Amaç: Hastalık deneyiminin çocuklar ve ebeveynleri üzerinde önemli etkileri vardır. Hastalığın süresi ve etkileri arttıkça sonuçları da belirginleşmekte, bakım verme yükü artmakta, hem çocuk hem de çocuğa bakım veren ebeveynler açısından kaygı yaratan örseleyici bir yaşantı haline gelebilmektedir. Bu süreçte bakım verenlerin hastalık karşısında gösterdiği olumsuz tepkiler, yaşadıkları yoğun kaygı, hastalık sürecindeki çocuğu da olumsuz etkilemektedir. Ebeveynlerin bu süreçte etkili bir şekilde bakım verebilmesi için, psiko-sosyal ihtiyaçlarının karşılanması ve bakım verme yüklerinin değerlendirilmesi önem taşımaktadır. Bu çalışmada, hastanede tedavi gören çocukların ebeveynlerinde bakım verme yükünün incelenmesi amaçlanmıştır.
Materyal ve Metot: Araştırmanın çalışma grubunu Lefkoşa il merkezinde bulunan kamu hastanesinde çocukları tedavi gören 160 ebeveyn oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak, araştırmacı tarafından hazırlanan “Kişisel Bilgi Formu”, bakım verme yükünü değerlendirmek amacıyla Zarit ve arkadaşları (1980) tarafından geliştirilen “Zarit Bakım Verme Yükü Ölçeği” ve durumluk ve sürekli kaygıyı değerlendirmek amacıyla Spielberger ve Gorsuch (1994) tarafından geliştirilen “Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri” kullanılmıştır. Verilerin analizinde öncelikle normallik testi yapılmış ve elde edilen verilen normal dağılım gösterdiği saptanmıştır.
Bulgular: Araştırma sonucunda bakım verme yükünün ebeveynlerin gelir düzeyine (F=7.089, p=.001), günlük çalışma sürelerine (F=4.051, p=.021), doğum yerlerine (t=-2.185, p=.03), çocuklarının hastalığının akut ya da kronik olmasına (t=-3.053, p=.003) ve çocuklarının yatarak ya da ayaktan tedavi görme durumlarına (t=2.747, p=.007) göre farklılaştığı tespit edilmiştir. Araştırmada ayrıca Zarit Bakım Verme Yükü Ölçeği ile Sürekli Kaygı Ölçeği puanları arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki (r=,155, p≤0,05) tespit edilmiştir.
Sonuç: Araştırma sonucunda elde edilen bulgular doğrultusunda sağlık personeline hasta çocuğa ve ebeveynlerine yaklaşımla ilgili önerilerde bulunulacaktır.
Aim: The experience of illness has significant effects on children and their parents. The child’s ilness affect the entire family’s life psycho-socially and economically. The caregiving burden and the consequences of the illness grow when the duration and the effects of the illnness incease. The illness turns out to be a traumatic experience for both the child and the caregivers. For this purpose, it is important to assess the care giving burden experienced by the parents. In this study, it is aimed to examine the care giving burden of parents who have children being treated at the hospital.
Material and Method: The sample group of the study was comprised of 160 parents whose children were having treatment in a state hospital in Lekosa. In the study, “Individual Information Form”, prepared by the authors; “Zarit Care Giving Burden Scale”, developed by Zarit et al. (1980) and “Stait-Trait Anxiety Inventory”, developed by Spielberger ve Gorsuch (1994) were used. Initially, a normality test showed that the data was parametric.
Results: According to the results, it was found that the care giving burden of the parents differ according to the monthly income (F=7.089, p=.001), the daily working hours (F=4.051, p=.021), birth of place (t=-2.185, p=.03), according to whether their childrens’ sickness is acute or chronic (t=-3.053, p=.003) and according to whether they have outpatient treatment or not (t=2.747, p=.007). It was also found that there is a significant positive correlation between the scores of Zarit Care Giving Burden Scale and Trait Anxiety Scale (r=,155, p≤0,05).
Conclusion: As a result, certain proposals to the health care professionals were brought up as with the psychosocial care of the sick children and their parents.
Journal Section | Articles |
---|---|
Authors | |
Publication Date | August 14, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 1 Issue: 1 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.