Modern Süreçten Postmodern "Çağdaş" Sanata Geçiş, "Postestetik Entropi" ve Sanatın Sonu

Year 2007, Volume: 1 Issue: 1, 0 - 0, 01.07.2007

Süleyman Özderin

Abstract

Sanatın modernleşme gereksinimi, 18.yüzyılda birçok alanda, "rornantizrnle" başlayan sosyo-kültürel bir aydınlanma sürecinden kaynaklanmaktadır. Sosyal bilimsel açıdan asıl modernleşme süreci olan bu aydınlanma biçiminde "toplumsal projenin en önemli öğelerinden biri olan sanat"; 19 ve 20. yüzyıla gelinceye kadar bir çok değişken evreden geçerek, bu günkü bilgilerirnize göre sanat tarihinin ana kaynaklarını oluşturur. Özellikle ı 900' lü yıllardan itibaren ortalama 60 yıllık bir sürecin izi olan birikimler, Mareel Ducharnp'ın hazır nesne anlayışının öncülük ettiği kimi hareketlerle; modernizmin sonunu postmodernizmin başlangıcına bağlamıştır.

Postmodern ve postsanatsal düşüncenin ürünü olan bu tür gelişmeler; ı970'li yıllara doğru, sanatın modem süreçle olan ilişkisini "çağdaşlığa" geçiş noktasında ayırarak, bundan sonraki süreci anti sanat bilincinin yaygınlaştığı "çağdaş sanat" adı altında devarn ettirrniştir. Böylece postmodern eğilimlerle birleşen "çağdaş sanat", "entropik bir problem" haline çevirdiği anti sanat bilincini sanatı sonunun ilanı olarak göstermeye çalışmıştır. Fakat; anti sanat bilinciyle gelen bütün "değersizlikler", sanatın ölümünü ilan eden temelsiz bir inanç geliştirse de:Kuspit'in deyimiyle "post-psotrnodemizrn" ifadesiyle nitelendirilebilecek bu son durumda; "temelinde yüksek sanatın var-olduğu geçmiş değerlerin tekrar önem kazanması", arnbalajlanrnış insan dışkısmın ne kadar "yaratıcı" ve "hoş" bir sanatsal tavır olduğunu hala savunan genç bir sanatçı kitlesinin "post-kitsch" kültürel varlığına karşı , "yeni"-eski ciddiyetlerle sanatın hala ilerieyebilecek boyutlar bulabileceğini göstermektedir.

Keywords

Modernizm, Postrnodemizrn, Postestetik, Postsanat, Entropi.