el-Kâria Sûresinde Kırâat-Anlam İlişkisi

Year 2024, Volume: 26 Issue: 4, 1817 - 1831, 17.12.2024

Ferit Dinçer

https://doi.org/10.32709/akusosbil.1228253

Abstract

Kur’an-ı Kerîm yüce ve azamet sahibi bir kitaptır. Bu yüceliği ve azameti dünya durdukça da devam edecektir. Araplar, İslâm dini gelmeden önce fesahat ve belagatte zirveye ulaşmışlardı. O dönemde panayırlar düzenlenir; şairler, fasih ve belagat sahibi kimseler ve edipler bütün hünerlerini ortaya sererler; kimi şiirleriyle, kimi hitabetiyle, kimi nasihatiyle ve kimi de hikmet ve emsalleriyle bu panayırlarda mücadelesini yapardı. Hal böyle iken, fesahatin ve belagatin bütün envaını kapsayan Kur’ân-ı Kerîm gibi bir kitap Allah tarafından vahiy yoluyla ve melek Cebrâil (a.s.) aracılığıyla ümmî (okuma-yazma bilmeyen) olan Hz. Muhammed’e (s.a.v.) tevdi edildi. Hz. Muhammed’e () nazil olan bu yüce kitap, o dönemin fasih ve beliğ Araplara aynı zamanda meydan okudu ve tek bir ayet dahi olsa getirmelerini istedi. Ancak bu hiçbir zaman olmadı ve dünya durdukça da olmayacaktır. Semadan Arza nazil olduğu günden bu yana çeşitli ilimlerle hizmetinde bulunulan Kur’ân-ı Kerîm, gerçekten hizmet edilecek ve bir derya misâli kendisinden istifade edilecek Yüce bir Kitap’tır. Bu şekildeki bir hizmet, samimiyet çerçevesi dahilinde olduğu müddetçe de her iki dünya saadetinin temin edilmesine vesile olacaktır. Bu düşüncelerden yola çıkarak, bir nebze de olsa, Kur’ân ve onunla ilgili ilimlere hizmet ve katkı sağlamak amacıyla, kısa sûrelerden olan el-Kâria sûresinde bulunan kırâat ve anlam ilişkisini bu kısa çalışmada konu edilecektir. Özellikle ayetleri meydana getiren harfler ile anlam ilişkisi üzerinde durulacaktır. Böylece kırâat ve tecvid kurallarını uygulayarak, Kur’ân’ın kelimelerini gerektiği gibi kırâat etmenin, ne kadar etkili ve anlam üzerinde ne katar tesirli olduğuna muttali olunacaktır.

Keywords

Kur'ân,, Kıraât,, el-Kâria sûresi,, Ayet,, Anlam,

Thanks

Çalışmalarınızda başarılar dilerim.

The Relatıonshıp-Meanıng In Sûre Al-Qarıa

Abstract

The Qur'an is a lofty and majestic book. This majesty and majesty will continue as long as the world stands still. The Arabs had reached their peak in eloquence and eloquence before the advent of Islam. Fairs were held at that time; poets, eloquent and literary figures reveal all their skills; some with his poems, some with his oratory, some with his advice, and some with his wisdom and precedents, he would fight in these fairs. And yet, a book like the Qur'an, which encompasses all of the eloquence and eloquence, was sent by Allah through revelation and through the angel Gabriel (a.s.), who was an illiterate (illiterate) Hz. It was given to Muhammad (pbuh). Hz. This sublime book, which was revealed to the Prophet Muhammad (pbuh), also challenged the eloquent and eloquent Arabs of that time and asked them to bring even a single verse. But that never happened, and it won't happen as long as the world stands still. The Qur'an, which has been in service with various sciences since the day it was revealed to the Earth from the Heavens, is a Great Book that will truly be served and benefited from like an ocean. Such a service will be instrumental in ensuring the happiness of both worlds, as long as it is within the framework of sincerity. Based on these thoughts, in order to serve and contribute to the Qur'an and the sciences related to it, albeit a little, the relationship between recitation and meaning in the al-Qaria surah, which is one of the short surahs, will be discussed in this short study. In particular, the relationship between the letters that make up the verses and the meaning will be emphasized. Thus, by applying the rules of recitation and tajwid, it will be learned how effective and how effective it is to recite the words of the Qur'an as necessary.

Keywords

The Qur'an,, Recitation,, el-Karia Surah,, Verse,, Meaning,

References

• Akkâvî, İ. F. (1417/1996). Muʿcemu’l-mufassal fî ʿulûmi’l-belâġa. Thk. Ahmed Şemsüddîn. Dârü’l-Kütübü’l-ʿİlmiyye.
• Âlusî, E. Ş. (ts.). Ruḥu’l-meʿânî. Nşr. Mahmûd Şükrî el-Âlusî el-Bağdâdî. Dârü İhyai’t-Turâsi’l-ʿArabî.
• Dağdeviren, A. (2009). Kur’ân’ın Fonetik İ‘cazı, Sakarya Üniversitesi ilahiyat Fakültesi Dergisi. 20/2, 69-88.
• Dânî, O. (1414/1994). el-Beyân fî ʿaddi âyi’l-Ḳurʾân. Thk. Gānim Kaddürî el-Hamd. Merkezu’l-Mahtutâti ve’t-Turâsî ve’l-Vesâik.
• Eroğlu, A. (1991). Kur’an-ı Kerîm’de Fasıla. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 10, 251-291.
• Ferâhidî, H. (1424/2003). Kitabu’l-ʿayn. Thk. Abdulhamîd Hindavî. Dârü’l-Kütübi’l-ʿİlmiyye.
• Ferrâc, M. A. (2019). el-Belâġatu’ ṣ-ṣavtiyye fî baʿżi kıṣâri sûveri’l-Ḳur’ân’il-Kerîm. Dârü’l-Kütübi’l-Mısrıyye.
• Gırnâtî, E. C. A. (1990). el-Burhân fî terfîbi suveri’l-Ḳur’ân. Thk. Muhammed Şabânî. Vuzâretu’l-Evkâf ve’ş-Şü’üni’l-İslâmiyye.
• Hamidullah, M. (2000). Azîz Kur’ân. Trc. Abdülaziz Hatip & Mahmut Kanık. Beyan Yay.
• Hâzin, E. A. (1327/1909). Lübâbü’t-te’vil fî meʿânî’t-tenzîl. Nezâretu’l-Meʿarif.
• Herarî, M. E. (1421/2001). Ḥadaiḳu’r-ravḥî ve‘r-reyḥân. Thk. Hâşem Muhammed Ali b. Hüseyin Mehdî. Dârü’t-Tavku’n-Necât.
• İbn Âdil, E. H. (1419/1998). el-Lubâb fî ʿulûmi’l-kitâb. Thk. Adil Ahmed Abdulmevcud & Ali Muhammed Muavvid. Dârü’l-Kütübi’l-ʿİlmiyye.
• İbn Âşûr, M. (1984). Tefsîru’t-taḥrîr ve’t-tenvîr. Dârü’t-Tûnusiyye.
• İbn Cinnî, E. F. O. (ts.). el-Ḫaṣâiṣ. Thk, Muhammed Ali en-Necâr. Dârü’l-Kütübi’l-Mısriyye.
• İbnü’l-Cezerî, M. (2006/1428). el-Muḳaddime (fimâ yecibi ʿalâ’l-ḳariî’l-Ḳur’ân en yeʿlemehu). Thk. Eymen Rüşdî Suveyd. Dârü Nuri’l-Muketebât.
• İsfehânî, E. K. H. (ts.). el-Müfredât fî ġarîbi’l-Ḳur’ân. Thk. Muhammed Seyyid Keylânî. y.y.
• Kâsimî, M. C. (1376/1957). Meḥâsinu’t-te’vîl. Thk. Muhammed Fuâd Abdulbâkî. Dârü İhyâi’l-Kütübi’l-ʿArabiyye.
• Keleş, M. (2024). Kur’an Tilavetinde Ses ve Mana İlişkisi. Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi-Sayı-22/Aralık- 2023.
• Kişk, A. (ts.). Fî Riḥâbi’t-tefsîr. el-Mektebû’l-Mısriyyi’l-Hadîs.
• Kutub, S. (1423/2003). fî Ẓilâli’l-Ḳur’ân. Dârü’ş-Şurûk.
• Matlub, A. (2006). hmed. Muʿcemu’l-muṣṭalaḥati’l-belaġīyye ve teṭavvuruhâ. Dârü’l-Arabiyye li’l-mevsuat.
• Sâbunî, M. A. (1402/1981). Safvetu’t-tefâsîr. Dârü’l-Ḳur’âni’l-Kerîm.
• Saʿîdî, A. M. (1439/2018). en-Nazmu’l-fenniyyu fi’l-Ḳurʾân. Mektebetü’l-Âdâb li’n- Neşri ve’t-Tevzîʿ.
• Sâmirâî, F. S. (1420/2000). Meʿâni’n-nahvî. Dârü’l-Fikr.
• Selâme, M. (1423/2002). el-İʿcâzü’l-belâğî fi’l-Ḳur’ân-il Kerîm. Dârü’l-Âfâki’l-Arabiyye.
• Semîn, A. (ts.). ed-Dürrü’l-maṣun fî ʿulumi’l-kitabi’l-meknün. Thk. Ahmed Muhammed el-Harrat Dârü’l-Kâlem.
• Süyûtî, A. (1986). Tenasiḳü’d-dürer fî tenasübi’s-süver. Thk. Abdulkadir Ahmed Âtâ. Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye.
• Şâdî, M. (1409/1988). el-Belâġatu’ṣ-ṣavtiyye fi’l-Ḳur’âni’l-Kerîm. er-Risâle.
• Şazelî, S. (1969). Kur’ân’da Edebî Tasvirler. Trc. Süleyman Ateş. Hilal Yay.
• Tayyib, A. (1989). el-Mürşid ilâ fehmi eşʿâri’l-ʿArap ve sanaʿatihâ, Dârü’l-Âsâri’l-İslâmiyye.
• Tetik, N. (2001). Ses ve Anlam İlişkisi Bakımından Kur’ân ve Kırâat. Yüzüncü Yıl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Kur’ân ve Dil -Dilbilim ve Hermenötik- Sempozyumu. 17-18 Mayıs.
• Yaşaroğlu, M. K. (2001). “Kâria Sûresi”. TDV İslâm Ansiklopedisi. y.y.
• Zemahşerî, E. K. M. (1998). Tefsîru’l-keşşâf ʿan ḥaḳâiḳi ġavâmîdi’t-tenzîl ve ʿuyûni’l-eḳâvîli fî vucûhi’t-teʾvîl. Thk. eş-Şeyh Âdil Ahmed Abdulmevcud & eş-Şeyh Ali Muhammed Mua’vvid. Dârü’l-Âbikân.