Bu çalışma, konusu itibari ile ideoloji (siyaset)-sanat ilişkileri üzerine odaklanmış olup; örnek olarak ele alınan iki sanat eseri, estetik değerlerinden daha çok, dönemin tarihsel ve siyasi ortamına etki ya da katkıları bağlamında değerlendirilmeye çalışılmıştır. II. Abdülhamid Dönemi, İlber Ortaylı’nın bir kitabına da isim olmuş haliyle ve onun ifadesiyle “İmparatorluğun en uzun yüzyılı” olarak tanımlanabilir. Söz konusu süreç içerisinde İmparatorluk, bir yandan dünyada -özellikle Kıta Avrupası’nda- gelişmeye başlayan küresel emperyalist odaklı yeni güç dengeleri içerisinde kendisini konumlandırmaya çalışırken bir yandan da daha lokal denilebilecek fikir akımları ile yeni bir yapılanma arayışı içerisine girmiştir. Söz konusu dönemde, padişahın özellikle Panislamizm akımı yoluyla siyasi bir takım kazanımlar elde etmeye çalıştığı görülmektedir. Bunun yanı sıra dönemin ağırlığını hissettiren bir diğer siyasi eğilimi ya da fikir akımı ise Osmanlıcılık olmuştur. Bu akım doğrultusunda, başta Ertuğrul Gazi olmak üzere, İmparatorluğun kuruluş evresinin önemli şahsiyetleri adeta “yüceltilerek”, kendilerine büyük bir önem atfedilmiş ve adlarının yaşatılması amacıyla da birçok farklı alanda isimleri kullanılmıştır. Bu durum, kamusal, bürokratik ve diplomatik örneklerin dışında, sanat alanına yansıyan örneklerde de kendisini göstermektedir. Çalışmamız kapsamında resim alanında İtalyan ressam Fausto Zonaro’nun Ertuğrul Süvari Alayı tablosu ile mimari de ise Ertuğrul Tekke Camii üzerinden bir analoji ve değerlendirme yapılmaya çalışılmıştır.
II. Abdülhamid Osmanlıcılık Ertuğrul Süvari Alayı Ertuğrul Tekke Camii Fausto Zonaro
Bu araştırma makalesi için gerekmemektedir.
Yok
Yok
Yok
This study focuses on the relations between ideology (politics) and art due to its subject matter; two works of art taken as examples were tried to be evaluated in the context of their impact or contribution to the historical and political environment of the period rather than their aesthetic values. The Period of Abdulhamid II can be defined as the “longest century of the Empire”, as it also became the title of a book by İlber Ortaylı. During this period, the Empire, on the one hand, tried to position itself within the new global imperialist-focused balance of power that was beginning to develop in the world – especially in Continental Europe – while on the other hand, it sought a new structuring with more local ideological movements. During this period, the sultan appears to have sought political gains, particularly through the Pan-Islamic movement. Another political trend or ideological movement that dominated the period was Ottomanism. In line with this movement, prominent figures from the Empire's founding, especially Ertuğrul Gazi, were virtually "glorified," attributed great importance, and their names were used in numerous fields to perpetuate their legacy. This is reflected not only in public, bureaucratic, and diplomatic examples but also in the arts. In our study, an attempt was made to make an analogy and evaluation in the field of painting through the Ertuğrul Cavalry Regiment painting by Italian painter Fausto Zonaro and in the field of architecture through the Ertuğrul Tekke Mosque.
Abdulhamid II Ottomanism Ertuğrul Cavalry Regiment Ertuğrul Tekke Mosque Fausto Zonaro
Yok
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Kültür Sosyolojisi, Sosyoloji (Diğer) |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Proje Numarası | Yok |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Ekim 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 3 Ekim 2025 |
| Kabul Tarihi | 28 Ekim 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 10 Sayı: 20 |