Halkla İlişkiler ve Kurumsal Yönetişim Bağlamında Sosyal Medyanın Kullanımı: Türkiye’deki Siyasi Partilerin Facebook ve Twitter Kullanımı Üzerine Bir Araştırma

Year 2020, Issue: 33, 106 - 128, 30.06.2020

Ezel Türk , Ayhan Bayram

https://doi.org/10.31123/akil.619413

Cited By: 1

Abstract

Son yıllarda sık duyulmaya başlanan yönetişim kavramı; birlikte yönetme algısını ön plana çıkarttığı için etkileşim ve karşılıklılık olguları da beraberinde önem kazanmıştır. Yönetişim süreci tüm kamuoyuyla düzenli bir şekilde bilgi akışının sağlanmasını gerektirdiği için de kurumsal yönetişim, halkla ilişkiler uygulamalarıyla paralel bir şekilde yürütülmelidir. Halkın sorunlarına çözüm önerileri sunan ve halk tarafından bu çözüm önerileri değerlendirilerek seçilen siyasi partiler açısından kurumsal yönetişim kavramı daha da öne çıkmaktadır. Bugün sosyal medya; kamuoyunun bilgiye erişiminin sağlanmasında oldukça önemli bir mecra olduğu için Facebook ve Twitter’ın halkla ilişkiler ve kurumsal yönetişim uygulamalarında kullanımı önem taşımaktadır.
TBMM’de 26. Dönemde mecliste grubu bulunan dört siyasi partinin; kurumsal Facebook ve Twitter hesaplarından paylaşttıkları içerikler, kurumsal yönetişim ve halkla ilişkiler uygulamaları açısından değerlendirilmiş; elde edilen veriler nitel araştırma yöntemlerinden içerik analizi tekniği ile analize tabi tutulmuş ve betimsel istatistiğe başvurma yoluyla değerlendirilmiştir. Buna göre; siyasi partiler Twitter’ı bilgilendirme aracı olarak halkla ilişkiler faaliyetlerinde Facebook’a göre daha fazla kullanmaktadırlar. Buna rağmen etkileşim Facebook’ta daha yoğun bir şekilde gerçekleşmektedir. Partilere göre bakıldığında AKP Twitter’ı daha fazla kullanırken, HDP Facebook’u daha fazla kullanmaktadır. Kurumsal yönetişim ilkelerinden şeffaflık ve sorumluluk daha çok Twitter’da, hesap verebilirlik Facebook’ta ortaya çıkarken; eşitlik ilkesi her iki mecrada da hiçbir şekilde yerine getirilmemektedir.

Keywords

Halkla İlişkiler, Kurumsal Yönetişim, etkileşim, sosyal medya

References

• Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım E. (2012). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. 7. Basım. Sakarya: Sakarya Kitabevi.
• Argüden, Y. (2007). Kurumsal Yönetişim, http://www.arguden.net/tr/makaleler/kurumsal-yonetisim/ (Erişim Tarihi:20.03.2019).
• Argüden, Y., Ilgaz, P. ve Erşahin, B. (2007). Arge Kurumsal Yönetişim Modeli, İstanbul: Arge Danışmanlık Yayınları.
• Abid, G., Khan, B., Rafiq, Z. ve Ahmad, A. (2014).Theoretical Perspective of Corpornance. Bulletin of Business and Economics, 3(4), 166-175.
• Bayram, A. (2012). İstanbul’daki Mahalli İdarelerde (İlçe Belediyeler) İtibar Yönetiminin Uygulanabilirliği, Edirne: Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Berglof, E. ve Von Thadden, E.L. (1999). The Changing Corporate Governance Paradigm: Implications for Transition and Developing Countries. Proceedings of the Annual World Bank Conference on Development Economics, 3-4 June, 1-31, Washington DC. http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.183708.
• Çamdereli, M. (2012). Yönetişim ve Halkla İlişkiler İletişimi, http://metecamdereli.blogspot.com/2012/02/yonetisim-ve-halkla-iliskiler-iletisimi.html, Erişim Tarihi: 11.05.2015.
• Falconi, M.T. (2010). Global Stakeholder Relationship Governance, Institute of Public Relations, http://www.instituteforpr.org/wp-content/uploads/Global_ Stakeholder_Relationship_Governance.pdf, (Erişim Tarihi:15.03.2019).
• Grunig, J.E. ve Hunt, T. (1984). Managing Public, New York: Holt, Rinehart and Winston.
• Grunig, L.A., Grunig, J.E. ve Dozier, D.M. (2002). Excellent Public Relations and Effective Organizations: A Study of Communication Management in Three Countries. New Jersey: Lawrence Erlbaum.
• Gümüş, M. ve Burcu, Ö. (2009). Turizm İşletmelerinde Kurumsal İtibar Yönetimi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Hoştut, S. (2015). Kurumsal Yönetişim Ve Halkla İlişkiler: Halkla İlişkiler Uzmanlarıyla Niteliksel Bir Araştırma, Selçuk İletişim, 9(1), 55-71.
• Jiang, Y., Raghupathi, V. ve Raghupathi, W. (2009). Content and Design of Corporate Governance Web Sites. Information Systems Management. 26(1), 13–27.
• Karasar, N. (1984). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Kavramlar – İlkeler – Teknikler. 23. Basım. Ankara: Nobel Yayınevi.Karayel-Bilbil, E. (2008). Kurumsal İletişim Aracı Olarak Web Sayfalarının Kamu ve Özel Sektör Kuruluşlarında Karşılaştırmalı Analizi. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 32, 67-79.
• Katsoulakos, T. ve Katsoulacos, Y. (2007). Strategic Management, Corporate Responsibility And Stakeholder Management Integrating Corporate Responsibility Principles And Stakeholder Approaches Into Mainstream Strategy: A Stakeholder-Oriented And Integrative Strategic Management Framework. Corporate Governance International Journal of Business in Society, 7(4), 355-369
• Kayalar, M. ve Özmutaf, N. M. (2007) Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Yönetişim Bağlamında Etkileşim, Süleyman Demirel Üniversitesi İ.İ.B.F Dergisi, 12(2), 107–119.Kayıkçı, S (2014). Türkiye’de Yönetimden Yönetişime Geçiş: Yüksek Çevre Kurulu Örneği. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(2), 105-114.
• Konzelmann, S., Conway, N., Trenberth, L. ve Wilkinson, F. (2006). Corporate Governance and Human Resource Management. British Journal of Industrial Relations. 44(3), 541–567.
• Luo, Yadong. (2005). Corporate Governance And Accountability İn Multinational Enterprises: Concepts and Agenda. Journal of International Management, 11(1), 1-18.
• Macnamara, J. ve Zerfass, A. (2012) Social Media Communication in Organizations: The Challenges of Balancing Openness, Strategy, and Management. International Journal of Strategic Communication, 6(4), 287-308. DOI: 10.1080/1553118X.2012.711402
• Rhodes, R.A.W. (1996). The New Governance: Governing Without Government. Political Studies, 45(1), 652-667.
• OECD’nin G20 Bakanlar ve Merkez Bankası Başkanlarına Raporu (2015). http://www.tkyd.org/files/images/content/faaliyet_alanlari/haberler/Corporate-Governance-Principles-TUR.pdf (Erişim Tarihi: 01.03.2019)
• Öksüz, B (2014). Yönetişim Sürecinde Kurumsal İletişim Rolü ve Önemi. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2(4), 181-210.
• Özer, M.A. (2006). Yönetişim Üzerine. Sayıştay Dergisi, 63(1), 59-89.
• Saklı, A.R. (2012). Stratejik Kurumsal Yönetişim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Sancar, G.A. (2013). Kurumsal Sürdürülebilirlik Bağlamında Kurumsal Yönetişim: Kavramın Doğuşu, Gelişimi ve Değerlendirilmesi. Selçuk İletişim Dergisi, 8(1), 71-84.
• Steyn, B. ve Bütschi, G. (2003). Reflection as a Key Concept in Communication Management. at the 10th International Public Relations Research Symposium, 3-6 July, 130, Slovenija.
• Tokol, T. (2010). Pazarlama Araştırması. Bursa: Dora Yayıncılık.
• Türker, H. (2005). İtibar Yönetimi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Mersin: Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Zeybek, I. (2005). Yönetişimde Halkla İlişkilerin Yeri ve Kullandığı Teknikler, İstanbul: Arıkan Basım Yayım Dağıtım.