Diyanet İşleri Başkanlığı, 3 Mart
1924’te, Şeriye ve Evkaf Vekaleti’nin yerine kurulmuştur. Bu düzenleme ile dini
konular, siyasal alanın dışına çıkarılıp idari bir işleve indirgenmek
istenmiştir. Ancak bu tercihin aksine kurumun görev ve yetkilerinde ve
teşkilatında artan ve büyüyen bir seyir ortaya çıkmıştır. Diyanet İşleri
Başkanlığı’na kurulduğundan bu yana birçok misyon yüklenmiştir. Dinin devlet
tarafından kontrol edilmesi, daha çok kurucu iradenin ve militan laiklik
taraftarlarının beklentilerini yansıtırken, dini nitelikli hizmetlerin
karşılanması ise daha çok muhafazakâr kesimin beklentisi olmuştur. Her iki
taraf da kurumu, Türkiye’nin sosyal, tarihsel ve siyasal dokusunun sui generis
niteliğiyle meşrulaştırmaya çalışmıştır. Özellikle 633 Sayılı Kanun’dan (1965)
sonra Başkanlık, sosyal hayatın daha çok içinde olmaya başlamış ve 1980 sonrası
dönemde sosyal ve milli dayanışmanın sağlanması için bir araç olarak
görülmüştür. Bu durum, 1982 Anayasası’nın korporatist ve solidarist
özelliklerinin bir yansımasıdır. Diyanet İşleri Başkanlığı’nın bu şekilde
araçsallaştırılması onun yıllar içinde bu derece büyümesinin temel itici gücü
olmuştur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Reserch Articles |
Authors | |
Publication Date | October 31, 2019 |
Submission Date | November 19, 2018 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 14 Issue: 2 |