MANAVGAT TAŞAĞIL MAHALLESİNDE TESPİT EDİLEN KINA TÜRKÜLERİNİN SÖZEL VE MÜZİKAL ÖZELLİKLERİNİN İNCELENMESİ
Öz
Anadolu’da geçmişten günümüze devamlılığını sürdüren kına yakma geleneğinin tarihi antik devirlere dayanmaktadır. Hem dinsel hem de geleneksel bir uygulama olan kına yakma geleneği adanmışlığı ve teslimiyeti temsil eden kültürel bir olgudur. Kültürümüzde önemli bir yere sahip olan bu gelenek, daha çok geçiş evrelerinden biri olan “evlenme” de karşımıza çıkmaktadır. Evlenecek olan kıza veya bazı yörelerde erkeğe de kına yakılırken yörenin dokusundan izler taşıyan kına türküleri seslendirilir.
Kına türkülerinde bazen gelini ağlatmak bazen eğlendirmek amacıyla söylenen ayrılık, sıla özlemi, geline öğüt, teselli, evlenecek olan kızın annesine veda, gideceği evle ilgili dilek ve temenniler, gelinin duygu ve düşüncelerini içeren sözler bulunmaktadır. Bu türküler icra edilen yöreye göre farklılık gösteren ezgi ve söz yapısına sahiptir. Günümüzde bu türküler bazı yörelerde teknolojinin de etkisiyle giderek azalmakta ve kaybolmaya yüz tutmaktadır.
Bu kapsamda zamanla azalan kültür unsurların kayıt altına alınıp gelecek nesillere aktarılması bu unsurların kaybolmaması açısından önem taşımaktadır. Manavgat Taşağıl Mahallesinde Tespit edilen Kına Türkülerinin Sözel ve Müzikal Özelliklerinin İncelenmesi adlı çalışmada, kına türküleri kayıt altına alınıp müzikal ve sözel açıdan analiz edilmiştir. Alan araştırması, sözel ve müzikal analiz yöntemlerinin kullanıldığı araştırma söz konusu mahallede kaynak kişiler ile görüşmeler sonucu tespit edilen 5 adet kına türküsü ile sınırlandırılmıştır. Ayrıca kültür unsurlarının kaybolmaması ve geleceğe aktarılması amacıyla yapılan araştırmanın, toplum mirasına, bilimsel değerlendirmeler sonucunda katkı sağlaması bakımından önemlidir.
Anahtar Kelimeler: Manavgat, Taşağıl, Kına Türküleri, Analiz.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Büyükyıldız, H.Z. (2015). Türk Halk Müziği,İ stanbul :Arı Sanat Yayınevi. Karadeniz, B. (2010). Türkülere Giriş, (1.Baskı). İstanbul :KaraMavi Yayınları.
- Kaymak, M. (1982).Türk Halk Müziği ve Oyunları Folklor Dergisi, (2.baskı) , Mansur Kaymak Yayınları.
- Özbek, M. (2014). Türk Halk Müziği El Kitabı 1 Terim Sözlüğü, (2.baskı), Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Yayını.
- Tanrıbuyurdu, Gülçin (2016), “Klasik Türk Şiirinde Bir Sembol Dili Olarak Kına”, İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, Sayı:2, ss 102-115.
- Türkmen, U. (2020).Araştırma Teknikleri Ders Notları.
- Ülken, H. Z. (1969). Sosyoloji Sözlüğü, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
- Yardımcı, M.(04.02.2009).Geleneksel Kültürümüzde ve Aşıkların DilindeKına.01.11.2020,http://turkoloji.cu.edu.tr/makale_sistem/tumview.php?id=4473.
- Yılmaz, M. (2010). Türkiye’de Kına Yakma Geleneği ve Kına Türküleri.(Yüksek Lisans Tezi),Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Ocak 2021 |
| Kabul Tarihi | 31 Aralık 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 7 Sayı: 13 |