A Comparison of Interpersonal Problem Solving and Life Satisfaction Level between Students with Single Parents and Two Parents

Year 2015, Volume: 8 Issue: 1, 70 - 85, 01.03.2015

Ahmet Bedel Erkan Işık

Abstract

The purpose of this study was to examine the differences between single-parent and two-parent
students’ level of interpersonal problem solving and life satisfaction. With this purpose, 256 high school students
(128 single-parent, 128 two parents) completed Interpersonal Problem Solving Inventory (Çam & Tümkaya, 2008)
and the Satisfaction With Life Scale (Diener, Emmons, Larsen, & Griffin, 1985; Köker, 1991). Results revealed that
students from single-parent families approached more negatively to interpersonal problems, used more insistentpersevering
approach, and exhibited more constructive problem solving skills when compared with their counterparts.
The results also indicated that students from two-parent families were more satisfied with their life. In the light of
these findings, suggestions for preventive guidance interventions targeting students from single-parent families were
emphasized and ideas for future research are discussed.

Keywords

interpersonal problem solving, life satisfaction, single-parent, two-parent, high school students

Tek Ebeveyni Olan ve İki Ebeveyni Olan Öğrencilerin Kişiler Arası Problem Çözme ve Yaşam Doyumu Düzeylerinin Karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı tek ebeveyni olan ve iki ebeveyni olan öğrencilerin kişilerarası problem çözme ve yaşam doyumu düzeylerinin karşılaştırılmasıdır. Bu amaçla, 256 lise öğrencisine (128 tek ebeveynli ve 128 iki ebeveynli) Kişilerarası Problem Çözme Envanteri (Çam & Tümkaya, 2008) ve Yaşam Doyumu Ölçeği (Diener, Emmons, Larsen & Griffin, 1985; Köker, 1991) uygulanmıştır. Çalışmanın sonuçlarına göre, tek ebeveynli öğrenciler iki ebeveynli öğrencilerle karşılaştırıldığında, problemlere daha olumsuz ancak ısrarcı ve sebatkar yaklaşmakta ve daha yapıcı problem çözme becerileri kullanmaktadırlar. Ayrıca iki ebeveynli öğrencilerin genel yaşam doyum düzeylerinin tek ebeveynli öğrencilerden anlamlı düzeyde yüksek olduğu bulunmuştur. Bu sonuçlar doğrultusunda özellikle tek ebeveynli öğrencileri hedefleyen önleyici rehberlik programlarına yönelik öneriler getirilmiş ve bundan sonra bu konuda yürütülecek çalışmalar için de önerilerde bulunulmuştur.

Keywords

kişilerarası problem çözme, yaşam doyumu, tek ebeveyn, iki ebeveyn, lise öğrencileri