Obezite Cerrahisinin Kadınlarda İnkontinans Üzerine Etkisi ve Hemşirelik Yaklaşımı

Year 2021, , 404 - 411, 29.05.2021

Remziye Cici , Derya Yüksel Koçak

https://doi.org/10.46237/amusbfd.686139

Abstract

Obezite, yüksek enerji alımı nedeniyle vücutta aşırı yağ birikimi sonucu gelişmektedir. Dünya Sağlık Örgütü verilerinde dünyada 650 milyonu, ülkemizde de 16 milyonu aşkın kişinin obez olduğu bildirilmektedir. Cinsiyete göre kadınlarda obezite prevalansının erkeklerden daha fazla olduğu görülmektedir.
Obez bireylerde inkontinans karın içi basınç artışı nedeni ile gelişmektedir. Üriner inkontinans (UI) “istemsiz idrar kaçırma şikâyeti” olarak tanımlanmaktadır. Yaş, parite, gebelik, doğum şekli, obezite, fiziksel aktivite, diyabet ve nörolojik hastalıklar UI risk faktörleridir. İnkontinans tiplerinin obezite ile ilişkili olduğu ve kadınlarda erkeklere oranla 3-4 kat daha fazla olduğu bildirilmektedir. Obezite cerrahisi inkontinans oranlarını azaltabilmektedir. Ancak cerrahi sonrası tekrarlayan kilo alımına paralel olarak inkontinans oranları tekrar artabilmektedir.
Cerrahide başarı oranının artması ve inkontinans gelişiminin önlenmesi için iyi bir hasta bakımı gerekmektedir. Bu nedenle obezite cerrahisinde hemşirelik bakımı çok önemlidir. Hemşireler ameliyat öncesi dönemde hasta değerlendirilmesi, operasyon öncesi hazırlık, mevcut risklerin belirlenmesi, hasta eğitiminde rol alırlar. Ameliyat sırasında ise hemşireler hastanın operasyon için hazırlanması ve pozisyon verilmesi, hasta güvenliğinin ve mahremiyetin sağlanması, komplikasyonların önlenmesinden sorumludur. Ameliyat sonrası dönemde ise hemşireler hastaların yeni yaşam biçimine uyumunu sağlamak, tekrarlayan kilo alımını ve inkontinans gelişimini önlenmede eğitim ve danışmanlık rollerini üstlenmektedir.
Ameliyat sonrası dönemde ilk olarak davranış terapileri tercih edilmekte, ameliyat öncesi dönemden itibaren hasta eğitimleri ile bakım desteklenmektedir. Diyet, mesane eğitimi, pelvik taban rehabilitasyonu, biofeedback, vajinal kon uygulaması ve fonksiyonel elektriksel stimülasyon yöntemleri kullanılabilmektedir. Uygun hemşirelik bakımı hastaların yaşayabilecekleri sorunları en aza indirmekte, hastaların uygun hızda kilo vermelerini sağlamakta ve tekrar kilo alımı ve inkontinans gelişimi önlemektedir. 

Keywords

hemşirelik, inkontinans, obezite, obezite cerrahisi

Supporting Institution

yok

The Effect of Obesity Surgery on Incontinence in Women and Nursing Approach

Abstract

Obesity develops as a result of excessive fat accumulation in the body due to high energy intake. According to the data of the World Health Organization, 650 million people in the world and more than 16 million people in our country are obese. It is seen that the prevalence of obesity in women is higher than in men according to gender.
Incontinence in obese individuals develops due to increased intra-abdominal pressure. Urinary incontinence (UI) is defined as “involuntary incontinence complaint. Age, parity, pregnancy, mode of delivery, obesity, physical activity, diabetes and neurological diseases are UI risk factors. It has been reported that incontinence types are associated with obesity and are 3-4 times more common in women than in men. Obesity surgery can reduce incontinence rates. However, incontinence rates may increase again in parallel with recurrent weight gain after surgery.
Effective patient care is required to increase the success rate in surgery and to prevent the development of incontinence. Therefore, nursing care is very important in obesity surgery. Nurses play a role in pre-operative evaluation of patients, pre-operative preparation, determination of current risks, and patient education. In the intra-operative period nurses are responsible for preparing and positioning the patient for the operation, ensuring patient safety and privacy, and preventing complications. In the postoperative period, nurses take on training and counseling roles in adapting patients to their new lifestyle, preventing recurrent weight gain and incontinence development.
In the postoperative period, behavioral therapies are preferred first, and care is supported by patient training from the preoperative period. Diet, bladder training, pelvic floor rehabilitation, biofeedback, vaginal cone application and functional electrical stimulation methods can be used. Appropriate nursing care minimizes the problems that patients may experience, enables patients to lose weight at an appropriate rate and prevents the development of weight gain and incontinence again

Keywords

Nursing, Incontinence, Obesity, Obesity Surgery

References

• 1. Güler, Y., Sakarya, A. (2005). Morbid obezite ve cerrahi tedavisi. İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Dergisi, 5(3),139-153.
• 2. WHO Fact sheet: Obesity and overweight. February 2018. Updated: 2019 May 12. Available: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/obesity-and-overweight
• 3. Obezite, T. E. M. D., & Grubu, H. Ç. (2017). Obezite tanı ve tedavi kılavuzu. Türkiye Endokrinoloji ve Metabolizma Derneği, 11-19.
• 4. Öcal, H., Aygen, E. (2018). Obezitenin cerrahi tedavisi. Fırat Tıp Dergisi, 23,78-87.
• 5. Abrams P, Cardozo L, Fall M, et al. (2002). The standardisation of terminology of lower urinary tract function: report from the Standardisation Sub-committee of the International Continence Society. Neurourol Urodyn, 21,167–78
• 6. Milsom, Ian. (2000). The prevalence of urinary incontinence. Acta Obstetricia et Gynecologica Scandinavica 79.(12), 1056-1059
• 7. Mishra, G.D., Hardy, R., Cardozo, L., Kuh, D. (2008). Body weight through adult life and risk of urinary incontinence in middle-aged women: results from a British prospective cohort. International Journal of Obesity, 32(9),1415.
• 8. Kadıoğlu, M., Beji, N.K. (2016).Üriner inkontinans tedavisinde önerilen yaşam biçimi uygulamalarına güncel yaklaşım. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi, 3(3),201-207.
• 9. Özcan, M., Kapucu, S. (2014). Üriner inkontinansı olan geriatrik hastalara hemşirelik yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 1(2),101-109.
• 10. Wood, L.N., Anger. J.T. (2014). Urinary incontinence in women. BMJ, 349:4531.
• 11. Balcı, C., Akçetin, Z. (2009). Üriner İnkontinansın Tanımı ve Sınıflaması. Turkiye Klinikleri J Urology-Special Topics, 2(1),13-16.
• 12. Hannestad, Y.S., Rortveit, G., Sandvik, H., Hunskaar, S.A. (2000). Community-based epidemiological survey of female urinary incontinence: The Norwegian EPINCONT Study. Journal of Clinical Epidemiology, 53(11),1150-57.
• 13. Vaughan, C.P., Auvinen, A., Cartwright, R., Johnson TM, Tähtinen RM, Ala-Lipasti MA. et al. (2013). Impact of obesity on urinary storage symptoms: results from the FINNO study. The Journal of Urology,189(4), 1377-1382.
• 14. Greer, W.J., Richter, H.E., Bartolucci, A.A., Burgio, K.L. (2008). Obesity and pelvic floor disorders: a review of the literature. Obstetrics and Gynecology,112,(2 Pt 1),341.
• 15. Dolgun, E., Yavuz, M. (2010). Aşırı şişmanlık cerrahisinde hemşirelik bakımı. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 3(1),85-92.
• 16. Ochner, C.N., Gibson, C., Shanik, M., Goel, V., Geliebter, A. (2011). Changes in neurohormonal gut peptides following bariatric surgery. Int J Obes, 35,153-166.
• 17. Türkçapar, A. (2010). Bariatrik Cerrahide Reoperasyon. Endoskopik Laparoskopik & Minimal İnvaziv Cerrahi Dergisi, 17(1),46-55.
• 18. Steyer, N.H., Oliveira, M.C., Gouvêa, M.R.F., Echer, I.C., Lucena, A.D.F. (2016). Clinical profile, nursing diagnoses and nursing care for postoperative bariatric surgery patients. Revista Gaucha de Enfermagem, 37(1), :e50170.
• 19. Özdemir İlhan, B. (2018). Obezite cerrahisinin benlik saygısı ve yaşam kalitesine etkisi (Master's thesis, Maltepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü).
• 20. Ateş, D. (2018). Obezite cerrahisi uygulanan hastalara özgü moorehead ardelt yaşam kalitesi ölçeği II’nin Türkçeye uyarlanması geçerlik ve güvenirliği (Master's thesis, Akdeniz Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü).
• 21. Sağlam, F., Güven, H. (2014). Obezitenin cerrahi tedavisi. Okmeydanı Tıp Dergisi, 30, 60-65.
• 22. Norton, P., Brubaker, L. (2006). Urinary incontinence in women. Lancet, 367,57–67.
• 23. Cummings, J.M., Rodning, C.B. (2000). Urinary stress incontinence among obese women: review of pathophysiology therapy. International Urogynecology Journal, 11(1), 41-44.
• 24. Anglim, B., O’Boyle, C.J., O’Sullivan, O.E., O’Reilly, B.A. (2018). The long-term effects of bariatric surgery on female urinary incontinence. European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology, 231, 15-18.
• 25. Burgio, K.L., Richter, H.E., Clements, R.H., Redden, D.T., Goode, P.S.(2007). Changes in urinary and fecal incontinence symptoms with weight loss surgery in morbidly obese women. Obstetrics & Gynecology, 110(5), 1034-1040.
• 26. Said, K.A., Leroux, Y., Menahem, B., Doerfler, A., Alves, A., Tillou, X. (2017). Effect of bariatric surgery on urinary and fecal incontinence: prospective analysis with 1-year follow-up. Surgery for Obesity and Related Diseases, 13(2), 305-312.
• 27. Lauti, M., Kularatna, M., Hill, A.G., MacCormick, A.D. (2016). Weight regain following sleeve gastrec-tomy-a systematic review. Obes Surg, 26,1326–1334.
• 28. Otmalaz, İ., Ece, İ. (2016). Obezite Cerrahisinde Hemşirelik Bakımı. Selçuk Tıp Derg, 32(2), 52-55.
• 29. Gürsoy, A., Candaş, B., Güner, Ş., Yılmaz, S. (2016). Preoperative stress: an operating room nurse ıntervention assessment. Journal of PeriAnesthesia Nursing, 31(6), 495- 503.
• 30. Fındık, Ü.Y., Yıldızeli Topçu, S. (2012). Cerrahi girişime alınış şeklinin ameliyat öncesi kaygı düzeyine etkisi.Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi, 19(2), 22-33
• 31. Kaplan, S., Demirci, N. (2010).Üriner inkontinansta konservatif tedavi metotları. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 5(13),1-14.
• 32. Demirci N, Coşar F. (2009). Üriner inkontinans tedavisinde davranışsal tedavi yöntemleri. SDÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 16(3), 35-40.
• 33. Dökmeci, F., Peker, B.H., Uğurlucan, F.G., Yeniel, Ö., Çetinkaya, Ș.E., Seval, M.M., et al. (2017). Kadınlarda İzlenen Üriner İnkontinans: Uluslararası Kılavuzlar Ișığında Güncel Yönetim. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 70(3), 187-193.
• 34. Aksoy, G. (2017). Ameliyat Öncesi Hemşirelik Bakımı. İçinde: Aksoy, G., Kanan, N., Akyolcu, N. (ed.), Cerrahi hemşireliği 1 (262-299). Ankara: Nobel Tıp Kitabevi.
• 35. Güçlü, A., Tunç Tuna, P., Kurşun, Ş. (2017). Bariatrik Cerrahi ve Perioperatif Hemşirelik Bakımı. STED/Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, 27(3), 209-211.
• 36. dos Santos, J.C., Ferreira, J.D.L., de Lima, C.L.J., Ferreira, T.M.C., Maciel, G.M.C., de Oliveira, P.S., et al. (2017). Nursing In The Pre And Postoperative Of Bariatric Surgery. International Archives of Medicine, 10, 1-9.
• 37. Fencl, J.L., Walsh, A., Vocke, D. (2015). The Bariatric Patient: An Overview Of Perioperative Care. AORN Journal, 102(2), 116-31
• 38. Daniels, J. (2014). Obesity. Ed. Dirksen L, Bucher H. Medical surgical nursing: assesment and management of clinical problems. 920-923, Canada: Elsevier Mosby.
• 39. NICE guideline. Kaynak önerisi; Urinary incontinence and pelvic organ prolapse in women: management https://www.nice.org.uk/guidance/ng123/resources/urinary- incontinence-and-pelvic-organ-prolapse-in-women-management-pdf-66141657205189
• 40. Yıldız, N., Sarsan, A., Ardıç, F. (2009). Kadınlarda Stres Üriner İnkontinans ve Konservatif Tedavi Yaklaşımları. Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Bilimleri Dergisi, 12, 42-50.