
  • Vasılıev, A. A. (1943). Bizans İmparatorluğu tarihi. (Çev.; A. M. Man- sel). Ankara: Maarif Matbaası.
  • Vaux, W. S. W.(2005). Ancient history from the Monuments; Persia, the earliest period to the Arap Conquest. New York.

Erken Ortaçağlarda İran ve Bizans İlişkilerinde Nestûrî Hıristiyanlarının Rolü

Year 2014, , 45 - 67, 24.12.2014

Ahmet Altungök

https://doi.org/10.17550/aid.49676

Abstract

MS IV. yüzyılda Hıristiyanlar arasında başlayan fikir tartışmaları monofizit ve  diyofizit akımlarının ortaya çıkmasına sebep olmuş ve İstanbul patriği Nestorius’un diyofizit yaklaşıma destek vermesi akabinde bu akım MS. V. yüzyılda Nestûrîlik adıyla anılmaya başlanmıştır. Nestorius’un, Bizans tarafından din dışı ilan edilerek kovulmasının akabinde; Nestorius, kendi düşüncesini yaymak için Antakya ve Edessa kiliselerini kullanmaya başlamıştır. Bizans topraklarından kovularak, okulları kapatılan Nestûrîler İranlıların elinde bulunan Mezopotamya topraklarına yerleşmişlerdir. İranlıların, Bizans’a karşı siyasi ve dini bir koz olarak kullanmak amacıyla kapılarını açmış oldukları Nestûrîler, MS. VI. yüzyıldan sonra Bizans’a yakınlaşmaya başlamışlardır. Bizans ile İran arasındaki önemli sorunların başında gelen Nestûrîler, Hıristiyanlığın İran toprakları, Arap yarımadası ve Orta Asya üzerinde yayılmasının da öncülüğünü yapmışlardır.

Keywords

Erken Ortaçağ Bizans İran Nestûrîler Yakubiler

References

  • Albayrak, K.(2007). Nestûrîlik. TDV İslam Ansiklopedisi. (c. 33, s.15- 17). İstanbul.
  • Alızade, S., A. R. Pehlevani ve A. Sadrnia. (2002). Iran a chronologi- cal history. İran,Tahran: İntişarat-ı Ketabhaneyî Melliyî.
  • Atıya, A. S.(1967). The history of Eastern Christianity. London: Uni- versity of Notre Dame Press.
  • Bakır, A. ve A. Altungök. (2014). Erken ortaçağların şehirler toplulu- ğu: Medâ’in. Belleten, LXXVIII (281), 1-40. Nisan, Ankara.
  • Brosıus, M.(2006). The Persians. New York: Routledge Publishing.
  • Brock, S. P.(1985). Christians in the Sâsânîan Empire.Syriac Perspec- tives on Late Antiquity VI, 69-86. Hampshire.
  • Bury, J. B.(2005). A history of the later Roman Empire from Arcadius to Irene (395 A.D to 800 A.D) C. I.Boston: Adamant Media Cor- poration Press.
  • Cowper, H.(2003). Journal of sacred literature and biblical record. Montana: Kessinger Publishing.
  • Çelik, M. (1999). Bizans İmparatorluğunda din devlet ilişkisi I.İzmir: Akademi Kitabevi.
  • Dölebanî, M. F. Yuhanna. (1942). el-Kaddis Mar Yakubu’l-Barad’i es- Süryânî. Buenos Aires.
  • Eilers, W.(2000). Iran and Mesopotamia. E. Yarshater (Ed.), The Camb- ridge history of Iran (V. 3, p. 481-504). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Every, E.(2005). Asurîler. (Çev.; S. Kılıç). Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 10 (1), 97-106.
  • Furon, R. (1943). İran. (Çev.; G. K. Söylemezoğlu). İstanbul: Hilmi Kitabevi.
  • Garsoian, N. (2000). Byzantium and the Sâsânîans. E. Yarshater (Ed.), The Cambridge history of Iran (V.3, p. 568-592). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Gırışmen, R.(1336hş). İran Ez Agaz Ta İslam. (Çev.: M. Mu’in). Teh- ran: Büngah-ı Terceme ve Neşr-i Kitab.
  • Grantovski, E. A.(1359hş). Tarih-i İran Zaman-ı Bastan ta Emruz. (Çev.: K. Kişaverzi), Tahran: İntişarat-ı Puyeş.
  • İbnu’l Belhi.(1962). Farsname. G. Le Strange ve R. E. Nikolsen (Der.). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Kristensen, A. (1368hş). İran der Zaman-i Sâsânîyan. (Çev.: R. Yasemî). Tahran: İntişarat-ı Dünyaye Ketab.
  • Kyle, R. (1989). Nestorius: The partial rehabilitation of a heretic. JETS, 32 (1), 73-83, March.
  • Marcellinus, A.(1935). History of Ammianus Marcellinus V. I. (Trns.: J. C. Rolfe). London: William Heineman.
  • Menasce, P. J. (1337hş). Din-i Mesih der İran Ahd-i Sâsânî. A. Behnam (Ed.), Temeddün-i İranî (p. 207-211). Tahran.
  • Meşkür, C.(1366hş). Tarih-i İran Zemin. Tahran: İntişarat-ı İşraki.
  • Millar, F.(2006). A Greek Roman Empire: Power and belief under The- odosius II. Los Angeles: University of California Press.
  • Nefisî, S. (1331hş). Tarih-i Temeddün-i İran-i Sâsân. Tahran: İntişarat-ı Danişgah-ı Tahran.
  • O’leary, de L.(1971). İslam düşüncesi ve tarihteki yeri. (Çev.: H. Yur- daydın ve Y. Kutluay). Ankara: AÜ Basımevi.
  • Ostrogorsky, G. (2006). Bizans Devleti tarihi. (Çev.: F. Işıltan). Anka- ra: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Procopıus. (1915). History of the wars, C. I and II. (Trns.: W. B. De- wing). London: William Heineman.
  • Rassam, S. (2006). Christianity in Irak. Herefordshire: SCM Press.
  • Rawlinson, G.(2002). The seven great monarchies of the Ancient Eas- tern World, V. III. New York: Gorgias Press.
  • Simocatta, T.(1986). The history. (By.: W. Soward). Oxford: Claredon Press.
  • Sykes, P. M. (1915). A history of Persia, C. 1. London: Macmillan Company Press.
  • Tang, L.(2011). East Syriac Christianity in Mongol-Yuan China.Wies- baden: Harrossowitz Verlag Publisher.
  • Woodhead, L. (2004). An introduction Christianity. Cambridge: Camb- ridge University Press.
  • Vasılıev, A. A. (1943). Bizans İmparatorluğu tarihi. (Çev.; A. M. Man- sel). Ankara: Maarif Matbaası.
  • Vaux, W. S. W.(2005). Ancient history from the Monuments; Persia, the earliest period to the Arap Conquest. New York.
There are 35 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section Reserch Articles
Authors

Ahmet Altungök

Publication Date December 24, 2014
Submission Date December 24, 2014
Published in Issue Year 2014

Cite

APA Altungök, A. (2014). Erken Ortaçağlarda İran ve Bizans İlişkilerinde Nestûrî Hıristiyanlarının Rolü. Akademik İncelemeler Dergisi, 9(2), 45-67. https://doi.org/10.17550/aid.49676

Creative Commons Lisansı

Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.

Akademik İncelemeler Dergisi (AID) bilginin paylaşımı için Açık Erişim Politikasına uymaktadır.