Bu makale Sovyet tarihçiliğinde milliyetler meselesini ve bağlantılı olarak tarih yazımındaki değişimleri incelemektedir. Sovyetler Birliği’ndeki politik, sosyal, iktisadi ve askeri değişimler ve kırılmalar tarihsel çalışmaların ve tarih yazımındaki milliyetlere yönelik söylemin değişmesine neden olmuştur. Diğer bir deyişle, söylem değişimleri siyasi gelişmeleri takip etmiş ve siyasi önceliklere göre değişmiştir. Sovyet tarih yazımında dönemselleştirme, Sovyetler Birliği Komünist Partisi’nin yerel milliyetçiliklere yönelik politikalarını nasıl değiştirdiğine ve buna uygun olarak Sovyet tarihçiliğinin milliyetler meselesiyle ilgili söylemlerindeki değişime atıf yapmaktadır. Sovyet tarih yazımında milliyetler meselesi kapsamındaki tartışmalar, yerli halkların, yani Rus olmayanların, Çarlık Rusya’sı yönetimine nasıl yaklaşacakları, kendi geçmişlerine, tarihlerine, kahramanlarına, onların eylemlerine ne kadar odaklanacakları, tarihi ve milli şahsiyetleri ne kadar yüceltecekleri, Çarlık yönetiminin sömürgeci olup olmadığı ve Rus Çarlığına karşı yapılan isyanların gerici mi yoksa ilerici mi olduğu gibi konuları içermektedir. Bu gibi konular Stalin dönemi Orta Asya Sovyet tarihçiliğine egemen olmuş ve merkezin politikaları değiştiğinde tarihçiler de görüşlerini siyasal değişimlere uydurup güncellemişlerdir. 70 yıllık Sovyetler Birliği deneyimi birçok konuda olduğu gibi tarih yazımında da birbiriyle uyuşmayan farklı eğilimleri içermiş, bir dönem Rus milliyetçiliği baskı altında kalır yerel milliyetçiliklerin gelişmesine izin verilirken takip eden dönemde ise yerel milliyetçilikler baskıdan payına düşeni almıştır. 1930’lardan itibaren Türkistan gibi Sovyetler Birliği’nin bazı bölgelerinde birleştirici tarih anlatısı yasaklanıp Orta Asya halklarının ortak bir geçmiş algısına sahip olması engellenirken ülkenin batısında Slav halkları açısından tam tersi bir politika izlenmiştir.
This article examines the nationalities problem in Soviet historiography and the related shifts in historiography. It argues that historical studies and the discourse on nationalities in historiography have changed due to the political changes in the Soviet Union. These discourse changes followed the periods in historiography and political developments. Historical periodization refers to how the Communist Party of the Soviet Union changed its policies towards local nationalisms and, accordingly, the change in the discourse of Soviet historiography on the nationalities problem. Discussions on the nationalities problem in Soviet historiography included how non-Russian peoples would approach the Tsarist Russian rule, how much they would focus on their history, glorify their historical figures and their past struggles against the Russian Tsar in their writings. It also included topics such as whether the Tsarist administration was colonialist and whether the revolts against it were reactionary or progressive. Such issues dominated Soviet historiography in Central Asia, and when the policies of the center changed, historians updated their views to reflect political changes. The 70-year experience of the Soviet Union included different, incompatible tendencies in historiography; for a certain period, Russian nationalism was under pressure, while local nationalisms were allowed to develop. Next period, local nationalisms faced pressure. Since 1930s, in some regions of the Soviet Union, such as Turkestan, a unifying narrative of history was prohibited. While the Central Asian peoples were prevented from having a common perception of the past, the opposite policy was followed for the Slavic peoples in the western parts.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Nisan 2023 |
Gönderilme Tarihi | 20 Ocak 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 18 Sayı: 1 |
Akademik İncelemeler Dergisi (AID) bilginin paylaşımı için Açık Erişim Politikasına uymaktadır.